Κάτι χρωστάει η μοίρα στην Ιταλία!!

Από το 1968, οπότε η "Σκουάντρα Ατζούρα" πήρε το ένα και μοναδικό πρωτάθλημα, η τύχη της έχει γυρίσει την πλάτη!

Θεωρίες, προλήψεις, ανούσια στατιστική κι όλα τα σχετικά που χαρακτηρίζουν τους οιωνούς. Αυτό θα υποστηρίξουν οι περισσότεροι. Μπορεί να είναι κι έτσι. Οπως και να έχει, όμως, το 2012 έως τώρα έχει προσφέρει πολλές και μεγάλες εκπλήξεις στον χώρο του αθλητισμού.
Παραδόσεις έσπασαν, χρόνια ατέλειωτης προσμονής πήραν λυτρωτικό τέλος και κόποι επιβραβεύθηκαν. Ηταν η επιστροφή των δανεικών. Για αυτόν τον λόγο λοιπόν το 2012 θα δώσει τον τίτλο της πρωταθλήτριας Ευρώπης στην... Ιταλία! Ναι, δεν αντιλέγουμε. Απόψε μπορεί η... οιωνοσκοπία να πάει περίπατο, αν η Ισπανία επιβεβαιώσει τον τίτλο του φαβορί. Οι Ιταλοί, όμως, έχουν δει ότι φέτος όλα γίνονται. Αν κανείς πει ότι δεν είναι έκπληξη να πάρει η «σκουάντρα ατζούρα» το τρόπαιο, θα θυμίσουμε ότι μπορεί στο Μουντιάλ να έχει αμέτρητες επιτυχίες σε Euro, όμως συμβαίνει το ακριβώς αντίθετο. Το πήρε μία και μοναδική φορά. Ηταν το 1968 και μάλιστα εντός έδρας. Τότε, στο φάιναλ φορ του τουρνουά έγιναν απίθανα πράγματα για να στεφθεί πρωταθλήτρια Ευρώπης. Στον ημιτελικό με το ζόρι έμεινε με τη Σοβιετική Ενωση στο 0-0 και πήρε την πρόκριση στον τελικό στο... στρίψιμο του νομίσματος.
Ακόμη φωνάζουν οι Σοβιετικοί, αλλά στο «Ολύμπικο» της Ρώμης οι φωνές τους σκεπάστηκαν από τους πανηγυρισμούς των 60.000 Ιταλών. Στον τελικό με τους Γιουγκοσλάβους του Τζάιτς και του Οσιμ μετά βίας πήραν ισοπαλία 1-1 στο φινάλε. Η ΟΥΕΦΑ δεν ήθελε να κριθεί ο τίτλος και πάλι στο «κορώνα-γράμματα» και διέταξε επαναληπτικό τελικό. Εκεί οι «ατζούρι» νίκησαν 2-0 και ο Τζοφ σήκωσε το τρόπαιο. Εκτοτε ουδέν! Το 1972 και το 1976 δεν πήγαν καν στους «4», το 1980 έμειναν εκτός τελικού λόγω χειρότερης επίθεσης από τους Βέλγους στο τουρνουά που οι ίδιοι διοργάνωσαν. Το 1984 δεν πήγαν καν στα τελικά, ενώ στις τρεις επόμενες (88-92-96) ο τελικός έμεινε μακρινό όνειρο. Εφτασαν κοντά στο 2000, αλλά στον μεγάλο τελικό στο «χρυσό γκολ» τους... σκότωσε ο Τρεζεγκέ με τη Γαλλία στο Ρότερνταμ, 2-1.
Το 2004 τους έκαναν... μπισκότο η Σουηδία με τη Δανία και με 2-2 τους άφησαν εκτός οκτάδας. Το 2008 τους απέκλεισαν οι Ισπανοί στους «8» στα πέναλτι. Τώρα ελπίζουν ότι η τύχη δεν θα τους γυρίσει την πλάτη. Είδαν πολλά απίθανα να γίνονται φέτος σε ποδόσφαιρο, πόλο και μπάσκετ. Μήπως ήρθε και η δική τους σειρά;
Πηγή: sday.gr

Καραγκούνης, Ζαγοράκης ...Δομάζος, Κούδας, Δεληκάρης, Παπαϊωάννου!!

Εντάξει, δε λέμε… Μέγα είναι το κατόρθωμα του Γιώργου Καραγκούνη! Στο ρεκόρ συμμετοχών του αναφερόμαστε, το οποίο υπέγραψε στο Euro 2012. Γράφει ο Άρις Νικολάκης.

Μέγα φυσικά, ήταν και του Θοδωρή Ζαγοράκη ο οποίος πρώτος πέρασε τις 120 στην εθνική Ελλάδας. Και οι δυο τους δε, είναι κι από τους εκλεκτούς του ελληνικού φουτμπόλ οι οποίοι χρήστηκαν πρωταθλητές Ευρώπης το 2004. Μιλάμε – χωρίς πολλά λόγια – και για τεράστιες αλλά και για σπάνιες προσωπικότητας! Δε χωρά αμφιβολία επ αυτού …
Όμως – και κατά την ταπεινή μας άποψη – αυτή η εθνική Ελλάδας κι ως άτομα κι ως σύνολο υπολείπεται (σε μέγεθος …) εκείνης της εθνικής Ελλάδας με Παπαιωάννου, Δομάζο, Κούδα, Δεληκάρη για παράδειγμα. Σήμερα η εθνική Ελλάδας δεν έχει τα «ιερά τέρατα» τα οποία έχει τότε. Έχει βέβαια, αυτή να επιδείξει κατορθώματα τα οποία εκείνη ούτε στο γλυκύτερο της όνειρο, δεν θα έβλεπε!
Τούτο όμως, ουδόλως στερεί από την εκτυφλωτική κι ανεπανάληπτη λάμψη των «ιερών τεράτων» του τότε. Δεν έχουμε τέτοιου μεγέθους και τέτοιου βεληνεκούς τώρα. Όχι μόνον εμείς ως Έλληνες αλλά κι οι Ιταλοί κι οι Ισπανοί. Αυτούς συγκρίνουμε με την ευκαιρία της συμμετοχής τους στον Τελικό του Euro 2012.
Η «Σκουάντρα Ατζούρα» δεν έχει Ματσόλα, Ριβέρα, Φακέτι, Ρίβα.Οι «Φούριας Ρόχας» δεν έχουν Πίρι, Μπουντραγκένιο, Σαντιλιάνα, Σουάρεθ. Οι καιροί άλλαξαν. Ο πήχης της ποιότητας υστερεί του πήχη της ποσότητας…
Όπως και να το κάνουμε πάντως, είναι – πάντα, κατά την ταπεινή μας άποψη – κομμάτι βέβηλο να αναγάγουμε σε μυθικά, πρόσωπα χάρη των στατιστικών. Και να μην παράγουμε μύθους, με πρόσωπα χάρη των πραγματικών μεγεθών.
Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι!
Μέγα το κατόρθωμα του Γιώργου Καραγκούνη. Μέγα του Θοδωρή Ζαγοράκη αλλά … Ποιο είναι το δικό τους μέγεθος, μπροστά στο μέγεθος του Μίμη Δομάζου και του Γιώργου Κούδα; Για να παίζουμε στην … έδρα του καθενός .Κι ας είχαν σχεδόν τις μισές συμμετοχές οι παλιότεροι , των νεότερων.
Αλλά, προσέξτε: Στόχος αυτών των σκέψεων μας δεν είναι η απαξίωση των σύγχρονων σούπερ σταρ του ελληνικού φουτμπόλ. Προς Θεού, δηλαδή. Στόχος μας είναι η μη απαξίωση των «ιερών τεράτων» του. Η απόδοση του προσήκοντα σεβασμού σε εκείνους οι οποίοι γεννήθηκαν – δυστυχώς για όλους μας – σε λάθος εποχή!
Και τούτο επειδή στις πάσης φύσης γιορτές όταν τιμάται το παρόν της εθνικής Ελλάδας λησμονείται το παρελθόν. Τι ειρωνεία όμως; Στο μέλλον, το παρόν θα είναι κι αυτό παρελθόν. Θα έχει ως εκ τούτου την ανάλογη μεταχείριση! Ο νοών νοείτω…
Πηγή: pamesports.gr

Και τι δεν έχει κάνει ο Μπαλοτέλι...!!

Όταν ο "δόκτωρ Τζέκιλ" έχει τον έλεγχο, ο κόσμος μπορεί να παθιαστεί μαζί του.

Μια σπάνια στιγμή ποδοσφαιρικής ιδιοφυΐας μπορεί να σε κάνει να δακρύσεις από την ομορφιά του αθλήματος. Οταν, όμως, αναλαμβάνει ο «κύριος Χάιντ», τότε τα πράγματα περιπλέκονται.
Ο Μάριο Μπαλοτέλι δεν πάσχει από διαταραχή προσωπικότητας. Απλά έχει επιλέξει να παραμείνει παιδί. Οχι πως τα χρόνια τον απειλούν. Είναι ακόμη 21 ετών. Ηλικία η οποία λογίζεται «τρυφερή». Αλλά, συνάμα, στον κόσμο του ποδοσφαίρου, απαιτεί να δείχνει ήρεμος, συνετός και πάνω απ' όλα αποτελεσματικός.
Ο επιθετικός της Μάντσεστερ Σίτι θα μπορεί να καυχιέται κάτι που τρελαίνεται να κάνει πως δύο δικά του γκολ, παρά την κριτική που είχε δεχτεί, ειδικά στις δύο πρώτες αγωνιστικές της διοργάνωσης, έφεραν την Ιταλία στον τελικό του EURO.
Πιο κοντά στο όνειρο
Ισως τα πιο σημαντικά στην καριέρα του. Σίγουρα περισσότερο σημαντικά από εκείνα που σημείωσε φέτος στην Αγγλία. Βλέπετε, το τρόπαιο του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος είναι σαν τη θρυλική φάλαινα, απ' το βιβλίο του Χέρμαν Μέλβιλ, τον «Μόμπι Ντικ». Πολλοί την κυνηγούν. Ελάχιστοι τη διεκδικούν. Ενας την κατακτά. Και ο Μάριο βρίσκεται, πια, στο τελευταίο στάδιο. Στέλνοντας την Ιταλία σε έναν τελικό ύστερα από έξι χρόνια.
Και εκείνη τη βραδιά θριάμβου στο Βερολίνο, στο Παγκόσμιο Κύπελλο της Γερμανίας. Οταν ακόμη ο Μπαλοτέλι δεν είχε δικαίωμα συμμετοχής στα κλιμάκια της Ιταλίας, αφού το δίλημμα «Γκάνα ή Ιταλία» εξακολουθούσε να υπάρχει.
Τώρα πια γνωρίζει -και δεν έχει καμία αμφιβολία- πως αποφάσισε σοφά. Και καραδοκεί για το επόμενο «θύμα» του, την Ισπανία. Στην πρώτη φετινή του προσπάθεια δεν κατάφερε να πετύχει γκολ. Ισα ίσα, «ταπεινώθηκε». Αφού ο Αντόνιο Ντι Νατάλε, ο οποίος τον αντικατέστησε, ήταν εκείνος που σκόραρε κατά των Πρωταθλητών Ευρώπης και Κόσμου.
Και για όσους παραπονιούνται πως ο «Σούπερ Μάριο» δεν πανηγυρίζει τα γκολ του, ήρθε ο (κάτι σαν) πανηγυρισμός μόλις πέτυχε το δεύτερο τέρμα του κόντρα στη Γερμανία. Ισως να το θεώρησε σωστό, αφού αυτά τα γκολ ήταν ξεχωριστά.
Πέταξε τη φανέλα του και προτίμησε να επιδείξει τους μυς του. Σαν να προκαλούσε όποιον ήθελε να του επιτεθεί. Η μόνη «επίθεση» που έλαβε, ήταν αγάπης, από τους συμπαίχτες του. Οσο για τον τελικό; Υποσχέθηκε πως η πρόκριση από τον ημιτελικό ήταν η καλύτερη νύχτα της ζωής του. Τουλάχιστον μέχρι την αποψινή.
Στον ημιτελικό απέναντι στη Γερμανία, η μπάλα πέρασε από τα πόδια του μόλις για 21 δευτερόλεπτα. Ακούγεται βαρετό και μπορεί να είναι. Στα λεπτά που αγωνίστηκε μέτρησε δύο ευκαιρίες. Αμφότερες βρήκαν στόχο. Τυπικό 100%. Το τέλειο για έναν επιθετικό. Αυτό είναι τουλάχιστον εκνευριστικό. Για τους αντιπάλους του!
Αρνητικός πρωταγωνιστής
Κατά τη διάρκεια του EURO 2012 η φιγούρα του πρωταγωνίστησε αρκετές φορές. Οπως έγινε και στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Στην πλειονότητά τους για τους λάθος λόγους. Ξενύχτια, τσιγάρα, τσακωμοί, διάφοροι συνοδοί, εφήμεροι και μη. Πλέον, ο Ιταλός βρίσκεται στη σφαίρα του μυθικού. Πολλά από τα πράγματα που θα του καταλογίζονται, δεν θα τα έχει κάνει. Ο μύθος του, ωστόσο, θα διογκώνεται...
Πριν από τη σέντρα της διοργάνωσης είχε απειλήσει πως αν δεχτεί ρατσιστική επίθεση, θα έφευγε από τον αγωνιστικό χώρο. Το πρώτο σκέλος της σκέψης του πραγματοποιήθηκε. Ο ίδιος επέλεξε να μείνει ψύχραιμος και στη θέση του. Οταν οι αγώνες ξεκίνησαν, έμοιαζε νευρικός. Η αποχώρησή του από τον αγωνιστικό χώρο, ύστερα από μία ώρα αγώνα, τόσο με την Ισπανία όσο και την Κροατία, τον εκνεύρισε. Ενα μικρό ξέσπασμα ήρθε κόντρα στην Ιρλανδία.
Μόνο που σε αυτό ήλθε στην επιφάνεια ο κύριος... Χάιντ. Μόλις σημείωσε το γκολ, γύρισε προς τον Τσέζαρε Πραντέλι, ξεστομίζοντας την πιο γνωστή ιταλική βρισιά. Επειδή σε εκείνο το παιχνίδι δεν είχε προτιμηθεί στη βασική ενδεκάδα. Για καλή του τύχη ο συμπαίχτης του, Λεονάρντο Μπονούτσι, ήταν εκεί για να του κλείσει, στην κυριολεξία, το στόμα. Ακόμη και... φιμωμένος ο «Μπάλο» συνέχισε... Μέχρι που κατάλαβε ότι όλα είναι μάταια.
Η ευαίσθητη πλευρά - Αφιέρωσε τα γκολ στη mamma mia
Μόλις ο ημιτελικός ολοκληρώθηκε, ο Μπαλοτέλι κατευθύνθηκε προς την εξέδρα. Οχι για να βρει κάποια από τις πολυδιαφημισμένες αγαπημένες του. Απλώς ήθελε να αποδείξει πως και αυτός διαθέτει μια τρυφερή πλευρά. Ολοι οι άντρες την κρατούν για τη γυναίκα που τους έφερε στη ζωή, τη μητέρα τους. Ο Μάριο δεν θα μπορούσε να αποτελέσει εξαίρεση.
Αν και η κυρία Σίλβια, την οποία αποκαλεί μητέρα, δεν είναι η βιολογική του μάνα. Είναι εκείνη που τον υιοθέτησε όταν ήταν τριών ετών. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα. Για τον Μάριο θα είναι πάντοτε η «mamma mia» του. Πήγε κοντά της, την αγκάλιασε και της αφιέρωσε το ζευγάρι τερμάτων που μόλις είχε σημειώσει. «Περίμενα αυτήν τη στιγμή για πολύ καιρό. Η μητέρα μου ήρθε εδώ και ήθελα να την κάνω χαρούμενη» αποκρίθηκε λίγο αργότερα.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΓΚΙΟΥΛΕΝΟΓΛΟΥ
Ασκήσεις... χαλάρωσης
Η επόμενη ημέρα του ημιτελικού βρίσκει τον Μπαλοτέλι πιο χαλαρό. Τουλάχιστον αυτό μαρτυρούσαν οι φωτογραφίες από την ιταλική προπόνηση. Από τη μία, την ώρα που οι συμπαίχτες του έκαναν ασκήσεις, ο Μπαλοτέλι ήταν ξαπλωμένος, απολαμβάνοντας τον ήλιο.
Και όταν ήρθε η ώρα του χαλαρώματος, το έπραξε σε υπερβολικό βαθμό. Χαριεντιζόμενος με το κοντάρι του κόρνερ, το οποίο χρησιμοποιούσε σαν επιμήκυνση του ανδρισμού του. Επιβραβεύοντας τον εαυτό του με το πιο πλατύ χαμόγελο. Οπως θα έκανε και ένας... αναψοκοκκινισμένος έφηβος.
Μπέτυ Κουράκου: «Μιλήσαμε στο τηλέφωνο και δώσαμε ραντεβού μετά το EURO στη Μύκονο»
Ραντεβού στη Μύκονο έδωσε ο «Σούπερ Μάριο» στην πρώην αγαπημένη του Μπέτυ Κουράκου. Ο νέος «εθνικός ήρωας» της Ιταλίας, ο Μάριο Μπαλοτέλι σε επικοινωνία που είχε με το 24χρονο μοντέλο την παραμονή του μεγάλου αγώνα Ιταλία - Γερμανία, εξέφρασε την επιθυμία του να βρεθεί στο κυκλαδίτικο νησί για διακοπές.
«Μιλήσαμε στο Skype μια μέρα πριν από τον αγώνα. Μου είπε ότι θέλει, την περίοδο που δεν θα έχει υποχρεώσεις -μάλλον στα μέσα Ιουλίου-, να έρθει στα ελληνικά νησιά και συγκεκριμένα στη Μύκονο, μαζί με τον αδελφό του και την παρέα του και θα χαρεί πολύ να με δει.
Εμειναν φίλοι
Ακόμη βέβαια, δεν είναι σίγουρος για το πρόγραμμα του. Αν τελικά είμαι στην Ελλάδα και δεν βρίσκομαι στην Τουρκία λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων θα πάω με μεγάλη χαρά να τον συναντήσω», λέει στο «Έθνος της Κυριακής» η Μπέτυ Κουράκου. Ενας έρωτας ήταν αρκετός για να «γνωρίσει» ο Ιταλός άσος των γηπέδων την Ελλάδα. Αν και ο πολυσυζητημένος δεσμός τους έχει τελειώσει εδώ και αρκετό καιρό το πρώην ζευγάρι συνεχίσει να διατηρεί επικοινωνία και να τρέφει ο ένας για τον άλλο αισθήματα εκτίμησης.
«Παρακολούθησα τον αγώνα της Πέμπτης και ένιωσα υπερήφανη για τον Μάριο. Έλεγα "μπράβο το αγόρι μας, τα κατάφερε πάλι". Είναι σπουδαίος αθλητής και πραγματικά "αξίζει" το όνομα που έχει κάνει στο ποδόσφαιρο. Δυστυχώς δεν κατάφερα να βρεθώ, όπως μου ζήτησε, στην Πολωνία για να παρακολουθήσω τους αγώνες από κοντά αφού το επαγγελματικό συμβόλαιο που είχα στην Τουρκία με δέσμευε», προσθέτει η Ελληνίδα καλλονή.
Το 24χρονο μοντέλο γνωρίστηκε με τον Μάριο Μπαλοτέλι στο Μιλάνο πριν από τρία χρόνια όταν εκείνη βρισκόταν στα πρώτα της επαγγελματικά βήματα και ο διεθνής Ιταλός άσος αγωνιζόταν στην Ιντερ.
Η σχέση τους απασχόλησε από την πρώτη στιγμή τα ιταλικά μίντια και λόγω του ιδιόρρυθμου χαρακτήρα του ποδοσφαιριστή. «Στους περισσότερους άρεσε που είναι σκανδαλιάρης και ζωηρός. Τον Μάριο τον αγάπησα και θέλω να είναι ευτυχισμένος.
Μιλήσαμε και για γάμο
Εχω ωραίες αναμνήσεις από την περίοδο που ήμασταν ζευγάρι και θεωρώ ότι ήταν από τις καλύτερες σχέσεις που έχω κάνει» λέει με θέρμη η κ. Κουράκου, η οποία συνεχίζει να διατηρεί σχέσεις με ανθρώπους από το στενό περιβάλλον του Μάριο. «Με αγαπάει όλη η οικογένεια γιατί, όπως λένε, δεν το εκμεταλλεύτηκα», επισημαίνει και εξηγεί τους λόγους που δεν είναι πια μαζί: «Είχαμε διαφορές ως ζευγάρι.
Μολονότι κάποια στιγμή μιλήσαμε και για γάμο, δεν προχωρήσαμε. Αλλωστε ήμασταν και οι δυο πολύ μικροί για να κάνουμε ένα τόσο σημαντικό βήμα. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την έκπληξη που μου έκανε με ένα μονόπετρο. Είχαμε τσακωθεί και με αυτόν τον τρόπο ήθελε να επανασυνδεθούμε.
Ετσι είναι ο Μάριο, οξύθυμος αλλά και ιδιαίτερα συναισθηματικός. Ηταν πολύ τρυφερός και ό,τι κι αν έκανε πάντα μου ζητούσε συγγνώμη. Είναι καλό παιδί». Η Μπέτυ Κουράκου περιγράφει τον πρώην σύντροφό της ως ένα φιλότιμο, συνεσταλμένο και τρυφερό άντρα, ενώ συνεχίζει να φοράει το δαχτυλίδι που της χάρισε.
Πηγή: Έθνος

Αννίβας, King Kong, Σούπερ Μάριο!!

Ο Ball Boy Γιώργος Καραμάνος αναλύει το πως τα δύο γκολ με τη Γερμανία κατάφεραν να μεταλλάξουν τον Mάριο Μπαλοτέλι από ρατσιστική καρικατούρα σε αγαπημένο γιο της Ιταλίας.

Η "Αφρικανοποίηση" της Ιταλίας θα μπορούσε να έχει αρχίσει 2.200 χρόνια πριν. Τότε που οι ορδές ελεφάντων του Αννίβα του Καρχηδόνιου διέσχισαν τις Αλπεις και έφτασαν ...Ante portas της Ρώμης.
Ο μεγάλος εκείνος πολέμαρχος δεν τα κατάφερε να φέρει την Αφρική στην ιταλική χερσόνησο. Ωστόσο, αρκούσαν δύο γκολ του Μάριο Μπαλοτέλι κόντρα στη Γερμανία για να συμβεί ότι δεν μπόρεσε να κάνει ένας ολόκληρος στρατός.
Η αλήθεια είναι πως στην γειτονική μας χώρα, δεν είναι εύκολο να αποδεχτούν κάποιον μαύρο ως δικό τους. Ελάχιστοι καλόβλεπαν την παρουσία του με το εθνόσημο. Μάλιστα στα πρώτα ματς που δεν τα πήγε καλά στο EURO, οι κοροϊδίες και τα βρισίδια για το χρώμα του έδιναν και έπαιρναν σε κάθε χαμένη φάση του. Η μεγάλη εφημερίδα της χώρας Gazzetta dello Sport φρόντισε να στήσει μία άκρως αρνητική-ρατσιστική καρικατούρα του, που τον παρουσίαζε ως King Kong να κρέμεται από Μπιγκ Μπεν στο Λονδίνο, θέλοντας να τον παρουσιάσει ως... μπαμπουίνο.


Η ίδια φυλλάδα ήταν που την επομένη του νικηφόρου ημιτελικού τιτλοφόρησε, κάνοντας την κωλοτούμπα της: «Η περηφάνια της Ιταλίας» και είχε εξώφυλλο τον τρελο-Μάριο. Με εκείνα τα δύο γκολ άλλαξε άρδην το κλίμα υπέρ του Μπαλοτέλι και άγγιξε την υπερβολή. Δημοσιεύματα τον εμφανίζουν ως διάδοχο των τεράστιων Τζουζέπε Μεάτσα, Τζίτζι Ρίβα και Τζιανλούκα Βιάλι. Φυσικά η διαφορά που ξεχωρίζει τον Μπαλοτέλι από τους προκατόχους τους σκόρερ της Σκουάντρα Ατζούρα είναι πως πρόκειται για μαύρο. Ο γεννημένος στο Παλέρμο Γκανέζος από την οικογένεια Μπαρούα και υιοθετημένος από τους Ιταλούς Μπαλοτέλι, έγινε πλέον ο πρώτος Αφρικανός σούπερ σταρ των Ατζούρι.

Ηδη εφημερίδες, περιοδικά και κουτσομπολίστικα talk shows οικοδομούν το προφίλ του τέλειου Ιταλού. «Ο Μάριο είναι σαν εσένα κι εμένα», έγραψε η Il Giornale που ανήκει στον αδερφό του δεξιού-συντηρητικού Σίλβιο Μπερλουσκόνι, Πάολο, για να συνεχίσει τις αράδες της: «Λατρεύει το ποδόσφαιρο, την πίτσα, τα σπαγκέτι», ενώ όλες οι μαμάδες τον λάτρεψαν σαν τον τέλειο Ιταλό γιο, όταν στον ημιτελικό της Βαρσοβίας έτρεξε και αγκάλιασε την θετή μητέρα του, Σίλβια.


Ο Μπαλοτέλι δεν είναι ο μόνος Αφρικανός στο ρόστερ της Ιταλίας στο EURO. Ο Αντζελο Ογκμπίντσε Ογκμπόνα, ο 24χρονος Νιγηριανός της Τορίνο κάθεται σιωπηλά μονίμως στον πάγκο, δίχως να έχει κλέψει ούτε μία ηλιαχτίδα λάμψης από τον Μπαλοτέλι. Αυτός για τους Ιταλούς παραμένει ότι και ο Μάριο πριν τα δύο γκολ με τη Γερμανία, ένας μαύρος σχεδόν παρείσακτος στην Εθνική. Ο Ογκμπόνα που έκανε ντεμπούτο στη Σέριε Α στα 19 του περιμένει την ευκαιρία του.

Προφανώς δεν θα την έχει. Σίγουρα όχι στον τελικό. Οπότε ο Σούπερ-Μάριο θα παραμείνει ο δεύτερος Αφρικανός που θα έχουν λατρέψει οι Ιταλοί. Εντάξει ο πρώτος ήταν μελαμψός, αλλά εύκολα τον περνούσες για ηλιοκαμένο Σικελό. Ηταν ο Κλαούντιο Τζεντίλε που είχε γεννηθεί στην Τρίπολη της Λιβύης από Λίβυα μητέρα. Κορυφαίος μπακ των '70ς και των αρχών των '80ς συνέθεσε μαζί με τους Καμπρίνι, Σιρέα μία από τις κορυφαίες αμυντικές γραμμές όλων των εποχών. Οπως και ο Μπαλοτέλι, έτσι και ο Τζεντίλε λατρεύτηκε ολοκληρωτικά από τους Ιταλούς, όταν στο Μουντιάλ του 1982 εξαφάνισε με σκληρό έως αντιαθλητικό μαν του μαν τους Ζίκο και Μαραντόνα. Μέχρι τότε απλά τον αποκαλούσαν «ο Λίβυος»!

Εκτοτε ακολούθησε ο Ιταλο-Αλγερινός Ματέο Φεράρι (14 διεθνείς συμμετοχές) και τώρα οι Στεφάν Ελ Σαραουί, Στέφανο Οκάκα-Τσούκα, έως και την Σάρα Γκάμα που το 2008 έγινε η πρώτη Αφρικανή που αγωνίστηκε στην Εθνική Νεανίδων της Ιταλίας, οδηγώντας την στην κατάκτηση του αντίστοιχου EURO. Σε όλα αυτά προσθέστε και το διαρκώς αυξανόμενο νούμερο των πιτσιρικάδων Αφρικανών μεταναστών που κατακλύζουν τις ακαδημίες της χώρας.
Προφανώς οι Αφρο-Ιταλοί είναι η νέα μόδα που θα ξεδιπλωθεί σε λίγα χρόνια, με τον Σούπερ-Μάριο να έχει συμβάλει τα απεριόριστα στην αφομοίωση τους από την κοινωνία της Ιταλίας. Μέχρι τότε οι Ατζούρι θα προσμένουν να ρουφήξουν ακόμα μία ποδοσφαιρική ευφορία από τα πόδια του -πλέον- δικού τους Μπαλοτέλι...

πηγή: gazzetta.gr

Sono un italiano, un italiano EURO!!

Ο Στέλιος Μαρκάκης εξηγεί γιατί υποστηρίζει την Ιταλία. Η Έρις-Discordia, του ποδοσφαίρου, τα μακαρόνια μετά από 5 τζιν και η καλύτερη ομάδα (με την έννοια του όρου) του τουρνουά.

Την πατρότητα του ποδοσφαίρου τη διεκδικούν πολλοί: από τους Κινέζους έως τους Μάγια. Και αναλόγως με το τι ψηφίζετε ή πόσο εύπιστοι είστε, σίγουρα οι (αρχαίοι) Έλληνες –"σηκωθείτε τώρα, από ντιβάνια, καναπέδες κ.λπ. και τηλεφωνήστε 2310… ";) … Η μητέρα του, όμως, δεν υπάρχει αμφιβολία. Είναι σίγουρα αρχαία Ελληνίδα. Θεά κιόλας. Η Έρις –Discordia, λατινιστί.
Κόρη της Νύχτας, evil alter ego της Αρμονίας, μητέρα η ίδια ενός… συρφετού καλόπαιδων όπως ο Πόνος, ο Λιμός, η Αμφιλογία και η Δυσνομία, η Έρις έγινε celebrity του διεθνούς τζετ-σετ μέσω του… μήλου της, που εξαιτίας του ξεκίνησε ο Τρωικός Πόλεμος. (Για την ακρίβεια, βέβαια, αν δεις… στόλο ολόκληρο από καράβια στην Τροία, ξέρεις τι θα τα έχει σύρει ως εκεί, οπότε δε φταίει η Έρις, αλλά η Ωραία Ελένη, αλλά λέμε τώρα…)
Στις μέρες μας, όμως, μάλλον το ποδόσφαιρο θα ήταν αυτό που θα χάριζε στην Έριδα status διασημότητας. Αφού, όπως γράφει ο Ησίοδος, αυτή είναι που, εν τέλει, "κάνει τον κεραμοποιό να οργίζεται με τον κεραμοποιό, τον τεχνίτη με τον τεχνίτη, τον ζητιάνο με τον ζητιάνο και τον βάρδο με τον βάρδο", ο ρόλος της στο ποδόσφαιρο είναι σίγουρα κομβικός: από στίβο (χαλαρά) έως και μπάσκετ (ή μήπως... κυρίως αυτό, κύριε κυρ Φιλέρη μου; ;) ) μπορεί να παρακολουθήσει κανείς τελείως αδιάφορος για την έκβαση του αγώνα και απολαμβάνοντας απλώς το θέαμα. Αλλά ποδόσφαιρο δεν μπορεί να δει κανείς χωρίς να διαλέξει "πλευρά".
Είναι σα να τρώει… προβατίνα light, να πίνει ρακή περιεκτικότητας 5% σε αλκοόλ, να φλερτάρει γυναίκα που θα θαύμαζε ομοφυλόφιλος σχεδιαστής μόδας επειδή ο πωπός της είναι "σανίδα"…
Δε γίνεται να δεις μπάλα –πόσο μάλλον τελικό EURO- και να μην "είσαι" με κάποιον. Να μπορέσεις να το "ζήσεις" ρε παιδί μου. Να φωνάξεις. Να σε πιάσει αγωνία. Να τσατιστείς. Επειδή, εν προκειμένω, είμαστε "ούνα φάτσα, ούνα ράτσα", π.χ. Ή, απ’ την άλλη, επειδή το ισπανικό είναι μάλλον το καλύτερο πρωτάθλημα του κόσμου. Επειδή έχεις παίξει "χ" ευρώ τους μασκαλτσόνι ή τους σπανιόλι για τίτλο. Επειδή, για κάποιο αδιευκρίνιστο λόγο ονομάζουμε "ισπανική – κάτι" μια συγκεκριμένη σεξουαλική πράξη που, μεταξύ μας, μάλλον "γερμανική" θα έπρεπε να ονομάζεται με βάση τα περί ων ο λόγος μέσα, ένθεν κακείθεν μπροστινά "διαφορικά"...
Επειδή τα μακαρόνια είναι το μόνο φαγητό που μπορείς να μαγειρέψεις μόνος σου, ακόμη και μετά από έξι τζιν και πέντε σφηνάκια γυρίζοντας σπίτι. Για κάποιο λόγο, ρε αδερφέ! Οποιοδήποτε λόγο!
Αρκεί να το δεις παθιασμένος. Διότι αλλιώς, δεν είναι το ίδιο.
Θα είμαι με τους Ιταλούς για τον (πρώτο) μη σοβαρό λόγο ότι έριξαν μια ξυλιά στην culona Μέρκελ! Και επειδή, ναι: έχω μεγαλουργήσει σε μακαρονάδες που (ευτυχώς…) έφαγα μόνος μου, μετά από έξι τζιν και πέντε σφηνάκια. Και, βέβαια, επειδή ο ανιψιός μου είναι μισός Ιταλός. Και ο πατέρας του ολόκληρος. Και επειδή μπορείς να πας στη γείτονα με καράβι, όχι μόνο με αεροπλάνο. Και επειδή έχουν την κορυφαία παροιμία-βιοθεωρία του πλανήτη: "aqua fresca, vino puro, fica nuova (ή και απλώς stretta ;) ), e cazzo duro". Και για άλλους τέτοιους.
Και για έναν σοβαρό όμως: δεν υπάρχει ωραίο ποδόσφαιρο, joga bonito που έλεγε κι η διαφήμιση, που δεν περιλαμβάνει την υπέρβαση! Και οι Ιταλοί, ό,τι κι αν λέμε, είναι οι μόνοι σ’ αυτό το Euro που την έκαναν. Είτε μέσω του 30-φεύγα Πίρλο, είτε μέσω του τρέλο-Μπαλοτέλι, είτε μέσω του Μοντολίβο, που έχει βγάλει μάτια, είτε –το κυριότερο- ως ΠΙΟ ομάδα απ’ όσο θα περίμενε κανείς να εμφανιστεί, η Ιταλία φτάνει στον τελικό όντας "αξιομνημόνευτη". Ολίγον αρνητικά, αλλά πολύ περισσότερο, θετικά.
Αν θα το πάρει, είναι άλλο θέμα. Αλλά ότι σε προκαλεί, ακριβώς επειδή γράφει σ’ αυτό το EURO το παραμύθι τη να "είσαι" μαζί της ακόμη κι αν δεν αποτελεί τη συνήθη συμπάθειά σου, είναι από μόνος του ένας τίτλος που δεν είναι εύκολο να κατακτηθεί και, για μένα, της αξίζει 100%.
Πηγή: Sport24.gr

Μετακομίζει ο Δώνης!!

Ο προπονητής του ΠΑΟΚ, Γιώργος Δώνης, μετά την πρόσφατη επεισοδιακή ληστεία δήλωσε πως η οικογένεια του θα μετακομίσει από το σπίτι στην Κηφισιά.

Ο Γιώργος Δώνης μιλώντας στην Real News τόνισε «Έτσι κι αλλιώς, είχαμε αποφασίσει να αλλάξουμε σπίτι. Ο γιος μου ο Τάσος, φεύγει για Ιταλία, εγώ είμαι στη Θεσσαλονίκη και πλέον το σπίτι αυτό είναι πολύ μεγάλο. Όμως, το είχαμε συζητήσει με τη Δέσποινα εδώ και καιρό, γιατί το σημείο είναι πολύ επικίνδυνο.
Το σπίτι συνορεύει με το ρέμα, το οποίο αποτελεί πολύ καλή κρυψώνα αλλά και έξοδο διαφυγής. Μάλιστα, είχαμε ανάλογα κρούσματα σε πολλά σπίτια, στη συγκεκριμένη περιοχή. Τώρα, απλώς θα επισπεύσω τις διαδικασίες».
Υπενθυμίζεται πως από τα Χριστούγεννα τρεις φορες το σπίτι του προπονητή του ΠΑΟκ, μπήκε στο στόχαστρο των ληστών.

"Τελειωμένο" του Ρουίς!!

Ο Άλαν Ρουίς αναμένεται να γίνει σύντομα κάτοικος Πειραιά. Ο αργεντίνικος Τύπος... στέλνει τον μάνατζέρ του άμεσα στην Ελλάδα για την ολοκλήρωση της μεταγραφής του από την Χιμνάσια Λα Πλάτα.

Η Χιμνάσια θα πάρει 900.000 δολάρια για το 60% των δικαιωμάτων του παίκτη. Ο Ολυμπιακός από μέρους του θα κάνει δικό του έναν νεαρό και ταλαντούχο παίκτη, που είναι σε θέση να τον βοηθήσει σημαντικά.
Ανάμεσα στ' άλλα τα χρήματα που θα πάρει η ομάδα της Λα Πλάτα για τον Άλαν Ρουίς θα τα αξιοποιήσει για να αναβαθμίσει τον κεντρικό υπολογιστή στα γραφεία της! Σύμφωνα με τον Τύπο της χώρας ο ατζέντης του ποδοσφαιριστή θα αφιχθεί λίαν συντόμως στην Ελλάδα.
Και αυτό για να επιταχύνει την διαδικασία της ολοκλήρωσης της μεταγραφής. Αναφέρεται μάλιστα εκτός των άλλων ότι επρόκειτο να ταξιδέψει την Κυριακή για την χώρα μας.
Πηγή: gazzetta.gr

Σύστημα Μπαλοτέλι!!

Ο μεγάλος Γκάρι Λίνεκερ πέρασε στην Ιστορία όχι μόνο ως τεράστιος παιχταράς αλλά και επειδή είχε πει ότι στο ποδόσφαιρο παίζουν δύο ομάδες από έντεκα παίκτες που κυνηγούν μια μπάλα και στο τέλος κερδίζουν οι Γερμανοί. Γράφει ο Γιάννης Πρετεντέρης.

Αυτό βεβαίως ίσχυε κάποτε. Διότι ο τελευταίος διεθνής τίτλος που κέρδισαν οι Γερμανοί ήταν αισίως το Ευρωπαϊκό του… 1996 (!) - πριν, δηλαδή, από δεκαέξι ολόκληρα χρόνια.

Σε επίπεδο συλλόγων η πιο πρόσφατη γερμανική επιτυχία ανάγεται στο σωτήριο έτος 2001, όταν πλήρωναν ακόμη με μάρκα. Εκτοτε έχασαν όποιον τελικό έπαιξαν, ακόμη και μέσα στο Μόναχο.

Με άλλα λόγια και σε αντίθεση με το «δόγμα Λίνεκερ», οι Γερμανοί έχουν ξεχάσει να κερδίζουν. Στα Ευρωπαϊκά ή στα Παγκόσμια Πρωταθλήματα πάντα κάποιος βρίσκεται να τους ρίξει μια σφαλιάρα - με τελευταίο τον Μπαλοτέλι.

Γιατί το λέω αυτό; Διότι το δόγμα της «πανίσχυρης και ανίκητης Γερμανίας» είναι ένας αστικός θρύλος χωρίς προφανές αντίκρισμα.

Δύο φορές μέσα στον 20ό αιώνα ξεκίνησαν οι Γερμανοί να καταλάβουν τον κόσμο και τελικά κατέληξαν να χρειάζονται διαβατήριο για να πάνε στο Βερολίνο.

Η τρίτη απόπειρα ήταν ευτυχώς πολύ πιο σεμνή και με λιγότερο δραματική κατάληξη. Η Ανγκελα Μέρκελ υποχώρησε τελικά μπροστά στη συντονισμένη πίεση των υπόλοιπων Ευρωπαίων και έδειξε να παραιτείται από το σχέδιο μιας «γερμανικής Ευρώπης».

Διότι, να μην έχουμε την παραμικρή αυταπάτη: αυτό ακριβώς ήταν το σχέδιο που ναυάγησε τα ξημερώματα της περασμένης Παρασκευής.

Η πανίσχυρη και απαστράπτουσα καγκελάριος κατέληξε απομονωμένη και αποδυναμωμένη. Εκ των πραγμάτων λοιπόν αναγκάστηκε να υποστείλει τη σημαία μιας στενόμυαλης αδιαλλαξίας που είχε καταστεί περίπου «εθνικό δόγμα».

Από αυτή την άποψη, η αλλαγή της ευρωπαϊκής συγκυρίας είναι εντυπωσιακή. Και ως προς την ουσία και ως προς την ταχύτητα με την οποία συντελέστηκε.

Μόλις πριν από λίγους μήνες, η Μέρκελ κρατούσε την Ευρώπη στα χέρια της.

• Στηριζόταν σε μια πανίσχυρη συμμαχία των «ΑΑΑ» (των χωρών δηλαδή που διατηρούσαν υψηλή οικονομική αξιολόγηση), η οποία είχε απολύτως αποδεχθεί τη γερμανική ατζέντα και τη γερμανική λογική.

[Πιο εντυπωσιακή από τους Ολλανδούς, τους Αυστριακούς ή τους Φινλανδούς ήταν η περίπτωση του Νικολά Σαρκοζί.

Ελληνας πολιτικός που έζησε από μέσα το σκηνικό των ευρωπαϊκών συνόδων μού περιέγραφε ότι ο γάλλος πρόεδρος λειτουργούσε περίπου ως «μπράβος της Μέρκελ».

Πρώτα η καγκελάριος ανέπτυσσε ήρεμα τη θέση της και μετά ο Σαρκοζί «πλάκωνε» όποιον τολμούσε να διαφωνεί μαζί της!..]

• Ασκούσε ασφυκτικό έλεγχο σε όλους τους ευρωπαϊκούς οργανισμούς, από την Επιτροπή ως την Κεντρική Τράπεζα. Ενώ ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε εθεωρείτο ο σίγουρος επόμενος πρόεδρος του Eurogroup.

• Εκτιμούσε ότι ο γερμανικός δρόμος της δημοσιονομικής πειθαρχίας και της οικονομικής λιτότητας ήταν η μόνη ενάρετη μέθοδος για να οδηγηθούμε (κάποτε…) σε μια «βιώσιμη ανάπτυξη».

• Θεωρούσε ότι τα προβλήματα των άλλων χωρών δεν ήταν παρά το τίμημα της άρνησής τους να βαδίσουν τον δρόμο της οικονομικής αρετής.

• Απέβλεπε να μετατρέψει την Ευρωπαϊκή Ενωση σε μια λέσχη «δανειστών και δανειζομένων», όπου οι δανειζόμενοι θα εκτελούν πειθήνια τις εντολές των δανειστών.

• Και πίστευε ότι οι δανειστές πρέπει όχι μόνο να διαπαιδαγωγήσουν αλλά και να τιμωρήσουν τους δανειζόμενους για την οικονομική απρονοησία τους - που ήταν τελικώς και ηθικό παράπτωμα…

Με άλλα λόγια, η Γερμανία επιχειρούσε να αντιμετωπίσει μια τεράστια οικονομική κρίση με ένα μάθημα εθνικού μοραλισμού. Οι Ιταλοί είναι έτσι, οι Ισπανοί είναι αλλιώς, οι Ελληνες είναι χειρότεροι απ' όλους…

Στο τέλος, βεβαίως, το ματσάκι το κέρδισε η πραγματικότητα. Ακριβώς όπως ο Μπαλοτέλι.

Κατ' αρχήν, κατέρρευσε η συμμαχία. Ο Σαρκοζί πήγε σπίτι του, η ολλανδική κυβέρνηση έπεσε, ενώ και ο (σοσιαλιστής) αυστριακός καγκελάριος πήρε τις αποστάσεις του.

Βασικά όμως απέτυχε η συνταγή. Η «γερμανική παιδαγωγική μέθοδος» μπορεί να παρείχε αναρίθμητες ηθικές υποδείξεις, αλλά επί της ουσίας τροφοδότησε την απραξία. Απεδείχθη έτσι ανίκανη να ελέγξει μια κρίση η οποία επεκτεινόταν και εξαπλωνόταν με απίστευτη ταχύτητα - ακόμη και ο Μπαράκ Ομπάμα έφθασε στο σημείο να βάλει τις φωνές. Ευτυχώς όμως οι Γερμανοί εκτός από μοραλιστές είναι και ρεαλιστές.

Η Μέρκελ αναδιπλώθηκε όταν αντιλήφθηκε ότι έχανε το παιχνίδι και ότι κινδύνευε να βρεθεί πιο μόνη κι από τον Φον Πάουλους στο Στάλινγκραντ - πάει και ο Σόιμπλε από την προεδρία του Eurogroup, ευτυχώς!..

Τα υπόλοιπα θα τα βρουν με μια γερμανική κοινή γνώμη την οποία οι ίδιοι διαπαιδαγώγησαν στρεβλά και στην οποία τελικώς παγιδεύτηκαν…

Για εμάς τους υπόλοιπους Ευρωπαίους η ήττα της «γερμανικής Ευρώπης» αποτελεί μια εξαιρετικά αισιόδοξη εξέλιξη. Για πολλούς λόγους. Κυρίως όμως επειδή η Ευρώπη έχει ανάγκη από μια πραγματικά «ευρωπαϊκή Γερμανία».

Τη Γερμανία δηλαδή που ξέραμε τις προηγούμενες δεκαετίες - όταν ακόμη κέρδιζε στο ποδόσφαιρο…

 

Πηγή: Το Βήμα

Οι μυρωδιές όλων των τελικών Euro!!

Ο Βασίλης Γαλούπης, με αφορμή το Ιταλία – Ισπανία, κάνει βουτιά στο αρχείο του και βρίσκει δημοσιεύματα του Τύπου από τους 13 τελικούς στην ιστορία του Euro από το 1960!

Η αλήθεια είναι ότι το εγχείρημα αποδείχθηκε αρκετά δύσκολο. Απλή η σκέψη, όχι τόσο απλή η υλοποίηση. Πού να βρείς δημοσιεύματα του ελληνικού Τύπου απ’ όλα τα Euro, και συγκεκριμένα για τους τελικούς;
Με αρκετή προσπάθεια, λοιπόν, αλλά και κάμποση τύχη, όπως και σκόνη αρχείου, εντοπίστηκαν ένα προς ένα.
Και κοιτάζοντας λίγο πιο κάτω θα δείτε όλες τις φωτοτυπίες από τα δημοσιεύματα των 13 τελικών Euro, από το 1960 μέχρι τον αποψινό. Από εφημερίδες όπως τα Νέα, το Βήμα, η Ελευθεροτυπία, το Έθνος, η Καθημερινή κλπ., αλλά κι ένα ιστορικό πρωτοσέλιδο της γαλλικής Liberation για το "ελληνικό" 2004.
Από μερικές «ξερές» αράδες το 1960, μόνο για το αποτέλεσμα του τελικού, στα ασπρόμαυρα μονόστηλα, σιγά – σιγά στα «έγχρωμα» ολοσέλιδα, αλλά πιο μετά ακόμα και στα εντυπωσιακά δισέλιδα. Έτσι «πέρασαν» μέσα από τα χρόνια οι διοργανώσεις στις ελληνικές εφημερίδες…
Οι ιστορίες όλων των τελικών, λοιπόν, περνάνε μπροστά από τα μάτια μας, όπως και η γιγάντωση της διοργάνωσης στην πορεία των δεκαετιών…

12 Ιουλίου 1960

22 Ιουνίου 1964

11 Ιουνίου 1968

19 Ιουνίου 1972

21 Ιουνίου 1976

24 Ιουνίου 1980

28 Ιουνίου 1984

27 Ιουνίου 1988

27 Ιουνίου 1992

1 Ιουλίου 1996

4 Ιουλίου 2000

2 Ιουλίου 2004 (μετα την πρόκριση στον τελικό)

5 Ιουλίου 2004

5 Ιουλίου 2004

30 Ιουνίου 2008

πηγή: gazzetta.gr

Toν μαχαίρωσαν στην παραλία επειδή είχε πετσέτα ΠΑΟΚ!!

Πήγε να απολαύσει τη δροσιά της θάλασσας και βρέθηκε μαχαιρωμένος! Κι όλα αυτά για μια πετσέτα που είχε πάνω της τα χρώματα και το έμβλημα του ΠΑΟΚ!

Σοκ στη Λαμία από την επίθεση που δέχθηκε νεαρός στην παραλία λόγω ...πετσέτας που είχε τα χρώματα του ΠΑΟΚ και το έμβλημα του συλλόγου της Θεσσαλονικής.
Δυο οπαδοί της ΑΕΚ, όπως ανέφεραν αυτόπτες μάρτυρες τον πλάκωσαν στο ξύλο και στη συνέχεια τον μαχαίρωσαν, χωρίς ωστόσο η κατάσταση της υγείας του να διατρέχει κανένα κίνδυνο.
Θυμίζουμε, πως οπαδοί ΠΑΟΚ και ΑΕΚ έχουν ...προηγούμενα και κανείς δεν ξεχνά τα σοβαρά επεισόδια πριν λίγους μήνες. Το περιστατικό στην παραλία πάντως έχει προκαλέσει πολλά ερωτηματικά...

Πηγή: eparxia24.gr

Περιμένουμε τον νέο πρόλογο!!

Το ξημέρωμα της πρώτης Ιουλίου 2012 σημαίνει ότι ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο δεν είναι πλέον ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους. Γράφει ο Θανάσης Κελαντώνης.

Τυπικά το τέλος της τριακοστής Ιουνίου 2012 ήταν και η τελευταία μέρα συνεργασίας, σύμφωνα με το συμβόλαιο ανάμεσα στις δύο πλευρές, ενός ανθρώπου και ενός συλλόγου που έμοιαζαν ένα.
Ας κάνουμε τώρα τις διορθώσεις στα εσκεμμένα λάθη που κάναμε στον τυπικό τρόπο γραφής ενός δεδομένου. Εδώ και πολλά χρόνια το συμβόλαιο ανάμεσα στον Αλεσάντρο ντελ Πιέρο και τη Γιουβέντους ήταν υποχρεωτική γραφειοκρατική διαδικασία σχέσης εργαζόμενου και εργοδότη. Ο «Αλέ» και η Γιούβε δεν έμοιαζαν, αλλά ήταν και είναι ένα. Και η τριακοστή Ιουνίου δεν σημαίνει το τέλος αυτής της σχέσης μα την είσοδό της σε καινούργια εποχή. Τα περιέγραψε και τα εξήγησε χθες ο ποδοσφαιριστής που, μαζί με τον Τζανλουίτζι Μπουφόν, αλλά αυτός ακόμα περισσότερο, είναι η ιστορία της Γιουβέντους στις τελευταίες δύο δεκαετίες.
«Δεν υπάρχει νοσταλγία, δεν υπάρχει μετάνοια. Στις μέρες μέχρι την επισημοποίηση του αντίο σκέφτηκα όσα συνέβησαν στην τελευταία σεζόν μου στα ασπρόμαυρα και μετά ακόμα πιο πίσω και κατάλαβα πως αυτό ήταν το καλύτερο όνειρο που θα μπορούσα να έχω ονειρευτεί.
Αναμνήσεις, οι χαρές και για να είμαι ειλικρινής και μερικές πρόσφατες πικρίες, όλες αυτές οι εικόνες πέρασαν μπροστά μου και αποκάλυψαν το μεγαλείο των υπέροχων στιγμών του τελευταίου παιχνιδιού μου στο Τορίνο.
Αυτή είναι η εικόνα που εμπεριέχει όλη την ουσία, η εικόνα που παίρνω μαζί μου, αυτή της δεκάτης τρίτης Μαΐου. Εμεινε για πάντα στην καρδιά μου. Πριν από λίγο καιρό, πριν φύγω για διακοπές, άδειασα το ντουλάπι μου στα αποδυτήρια και βγήκα έξω, στον χώρο όπου για μήνες σταματούσα ώστε να βγω μία φωτογραφία, να δώσω ένα αυτόγραφο, να χαιρετήσω κάποιον, υπό χιονόπτωση, παγωνιά, βροχή ή λιακάδα. Εκείνη τη φορά, όπως τώρα, ήταν ώστε να πω αντίο και σας ευχαριστώ για όλα όσα κάναμε μαζί».
Με το συγκεκριμένο μέρος του κειμένου που «ανέβασε» χθες στην προσωπική ιστοσελίδα του ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο έγραψε τους τίτλους τέλους για τον ποδοσφαιριστή Αλεσάντρο ντελ Πιέρο. Οπως έκανε στα είκοσι εννέα λεπτά που κράτησε ο γύρος του αποχαιρετισμού του προς τους φιλάθλους της μετά το 3-1 επί της Αταλάντα στις 13 Μαΐου. Ηταν το ξεχωριστό προσωπικό κομμάτι του στο απόγευμα του πανηγυρισμού της κατάκτησης του πρωταθλήματος Ιταλίας.
Εμείς αισθανόμαστε τυχεροί που τον είδαμε (μεταξύ άλλων παιχνιδιών) να παίζει λίγα μέτρα μακριά μας, έστω και για μόλις δεκαέξι λεπτά, στις 4 Ιουλίου 2006 στο Ντόρτμουντ. Καθόμασταν πίσω απ' τον γερμανικό πάγκο στον ημιτελικό του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αλλά σε σημείο που είδαμε άριστα την έκστασή του όταν σκόραρε κατά του Γενς Λέμαν στο 120' της παράτασης και σφράγισε την πρόκριση της εθνικής Ιταλίας στον τελικό.
Τον είδαμε να ευστοχεί στη διαδικασία των πέναλτι σε αυτόν και να πανηγυρίζει μετά την κατάκτηση του τροπαίου με τρόπο που αργότερα μας έκανε να καταλάβουμε ότι ο Αλεσάντρο ντελ Πιέρο δεν ήταν ο «Αλέ» της Γιουβέντους, αλλά ολόκληρης της Ιταλίας. Κι ας μη μνημόνευσε τους «ατζούρι» στο χθεσινό κείμενό του.
«Από αύριο δεν είμαι ποδοσφαιριστής της Γιουβέντους, αλλά θα παραμείνω για πάντα ένας από σας. Τώρα αρχίζει μία άλλη περιπέτεια και είμαι ενθουσιασμένος, όπως πριν δεκαεννέα καλοκαίρια. Αντίο, παιδιά, ευχαριστώ για όλα» ήταν ο επίλογος αυτού. Αναμένουμε τώρα τον πρόλογο του επόμενου.
Πηγή: Goal

Αφρικανέ, Αφρικανέ, έλα να κάνουμε κονέ...!!

Ο ΠΑΟΚ και οι 24 Αφρικανοί του. Ποιοι είναι οι 23 ποδοσφαιριστές από την "Μαύρη Ήπειρο" που προηγήθηκαν του Μπονγκανί Κουμαλό.

Την αρχή την έκανε ο Άντριου Ραμπούτλα τη σεζόν 1997-1998. Από τότε συνολικά 23 Αφρικανοί ποδοσφαιριστές πέρασαν από τον ΠΑΟΚ δημιουργώντας ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στην ιστορία του συλλόγου. Τα "ΣΠΟΡ του Βορρά" παρουσιάζουν την ακριβή λίστα .
Κουμαλό ο τέταρτος Νοτιοαφρικανός
Εκτός του Ραμπούτλα, που έπαιξε μόλις σε ένα ματς, εκείνο το αλησμόνητο 5-3 (ο ΠΑΟΚ το γύρισε από το 0-3!) με τη Σπάρτακ Τρνάβα στην Τούμπα (αγωνίστηκε 57 λεπτά, τραυματίστηκε και αποχώρησε), ακολούθησαν άλλοι δύο: Ο Γκλεν Σάλμον τη σεζόν 2007-2008, με 25 ματς, πέντε γκολ και δύο ασίστ και ο Μπράις Μουν που ήρθε στον ΠΑΟΚ την τελευταία μέρα των μεταγραφών του καλοκαιριού του 2009 ως δανεικός από τον Παναθηναϊκό για να δώσει λύσεις στο δεξί άκρο της άμυνας, αλλά έπαιξε μόλις σε 7 ματς και είχε ελάχιστο χρόνο χωρίς να βοηθήσει καθόλου
Οι "Φαραώ" του "Δικεφάλου"
Τη μεγαλύτερη παροικία στην Τούμπα την έχουν δημιουργήσει οι Αιγύπτιοι. Συνολικά επτά πέρασαν από τον ΠΑΟΚ. Το 1989 ο ΠΑΟΚ έκανε προετοιμασία στη Γιουγκοσλαβία και στα ίδιο κέντρο έκανε προπονήσεις η Ζάμαλεκ. Ενας άνθρωπος του Δικεφάλου εντόπισε τον Μαγκντί Τολμπά και ο συχωρεμένος Θωμάς Βουλινός τον έφερε στην Τούμπα. Μαζί ήρθε και ο Μοχάμεντ Ελ Σαγιέντ Ταχά Αίγυπτος αλλά αυτός πέρασε και δεν ακούμπησε καθώς έπαιξε σε μόλις τέσσερα ματς και μάλλον ελάχιστοι τον θυμούνται. Ο Μαγκντί όμως έμεινε τέσσερα χρόνια στον ΠΑΟΚ αγωνίστηκε σε 92 ματς και πέτυχε 12 γκολ. Το 1990 ήρθαν πακέτο οι δίδυμοι αδερφοί, Ιμπραήμ και Χοσάμ Χασάν, οι οποίοι είχαν αγωνιστεί και στο Μουντιάλ της Ιταλίας. Ο αμυντικός Ιμπραήμ Χασάν πέτυχε περισσότερα γκολ (6 σε 26 αγώνες) από τον επιθετικό Χοσάμ Χασάν που είναι θρύλος στην Αίγυπτο (19 ματς, 5 γκολ) στον ένα χρόνο που έμειναν στον ΠΑΟΚ.
Το 1999 ήρθε στον ΠΑΟΚ ο Αμπνιέλ Σατάρ Σάμπρι, σε λίγους μήνες πέτυχε 6 γκολ (σε 17 συμμετοχές) και έφυγε με μεταγραφή 1,1 δις δραχμές (πακέτο με τον Μαχαιρίδη) στη Μπενφίκα  μετά από δύο εντυπωσιακά παιχνίδια με την πορτογαλική ομάδα στο Κύπελλο UEFA. Ο κύκλος (προσωρινά ή όχι θα δείξει) έκλεισε το 2004 όταν ήρθαν πακέτο οι Αμίρ Αζμί Μέγκαχενι και Σικαμπάλα. Ο Μέγκαχεντ, έπαιξε σε 36 ματς πριν ο ΠΑΟΚ τον πουλήσει 600.000 το 2007 σε αραβική ομάδα, ενώ ο Σικαμπάλα, ίσως το μεγαλύτερο ταλέντο που πέρασε τα τελευταία χρόνια από τον ΠΑΟΚ πήγε-με επεισοδιακό τρόπο και με μία δικαστική μάχη στη FIFA που απέφερε στον ΠΑΟΚ 1,1 εκ. ευρώ δύο χρόνια μετά-πίσω στη Ζάμαλεκ. Έπαιξε σε 28 ματς, στα οποία είχε 4 γκολ και 5 ασίστ
Άλλες περιπτώσεις που ξεχωρίζουν
Ο Λιβεριανός Τζο Νάγκμπε σε τρία χρόνια (1997 - 2000) έπαιξε σε 100 επίσημα ματς και πέτυχε 11 γκολ, ενώ Ο Νιγηριανός Ιφεάνι Ουντέζε έχει αγωνιστεί στα περισσότερα ματς (154, με τρία γκολ) από οποιονδήποτε άλλο Αφρικανόαπό το 2000 μέχρι το 2008 κάνοντας τρία περάσματα από την ομάδα (2000-2003, 2003-06 και 2007-08).
Από το Καμερούν ήρθε στον ΠΑΟΚ η "μαύρη Φεράρι" ο Αρμάντο Φουτσίνι ο οποίος στα έξι χρόνια που έπαιξε (2000-06) είχε 10 γκολ σε 131 ματς, ενώ αξιόλογες περιπτώσεις παικτών ήταν ο Κόφι Αμπονσά (1999-2003, 97 ματς, 4 γκολ), ο Εμπενίζερ Χάγκαν (2003-05, 43 ματς, 5 γκολ) και ο Ιβοριανός Ιμπραΐμα Μπακαγιόκο που έπαιξε στον ΠΑΟΚ τη σεζόν 2008-09 (33 ματς, 10 γκολ)
Η λίστα όλων των Αφρικανών του ΠΑΟΚ
Οι 24 Αφρικανοί ( από 10 διαφορετικές χώρες και υπολογίζοντας πλέον και τον Κιυμαλό) που συνέδεσαν το όνομά τους με τον ΠΑΟΚ:
7 από Αίγυπτο: Μανγκντί, Ταχά, Ιμπραήμ και Χοσάμ Χασάν, Σάμπρι, Μέγκαχεντ και Σικαμπάήα
4 από Νότιο Αφρική: Ραμπούτήα, Σάήμον, Μουν.
3 από Νιγηρία: Ουντέζε, θέντγκοτ και Ναποήεόν Αμαεφούήε
3 από Γκάνα: Αμπονσά, Χάγκαν και Αμπουμπακάρι.
2 από Καμερούν: Φουτσίνι και Ετόνγκ (ήρθε το 1998-1999 αλλά δεν επαιξε ποτέ)
1 από Λιβερία: Νάγκμπε
1 από Αγκόλα: Ζουέήα
1 από Τυνησία: Μπουααϊντί
1 από Ακτή Ελεφαντοστού: Μπακαγιόκο
1 από Μαρόκο: ΕλΖαρ

Πηγή: olapaok.gr

Η πιο σεξουαλική περιοχή της Ελλάδας!!

Tι δείχνει έρευνα για την χαρτογράφηση των  ...σεξουαλικών προτιμήσεων ανά περιοχή.

Η έρευνα αφορά στις αναζητήσεις σεξουαλικού περιεχομένου που έγιναν από χρήστες του διαδικτύου στην Ελλάδα και βασίστηκε τόσο σε στοιχεία που παρέχει η Google αλλά και σε στοιχεία του λογαριασμού γνωστής ελληνικής ιστοσελίδας σεξουαλικού περιεχομένου.
Όπως αναμενόταν, στις συνηθισμένες σεξουαλικές αναζητήσεις και sex toys, πρώτος έρχεται ο νομός Αττικής και δεύτερος ο νομός Θεσσαλονίκης.
Ωστόσο εξαιρετικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν οι πιο "επιλεκτικές" αναζητήσεις, όπως στα πρωκτικά παιχνίδια, και τα παιχνίδια υποταγής όπου άλλες περιοχές αναδεικνύονται σε πρωταθλήτριες. Η Πάτρα στέφεται άνετα Ελληνίδα Βασίλισσα του πορνό, με δεύτερο το Ηράκλειο!

Λέξη αναζήτησης: strapon
Το strapon είναι ένα ομοίωμα πέους δεμένο με λουριά πάνω στο σώμα κατάλληλο για πρωκτικές ή κολπικές επαφές (gay ή straight). Η περιοχή της Ελλάδας με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε στραπόν, σε απόλυτα νούμερα, είναι ο νομός Αχαΐας, και ακολουθεί το Ηράκλειο, η Αττική και η Θεσσαλονίκη.
Λέξη αναζήτησης: BDSM
To αρκτικόλεξο BDSM αντιπροσωπεύει τις έξι αγγλικές λέξεις “Bondage, Discipline, Dominance, Submission, Sadism, and Masochism”, οι οποίες μεταφράζονται ως Δεσμά, Τιμωρία ή Πειθαρχία, Κυριαρχία, Υποταγή, Σαδισμός, Μαζοχισμός.
Και εδώ η περιοχή της Ελλάδας με το μεγαλύτερο ενδιαφέρον σε Σαδομαζοχιστικά παιχνίδια είναι ο νομός Αχαΐας, και ακολουθεί και πάλι το Ηράκλειο, η Αττική και η Θεσσαλονίκη.
Λέξη Αναζήτησης: Blowjob (στοματικό σεξ)
Στον στοματικό έρωτα το Ηράκλειο, δείχνει τον δρόμο και ακολουθούν Πάτρα, Θεσσαλονίκη, και Αθήνα.
Λέξη Αναζήτησης: Penis (Πέος)
Στην αναζήτηση του πέους πρώτη έρχεται ο νομός Ροδόπης, και ακολουθούν με τη σειρά που παρουσιάζονται η Κέρκυρα, το Ηράκλειο, η Αχαΐα, η Θεσσαλονίκη και η Αττική.
Λέξη Αναζήτησης: Anal (πρωκτικό)
Στην αναζήτηση της πρωκτικής απόλαυσης, σύμφωνα με τη google, τα πρωτεία έχει η Θράκη με την Κομοτηνή. Ακολουθούν το Καρπενήσι, η Δράμα, ο Βόλος, το Ρέθυμνο, η Κέρκυρα, η Κοζάνη, η Λάρισα, η Καλαμάτα και το Ηράκλειο.
Συμπέρασμα: Οι Αθηναίες δεν έχουν ανακαλύψει την πίσω πόρτα...
Στις περισσότερο συνηθισμένες σεξ-αναζητήσεις για “Δονητές”, “Ομοιώματα”, “Fleshlight” κλπ, η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη έχουν τα πρωτεία, οπότε μπορούν να θεωρηθούν μάλλον συντηρητικές, στα σεξουαλικά παιχνίδια και τις φαντασιώσεις…

πηγή: kamarinia.gr