Την ώρα
που ολόκληρος ο... πλανήτης προσπαθεί να συνέλθει από το σοκ το οποίο
προκάλεσε (τα ξημερώματα του Σαββάτου) ο ευρισκόμενος εν εκστάσει Κλέι
Τόμπσον κι ενώ ο κόσμος σχηματίζει ουρές έξω από τα καταστήματα
της Sony για να αγοράσει τις κονσόλες του καινούργιου... ΚlayStation, το
ΝΒΑ έχει να επιδείξει άλλη μια ενδιαφέρουσα προσωπική ιστορία...
Μια ιστορία που, διάβολε, θα ήταν κρίμα κι άδικο να διαλάθει της
προσοχής μας και να τη φάει η μαρμάγκα του ασύλληπτου κρεσέντο του ενός
εκ των «Splash Brothers» των Γουόριορς, ο οποίος μάλιστα ανάγκασε τον
προπονητή του να γυρίσει στις δικές του (αγωνιστικές) μέρες και να
θυμηθεί τα όργια του Μάικλ Τζόρνταν!
Βεβαίως ο... ακατονόμαστος των Μπουλς δεν αξιώθηκε ποτέ να βάλει 37
πόντους σε ένα δωδεκάλεπτο, αλλά, όπως παραδέχθηκε ο Στιβ Κερ, «ο Κλέι
μου θύμισε λίγο τον Τζόρνταν, διότι αυτό που πέτυχε ήταν απόκοσμο»!
Απόκοσμο (unworldly): ένας ωραίος, εκφραστικός, σπανιότατος στη χρήση
του και σε κάθε περίπτωση ακριβής χαρακτηρισμός για τον... οργασμό
(sic) που εκδήλωσε σε κοινή θέα ο Τόμπσον, ο οποίος προφανώς είχε το
ακαταλόγιστο!
Εάν ο γιος του (πρώτου μη γεννημένου στις ΗΠΑ παίκτη, ο οποίος
επιλέχθηκε στο Νο 1 του ντραφτ και στέφθηκε δυο φορές πρωταθλητής με
τους Λέικερς) Μάισαλ Τόμπσον, που μάλιστα χάζευε τα κατορθώματα του
κανακάρη του μέσα στο αεροπλάνο της επιστροφής από το Σαν Αντόνιο, μετά
τον αγώνα των «λιμνάνθρωπων» με τους Σπερς, προσβλήθηκε από το
εκτελεστικό ακαταλόγιστο, τότε ο Λαμάρκους Ολντριτζ πάσχει από το...
ιατρικό!
Το εννοώ αυτό, διότι ο πρωταγωνιστής της δεύτερης πολύ ενδιαφέρουσας
προσωπικής ιστορίας, που παράχθηκε τις τελευταίες ώρες από το ΝΒΑ,
αγνόησε τις ιατρικές συμβουλές, τη λογική, τις συνήθειες των παικτών του
ΝΒΑ και προ πάντων τη δική του φωνή της συνείδησης και αντί να μπει στο
χειρουργείο, ξαναβγήκε στο γήπεδο!
Δεν είμαι αρμόδιος (επί ιατρικών θεμάτων) για να κρίνω πόσο σοβαρός
είναι ο τραυματισμός του και να βάλω τον πάουερ φόργουορντ των Μπλέιζερς
στη ζυγαριά με άλλους παίκτες, οι οποίοι μένουν στα πιτς για ψύλλου
πήδημα, αλλά ασφαλώς η υπόθεση του Ολντριτζ δεν εντάσσεται στις
συνηθισμένες, εξ ου και ο θόρυβος που προκάλεσε στο ΝΒΑ, χώρια η
αποθέωση του στον χθεσινό αγώνα με τους Γουίζαρντς.
Δυο ημέρες νωρίτερα ο Ολντριτζ είχε ανακοινώσει ότι επρόκειτο να
υποβληθεί σε εγχείριση για να διορθώσει ένα πρόβλημα που αντιμετωπίζει
στους συνδέσμους του αριστερού αντίχειρα του και ως εκ τούτου θα έμενε
εκτός δράσεως για 6-8 εβδομάδες, αλλά ανέκρουσε πρύμναν. Το μετάνιωσε
βλέποντας τους Μπλέιζερς εν τη απουσία του -και χωρίς επίσης τον Νικολά
Μπαρτούμ, τον Ρόμπιν Λόπεζ και τον Τζόελ Φρίλαντ- να γνωρίζουν την ήττα
από τους Σέλτικς στην εκπνοή και αντί για το χειρουργείο ξαναβρέθηκε στο
γήπεδο και μάλιστα εν χορδαίς και οργάνω!
Κάθε φορά που πήγαινε στη γραμμή για να εκτελέσει ελεύθερες βολές, οι
φίλαθλοι δεν τον επευφημούσαν απλώς, αλλά φώναζαν «MVP, MVP», σύνθημα,
το οποίο για οποιονδήποτε παίκτη αποτελεί ένα ανεκτίμητο κομπλιμέντο και
ο Ολντριτζ δεν το άφησε να πάει στράφι: σε 36 λεπτά σημείωσε 26 πόντους
(με 9/22 σουτ και 8/8 βολές) κατέβασε εννέα ριμπάουντ, μοίρασε τρεις
ασίστ, έκανε δυο κλεψίματα και μ' αυτά και μ' αυτά έφυγε από την
αγωνιστικό χώρο με δυο βραβεία MVP ανά χείρας...
Ενα του αγώνα και ένα μεγαλύτερο της καρδιάς του κόσμου της «Rip City»!
To πρώτο μέτρησε για τη νίκη της ομάδας, η οποία στους τελευταίους
έξι αγώνας είχε γνωρίσει πέντε ήττες, όμως το δεύτερο είναι εκείνο που
τον κολακεύει περισσότερο και τον κάνει να αποδέχεται τη σοφία μιας
(άγνωστης σε αυτόν) ελληνικής παροιμίας...
Μπρος στα κάλλη, τι 'ν' ο πόνος!
Μου έκανε πολύ μεγάλη εντύπωση η «παλινωδία» του Ολντριτζ για έναν
απλούστατο λόγο: δεν είναι πολύ συνηθισμένη στο ΝΒΑ, αλλά ούτε και στον
χώρο των επαγγελματικών σπορ, όπου σπανίως οι παίκτες διακυβεύουν την
υγεία και τη σωματική ακεραιότητα τους. Δεδομένου μάλιστα ότι έχουν
παρέλθει ανεπιστρεπτί οι χρόνοι εκείνοι, κατά τους οποίους ο μεν
συχωρεμένος Φαίδων Ματθαίου έλεγε ότι «όποιος δεν παίζει, λόγω
διαστρέμματος, είναι... αδελφή», ο δε Γουίλις Ριντ έμπαινε κουτσαίνοντας
, αλλά αποθεούμενος στο «Μadison Square Garden» (για να βοηθήσει τους
Νικς στον έβδομο τελικό του ΝΒΑ με τους Λέικερς) η απόφαση του Ολντριτζ
ξεπερνάει τα όρια μιας πράξης αυτοθυσίας και αναδεικνύεται ως
συγκινητική, ηρωική και πάντως καθόλου... επαγγελματική!
Αυτό ακριβώς το ηρωικό στοιχείο που αναδεικνύει την αφοσίωση και την
αγάπη του προς τους Μπλέιζερς εκτίμησαν οι φίλαθλοι της ομάδας και
(παροτρυνόμενοι κιόλας από τον εκφωνητή του γηπέδου) τον αποθέωσαν,
βλέποντας τον να σκάει μύτη με την αθλητική περιβολή του στο
«Moda Center» και όντας κιόλας τσατισμένος από την ήττα από τους Σέλτικς
να παίζει σαν λυσσασμένος και να κατασπαράσσει τους Γουίζαρντς!
Ο (θεωρούμενος από πολλούς ως το καλύτερο τεσσάρι του ΝΒΑ) Ολντριτζ
είχε τραυματισθεί στον αγώνα με τους Κινγκς κι αφού έλειψε από τα
επόμενα δυο ματς, αψήφησε τον πόνο και ανακάλεσε την απόφαση του να
χειρουργηθεί, βρίσκοντας ένα σοβαρό επιχείρημα στο προφίλ των αντιπάλων
του. Ο ίδιος εξήγησε ότι αποφάσισε να πάρει το ρίσκο της επιστροφής στον
συγκεκριμένο αγώνα και να «τεστάρει» τις αντοχές του, επειδή οι
Γουίζαρντς είναι μια σκληρή ομάδα με παίκτες που επιδίδονται στο
«physical game», άρα-όπως είπε-«εάν μπορούσα να αντεπεξέλθω στις
απαιτήσεις του συγκεκριμένου αγώνα, αυτό σημαίνει ότι μπορώ να τα βάλω
με οποιονδήποτε αντίπαλο»!
