Γράφει ο Πέτρος Λινάρδος...
Ανεξάρτητα από τη λογική και προκύπτουσα ανάγκη συναισθηματικής φόρτισης του λαού, υπάρχει ένα άλλο σημαντικότατο στοιχείο που συχνά, μάλλον κατά κανόνα, αγνοείται, ενώ η σημασία του είναι καίριας σημασίας. Πρόκειται για τη συσχέτιση της ολυμπιακής επίδοσης με την εποχή και την εικόνα της χώρας στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Συνεπώς αυτό είναι βασικό κριτήριο για την Ελλάδα στο Λονδίνο.
***
ΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ η αναζήτηση αυτής της σύνδεσης, θα δούμε ότι στη ροή των 116 χρόνων από την «ανασύσταση» (η λέξη της εποχής) των Ολυμπιακών Αγώνων κάθε διοργάνωση έχει και διαφορετική αντανάκλαση. Αλλη εικόνα στην αφετηρία του θεσμού, στη μικρή και «εν απορία τελούσα» μικρή χώρα (δεν έλειπε και ο χλευασμός της Ψωροκώσταινας) στα τέλη του 19ου αιώνα και άλλη σε περιόδους εθνικών περιπετειών και δοκιμασίας, όπως συνέβη το 1920 και το 1948 ύστερα από πολέμους και καταστροφές, καθώς και το 1924. Οπως τελείως διαφορετική είναι η εικόνα του 2004 καθώς και αυτή του 2012.
***
ΤΟΥΤΟ σημαίνει ότι κάθε μετάλλιο που κερδίζεται στο Λονδίνο θα έχει, σήμερα, διαφορετική αξία και καταγραφή από άλλες περιόδους, ας πούμε, εθνικής νηνεμίας. Οι πρόσφατες διεθνούς αξιολόγησης επιτυχίες σε αθλήματα που πλείστοι όσοι τα ανακαλύπτουν (!) αφού επιτευχθεί ο άθλος, για να ενθουσιαστούν και να τα ξεχάσουν μέχρι... νεωτέρας, δείχνουν σαφέστατα την πυξίδα των ελπίδων στραμμένη προς έναν αθλητισμό μέτριας ή χαμηλής προβολής και ενημέρωσης. Τα πρόσφατα δείγματα της κωπηλασίας - που επέβαλε την απόδοση της αλλαγής στάσης και των ανώτατων κλιμακίων του ελληνικού αθλητισμού -, της ενόργανης γυμναστικής, του τάε κβον ντο συνηγορούν για του λόγου το ακριβές. Και βέβαια προς ποια κατεύθυνση αδήριτη η ανάγκη να είναι σταθερά και γόνιμα στραμμένη η πυξίδα της κρατικής ευθύνης.
***
«ΑΠΟ την πλατεία Κυριακού της Αθήνας προήλθαν η μεγάλη λάμψη και οι σημερινές διαστάσεις του μικρού, τότε, αστεριού που τρεμόσβηνε στο Περιστέρι και αποτελεί το σύμβολο του Ατρόμητου. Ηταν το 1933, όταν ο μικρασιάτης γιατρός Ιωσήφ Τσουρτσόγλου, ευυπόληπτος άνθρωπος και λάτρης του αθλητισμού, μετέφερε τον σύλλογό του, τον Ατρόμητο Αθηνών, από την πλατεία Κυριακού στο Περιστέρι. Ο Ατρόμητος ήταν αναγνωρισμένο σωματείο και συγχωνεύθηκε με τον ανεξάρτητο Αστέρα Περιστερίου, χάρη στις μεγάλες προσπάθειες αυτού του ανθρώπου. Ο νέος σύλλογος όμως για ιστορικούς και δεοντολογικούς λόγους δεν ήταν δυνατόν να διαγράψει το παρελθόν του και να κόψει τις ρίζες του.
Συμφωνήθηκε λοιπόν να διατηρηθεί το όνομα του Ατρόμητου, ο Αστέρας να γίνει το έμβλημα του σωματείου, αλλά και τα χρώματά του, το άσπρο και το μπλε, χρώματα της νέας ομάδας του Περιστερίου, με πρώτο πρόεδρό της τον αδελφό του γιατρού, Ανδρέα Τσουρτσόγλου».
Το κείμενο αυτό από το πρωτότυπο και χρηστικό ως ιστορική προσέγγιση βιβλίο «Σήματα και χρώματα» του Βαγγέλη Κουκούλογλου. Η γέννηση και η ιστορία τους ενημερώνει πολύ μεγάλο αριθμό φίλων του ποδοσφαίρου που έχουν επαινέσει και εκτιμήσει την «ανατροπή» την οποία επέφερε στα ποδοσφαιρικά δεδομένα του πρωταθλήματος η ομάδα του Ατρόμητου Περιστερίου. Αυτό το αστέρι και ο αριθμός 1923 υποδηλώνουν όχι μόνο τις μικρασιατικές ρίζες του Ατρόμητου αλλά είναι και μια σελίδα του δυναμισμού που μπόλιασαν στον ελληνικό εθνικό κορμό οι Μικρασιάτες. Στο σκληρό έδαφος της προσφυγιάς, ο Ατρόμητος κατέχει τη δική του θέση, που είναι μάλλον άγνωστη στο μεγαλύτερο μέρος των φίλων του ποδοσφαίρου. Η Ιστορία δεν είναι μια απλή αναδρομή αλλά και μάθημα εθνικής αυτογνωσίας.
Πηγή: Το Βήμα
Ανεξάρτητα από τη λογική και προκύπτουσα ανάγκη συναισθηματικής φόρτισης του λαού, υπάρχει ένα άλλο σημαντικότατο στοιχείο που συχνά, μάλλον κατά κανόνα, αγνοείται, ενώ η σημασία του είναι καίριας σημασίας. Πρόκειται για τη συσχέτιση της ολυμπιακής επίδοσης με την εποχή και την εικόνα της χώρας στη συγκεκριμένη χρονική περίοδο. Συνεπώς αυτό είναι βασικό κριτήριο για την Ελλάδα στο Λονδίνο.
***
ΑΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΘΕΙ η αναζήτηση αυτής της σύνδεσης, θα δούμε ότι στη ροή των 116 χρόνων από την «ανασύσταση» (η λέξη της εποχής) των Ολυμπιακών Αγώνων κάθε διοργάνωση έχει και διαφορετική αντανάκλαση. Αλλη εικόνα στην αφετηρία του θεσμού, στη μικρή και «εν απορία τελούσα» μικρή χώρα (δεν έλειπε και ο χλευασμός της Ψωροκώσταινας) στα τέλη του 19ου αιώνα και άλλη σε περιόδους εθνικών περιπετειών και δοκιμασίας, όπως συνέβη το 1920 και το 1948 ύστερα από πολέμους και καταστροφές, καθώς και το 1924. Οπως τελείως διαφορετική είναι η εικόνα του 2004 καθώς και αυτή του 2012.
***
ΤΟΥΤΟ σημαίνει ότι κάθε μετάλλιο που κερδίζεται στο Λονδίνο θα έχει, σήμερα, διαφορετική αξία και καταγραφή από άλλες περιόδους, ας πούμε, εθνικής νηνεμίας. Οι πρόσφατες διεθνούς αξιολόγησης επιτυχίες σε αθλήματα που πλείστοι όσοι τα ανακαλύπτουν (!) αφού επιτευχθεί ο άθλος, για να ενθουσιαστούν και να τα ξεχάσουν μέχρι... νεωτέρας, δείχνουν σαφέστατα την πυξίδα των ελπίδων στραμμένη προς έναν αθλητισμό μέτριας ή χαμηλής προβολής και ενημέρωσης. Τα πρόσφατα δείγματα της κωπηλασίας - που επέβαλε την απόδοση της αλλαγής στάσης και των ανώτατων κλιμακίων του ελληνικού αθλητισμού -, της ενόργανης γυμναστικής, του τάε κβον ντο συνηγορούν για του λόγου το ακριβές. Και βέβαια προς ποια κατεύθυνση αδήριτη η ανάγκη να είναι σταθερά και γόνιμα στραμμένη η πυξίδα της κρατικής ευθύνης.
***
«ΑΠΟ την πλατεία Κυριακού της Αθήνας προήλθαν η μεγάλη λάμψη και οι σημερινές διαστάσεις του μικρού, τότε, αστεριού που τρεμόσβηνε στο Περιστέρι και αποτελεί το σύμβολο του Ατρόμητου. Ηταν το 1933, όταν ο μικρασιάτης γιατρός Ιωσήφ Τσουρτσόγλου, ευυπόληπτος άνθρωπος και λάτρης του αθλητισμού, μετέφερε τον σύλλογό του, τον Ατρόμητο Αθηνών, από την πλατεία Κυριακού στο Περιστέρι. Ο Ατρόμητος ήταν αναγνωρισμένο σωματείο και συγχωνεύθηκε με τον ανεξάρτητο Αστέρα Περιστερίου, χάρη στις μεγάλες προσπάθειες αυτού του ανθρώπου. Ο νέος σύλλογος όμως για ιστορικούς και δεοντολογικούς λόγους δεν ήταν δυνατόν να διαγράψει το παρελθόν του και να κόψει τις ρίζες του.
Συμφωνήθηκε λοιπόν να διατηρηθεί το όνομα του Ατρόμητου, ο Αστέρας να γίνει το έμβλημα του σωματείου, αλλά και τα χρώματά του, το άσπρο και το μπλε, χρώματα της νέας ομάδας του Περιστερίου, με πρώτο πρόεδρό της τον αδελφό του γιατρού, Ανδρέα Τσουρτσόγλου».
Το κείμενο αυτό από το πρωτότυπο και χρηστικό ως ιστορική προσέγγιση βιβλίο «Σήματα και χρώματα» του Βαγγέλη Κουκούλογλου. Η γέννηση και η ιστορία τους ενημερώνει πολύ μεγάλο αριθμό φίλων του ποδοσφαίρου που έχουν επαινέσει και εκτιμήσει την «ανατροπή» την οποία επέφερε στα ποδοσφαιρικά δεδομένα του πρωταθλήματος η ομάδα του Ατρόμητου Περιστερίου. Αυτό το αστέρι και ο αριθμός 1923 υποδηλώνουν όχι μόνο τις μικρασιατικές ρίζες του Ατρόμητου αλλά είναι και μια σελίδα του δυναμισμού που μπόλιασαν στον ελληνικό εθνικό κορμό οι Μικρασιάτες. Στο σκληρό έδαφος της προσφυγιάς, ο Ατρόμητος κατέχει τη δική του θέση, που είναι μάλλον άγνωστη στο μεγαλύτερο μέρος των φίλων του ποδοσφαίρου. Η Ιστορία δεν είναι μια απλή αναδρομή αλλά και μάθημα εθνικής αυτογνωσίας.
Πηγή: Το Βήμα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου