Νικητής στο πιο δύσκολο παιχνίδι της ζωής του βγήκε ο Φώτης Βασιλόπουλος. Ο 24χρονος γκαρντ της Δάφνης, που κινδύνεψε ακόμη και να χάσει τη ζωή του από το αντιαθλητικό χτύπημα του Κώστα Πασχάλη το περασμένο Σάββατο στο ματς με το Ρέθυμνο, μίλησε στη «SportDay» για την περιπέτειά του. «Ήταν η τελευταία φάση του ματς. Με ντρίμπλα προσπάθησα να περάσω τον αντίπαλό μου, αλλά αυτός πρόλαβε και έκανε αυτό που έκανε», ανέφερε ο πρώην άσος του Πανιωνίου και της ΑΕΚ, που δεν θέλει να αναφέρεται καν στο συνάδελφό του. «Δεν θέλω καν να σχολιάσω τον άνθρωπο αυτόν. Δεν έχω να πω κάτι πάνω σε αυτό. Ούτε αν θα τον έβλεπα δεν ξέρω τι θα του έλεγα. Δεν έχω να του πω τίποτα. Δεν ασχολούμαι καν με αυτό το ζήτημα. Είμαι το θύμα στην περίπτωση αυτή και υπάρχουν αρμόδιοι να αποφασίσουν για την πράξη του. Το θέμα είναι πως πήγα κάπου άλλου και ξαναγύρισα στον κόσμο. Έχω κοντά μου οικογένεια και φίλους που με αγαπούν». Μετά το χτύπημα και μέχρι το μεσημέρι της Κυριακής υπάρχει ένα κενό στη μνήμη του. «Θυμάμαι μόνο ότι ξύπνησα ξαφνικά στην Εντατική και ήμουν μόνος μου. Ήταν ό,τι χειρότερο για μένα. Οι πρώτες ώρες εκεί μέσα, όταν κατάλαβα τι έχει γίνει, ήταν οι δυσκολότερες. Εύχομαι σε κανέναν να μην περάσει αυτό που πέρασα εγώ. Είμαι τυχερός που ζω. Και ακόμα πιο τυχερός που σε λίγο καιρό θα μπορώ να παίξω ξανά μπάσκετ. Αυτό που αγαπώ και μου έχει προσφέρει μεγάλες χαρές. Θα μπορούσα τώρα να έχω καταδικαστεί μια ζωή σε καροτσάκι π.χ. Όλα στη ζωή είναι ξαφνικά. Θυμάμαι πιτσιρικάς, όταν έβλεπα με τον πατέρα μου το ματς Πανιώνιος - Παναθηναϊκός. Ποιος φανταζόταν τι θα επακολουθούσε έτσι στα ξαφνικά με τον αείμνηστο Μπόμπαν». Τώρα που έχει ξεπεράσει κάθε κίνδυνο και προσπαθεί να ξανασταθεί στα πόδια του νιώθει ευλογημένος. «Αισθάνομαι καλύτερα. Μπορώ να αρχίσω σιγά-σιγά να γυμνάζομαι με βάρη και τρέξιμο, όπως είπε ο γιατρός, αλλά δεν μπορώ να εμπλακώ σε προσωπικές επαφές μέσω παιχνιδιού. Θα δούμε. Μακάρι σύντομα να είμαι ξανά στο παρκέ και να παίξω για τη Δάφνη, που τόσο μου συμπαραστάθηκε. Μόλις άνοιξα τα μάτια μου είδα τον πρόεδρο (Κώστα Τζιβελέκα) και σ' ένα λεπτό είχε αλλάξει 10 χρώματα από την αγωνία του».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου