"Το ποδόσφαιρο ήταν "κληρονομιά" από τον πατέρα σας, που ήταν επίσης
τερματοφύλακας; "Κληρονομικό, ίσως ήταν το ταλέντο. Ωστόσο, η ημτέρα μου
με έβαλε στο δρόμο του ποδοσφαίρου. Ο πατέρας μου έπαιζε σε ομάδες
εκτός Κρήτης κι εγώ στην Δ' Δημοτικού, όπως όλα τα παιδιά, ήθελα να
παίξω στην ομάδα της γειτονιάς. Τότε βρήκε ευκαιρία η μητέρα μου και με
έγραψε. Δεν πίστευα, πάντως, ότι θα ακολουθήσω αυτό το επάγγελμα ή ότι
θα έφτανα εδώ που έφτασα" ήταν τα πρώτα του λόγια.
Και πρόσθεσε: "Έπαιζαν και τα αδέρφια σας ποδόσφαιρο; "Με τον μεγαλύτερο, που σήμερα είναι 29 ετών και προπονεί μικρά παιδιά, παίζαμε ποδόσφαιρο. Ο μικρότερος, είναι 11 ετών, τώρα ξεκίνησε να παίζει σε μια ομάδα.
Με τον πατέρα μου δεν έκανα ποτέ προπόνηση. Κάποιες φορές θα ακούσω τη συμβουλή του, αλλά στα επαγγελματικά προτιμώ να αποφασίζω μόνος, ώστε να μην ψάχνω στους άλλους τις ευθύνες σε περίπτωση που κάνω μια λανθασμένη επιλογή".
"Δεν επιλέγεις το ποδόσφαιρο, σε επιλέγει αυτό"
Για το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή υπογράμμισε ότι: "Δεν επιλέγεις να γίνεις ποδοσφαιριστής, ο χώρος σε επιλέγει. Ούτε εγώ ήξερα ότι θα ήμουν εδώ σήμερα. Όταν στα 17.5 χρόνια έπρεπε να υπογράψω ένα επαγγελματικό συμβόλαιο και ήθελα μαζί μου τον πατέρα μου, εκείνος για τους δικούς του λόγους ήταν αρνητικός στο να υπογράψω. Σε μερικά πράγματα είχε δίκαιο, αλλά όπως φαίνεται δικαιώθηκα εγώ. Υπήρχαν στιγμές που μου έδινε συμβουλές, αλλά δύο-τρεις φορές που έπρεπε να πάρω μια σημαντική απόφαση, ακολούθησα τον αντίθετο δρόμο από εκείνον που μου υπέδειξε. Με την πορεία του χρόνου δικαιώθηκα.
Στο πρώτο μου συμβόλαιο ήταν αρνητικός και όταν ανανέωσα στον ΟΦΗ, ήταν και πάλι διστακτικός. Για αυτό θεωρώ ότι πρέπει να ακολουθείς αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Αν πήγαιναν στραβά τα πράγματα, θα έπρεπε να "κυνηγάω" εκείνον. Ενώ τώρα "κυνηγάω" εμένα και κανέναν άλλον.
"Δεν είναι "εύκολα χρήματα" αυτά που παίρνουν οι ποδοσφαιριστές. Για να φτάσει κανείς ψηλά, πρέπει επί σειρά ετών να κάνει θυσίες στην προσωπική του ζωή, στη διατροφή του, στους ρυθμούς του. Δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται σε έναν αγώνα. Θυμάμαι τον εαυτό μου από το δημοτικό ακόμη, να ξυπνάω στις έξι το πρωί για προπόνηση και μετά κατευθείαν για μάθημα. Όλοι μας θεωρώ ότι κάνουμε θυσίες -ο καθένας στον τομέα του- και κάποια στιγμή ανταμειβόμαστε. Το ποδόσφαιρο είναι δημοφιλές άθλημα, ο "βασιλιάς των σπορ" σε ολόκληρο τον κόσμο και ίσως για αυτό να έχει και αρκετά χρήματα. Κανείς, πάντως, δεν μπορεί να τα πάρει από τη μια μέρα στην άλλη".
"Δεν περιγράφεται η Εθνική"
Όσο για την εμπειρία του στο Euro; "Το να παίζεις για την εθνική ομάδα της χώρας σου δεν περιγράφεται με λόγια, ειδικά στη στιγμή που ακούγεται ο εθνικός ύμνος. Λόγω της κρίσης υπάρχει πίεση σε όλο τον κόσμο και απλώς ψάχνουμε διεξόδους για να γελάσουμε, να χαρούμε. Η Εθνική, λοιπόν, έστω και για λίγες μέρες κατάφερε να δώσει μια τεράστια χαρά στους Έλληνες που την είχαν ανάγκη.
Εμείς στην Πολωνία μαθαίναμε τα πάντα από το διαδίκτυο και τους δικούς μας ανθρώπους. Μαθαίναμε για τους πανηγυρισμούς. Δεν νιώθαμε, όμως, πίεση. Ένα παιχνίδι ήταν. Αντιπροσωπεύεις τη χώρα σου και κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να κερδίσει η ομάδα".
Και προσθέτει ότι "οι Έλληνες είμαστε λίγο υπερβολικοί. Ως λαός είμαστε των άκρων". Για το πως αντιδρά μετά από ένα λάθος απάντησε ότι "από τα λάθη σου μαθαίνεις και βελτιώνεσαι. Ένας τραγουδιστής μετά το φάλτσο, δεν σταματάει να τραγουδάει και ένας ηθοποιός μετά από μια κακή στιγμή δεν εξαφανίζεται από τη σκηνή. Όταν δεν αποκρούσεις τη μπάλα, σίγουρα σε επηρεάζει. Αλλά όταν βγαίνεις έξω από το γήπεδο είσαι ο Μιχάλης, όχι ο Σηφάκης.
Όταν σε πλησιάζουν έξω και σου μιλάνε για τον αγώνα, όχι δεν είσαι ο Μιχάλης, αλλά ο τερματοφύλακας. Αλλά εφόσον είναι επιλογή σου να βρίσκεσαι σε αυτόν τον χώρο, είσαι υποχρεωμένος να αντέχεις και να είσαι ευγενικός".
"Ψάχνω ομάδα στο εξωτερικό"
Για τα μεταγραφικά δήλωσε: "Είμαι ελεύθερος από τον Άρη και μέχρι τις 31 Αυγούστου έχω δικαίωμα να βρω τη νέα μου ομάδα. Η σκέψη μου είναι προς τα έξω. Το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό είναι ένα πραγματικό παιχνίδι, δεν είσαι ποτέ με το "πιστόλι στον κρόταφο" όπως στην Ελλάδα. Το ευχαριστιέσαι και οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Έχεις περισσότερα περιθώρια βελτίωσης από ότι εδώ".
Όσο για τη χώρα που θα προτιμούσε να συνεχίσει την καριέρα του; "Στην Ιταλία. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο τους, η γλώσσας τους, η κουλτούρα τους".
Τα ρούχα, το τατουάζ κι οι θαυμάστριες
Σχολίασε και τον περσινό του τραυματισμό λέγοντας: "Ήταν ο πρώτος μου τραυματισμός και ήταν δύσκολο, καθώς για πέντε μήνες σταμάτησα να κάνω αυτό που έκανε για 10 συνεχόμενα χρόνια. Σίγουρα περνάει από το μυαλό σου -ειδικά όταν πονάς- ότι μπορεί να μην ξαναπαίξεις, αλλά ευτυχώς πήγαν όλα καλά.
Με τους παιδικούς μου φίλους δεν μιλάμε ποτέ για ποδόσφαιρο. Σπάνια θα με κρίνουν ή θα με συμβουλεύσουν. Είμαι χαρούμενος που μου μεταφέρουν ότι δεν έχω αλλάξει ως άνθρωπος, εξαιτίας της επιτυχίας. Από την άλλη με πειράζουν με το "κόλλημα" που έχω με τα ρούχα. Έχω μια αδυναμία κι εγώ, τι να κάνω;
Είμαι ξεροκέφαλος και εγωιστής, αλλά οι φίλοι μου ξέρουν το κουμπί μου, οπότε βρίσκουν την ισορροπία".
Για τα τατουάζ τόνισε ότι: 'ξεκίνησα να κάνω κάποια που με εκφράζουν και από ένα σημείο και μετά "ξέφυγε" όπως βλέπετε. Τα πιο πολλά σημαίνουν κάτι για μένα και τα έκανα σε περιόδους που ήμουν πιεσμένους".
Όσο για το πως είναι στις σχέσεις του; "Δύσκολος. Η δουλειά του επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι πολύ ιδιαίτερη και κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα του, πρέπει να τον ακολουθεί σε οτιδήποτε κάνει -στον τρόπο ζωής και στην καθημερινότητα του- και να έχει αντοχές. Μπορεί να γυρίσω με νεύρα από την μια προπόνηση ή μια ήττα και εκείνη να πρέπει να με ανεχτεί. Ε, είμαι και λίγο δύσκολος και εγωιστής σε μια σχέση. Παλιότερα ήμουν ακόμη περισσότερο. Σε βαθμό τόσο εκνευριστικό, που θύμωνα κι εγώ με τον εαυτό μου. Μεγαλώνοντας όμως ωρίμασα και θεωρώ ότι βελτιώθηκα.
Με την τωρινή μου σχέση συμπληρώσαμε ένα χρόνο μαζί και είμαι πάρα πολύ καλά. Καλώς ή κακώς στο ποδόσφαιρο προτεραιότητα έχει η δουλειά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να παραμελείς την προσωπική σου ζωή. Αυτή τη στιγμή προέχει να τακτοποιηθώ επαγγελματικά. Στα προσωπικά μου εφόσον περνάω καλά, θα βρεθεί λύση".
Ακόμη αναφέρθηκε στις εκδηλώσεις θαυμασμού προς το πρόσωπο του: "Για να μην πω ψέμματα κάποιες στιγμές το αντιμετωπίζεις. Θα έρθουν να μου μιλήσουν, θα μου στείλουν μηνύματα στο twitter. Είναι ωραίο, αλλά μέχρι εκεί. Το θέμα είναι να το ανέχεται ο άνθρωπος που είναι μαζί σου, ειδικά δε αν τύχει να σε φλερτάρουν. Εμείς τώρα το παλεύουμε ακόμη, αλλά είμαστε σε καλό δρόμο. Στην αρχή είναι το πιο δύσκολο.
Στην Ελλάδα όλοι θεωρούμε το ποδόσφαιρο ένα κομμάτι μας. Δεν είναι κακό να σε πλησιάζουν, αλλά είναι στιγμές που εσύ θέλεις να χαλαρώσεις, πίνοντας ένα ποτό κι έρχεται κάποιος να σε ρωτήσει για την ομάδα. Άθελα του σου μεταφέρει ένταση".
Θαυμάζει την Εύα Μέντες και εξηγεί πως περνά τον ελεύθερο χρόνο του: "Βλέπω πολλές ταινίες, κομεντί, περιπέτειες, τώρα τελευταία και θρίλερ. Ακούω μουσική από κρητικά μέχρι ροκ. Και είμαι από μικρός fan του Μάρκου Σεφερλή. Βλέπω πάντα τις παραστάσεις του". Όσο για το τι φοβάται πιο πολύ; "Την αβεβαιότητα που υπάρχει στον κόσμο" όπως τόνισε χαρακτηριστικά.
Και πρόσθεσε: "Έπαιζαν και τα αδέρφια σας ποδόσφαιρο; "Με τον μεγαλύτερο, που σήμερα είναι 29 ετών και προπονεί μικρά παιδιά, παίζαμε ποδόσφαιρο. Ο μικρότερος, είναι 11 ετών, τώρα ξεκίνησε να παίζει σε μια ομάδα.
Με τον πατέρα μου δεν έκανα ποτέ προπόνηση. Κάποιες φορές θα ακούσω τη συμβουλή του, αλλά στα επαγγελματικά προτιμώ να αποφασίζω μόνος, ώστε να μην ψάχνω στους άλλους τις ευθύνες σε περίπτωση που κάνω μια λανθασμένη επιλογή".
"Δεν επιλέγεις το ποδόσφαιρο, σε επιλέγει αυτό"
Για το επάγγελμα του ποδοσφαιριστή υπογράμμισε ότι: "Δεν επιλέγεις να γίνεις ποδοσφαιριστής, ο χώρος σε επιλέγει. Ούτε εγώ ήξερα ότι θα ήμουν εδώ σήμερα. Όταν στα 17.5 χρόνια έπρεπε να υπογράψω ένα επαγγελματικό συμβόλαιο και ήθελα μαζί μου τον πατέρα μου, εκείνος για τους δικούς του λόγους ήταν αρνητικός στο να υπογράψω. Σε μερικά πράγματα είχε δίκαιο, αλλά όπως φαίνεται δικαιώθηκα εγώ. Υπήρχαν στιγμές που μου έδινε συμβουλές, αλλά δύο-τρεις φορές που έπρεπε να πάρω μια σημαντική απόφαση, ακολούθησα τον αντίθετο δρόμο από εκείνον που μου υπέδειξε. Με την πορεία του χρόνου δικαιώθηκα.
Στο πρώτο μου συμβόλαιο ήταν αρνητικός και όταν ανανέωσα στον ΟΦΗ, ήταν και πάλι διστακτικός. Για αυτό θεωρώ ότι πρέπει να ακολουθείς αυτό που σου λέει η καρδιά σου. Αν πήγαιναν στραβά τα πράγματα, θα έπρεπε να "κυνηγάω" εκείνον. Ενώ τώρα "κυνηγάω" εμένα και κανέναν άλλον.
"Δεν είναι "εύκολα χρήματα" αυτά που παίρνουν οι ποδοσφαιριστές. Για να φτάσει κανείς ψηλά, πρέπει επί σειρά ετών να κάνει θυσίες στην προσωπική του ζωή, στη διατροφή του, στους ρυθμούς του. Δεν είναι μόνο αυτό που φαίνεται σε έναν αγώνα. Θυμάμαι τον εαυτό μου από το δημοτικό ακόμη, να ξυπνάω στις έξι το πρωί για προπόνηση και μετά κατευθείαν για μάθημα. Όλοι μας θεωρώ ότι κάνουμε θυσίες -ο καθένας στον τομέα του- και κάποια στιγμή ανταμειβόμαστε. Το ποδόσφαιρο είναι δημοφιλές άθλημα, ο "βασιλιάς των σπορ" σε ολόκληρο τον κόσμο και ίσως για αυτό να έχει και αρκετά χρήματα. Κανείς, πάντως, δεν μπορεί να τα πάρει από τη μια μέρα στην άλλη".
"Δεν περιγράφεται η Εθνική"
Όσο για την εμπειρία του στο Euro; "Το να παίζεις για την εθνική ομάδα της χώρας σου δεν περιγράφεται με λόγια, ειδικά στη στιγμή που ακούγεται ο εθνικός ύμνος. Λόγω της κρίσης υπάρχει πίεση σε όλο τον κόσμο και απλώς ψάχνουμε διεξόδους για να γελάσουμε, να χαρούμε. Η Εθνική, λοιπόν, έστω και για λίγες μέρες κατάφερε να δώσει μια τεράστια χαρά στους Έλληνες που την είχαν ανάγκη.
Εμείς στην Πολωνία μαθαίναμε τα πάντα από το διαδίκτυο και τους δικούς μας ανθρώπους. Μαθαίναμε για τους πανηγυρισμούς. Δεν νιώθαμε, όμως, πίεση. Ένα παιχνίδι ήταν. Αντιπροσωπεύεις τη χώρα σου και κάνεις ότι περνάει από το χέρι σου για να κερδίσει η ομάδα".
Και προσθέτει ότι "οι Έλληνες είμαστε λίγο υπερβολικοί. Ως λαός είμαστε των άκρων". Για το πως αντιδρά μετά από ένα λάθος απάντησε ότι "από τα λάθη σου μαθαίνεις και βελτιώνεσαι. Ένας τραγουδιστής μετά το φάλτσο, δεν σταματάει να τραγουδάει και ένας ηθοποιός μετά από μια κακή στιγμή δεν εξαφανίζεται από τη σκηνή. Όταν δεν αποκρούσεις τη μπάλα, σίγουρα σε επηρεάζει. Αλλά όταν βγαίνεις έξω από το γήπεδο είσαι ο Μιχάλης, όχι ο Σηφάκης.
Όταν σε πλησιάζουν έξω και σου μιλάνε για τον αγώνα, όχι δεν είσαι ο Μιχάλης, αλλά ο τερματοφύλακας. Αλλά εφόσον είναι επιλογή σου να βρίσκεσαι σε αυτόν τον χώρο, είσαι υποχρεωμένος να αντέχεις και να είσαι ευγενικός".
"Ψάχνω ομάδα στο εξωτερικό"
Για τα μεταγραφικά δήλωσε: "Είμαι ελεύθερος από τον Άρη και μέχρι τις 31 Αυγούστου έχω δικαίωμα να βρω τη νέα μου ομάδα. Η σκέψη μου είναι προς τα έξω. Το ποδόσφαιρο στο εξωτερικό είναι ένα πραγματικό παιχνίδι, δεν είσαι ποτέ με το "πιστόλι στον κρόταφο" όπως στην Ελλάδα. Το ευχαριστιέσαι και οι συνθήκες είναι διαφορετικές. Έχεις περισσότερα περιθώρια βελτίωσης από ότι εδώ".
Όσο για τη χώρα που θα προτιμούσε να συνεχίσει την καριέρα του; "Στην Ιταλία. Μου αρέσει το ποδόσφαιρο τους, η γλώσσας τους, η κουλτούρα τους".
Τα ρούχα, το τατουάζ κι οι θαυμάστριες
Σχολίασε και τον περσινό του τραυματισμό λέγοντας: "Ήταν ο πρώτος μου τραυματισμός και ήταν δύσκολο, καθώς για πέντε μήνες σταμάτησα να κάνω αυτό που έκανε για 10 συνεχόμενα χρόνια. Σίγουρα περνάει από το μυαλό σου -ειδικά όταν πονάς- ότι μπορεί να μην ξαναπαίξεις, αλλά ευτυχώς πήγαν όλα καλά.
Με τους παιδικούς μου φίλους δεν μιλάμε ποτέ για ποδόσφαιρο. Σπάνια θα με κρίνουν ή θα με συμβουλεύσουν. Είμαι χαρούμενος που μου μεταφέρουν ότι δεν έχω αλλάξει ως άνθρωπος, εξαιτίας της επιτυχίας. Από την άλλη με πειράζουν με το "κόλλημα" που έχω με τα ρούχα. Έχω μια αδυναμία κι εγώ, τι να κάνω;
Είμαι ξεροκέφαλος και εγωιστής, αλλά οι φίλοι μου ξέρουν το κουμπί μου, οπότε βρίσκουν την ισορροπία".
Για τα τατουάζ τόνισε ότι: 'ξεκίνησα να κάνω κάποια που με εκφράζουν και από ένα σημείο και μετά "ξέφυγε" όπως βλέπετε. Τα πιο πολλά σημαίνουν κάτι για μένα και τα έκανα σε περιόδους που ήμουν πιεσμένους".
Όσο για το πως είναι στις σχέσεις του; "Δύσκολος. Η δουλειά του επαγγελματία ποδοσφαιριστή είναι πολύ ιδιαίτερη και κατά κάποιο τρόπο ο άνθρωπος που θα είναι δίπλα του, πρέπει να τον ακολουθεί σε οτιδήποτε κάνει -στον τρόπο ζωής και στην καθημερινότητα του- και να έχει αντοχές. Μπορεί να γυρίσω με νεύρα από την μια προπόνηση ή μια ήττα και εκείνη να πρέπει να με ανεχτεί. Ε, είμαι και λίγο δύσκολος και εγωιστής σε μια σχέση. Παλιότερα ήμουν ακόμη περισσότερο. Σε βαθμό τόσο εκνευριστικό, που θύμωνα κι εγώ με τον εαυτό μου. Μεγαλώνοντας όμως ωρίμασα και θεωρώ ότι βελτιώθηκα.
Με την τωρινή μου σχέση συμπληρώσαμε ένα χρόνο μαζί και είμαι πάρα πολύ καλά. Καλώς ή κακώς στο ποδόσφαιρο προτεραιότητα έχει η δουλειά, χωρίς αυτό να σημαίνει πως πρέπει να παραμελείς την προσωπική σου ζωή. Αυτή τη στιγμή προέχει να τακτοποιηθώ επαγγελματικά. Στα προσωπικά μου εφόσον περνάω καλά, θα βρεθεί λύση".
Ακόμη αναφέρθηκε στις εκδηλώσεις θαυμασμού προς το πρόσωπο του: "Για να μην πω ψέμματα κάποιες στιγμές το αντιμετωπίζεις. Θα έρθουν να μου μιλήσουν, θα μου στείλουν μηνύματα στο twitter. Είναι ωραίο, αλλά μέχρι εκεί. Το θέμα είναι να το ανέχεται ο άνθρωπος που είναι μαζί σου, ειδικά δε αν τύχει να σε φλερτάρουν. Εμείς τώρα το παλεύουμε ακόμη, αλλά είμαστε σε καλό δρόμο. Στην αρχή είναι το πιο δύσκολο.
Στην Ελλάδα όλοι θεωρούμε το ποδόσφαιρο ένα κομμάτι μας. Δεν είναι κακό να σε πλησιάζουν, αλλά είναι στιγμές που εσύ θέλεις να χαλαρώσεις, πίνοντας ένα ποτό κι έρχεται κάποιος να σε ρωτήσει για την ομάδα. Άθελα του σου μεταφέρει ένταση".
Θαυμάζει την Εύα Μέντες και εξηγεί πως περνά τον ελεύθερο χρόνο του: "Βλέπω πολλές ταινίες, κομεντί, περιπέτειες, τώρα τελευταία και θρίλερ. Ακούω μουσική από κρητικά μέχρι ροκ. Και είμαι από μικρός fan του Μάρκου Σεφερλή. Βλέπω πάντα τις παραστάσεις του". Όσο για το τι φοβάται πιο πολύ; "Την αβεβαιότητα που υπάρχει στον κόσμο" όπως τόνισε χαρακτηριστικά.