Ο Γιάννης Σερέτης επιχειρεί μια διαφορετική προσέγγιση για να καταδείξει
ότι η εθνική Ελλάδας κάνει βάσει έμψυχου δυναμικού μια επιπλέον
υπέρβαση με την πορεία της, αν συγκριθεί με πιο ποιοτικές ευρωπαϊκές
ομάδες και ληφθεί υπόψιν το επίπεδο και η δομή του ελληνικού
ποδοσφαίρου.
Επεσε πολύ κράξιμο στην Εθνική για το πρώτο ημίχρονο με το
Λιχτενστάιν. Κι ας μπορούσε να γράψει στο β΄ μέρος ένα… 0-4, που θα ήταν
και η μεγαλύτερη νίκη επί Σάντος που έχει 55,5% κερδισμένων βαθμών στα
36 παιχνίδια του στην εθνική. Κράξιμο εν μέρει δικαιολογημένο σε
προπονητή και παίκτες. Εν μέρει, διότι σωστές οι απαιτήσεις εναντίον
ομάδων αυτού του επιπέδου, αλλά από την άλλη μάλλον έχουμε ξεχάσει όλοι
από ποιους παίκτες αποτελείται πια αυτή η εθνική Ελλάδας. Νομίζουν
πολλοί ότι ακόμη είμαστε στο… 2004! Εμ, δεν είμαστε! Ούτε το ποδόσφαιρο
έχει δομηθεί έτσι στην Ελλάδα ώστε να παράγει αθλητές που θα το
βοηθήσουν να βρίσκεται στο υψηλότερο επίπεδο, όπως ισχύει για το
ελληνικό μπάσκετ. Εξακολουθεί αυτή η ομάδα να κάνει πορεία και να
διατηρεί επίπεδο που απέχει έτη φωτός πια από το επίπεδο του
πρωταθλήματος και των ομάδων μας. Μα, δυστυχώς οι περισσότεροι δεν το
βλέπουν, ή δεν θέλουν να το δουν.
Oι Σέρβοι του Νάστασιτς, του Ιβάνοβιτς, του Σούμποττς, του Κολάροφ,
του Σουλεϊμάνι και του Τάντιτς (ναι, ναι, και του Φέισα!), έξω. Οι
Ουαλοί του Μπέιλ των 100 εκατ. ευρώ και του Αλεν; 6 βαθμούς (και πολλοί
τους είναι…). Οι Σκωτσέζοι του Σνόντγκρας, του Μαλόνεϊ, του Νέισμιθ, του
Φόρεστ, του Τσάρλι Ανταμ, της νέας φουρνιάς της Σέλτικ; Ουραγός με 5
βαθμούς. Οι Δανοί και οι Τσέχοι παλεύουν με τους Βούλγαρους για μια θέση
στα μπαράζ. Οι Δανοί που έφαγαν ένα ολόγιομο 0-4 στο κεφάλι από τους
Αρμένιους (δεν τολμώ να φανταστώ τι θα είχε γίνει στην Ελλάδα…) και
νίκησαν 1-2 στη Μάλτα με την ψυχή στο στόμα. Οι Δανοί του Αγκερ με τις
213 συμμετοχές στη Λίβερπουλ. Του Αντρεάσεν, του Ερικσεν που πήγε στην
Τότεναμ, του Κβιστ. Στα κάτω τους. Αλλά με 17 παίκτες της εθνικής στο
εξωτερικό. Αμ οι Τσέχοι; Πάρε το 1-2 στο κεφάλι πάλι από την παρέα του
παικταρά Μκιταριάν. Στα κάτω της κι αυτή. Αλλά με Τσεχ, Ροσίτσκι,
Κάντλετς, Σίβοκ, Πλάσιλ, Γίρατσεκ. Παλεύουν με τους Βούλγαρους.
Οι Τούρκοι; Οι Τούρκοι με το αναβαθμισμένο πρωτάθλημα, που στέλνουν
την Φενέρ στον ημιτελικό τουEuropa League και την Γαλατά στον
προημιτελικό του Champions League; Οι Τούρκοι του Αρντά, του Σαχίν, του
Μπουλούτ, του Γιλμάζ, του Γκιουνούλ; Αγκομαχούν μπας και προλάβουν το
μπαράζ, έχοντας πάρει «μέσα – έξω» μόνο έναν βαθμό από τους ανανεωμένους
Ούγγρους. Και παίζουν σήμερα το «όλα για όλα» ματς με τους Ρουμάνους
του Βλαντ Τσιρίτσες που πήγε στην Τότεναμ με 9,5 εκατ. ευρώ από την
Στεάουα.
Σάμπως έχουν σίγουρο διαβατήριο οι Ρώσοι; Εχασαν από τους Ιρλανδούς
του Ρόι Κάρολ και τώρα χρειάζονται «τρία στα τρία» για να περάσουν τους
Πορτογάλους. Δηλαδή είτε οι Κερζακόφ – Ακινφέεφ – Σιρόκοφ, Τζαγκόεφ –
Ντενίσοφ – Ζιρκόφ – Φαϊζούλιν και… σία είτε η παρέα του Κριστιάνο με
τους Νάνι, Μουτίνιο, Πέπε, Κοεντράο, Μεϊρέλες, Ποστίγκα θα πάνε στην…
παράταση για μια θέση στη Βραζιλία. Χρηματιστηριακή αξία; Ολη η Εθνική
Ελλάδας όσο ο μισός Ρονάλντο που έκανε δύο ισοπαλίες με Ιρλανδία και
Ισραήλ ή αν, θέλετε, με τέσσερις - πέντε παίκτες της Ρωσίας.
Για τους Γάλλους λες και ότι ήταν άτυχοι. Επεσαν πάνω στους Ισπανούς.
0-0 όμως στη Γεωργία του Τιμούρ την Παρασκευή, παρότι είχαν πάρει 1-1
μέσα στην Ισπανία. Ισως να τα… παράτησαν μετά το 0-1 από του Πέδρο τον
Μάρτιο. Μπορεί. Πήγαινε στα μπαράζ και εσύ mon ami Μπενζεμά, Ριμπερί,
Ζιρού, Εβρά, Βαράν, Πογκμπά, Βαλμπουενά, Καμπάιγ, Κονσιελνί! Όπως και η
παρέα του Μόντριτς, του Μάτζουκιτς, του Ράκιτιτς, του Σρνα, του Ολιτς,
του Βουκόγιεβιτς και του Εντουάρντο. Τους άφησαν πίσω οι Φελαϊνήδες και
οι Μιραλάς. Στα μπαράζ και εσύ καλή μου Κροατία. Να μάθεις να (μην)
χάνεις 0-1 από τους Σκωτσέζους στο Ζάγκρεμπ!
Και για να δούμε μην καταλήξουν εκεί και οι Αγγλοι! Πολλά κρίνονται
σήμερα στο εκτός έδρας με τους Ουκρανούς. Είναι ήδη νοκ άουτ η Πολωνία
απ΄ αυτόν τον όμιλο. Η Πολωνία του Λεβαντόφσκι και του Μπλαστσικόφσκι
(και του Βαβρζίνιακ!!!). Και παλεύουν για δυο θέσεις οι Αγγλοι, οι
Μαυροβούνιοι του Γιόβετιτς και του Βούτσινιτς και του Μπετσιράι με τους
Ουκρανούς του Τίμοστστουκ, του Ντέβιτς, του Εντμαρ, του Ρακίτσκι, του
Πιατόφ, του Γιαρμολένκο, η Ουκρανία της Μέταλιστ, της Σαχτάρ και της
Ντινάμο Κιέβου.
Οσο για τους «δικούς» μας, τους Σλοβάκους; Αυτούς που μπορούσαν να
ξε… πουπουλιάσουν σε ανοιχτό χώρο τους Βόσνιους και να τους ρίξουν 4-5
γκολ; 1-1 είχαν φέρει στο Λιχτενστάιν, ισοφαρίζοντας στο 73’, στο ίδιο
λεπτό που πέτυχε το 0-1 ο Μήτρογλου μετά από τρία «εύκολα» χαμένα. Και
δεν κατάφεραν να νικήσουν ούτε μία φορά τους Λιθουανούς! Ναι, αυτή η
Σλοβακία του Χάμσικ, του Σκρτελ, του Σέστακ, του Στοχ, του Βάις (ο
Χάμσικ και ο Σκρτελ κοστίζουν μαζί όσο όλη η ελληνική ενδεκάδα).
Προς τι η καταγραφή;
1. Για να αντιληφθούμε ποιοι είμαστε, τι είμαστε και πού έχουμε
φτάσει. Εχουμε πια μια ελληνική εθνική ομάδα με παίκτες που προέρχονται
από τη χειρότερη λίγκα των τελευταίων 15 ετών σε επίπεδο ποιότητας και
ανταγωνισμού, μαζί με 11-12 «ξενιτεμένους», εκ των οποίων μόνο τρεις
θεωρούνται βασικά στελέχη της ενδεκάδας: Σαμαράς, Κονέ, Λάζαρος.
2. Για να συνειδητοποιήσουμε ποιες ομάδες και με ποιους
παικταράδες μένουν ή θα μείνουν εκτός Μουντιάλ και ποιες άλλες ομάδες
και ποιοι άλλοι παικταράδες θα το βλέπουν στην τηλεόραση.
3. Για να αναλογιστούμε ποιες ευρωπαϊκές ομάδες αντίστοιχου
επιπέδου με τη δική μας προσφέρουν ποδοσφαιρικό θέαμα ή έχουν δική τους
ποδοσφαιρική ταυτότητα.
4. Για να σκεφτούμε τι θα απαντούσε εκεί στην Ισπανία ο Γκάρεθ
Μπέιλ στον Λουκά Βύντρα, στην Ιταλία ο Χάμσικ στον Κονέ, ή ο Λεβαντόφσκι
στον Σωκράτη, ο Μπερμπάτοφ στον Καραγκούνη, ο Πιάνιτς στον Τοροσίδη, ο
Στοχ στον «Σάλπι» και τον «Κάτσο» σε ένα ερώτημα: «Θα ήθελες να ήσουν
παίκτης της εθνικής Ελλάδας τα τελευταία 10 χρόνια;». Τι λέτε ότι θα
απαντούσαν; «Όχι, γιατί δεν παίζει ωραίο ποδόσφαιρο και δεν βάζει πολλά
γκολ»;
Πηγή: gazzetta.gr