Ο Ολντριτζ ανήγγειλε ότι (αφού την έκανε που την έκανε την αποκοτιά)
θα συνεχίζει να αγωνίζεται έως το τέλος της σεζόν, εκτός και εάν αρχίζει
να πονάει περισσότερο ή εφόσον κρίνει ότι ο τραυματισμός επηρεάζει
δραματικά την απόδοση και τη συνεισφορά του στην ομάδα. «Ελπίζω όμως ότι
δεν θα συμβεί τίποτε από τα δυο, θα βγάλω όλη τη σεζόν και θα κάνω την
εγχείριση το καλοκαίρι» προϊδέασε και μάλλον καθησύχασε τους Μπλέιζερς,
οι οποίοι, με ρεκόρ 32 νίκες-13 ήττες, βρίσκονται στο No 3 της Δύσης και
στο Νο 4 ολόκληρης της λίγκας, πίσω από τους Γκόλντεν Στέιτ Γουόριορς
(35-6), τους αήττητους επί 15 συναπτά ματς Ατλάντα Χοκς (36-8) και τους
Μέμφις Γκρίζλις (31-12).
Στα δικά μου μάτια και αυτιά η ανακοίνωση του Ολντριτζ (που είναι προσβάσιμη στην ηλεκτρονική διεύθυνση
http://forwardcenter.net/aldridge-explains-his-decision-to-forgo-surgery-play-saturday-night)
φαίνεται και ακούγεται ως ένα διάγγελμα πίστης και αφοσίωσης στα
ιδανικά της ομάδας, αλλά ακριβώς την ίδια άποψη διατύπωσε και ο
προπονητής του. Ο Τέρι Στοτς, ο οποίος παρεμπιπτόντως από το 1983 έως το
1990 διέπρεψε ως σκόρερ στην Ισπανία και στη Γαλλία (Εστουντιάντες,
Βουαρόν, Ροάν, Σο), είπε ότι «περίμενα ότι θα κάνει την εγχείριση, αλλά
γνωρίζοντας τον χαρακτήρα του και το πόσο θέλει να βοηθήσει την ομάδα
δεν εξεπλάγην από την απόφαση του να επιστρέψει και να παίξει».
Πάνω που ετοιμαζόμουν να κλείσω αυτό το... απόκοσμο (ως εντελώς
άσχετο με την ελληνική πραγματικότητα, αλλά πολύ επίκαιρο) κείμενο μου
'κατσε στο μάτι και ο Γουάιτσαϊντ: όχι ο Βορειοϊρλανδός μεσοεπιθετικός
της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ που σε ηλικία 17 ετών και 41 ημερών κατέρριψε
το ρεκόρ του Πελέ και έγινε ο νεότερος ποδοσφαιριστής που αγωνίστηκε σε
Μουντιάλ (στο 0-0 με τη Γιουγκοσλαβία στις 17 Ιουνίου του 1982 στη
Σαραγόσα), αλλά ο Χασάν Νιάμ Γουάιτσαϊντ, ο οποίος απόψε πέτυχε ένα
εκπληκτικό triple double figure με 14 πόντους, 13 ριμπάουντ και 12 τάπες
και οδήγησε τους Μαϊάμι Χιτ στην άλωση του Σικάγο!
Ποιος, ο Γουάιτσαϊντ ο οποίος μετά από 19 ματς με το Σακραμέντο
(2010-12) κι αφού την τελευταία διετία πέρασε, δίκην περιπλανώμενου
Ιουδαίου, από τη D-League, από τον Λίβανο και από τη Β' Εθνική της
Κίνας ξαναβρέθηκε αίφνης στο Μαϊάμι και πλάκα πλάκα έγινε ο σέντερ που
δεν είχαν ποτέ οι Χιτ!!!
ΥΓ-1: Τι σας λέω και τι σας γράφω τώρα, ε; Ομολογώ πως είμαι απολύτως
έξω από το timing, διότι κάθομαι και ασχολούμαι με την καινούργια
κονσόλα του KlayStation με τον ηρωισμό του Ολντριτζ και με τις τάπες
του Γουάιτσαϊντ, ενώ η Ελλάς από της εβδόμης απογευματινής της σήμερον
κατελήφθη υπό των... κομμουνιστών!
ΥΓ-2: Κοινώς, ό,τι του φανεί, του λολωστεφανή!