Δεν
είναι ότι αποκλείστηκες σαν Παναθηναϊκός από το κύπελλο. Αυτό έχει
συμβεί και θα ξανασυμβεί, όπως συμβαίνει ειδικά στο κύπελλο , όπου
είναι ο θεσμός των εκπλήξεων. Το τραγικό είναι ο τρόπος, που
αποκλείστηκε ο Παναθηναϊκός. Με κάτω τα χέρια. Με νοοτροπία μικρής
ομάδας από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό. Με παίκτες φοβισμένους από
την αρχή μέχρι το τέλος λές και έπαιζαν με την Μπαρτσελόνα. Με ένα
προπονητή, που εμφανίστηκε αδιάβαστος στο παιχνίδι και όπως είχε πολύ
μεγάλη ευθύνη για την περσινή χρονιά και την πορεία προς την κατάκτηση
του κυπέλλου, έχει και φέτος ευθύνη, για το γεγονός, ότι η ομάδα σε
πολλά κρίσιμα παιχνίδια δεν τα καταφέρνει.
Πήγε στην Τρίπολη η ομάδα ήταν χάλια ήρθε 1-1. Πήγε στην Ξάνθη έφαγε
ξεκούραστα τέσσερα γκολ και έχασε με 4-2. Οποτε η ομάδα χρειάστηκε να
πάρει ένα αποτέλεσμα, για να κάνει την υπέρβαση στο πρωτάθλημα δεν τα
κατάφερε. Μόνο στην Τούμπα κέρδισε όντας 9 βαθμούς πίσω από την κορυφή,
οπότε ίσως και λιγότερη πίεση λέω εγώ.
Και χθες έδεσε το …γλυκό. Σε ένα παιχνίδι που 10.000 πιστοί φίλοι του
Παναθηναϊκού πήγαν στο γήπεδο, για να δουν την ομάδα να παίρνει την
πρόκριση κόντρα στην Ξάνθη, έφυγαν με κατεβασμένο το κεφάλι από το
γήπεδο. Πικραμένοι, προδομένοι από αυτό που είδαν. Συναισθήματα, που δεν
θα ένοιωθαν, αν η ομάδα είχε δέκα ευκαιρίες , τρία δοκάρια και στο
τέλος γινόταν μία φάση και έχανε. Εκεί θα ένοιωθες μία στενοχώρια , αλλά
θα έλεγες έκαναν τα πάντα. Εδώ μιλάμε, ότι η πρόκριση είχε χαθεί από τα
αποδυτήρια. Πριν αρχίσει το παιχνίδι. Το φαβορί για την πρόκριση ήταν ο
Παναθηναϊκός και αυτό ίσως ήταν αρκετό, για να λυγίσει. Δεν θυμάμαι
άλλο παιχνίδι του Παναθηναϊκού σε αυτή την διετία με προπονητή τον
Αναστασίου , που να μην έκανε ΜΙΑ φάση. Ούτε μία τελική στην εστία.
Και μην πει κανείς ότι έπαιζε η ομάδα με δέκα παίκτες από το 59 λόγω
της ανόητης ενέργειας του Μέντες, που αποχώρησε με δεύτερη κίτρινη
κάρτα, διότι και με 11 που έπαιζε ήταν ΤΡΑΓΙΚΗ η εικόνα. Και ειδικά,
όταν έμεινε η ομάδα με 10 παίκτες, φαινόταν ότι το γκολ θα το φάει. Η
Ξάνθη το έψαξε με υπομονή και πλάνο στο παιχνίδι της και το βρήκε.
Στοιχεία που δεν είχε ο χθεσινός Παναθηναϊκός, ούτε υπομονή , ούτε
πλάνο. Μου θύμισε τον Παναθηναϊκό προ τελευταίας διετίας, που η ανάπτυξη
γινόταν με γιόμες.
Η εξέδρα «έβραζε» ο κόσμος ήθελε να μπει μέσα να παίξει και οι
παίκτες έπαιξαν με φόβο, χωρίς ψυχή , χωρίς πάθος από την αρχή μέχρι το
τέλος. Αντε να εξαιρέσω από αυτούς τον Ζέκα, που έτρεχε για όλους και
τον Μπέργκ, που και πάσες δεν πήρε και βοήθειες δεν είχε και ήταν
τελείως ακίνδυνος. Αυτή η εικόνα ξενέρωσε πολύ κόσμο. Δικαίως. Παίξε,
μάτωσε και χάσε , όχι αυτό το χάλι.
Και φυσικά όταν λέει ο Αναστασίου , ότι η ομάδα είχε λάθος νοοτροπία
και ότι δεν έγινε ξαφνικά Μπαρτσελόνα και Ρεάλ για να υποτιμάει τους
αντιπάλους αφορά και τον ίδιο. Ο προπονητής είναι αυτός που φτιάχνει τη
νοοτροπία στα αποδυτήρια και αποδείχθηκε , ότι ο Αναστασίου παρουσίασε
-σε ένα από τα πιο σημαντικά ματς της χρονιάς- απροετοίμαστη και
αδιάβαστη την ομάδα. Σου έδινε την εντύπωση, ότι στο μυαλό όλων ήταν
πρώτα να διατηρήσουν το μηδέν. Λάθος και το πλήρωσαν στο τέλος. Θα πει
κανείς. «Τα ίδια θα έλεγες αν έληγε το παιχνίδι 0-0 και η ομάδα
προκρινόταν με 10 παίκτες;». Για την εικόνα θα έλεγα τα ίδια. Ότι ήταν
ανησυχητικά κακή για τον Παναθηναϊκό και η μόνη διαφορά είναι ότι θα
έγραφα, πως πήρε μία πρόκριση με αίμα και κόπο, αλλά με εμφάνιση
–καμπανάκι για τη συνέχεια.
Αυτή εδώ είναι η πρώτη σοβαρή κρίση για την διοίκηση. Μία διοίκηση
που δεν είναι άμοιρη ευθυνών και για τον χθεσινό αποκλεισμό. Λάθος
επιλογές, λάθος μεταγραφές. Δεν τις έκανε η διοίκηση, αλλά οι άνθρωποι
που επέλεξε, άρα έχει ευθύνη.
Ανοίγω μία παρένθεση για να διευκρινίσω κάτι. Επειδή θα βρουν την
ευκαιρία, κάποιοι που περιμένουν στην γωνία , να μου πουν ότι τόσο καιρό
έβρισκα δικαιολογία την διαιτησία σε κάποια ματς και δεν κοίταγα τα
χάλια της ομάδας μου να επαναλάβω. Οσα έχω γράψει για τους διαιτητές,
τους παρατηρητές, τις βαθμολογίες με δύο μέτρα και δύο σταθμά , δεν
παίρνω λέξη πίσω. Ούτε για την χυδαία διαιτησία του Παππά στο πρώτο
παιχνίδι, ούτε για τον Μάνταλο, ούτε για κανέναν. Άλλο η διαιτησία, άλλο
η ομάδα. Με τον Σιδηρόπουλο δεν ασχολούμαι, διότι πολύ απλά δεν μου
έφτιαξε ο Σιδηρόπουλος. Αν με αποφάσεις του είχε αλλοιώσει το αποτέλεσμα
θα το έγραφα και παράλληλα θα έλεγα για την κακή εμφάνιση της ομάδας.
Και στο κάτω-κάτω το έχω πει πολλές φορές. Άλλο η διαιτησία και όλοι οι
υποτακτικοί του συστήματος, άλλο η ομάδα. Το ένα δεν αναιρεί το άλλο.
Δεν πάει να πει δηλαδή, όταν είσαι κακός σαν ομάδα , ότι δεν πρέπει να
τα επισημαίνεις και τα άλλα. Κλείνω την παρένθεση και συνεχίζω.
Για τον Αναστασίου εκτός από την κακή προετοιμασία της ομάδας για το
παιχνίδι αυτό θέλω να πω, ότι είχε και λάθος επιλογές που στοίχισαν. Δεν
κατάλαβα, γιατί να παίξει ο Μέντες από την αρχή και όχι ο Λαγός. Σε ένα
ματς που θέλεις τρεξίματα και πάθος δεν βάζεις τον Μέντες, που και στο
πρώτο παιχνίδι στην Ξάνθη ήταν χάλια. Και ειδικά αυτό τον Μέντες, που
δείχνει ότι οι τραυματισμοί τον έχουν βγάλει εκτός ρυθμού. Και καλά , ας
πούμε το βλέπει αλλιώς και τον βάζει. Τον αφήνει μέσα και στο δεύτερο
ημίχρονο βλέποντας και την κίτρινη που είχε πάρει και το γεγονός, ότι η
Ξάνθη με Ομπόντο, Παπαστεργιανό είχε κυριαρχήσει; Ο Καρέλης βγήκε λόγω
τραυματισμού. Ε και ; Ας έβγαινε και ο Μέντες στο ημίχρονο και με δύο
φρέσκους χαφ Λαγό, Αντζαγκούν να μπορείς να ελέχξεις το παιχνίδι και να
μην κινδυνεύσεις να μείνεις με 10 παίκτες. Μετά Χριστόν προφήτες θα πει
κάποιος. Σωστά. Κρίση εκ του αποτελέσματος. Απλά μία επισήμανση έκανα.
Επίσης μετά από την εμφάνισή του στο ματς με την Καλλονή δεν
πίστευα, ότι θα ξαναέβλεπα τον Μπούρμπο και πάλι δεξί μπακ. Πάλι στην
φάση του γκολ είναι μέσα, όπως και ο Νάνο, που αφήνει να βγει η σέντρα
από τα δεξιά , αλλά και οι αμυντικοί, που δεν τρέχουν να καλύψουν τον
Βασιλακάκη στο γκολ. Λεπτομέρειες είναι όλες αυτές, αλλά η ουσία είναι
μία. Ο Παναθηναϊκός με τον αποκλεισμό του από την Ξάνθη γύρισε εκεί ,
που ήταν πέρυσι τέτοια εποχή και ακόμα χειρότερα. Διότι στη
συνέχεια-πέρυσι- ήρθε και η κατάκτηση του κυπέλλου και η συμμετοχή στα
προκριματικά του τσάμπιονς λιγκ και ανέβηκε ο πήχης για φέτος.
Την φετινή περίοδο μία ο αποκλεισμός από την Σταντάρ Λιέγης, δύο ο
αποκλεισμός από το Europa League με την ήττα από την Εστορίλ και την
ντροπιαστική εμφάνιση και τρία και ο χθεσινός αποκλεισμός από το
κύπελλο, που για μένα ήταν ο μοναδικός τίτλος, που θα μπορούσε να
διεκδικήσει και φέτος η ομάδα.
Ποτέ δεν πίστεψα στο πρωτάθλημα, διότι και αγωνιστικά -όπως έχω
επισημάνει- απουσιάζουν οι παίκτες-προσωπικότητες . Κάποιοι έπιασαν
ταβάνι και δεν μπορούν παραπάνω, κάποιοι παρουσιάζονται και χειρότεροι
από αυτό, που μπορούν. Η ουσία είναι ότι η ομάδα, όπως έχω αναφέρει και
στο παρελθόν θέλει 4-5 παίκτες με προσωπικότητα Μπέργκ , για να
διεκδικήσει το πρωτάθλημα.
Ξέρω, ότι σήμερα οι περισσότεροι φίλοι του Παναθηναϊκού θα ζητάνε από
τον Αναστασίου να φύγει. Από το ματς με τον Πανιώνιο και μετά έχει
αρχίσει η μουρμούρα. Δεν τους αδικώ για τον θυμό τους αυτή την ώρα. Απλά
δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Αναστασίου με τα ….ψέμματα πέρυσι έφτιαξε
μία ομάδα, που χαιρόσουν να την βλέπεις ειδικά στον δεύτερο γύρο. Το
κακό και για τον Αναστασίου είναι , ότι φέτος δεν έχει κάνει βήμα
μπροστά και έχει ευθύνη και για κάποιες επιλογές παικτών το καλοκαίρι,
που δεν βγήκαν και για την επιμονή του σε κάποια ματς σε κάποιους
παίκτες τελειωμένους για μένα, όπως είναι ο Μπαιράμι . Το σίγουρο είναι,
ότι ο Αναστασίου από την απόλυτη αποθέωση πέρυσι μετά το 4-1 επί του
ΠΑΟΚ και την κατάκτηση του κυπέλλου , γνωρίζει τόσο πολύ έντονα την
αμφισβήτηση από τον κόσμο της ομάδας σήμερα.
Το δίκαιο ποιο είναι; Να του δώσουν παίκτες, που θα κάνουν την
διαφορά στην ομάδα και μετά να κριθεί. Οσο στον Παναθηναϊκό αγωνίζονται
παίκτες λίγοι για τον σύλλογο , τόσο δεν θα μαθαίνουμε, αν ο Αναστασίου
μπορεί να πάει καλύτερα την ομάδα. Επειδή, όμως , οι μεταγραφές του
καλοκαιριού αργούν αυτό, που πρέπει να κάνει ο Αναστασίου τώρα είναι να
διορθώσει αυτό το χάλι, που είδαμε με την Ξάνθη και προκάλεσε τον
αποκλεισμό. Διότι άλλο δεν έχω παίκτες, για να πάω παραπάνω στο
πρωτάθλημα και άλλο δεν έχω πλάνο. Στο παιχνίδι με την Ξάνθη δεν υπήρχαν
ούτε παίκτες, ούτε πλάνο.
ΥΓ: Καταλαβαίνω την οργή και τον θυμό πολλών φίλων του Παναθηναϊκού
σήμερα μετά από αυτό τον αποκλεισμό. Απλά να επισημάνω, ότι η ισοπέδωση
ποτέ δεν βοηθάει. Άλλο κριτική, σκληρή κριτική και άλλο ισοπέδωση. Δεν
είναι όλοι άχρηστοι σήμερα, όπως δεν ήταν όλοι παικταράδες και
προπονηταράδες μετά το 4-1 επί του ΠΑΟΚ στον τελικό κυπέλλου και το 0-3
επί του Ολυμπιακού. Κάπου στην μέση είναι η αλήθεια...
ΥΓ2: Το φοβόμουνα πολύ το ματς με την Ξάνθη(ειδικά τις τελευταίες
ημέρες) στην Λεωφόρο και όσοι με ακούγατε στο ραδιόφωνο θα το
καταλαβαίνατε. Ειδικά μετά το 1-1 του πρώτου αγώνα. Και διότι ανησυχούσα
μήπως λυγίσει η ομάδα με την πίεση του φαβορί, αλλά και διότι είχε
μεγάλο σερί νικών στην Λεωφόρο(και στο κύπελλο) και κάποτε αυτά τα σερί
σπάνε. Δυστυχώς ο φόβος μου βγήκε αληθινός…
ΥΓ3: Να πω ένα μπράβο στον Λουτσέσκου για την τακτική του στο χθεσινό
παιχνίδια και την μεγάλη πρόκριση. Θεωρώ, ότι είναι από τους καλύτερους
προπονητές στην Σούπερ Λίγκα
