Βήμα μπροστά, αλλά (ακόμα) όχι ομάδα μεταλλίου!!

Γι’ αυτή την Εθνική μπάσκετ, ο πήχης έχει μπει ψηλά εξ αρχής. Ναι μεν ένας εκ των στόχων είναι η πρόκριση στο προολυμπιακό, αλλά στην πραγματικότητα οι απαιτήσεις που υπάρχουν είναι πολύ μεγαλύτερες. Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος

Μόνο που μέχρι στιγμής, η ελληνική ομάδα δεν πείθει ότι είναι έτοιμη να διεκδικήσει ένα μετάλλιο, πολύ δε περισσότερο να πάρει και το χρυσό, όπως θέλουν και οι υπεραισιόδοξοι.
Το συμπέρασμα από το τουρνουά στην Ξάνθη είναι ότι η Εθνική έκανε ένα βήμα μπροστά σε σχέση με την εικόνα στην Πόλη, κάτι λογικό, αφού πέρασε μία εβδομάδα. Δεν υπήρξε θεαματική βελτίωση, αλλά κάποια πράγματα έγιναν καλύτερα. Η άμυνα βελτιώθηκε, έγινε πιο σκληρή, σε ορισμένες περιπτώσεις και στο όριο του φάουλ. Κάτι που είναι μονόδρομος για να έρθει οποιουδήποτε είδους επιτυχία για την Ελλάδα στο Ευρωμπάσκετ. Μέσω της άμυνας θα έρθουν τα κλεψίματα και τα ριμπάουντ, που θα δώσουν και την ταχύτητα που χρειάζεται αυτή η ομάδα για να αναδείξει το ταλέντο της.  Γιατί ταλέντο υπάρχει στην Εθνική, γι αυτό και έχει μπει ψηλά ο πήχης.
Το πιο σημαντικό σε σχέση με το αμυντικό κομμάτι είναι και το γεγονός ότι από πλευράς τακτικής ο Φώτης Κατσικάρης δοκιμάζει διαφορετικά πράγματα σε σχέση με πέρυσι και σε πολλές περιπτώσεις εγκαταλείπεται ο περυσινός παθητικός τρόπος αντιμετώπισης των αντιπάλων… Η άμυνα γίνεται πιο επιθετική και αν τελικά βγει αυτό στο προπονητικό τιμ, τα καλύτερα θα έρθουν σίγουρα.
Στην επίθεση υπάρχει διάθεση για συνεργασία, για έξτρα πάσα (σε βαθμό υπερβολής), δεν προκύπτουν εγωισμοί. Κάτι που είναι σημαντικό και ενθαρρυντικό, διότι δείχνει τη διάθεση. Από την άλλη υπάρχουν πολλά κενά διαστήματα, που ενδεχομένως να έχουν να κάνουν με τις συνεχείς αλλαγές και το ότι οι πιο πολλοί παίκτες είναι ακόμα ανέτοιμοι. Δεν έχουν φορτσάρει και δεν πρόκειται να το κάνουν πριν τις 5 Σεπτέμβρη. Ενδεχομένως και πριν από το ταξίδι στη Γαλλία.
Τι θα γίνει μέχρι τότε δεν μπορεί κανείς να το ξέρει, αυτό που βλέπουμε προς το παρόν είναι μια ομάδα που ψάχνει την ταυτότητάς και στις δύο πλευρές του γηπέδου και θα κριθεί καλύτερα στο “Ακρόπολις”, στα δυνατά ματς με Τουρκία και Λιθουανία. Φυσικά ένα φιλικό με αντιπάλους σαν την Σερβία, τη Γαλλία, την Ισπανία ή την Κροατία θα βοηθούσε ακόμα περισσότερο, αλλά θα αρκεστούμε με ό,τι έχουμε… Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται ακόμα πολλή δουλειά για να φτάσει η Εθνική εκεί που πραγματικά μπορεί και να δικαιώσουν όσους πιστεύουν πως ανήκει στην ελίτ της Ευρώπης. Προς το παρόν μας δείχνει ότι είναι καλύτερη σε σχέση με τα προηγούμενα χρόνια, αλλά μέχρι εκεί. Τα υπόλοιπα θα κληθεί να μας τα δείξει στη συνέχεια.

Πηγή:www.superbasket.gr