Ο Αμερικάνος από τη Βαλτιμόρη στο Λονδίνο απέδειξε ότι μπορεί να
αποχωρήσεις νικώντας και τον δυσκολότερο αντίπαλο, δηλαδή τη φθορά του
χρόνου. Ολα αυτά τα χρόνια μάθαμε τα πάντα για τον Φελπς. Η σχέση του με
τη μητέρα του και τον αυστηρό προπονητή του, ο θαυμασμός για τον Θορπ
που διαδέχτηκε στον θρόνο, τα προβλήματα που είχε ως παιδί και τα βίτσια
που είχε ως ενήλικας (αποτέλεσμα των οποίων ήταν και μια τιμωρία για
χρήση μαριχουάνας), υπήρξαν μικρά κεφάλαια μιας καριέρας γεμάτη
θριάμβους. Για δώδεκα χρόνια ο Φελπς δεν έλειψε ποτέ – ούτε από τα
πρωτοσέλιδα, ούτε από τους μεγάλους αγώνες, ούτε από τους δεκάδες
ελέγχους ντόπινγκ. Φεύγει προκαλώντας παγκόσμιο δέος, όπως οι μεγάλοι
θρύλοι.
Παγκόσμιο; Οχι ακριβώς. Στη νότια πλευρά της Μεσογείου οι κάτοικοι μιας χρεοκοπημένης χώρας βρίσκουν στο Διαδίκτυο το θράσος για να κάνουν πλάκα, μιλώντας για ντοπαρισμένους, κατασκευασμένους και άλλα τέτοια ωραία. Οι Ελληνες, που κατά τα άλλα επαίρονται ότι ανακάλυψαν τον Αθλητισμό, γέννησαν τους Αγώνες και διοργάνωσαν και τους καλύτερους το 2004, ειρωνεύονται, κοροϊδεύουν, κράζουν, αρνούνται να κατανοήσουν το μέγεθος θρύλων όπως ο Φελπς. Οχι όλοι, αλλά πάρα πολλοί – ίσως οι περισσότεροι. Γιατί; Κυρίως γιατί απογοητεύτηκαν από κάποια δικά τους είδωλα, από αθλητές για τα οποίους κάποτε πανηγύριζαν πριν τους δουν να πέφτουν από την κορυφή, όχι ηττημένοι από καλύτερους, αλλά ντροπιαστικά συλληφθέντες από τις τσιμπίδες της WΑDΑ. Αφού κάποιοι από τους δικούς μας αποδείχτηκαν αγύρτες, είναι όλοι αγύρτες.
Το χειρότερο μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 δεν είναι ούτε ότι φαγώθηκαν ένα σωρό χρήματα για την επικοινωνία μιας μαντάμ, ούτε ότι η Αθήνα γέμισε «λευκούς ελέφαντες» που βαφτίσαμε (αναξιοποίητα) «ολυμπιακά ακίνητα». Το χειρότερο είναι ότι οι Αγώνες δεν άφησαν πίσω στη χώρα καμία νέα παιδεία, καμία ικανότητα αναγνώρισης του αθλητικού μεγαλείου. Αφησαν μόνο έναν πληγωμένο εθνικισμό, που εξελίχτηκε σε βαρβατίλα και βαρβαρότητα: μετά την ξεφτίλα των δικών μας ειδώλων, το συμπέρασμά μας ήταν πως είναι όλοι ίδιοι - απλά τους ξένους δεν τους πιάνουν, γιατί τους καλύπτουν. Ποιοι; Οι ξένοι, οι κακοί, οι ανθέλληνες, οι προαιώνιοι εχθροί του έθνους μας.
Μεγάλε Φελπς, υπήρξες τυχερός που δεν βάφτισαν οι Ελληνες τα πλοία τους με το όνομά σου. Το ότι σε βρίζουν οι κάποτε υμνητές όσων το 'βαζαν στα πόδια για να γλιτώσουν τους ελέγχους, μετράει όσο τα ολυμπιακά σου μετάλλια.
ΠΗΓΗ: Sportday
Παγκόσμιο; Οχι ακριβώς. Στη νότια πλευρά της Μεσογείου οι κάτοικοι μιας χρεοκοπημένης χώρας βρίσκουν στο Διαδίκτυο το θράσος για να κάνουν πλάκα, μιλώντας για ντοπαρισμένους, κατασκευασμένους και άλλα τέτοια ωραία. Οι Ελληνες, που κατά τα άλλα επαίρονται ότι ανακάλυψαν τον Αθλητισμό, γέννησαν τους Αγώνες και διοργάνωσαν και τους καλύτερους το 2004, ειρωνεύονται, κοροϊδεύουν, κράζουν, αρνούνται να κατανοήσουν το μέγεθος θρύλων όπως ο Φελπς. Οχι όλοι, αλλά πάρα πολλοί – ίσως οι περισσότεροι. Γιατί; Κυρίως γιατί απογοητεύτηκαν από κάποια δικά τους είδωλα, από αθλητές για τα οποίους κάποτε πανηγύριζαν πριν τους δουν να πέφτουν από την κορυφή, όχι ηττημένοι από καλύτερους, αλλά ντροπιαστικά συλληφθέντες από τις τσιμπίδες της WΑDΑ. Αφού κάποιοι από τους δικούς μας αποδείχτηκαν αγύρτες, είναι όλοι αγύρτες.
Το χειρότερο μετά τους Ολυμπιακούς του 2004 δεν είναι ούτε ότι φαγώθηκαν ένα σωρό χρήματα για την επικοινωνία μιας μαντάμ, ούτε ότι η Αθήνα γέμισε «λευκούς ελέφαντες» που βαφτίσαμε (αναξιοποίητα) «ολυμπιακά ακίνητα». Το χειρότερο είναι ότι οι Αγώνες δεν άφησαν πίσω στη χώρα καμία νέα παιδεία, καμία ικανότητα αναγνώρισης του αθλητικού μεγαλείου. Αφησαν μόνο έναν πληγωμένο εθνικισμό, που εξελίχτηκε σε βαρβατίλα και βαρβαρότητα: μετά την ξεφτίλα των δικών μας ειδώλων, το συμπέρασμά μας ήταν πως είναι όλοι ίδιοι - απλά τους ξένους δεν τους πιάνουν, γιατί τους καλύπτουν. Ποιοι; Οι ξένοι, οι κακοί, οι ανθέλληνες, οι προαιώνιοι εχθροί του έθνους μας.
Μεγάλε Φελπς, υπήρξες τυχερός που δεν βάφτισαν οι Ελληνες τα πλοία τους με το όνομά σου. Το ότι σε βρίζουν οι κάποτε υμνητές όσων το 'βαζαν στα πόδια για να γλιτώσουν τους ελέγχους, μετράει όσο τα ολυμπιακά σου μετάλλια.
ΠΗΓΗ: Sportday
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου