Και δεν είναι το θέμα οι τράπεζες και το αν και πότε θα ξανανοίξουν, τα άδεια ράφια των σούπερ μάρκετ, το πλήγμα στον τουρισμό, ή η στάση εμπορίου, όσο ο διχασμός των Ελλήνων.
Οσα χρόνια ζω, πρώτη φορά βιώνω ένα τόσο διχαστικό κλίμα, με τους μεν, να είναι όχι απλώς αντίπαλοι των δε, αλλά κυριολεκτικά εχθροί. Πρώτη φορά υπάρχει τόσο έντονος φανατισμός που φτάνει στα όρια του μίσους, πρώτη φορά οι μισοί θέλουν να καταστρέψουν τους άλλους μισούς ή να τους αφήσουν να χαθούν στη φτώχεια και την ανέχεια τους.
Το να «πεθάνει η κατσίκα του γείτονα» το ζούμε και το ακούμε πλέον καθημερινά και πλέον κανείς δεν δέχεται την άποψη του άλλου, όποια κι αν είναι αυτή, αφού είναι διαφορετική από τη δική του.
Δεχόμαστε τις απόψεις των πολιτικών, που έχουν την κύρια ευθύνη για τη σημερινή κατάντια και δεν επιτρέπουμε καν να μιλήσουν ο Πύρρος Δήμας, ο Ντέμης Νικολαϊδης ή οποιοσδήποτε άλλος μη πολιτικός, εκφράζει τη γνώμη του!
Ο Πύρρος, αυτός που έκανε κάποτε την Ελλάδα υπερήφανη, τώρα «ντροπιάζει» όσους διαφωνούν με τη γνώμη του και δεν δέχονται το προσωπικό του βίωμα, το οποίο κατέθεσε σε ένα ξέσπασμα ψυχής. Γιατί, όμως, να μην μπορούμε να ακούμε τον Πύρρο χωρίς να τον αποδοκιμάζουμε ή να τον χαρακτηρίζουμε υπηρέτη των αφεντικών του (ποιων άραγε;) την ίδια ώρα που δεχόμαστε τις στριγκλιές του Aδωνι Γεωργιάδη από κανάλι σε κανάλι, τις προσωπικές αήθεις επιθέσεις της Ραχήλ Μακρή, τους θεατρινισμούς του Παύλου Χαϊκάλη, τον ανεκδιήγητο Φίλη και όσους διχάζουν τον κόσμο εξυπηρετώντας τα μικροκομματικά και μικροπολιτικά συμφέροντα τους;
Γιατί να μην έχει γνώμη ο Ντέμης Νικολαϊδης που άφησε την ασφάλεια της σιγής του κι επέλεξε να εκτεθεί, εκφράζοντας την αγωνία του για όσα κρίνονται στο δημοψήφισμα, ενώ θα μπορούσε κάλλιστα να το είχε αποφύγει; Και δεν το λέω για τη συγκεκριμένη άποψη των δύο, χωρίς καν να με ενδιαφέρει τι ψηφίζουν και υποστηρίζουν. Το λέω για το δικαίωμα τους να μιλούν, δικαίωμα που έχει ο κάθε πολίτης της χώρας, να εκφράζεται, να κρίνει και να ψηφίζει!
Στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, ζούμε στιγμές και σκηνές που μας γυρίζουν πίσω σε σκοτεινές σελίδες τις οποίες κανείς δεν θα ήθελε να ξαναζήσει. Xαρακτηριστικό είναι αυτό που συνέβη στη Λάρισα, όταν ένας περαστικός έχασε τις αισθήσεις του κι άφησε την τελευταία πνοή του στο δρόμο και κανείς απ΄όσους ήταν στην κοντινή ουρά σε ΑΤΜ δεν πήγε να τον βοηθήσει για να μην χάσει τη σειρά του.
Αυτό που αναζητείται λοιπόν σε αυτό το δημοψήφισμα δεν είναι το ΝΑΙ ή το ΟΧΙ, όσο η ψυχραιμία, η νηφαλιότητα και η ενότητα. Η διαίρεση οδηγεί στην καταστροφή, ειδικά σε μία χώρα που έχει πληρώσει επανειλημμένα το διχασμό με συνεχόμενους εμφύλιους και πολλά, μα πολλά θύματα!
Κι όσο συνεχίζεται η ίδια συμπεριφορά από τους περισσότερους, πολύ φοβάμαι ότι νέες μαύρες σελίδες θα προστεθούν στο βιβλίο της πατρίδας μας, ειδικά αν το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος είναι οριακό, υπέρ της μίας ή της άλλης άποψης!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου