Πάντως και πέρυσι τέτοια εποχή, ο Αδαμίδης και οι συνεργάτες του σχεδίαζαν ένα πλάνο οικονομικής πολιτικής, το οποίο περιλάμβανε πωλήσεις πρωτοκλασάτων ποδοσφαιριστών. Όμως η περσινή εμπειρία, δίδαξε στους ανθρώπους της ΑΕΚ πως τα προσδοκώμενα έσοδα από παραχωρήσεις παικτών, διαφέρουν πολύ από τα ποσά που πραγματικά μπαίνουν στο ταμείο της ομάδας.
Με σχεδόν τα ίδια ονόματα κιτρινόμαυρων να είναι προς… πώληση, το τέλος της περσινής μεταγραφικής περιόδου βρήκε την ΠΑΕ χωρίς ούτε ένα ευρώ κέρδος.
Πιο αναλυτικά:
Η ΑΕΚ πέρυσι είχε προς παραχώρηση τον Σκόκο, τον Μπλάνκο, τον Τζιμπούρ, τον Μαϊστόροβιτς και τον Γκερέιρο κατά πρώτο λόγο, αλλά και τους Σάχα και Γκέντσογλου σε δεύτερο… πλάνο. Πόσοι παραχωρήθηκαν τελικά; Ουδείς. Για τον Σκόκο παρά το φιλολογικό ενδιαφέρον από πολλές ομάδες, μόνο η ρωσική Ανζί φάνηκε πως θα προχωρούσε σε επίσημη πρόταση. Κάτι που δεν έγινε τελικά ποτέ. Για τον Μπλάνκο και τον Τζιμπούρ υπήρχαν μόνο φήμες και σενάρια και επί της ουσίας τίποτε απολύτως. Για τον Μαϊστόροβιτς βρέθηκε μόνον η Σέλτικ, η οποία απλώς κάλυψε το συμβόλαιο που είχε ο Σουηδός στην ΑΕΚ και τον απέκτησε ως ελεύθερο. Για τον Γκερέιρο δεν βρέθηκε ομάδα που να κάνει ούτε και αυτό. Ενώ για τους Σάχα και Γκέντσογλου, δεν προέκυψε ενδιαφέρουσα πρόταση.
Φέτος θεωρητικά η ΑΕΚ προσβλέπει και πάλι σε έσοδα από τις παραχωρήσεις τον Σκόκο, Σάχα, Γκέντσογλου και Γκερέιρο. Ενώ ενδεχομένως στις θέσεις των Μπλάνκο και Τζιμπούρ, μπαίνουν τα ονόματα των Μανωλά και Γκέντσογλου. Ωστόσο έχοντας στην άκρη του μυαλού τους την περσινή εμπειρία, στην ΑΕΚ κρατούν ήδη μικρό «καλάθι» όσον αφορά τις προσδοκίες για τα έσοδα από τις πωλήσεις ποδοσφαιριστών.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου