Τι πρέπει να κάνουν οι "σοφοί" του μπάσκετ για να έχουμε "νέους
Παπανικολάου" και ανταγωνιστικές Εθνικές ομάδες; Ο Γ. Κογκαλίδης αναλύει
στο blog του στον SportDog.
Ο αθλητισμός είναι κομμάτι της ζωής, συνεπώς ακολουθεί τους "νόμους"
και τη μορφολογία της κοινωνίας. Σε ένα πρωτάθλημα συνυπάρχουν φτωχοί
και πλούσιοι, δυνατοί και ανίσχυροι, η ζωή δεν είναι δίκαιη, ή αλλιώς
-για να θυμηθούμε τον στίχο, ο οποίος αποτέλεσε "δόγμα" για γενιές
Ελλήνων- "η ζωή αλλάζει, δίχως να κοιτάζει τη δική σου μελαγχολία"…
Βάσει όλων αυτών, το γεγονός πως κάποιες ομάδες (Πανελευσινιακός, για
παράδειγμα) ξεκίνησαν την προετοιμασία για την επόμενη σαιζόν, ενώ
κάποιες άλλες (ΑΕΚ, για παράδειγμα) δεν έχουν καν ξεκινήσει τις
διαδικασίες για να αποκτήσουν δικαίωμα συμμετοχής στο πρωτάθλημα, είναι…
άλλη μια μέρα στη δουλειά.
Δεν περιμένουμε πως οι 14 θα ξεκινήσουν από την ίδια αφετηρία, δεν
αναζητούμε τη λαϊκή δημοκρατία στο μπάσκετ, δεν περιμένουμε ισοκατανομή
χρημάτων και δύναμης σε κάθε μέλος του G14 της Α1. Και πριν συνεχίσουμε
να σημειώσουμε κάτι, για να μην υπάρχουν παρεξηγήσεις: Το γεγονός πως
κάποιος είναι σήμερα έτοιμος, ή αντίστοιχα ανέτοιμος, δεν προσδιορίζει
το τί θα συμβεί στο τέλος του πρωταθλήματος.
Στην ουσία τώρα: Αν και τα πρώτα διαγνωστικά τεστ έχουν οριστεί για τις
21 Αυγούστου (οπότε και θα συνεδριάσει η Επιτροπή Επαγγελματικού
Αθλητισμού), οι ομάδες που δείχνουν να έχουν ζητήματα ως προς τη σύστασή
τους σε ΚΑΕ, θα έχουν λίγο χρόνο ακόμα, για να γεμίσουν τους φακέλους,
ώστε να πάρουν το "πράσινο φως" για να συμμετέχουν στη "μεγάλη"
κατηγορία.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση, γιατί αν ήταν δεν θα είχαμε τρία ερωτηματικά
στις 14 υποψηφιότητες. Και δεν είναι ούτε η πρώτη, ούτε (απεύχομαι, αλλά
δεν είμαι τόσο αισιόδοξος) η τελευταία φορά, που θα υπάρχουν τέτοιου
είδους θέματα, όπως αυτά που αντιμετωπίζουν (για την ώρα) ο Πανιώνιος, η
ΑΕΚ, ο Κόροιβος.
Το ζητούμενο είναι όχι να αντιμετωπίσουμε σήμερα το πρόβλημα (που…
μεθαύριο -κυριολεκτικά- μπορεί να έχει λυθεί, για κάποιον, ή για
κάποιους), αλλά να αναζητήσουμε τρόπους ενίσχυσης των ΚΑΕ, τρόπους ώστε
το πρωτάθλημα της Α1 να έχει αυξημένη ανταγωνιστικότητα και λιγότερους
γρίφους.
Θα ήταν αφελές να θεωρώ πως εγώ έχω τη λύση και θα την προσφέρω μέσα
από ένα κείμενο, όταν οι "σοφοί" του χώρου απλά αντιμετωπίζουν την
κρίση, όταν εξελίσσεται. Αν η λύση ήταν εύκολη, θα την είχαν βρει.
Βέβαιον είναι πως πρέπει να εισχωρήσουμε στον γενετικό κώδικα, να βρούμε
εκείνα τα κύτταρα που δείχνουν προδιάθεση να δημιουργήσουν δυσάρεστες
καταστάσεις, να βρούμε μορφές θεραπείας και κυρίως να αναζωογονήσουμε
τον οργανισμό του αθλήματος, ξεμπλοκάροντας τον μεταβολισμό του.
Να μιλήσουμε με μπασκετικούς όρους; Είτε πρόκειται για μείωση ομάδων,
είτε για wild card, είτε για κλειστό πρωτάθλημα, είτε για διαμόρφωση
αυστηρών κριτηρίων (και με γεωγραφικό προσανατολισμό), είτε για αλλαγές
στη δομή του πρωταθλήματος, κάτι πρέπει να κάνουμε. Κάτι περισσότερο από
το να εντοπίζουμε το πρόβλημα και να το περιορίζουμε στη συγκεκριμένη
χρονική στιγμή, στις συγκεκριμένες "προβληματικές" εταιρίες.
Οι τομές στις δομές είναι κάτι παραπάνω από ένα αθλητικό επιχειρηματικό
πλάνο. Είναι αναγκαιότητα κι όποιος εκ των παραγόντων ΕΟΚ και ΕΣΑΚΕ δεν
το αντιλαμβάνεται, είναι κομμάτι του προβλήματος κι όχι της λύσης. Κι
ίσως εδώ πρέπει η ίδια η πολιτεία να επέμβει, καθώς η Ομοσπονδία κρατά
το καρπούζι και το μαχαίρι, είναι εκείνη που -χωρίς πειστικές
απαντήσεις- μπορεί να ασκήσει βέτο, απέναντι σε κάθε προσπάθεια
νεωτερισμού, ή διαφορετικής προσέγγισης.
Όπως και να 'χει, αν θέλουμε να έχουμε ανταγωνιστική Εθνική (πόσο
μάλλον Εθνικές), αν θέλουμε να έχουμε κι άλλες κρατήσεις θέσεων σε
υπερατλαντικά ταξίδια, μετά από αυτό του Κώστα Παπανικολάου, αν θέλουμε
να συνεχιστεί η εξαγωγή προπονητών και παικτών σε όλα τα μήκη και πλάτη
του πλανήτη, πρέπει να έχουμε ανταγωνιστικό πρωτάθλημα.
Είμαι μεγάλο παιδί για να αντιληφθώ την αξία της όποιας αντίδρασης
απέναντι στη μείωση της επιχορήγησης, αλλά περιμένω από την ΕΟΚ και
δευτερευόντως από τον ΕΣΑΚΕ (οξύμωρο σχήμα, αλλά έτσι έχουν κατανεμηθεί
κεντρικά οι αρμοδιότητες και οι δυνατότητες παρέμβασης) προτάσεις,
διάθεση για συζήτηση, για ανάλυση, προκειμένου να υπάρξουν θεσμικές
ανατροπές, προς όφελος του αθλήματος.
Επίσης, ο ΕΣΑΚΕ, όσο κι αν έχει μικρά περιθώρια παρέμβασης σε αλλαγές
αυτού του βεληνεκούς, οφείλει να καταθέσει προτάσεις, έτσι ώστε να είναι
εμφανές ποιος κρίκος στην πορτοκαλί αλυσίδα είναι αδύναμος. Όχι για να
τον αναθεματίσουμε, αλλά για να αποφασίσουμε -ως μπασκετική κοινωνία- να
τον αντικαταστήσουμε, προκειμένου να έχουμε μια συμπαγή αλυσίδα, η
οποία δεν θα σπάει οσάκις υπάρχει ένα… μελτέμι.
Πηγή: sportdog.gr
Τετάρτη 20 Αυγούστου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου