ΑΠΟ την περασμένη Δευτέρα το βράδυ το εκκωφαντικό 5-0 επί της πολλάυποσχόμενης εφέτος Ρεάλ Μαδρίτης και το κυριότερο η αριστουργηματική παράστασή της στο «Καμπ Νου» έθεσε ενώπιον του ποδοσφαιρικού πλανήτη το ερώτημα «είναι η Μπαρτσελόνα η καλύτερη ομάδα που έχει
εμφανισθεί ποτέ στην ιστορία του αθλήματος;».
Η συνήθως συγκρατημένη γαλλική «L΄ Εquipe» εξακολουθούσε δύο ημέρες μετά το «clasico» να έχει ως πρώτο θέμα της την καταλανική ομάδα και να χαρακτηρίζει «πρωτοφανές» το παιχνίδι της ενώ η ιταλική «Gazzetta dello Sport» θεωρούσε το παιχνίδι
της Μπάρτσα «το πιο καθάριο και μεγαλοπρεπές έργο τέχνης αυτής της σύγχρονης εποχής,το αποτέλεσμα ενός ταλέντου που εκφράζεται με συλλογικό τρόπο,το οποίο ποια διαφορά μπορεί να έχει από αυτό που ενέπνευσε έναν Μπετόβεν ή έναν Πικάσο».
Την ώρα που ο εκστασιασμένος διεθνής αθλητικός Τύπος εξαντλούσε τους υπερθετικούς βαθμούς ο δημιουργός της σύγχρονης Μπαρτσελόνα κ. Πεπ Γκουαρδιόλα προτιμούσε να αφιερώνει τον θρίαμβο επί της Ρεάλ στους «Γιόχαν Κρόιφ και Κάρλες Ρέξας που μας άνοιξαν τον δρόμο».
Ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν ο εμπνευστής του πιο φιλόδοξου σχεδίου που γνώρισε ποτέ ο κόσμος του ποδοσφαίρου: να διαμορφωθεί ένα σύστημα που να βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού και στη διαρκή στρατολόγηση ταλέντων σε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ του κόσμου, όπως ήταν η Μπαρτσελόνα. Ο Ιπτάμενος Ολλανδός, ο οποίος αγωνίστηκε από το 1973 ως το 1978 στους Μπλαουγκράνα, έκανε κοινωνό της ιδέας τον τότε πρόεδρο της καταλανικής ομάδας Πεπ Νούνεθ και έτσι μετατράπηκε η πρώην έδρα της Μπάρτσα «Λα Μασία» σε κέντρο προπόνησης και διαμονής των νέων ταλέντων της ομάδας.
Ο Κρόιφ μετέφερε σε καταλανικό έδαφος αυτό που ο ίδιος είχε γνωρίσει στην ακαδημία του Αγιαξ, της οποίας υπήρξε το κορυφαίο «προϊόν». Ετσι, στις ρίζες του «συστήματος Μπαρτσελόνα» βρίσκεται η ολλανδική εμπειρία και η τελευταία επανάσταση που γνώρισε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, το «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο». Πατριάρχης του ήταν ο Ρίνους Μίχελς ο δημιουργός του μεγάλου Αγιαξ της δεκαετίας του 1970 και μετέπειτα προπονητής της Μπαρτσελόνα (1971-1975 και 1976-1978).
Από τις Ακαδημίες στην «Ντριμ Τιμ»
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν ο Κρόιφ επέστρεψε στη Βαρκελώνη ως προπονητής, με βοηθό τον άλλοτε παρτενέρ του στην επίθεση των Μπλαουγκράνα Κάρλες Ρέξας, η «Λα Μασία» γνώρισε νέα αναβάθμιση ενώ στην «Ντριμ Τιμ» που κατέκτησε τέσσερα σερί πρωταθλήματα Ισπανίας και το Τσάμπιονς Λιγκ του 1992 εντάχθηκαν πρώτη φορά παίκτες από την Ακαδημία: ο Γκιγέρμο Αμόρ, ο Κάρλες Μπούσκετς (πατέρας του νυν άσου της Μπάρτσα Σέρζιο ) και ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Ο τελευταίος έμελλε να εξελιχθεί σε παίκτησύμβολο εκείνης της ομάδας αφού εκτός των άλλων ήταν ο εγκέφαλός της εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Γνήσιο παιδί τής «Λα Μασία» ο Γκουαρδιόλα μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του επέστρεψε «σπίτι του» για να αναλάβει όχι μόνο την τεχνική καθοδήγηση της Μπαρτσελόνα Β την οποία οδήγησε από τη Δ΄ κατηγορία στη Γ΄ Κατηγορία- στη συνέχεια ο διάδοχός του Λουίς Ενρίκε την ανέβασε στη Β΄ Κατηγορία- αλλά και τον εκσυγχρονισμό της Ακαδημίας, σε υλικοτεχνική υποδομή και ιδέες. Ο Γκουαρδιόλα, γνωρίζοντας σαν την τσέπη του την Μπαρτσελόνα και απολαμβάνοντας την καθολική αποδοχή των οπαδών της κατάφερε να την απογειώσει και να την οδηγήσει στο πρωτοφανές «6 στα 6» στην πρώτη κιόλας παρουσία του στον πάγκο της όταν την περίοδο 2008-2009 οι Καταλανοί κατέκτησαν όλα τα τρόπαια που διεκδικούσαν- Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερ Καπ Ισπανίας, Τσάμπιονς Λιγκ και Σούπερ Καπ Ευρώπης, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων!
Μαθήματα στο... κρυφό σχολείο
Αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή μιας πορείας που είχεξεκινήσει από την περίοδο 2004-2005 και συνεχίζεται ως σήμερα. Το διάστημα αυτό η Μπάρτσα έχει κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας και δύο Τσάμπιονς Λιγκ ενώ αποτέλεσε τη βάση των επιτυχιών της Εθνικής Ισπανίας η οποία έφθασε στην κατάκτηση του Εuro 2008 και του Μουντιάλ 2010. Η πρωταθλήτρια κόσμου μάλιστα είχε στις τάξεις της οκτώ παίκτες της Μπάρτσα, οι επτά εκ των οποίων ( Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Πικέ, Πέδρο, Μπούσκετς, Βαλντές ) προέρχονταν από τη «Λα Μασία» της οποίας δημιούργημα είναι και ο καταλανός αρχηγός της Αρσεναλ Σεσκ Φάμπρεγας.
Οι περισσότεροι και ιδιαίτερα η περίφημη τάξη του 1987 ( Μέσι, Φάμπρεγας, Πικέ, Πέδρο) από αυτούς διαμορφώθηκαν ποδοσφαιρικά σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η Ρεάλ χάρη στους Γκαλάκτικος ( Ζιντάν, Ρονάλντο, Μπέκαμ , Ρομπέρτο Κάρλος ) σε Ισπανία και Ευρώπη. Μετά το τέλος της «Ντριμ Τιμ» το 1994 και ως την έναρξη του νέου κύκλου θριάμβου της το 2004-2005 οι Καταλανοί κατέκτησαν μόνο δύο πρωταθλήματα Ισπανίας ενώ η παρουσία τους στην Ευρώπη ήταν αναιμική, την ώρα που οι Μερένγκες κατακτούσαν δύο Τσάμπιονς Λιγκ (2000 και 2002) και τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας. Στο... κρυφό σχολείο της «Λα Μασία» όμως οι Μπλαουγκράνα ετοίμαζαν τη δική τους απάντηση, η οποία ήταν εκκωφαντική και μεγαλοπρεπής.
«Υπάρχει μόνο μία μπάλα στο γήπεδο»
Η σύγχρονη Μπαρτσελόνα πληροί και τις τρεις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ιστορίας: α) αποτελέσματα και διακρίσεις, β) έναν γαλαξία κορυφαίων παικτών και γ)ένα εντυπωσιακό όσο και καινοτόμο στυλ παιχνιδιού, απόρροια συγκεκριμένης φιλοσοφίας. Το ποδοσφαιρικό «σύστημα Μπαρτσελόνα», προϊόν της ολλανδικής επανάστασης του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, υιοθέτησε το περίφημο 4-3-3, μπολιάζοντάς το όμως με την ισπανική τεχνική και την αδιάκοπη κυκλοφορία της μπάλας, το διάσημο πλέον «τίκι τάκα».
Το «στυλ Μπαρτσελόνα» στηρίζεται σε δύο απλές ιδέες: Πρώτον, η μπάλα τρέχει πιο γρήγορα από τον παίκτη και άρα πρέπει να μεταβιβάζεται διαρκώς. Δεύτερον, στην αξία της κατοχής της μπάλας, αφού όπως έχει σημειώσει ο μέντορας του Γκουαρδιόλα Γιόχαν Κρόιφ «όταν έχεις την μπάλα δεν χρειάζεται να αμύνεσαι αφού υπάρχει μόνο μια μπάλα στο γήπεδο».
Στο φως της εικοσαετίας που πέρασε από τότε που ο Ιπτάμενος Ολλανδός σχεδίασε το στυλ παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, ο Γκουαρδιόλα φρόντισε να βάλει τη δική του σφραγίδα. Από τη μία εμπιστευόμενος άγνωστους ως τότε παίκτες της Μπαρτσελόνα Β όπως οι Μπούσκετς και Πέδρο, τους οποίους προώθησε γρήγορα στην πρώτη ομάδα, και από την άλλη τελειοποιώντας την επιθετική άμυνα. Γιατί η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα δεν είναι μόνο η ομάδα που μαγεύει με τον τρόπο που «απλώνει» το παιχνίδι της στο γήπεδο και επιτίθεται αλλά αυτή που «πνίγει» τον αντίπαλο με το ασφυκτικό πρέσινγκ της από τη στιγμή που θα χάσει την μπάλα. Και το κάνει με έναν τρόπο ως εάν να μην μπορεί να ζήσει χωρίς την μπάλα...
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ «ΛΑ ΜΑΣΙΑ»
Μια αγροικία 610 τ.μ.του 1702 μ.Χ.έμελλε να εξελιχθεί στην πιο σύγχρονη ποδοσφαιρική...φάρμα.Η περίφημη «Λα Μασία»,η οποία αγοράστηκε από την Μπαρτσελόνα στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και ήταν ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η διοικητική έδρα του συλλόγου,μετατράπηκε σε ποδοσφαιρικό εργαστήριο του μέλλοντός του.Από εκεί πέρασαν όλοι οι αστέρες που ανέδειξε την τελευταία 25ετία ώσπου οΠεπ Γκουαρδιόλαζήτησε και πέτυχε τη μεταφορά των προπονητικών εγκαταστάσεων όπως και του τόπου διαμονής των ταλέντων της Ακαδημίας στην «Ciutat Εsportiva».
Σήμερα φιλοξενεί περισσότερους από 300 νεαρούς παίκτες ενώ υπάρχουν και αυτοί που διαμένουν εκτός.
Κάθε χρόνο περισσότεροι από 1.000 πιτσιρικάδες,που επιλέγονται από ένα εκτεταμένο σύστημα σκάουτινγκ - 15 στην Καταλωνία,15 στην υπόλοιπη Ισπανία και 10 για τον υπόλοιπο κόσμο ενώ υπάρχουν και πέντε σχολεία της Μπάρτσα στο Μεξικό και ένα στην Αίγυπτο-, δοκιμάζονται στην Ακαδημία ενώ 200 είναι αυτοί που μπαίνουν στον...παράδεισό της.
Το συνολικό ετήσιο κόστος της Ακαδημίας ανέρχεται σε 6 εκατ.ευρώ.Στα 30 χρόνια λειτουργίας της η «Λα Μασία» εκπαίδευσε 500 ποδοσφαιριστές εκ των οποίων το 10% αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα ενώ ένα άλλο 10% αγωνίστηκε σε άλλες ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν ή στην Α΄ Κατηγορία ξένων εθνικών πρωταθλημάτων,όπως οιΧαβίτοκαιΤόνι Κάλβοτου Αρη καιΣίτο Ριέρατου Πανιωνίου.
Στην «Ciutat Εsportiva» με την παρότρυνση του Γκουαρδιόλα δημιουργήθηκε το λεγόμενο «Εργαστήριο Ερευνας και Ανάπτυξης» και διαμορφώθηκε ένα επαγγελματικό περιβάλλον για την εξέλιξη των παικτών.Οι άξονες της φιλοσοφίας του είναι: α) ανταγωνιστικότητα β) εκπαίδευση και γ) αθλητική κουλτούρα.Επιπλέον υιοθέτησε ένα σύστημα για την εξέλιξη των ταλαντούχων παικτών («μαργαριτάρια») μέσω της Μπαρτσελόνα Β, που από απλό σκαλοπάτι προς την πρώτη ομάδα απέκτησε αυτόνομη δυναμική και οντότητα και σήμερα πρωταγωνιστεί στη Β΄ Κατηγορία της Ισπανίας.
εμφανισθεί ποτέ στην ιστορία του αθλήματος;».
Η συνήθως συγκρατημένη γαλλική «L΄ Εquipe» εξακολουθούσε δύο ημέρες μετά το «clasico» να έχει ως πρώτο θέμα της την καταλανική ομάδα και να χαρακτηρίζει «πρωτοφανές» το παιχνίδι της ενώ η ιταλική «Gazzetta dello Sport» θεωρούσε το παιχνίδι
της Μπάρτσα «το πιο καθάριο και μεγαλοπρεπές έργο τέχνης αυτής της σύγχρονης εποχής,το αποτέλεσμα ενός ταλέντου που εκφράζεται με συλλογικό τρόπο,το οποίο ποια διαφορά μπορεί να έχει από αυτό που ενέπνευσε έναν Μπετόβεν ή έναν Πικάσο».
Την ώρα που ο εκστασιασμένος διεθνής αθλητικός Τύπος εξαντλούσε τους υπερθετικούς βαθμούς ο δημιουργός της σύγχρονης Μπαρτσελόνα κ. Πεπ Γκουαρδιόλα προτιμούσε να αφιερώνει τον θρίαμβο επί της Ρεάλ στους «Γιόχαν Κρόιφ και Κάρλες Ρέξας που μας άνοιξαν τον δρόμο».
Ο Γιόχαν Κρόιφ ήταν ο εμπνευστής του πιο φιλόδοξου σχεδίου που γνώρισε ποτέ ο κόσμος του ποδοσφαίρου: να διαμορφωθεί ένα σύστημα που να βασίζεται σε ένα συγκεκριμένο στυλ παιχνιδιού και στη διαρκή στρατολόγηση ταλέντων σε ένα από τα μεγαλύτερα ποδοσφαιρικά κλαμπ του κόσμου, όπως ήταν η Μπαρτσελόνα. Ο Ιπτάμενος Ολλανδός, ο οποίος αγωνίστηκε από το 1973 ως το 1978 στους Μπλαουγκράνα, έκανε κοινωνό της ιδέας τον τότε πρόεδρο της καταλανικής ομάδας Πεπ Νούνεθ και έτσι μετατράπηκε η πρώην έδρα της Μπάρτσα «Λα Μασία» σε κέντρο προπόνησης και διαμονής των νέων ταλέντων της ομάδας.
Ο Κρόιφ μετέφερε σε καταλανικό έδαφος αυτό που ο ίδιος είχε γνωρίσει στην ακαδημία του Αγιαξ, της οποίας υπήρξε το κορυφαίο «προϊόν». Ετσι, στις ρίζες του «συστήματος Μπαρτσελόνα» βρίσκεται η ολλανδική εμπειρία και η τελευταία επανάσταση που γνώρισε το παγκόσμιο ποδόσφαιρο, το «ολοκληρωτικό ποδόσφαιρο». Πατριάρχης του ήταν ο Ρίνους Μίχελς ο δημιουργός του μεγάλου Αγιαξ της δεκαετίας του 1970 και μετέπειτα προπονητής της Μπαρτσελόνα (1971-1975 και 1976-1978).
Από τις Ακαδημίες στην «Ντριμ Τιμ»
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1980 όταν ο Κρόιφ επέστρεψε στη Βαρκελώνη ως προπονητής, με βοηθό τον άλλοτε παρτενέρ του στην επίθεση των Μπλαουγκράνα Κάρλες Ρέξας, η «Λα Μασία» γνώρισε νέα αναβάθμιση ενώ στην «Ντριμ Τιμ» που κατέκτησε τέσσερα σερί πρωταθλήματα Ισπανίας και το Τσάμπιονς Λιγκ του 1992 εντάχθηκαν πρώτη φορά παίκτες από την Ακαδημία: ο Γκιγέρμο Αμόρ, ο Κάρλες Μπούσκετς (πατέρας του νυν άσου της Μπάρτσα Σέρζιο ) και ο Πεπ Γκουαρδιόλα. Ο τελευταίος έμελλε να εξελιχθεί σε παίκτησύμβολο εκείνης της ομάδας αφού εκτός των άλλων ήταν ο εγκέφαλός της εντός και εκτός αγωνιστικού χώρου.
Γνήσιο παιδί τής «Λα Μασία» ο Γκουαρδιόλα μετά το τέλος της ποδοσφαιρικής καριέρας του επέστρεψε «σπίτι του» για να αναλάβει όχι μόνο την τεχνική καθοδήγηση της Μπαρτσελόνα Β την οποία οδήγησε από τη Δ΄ κατηγορία στη Γ΄ Κατηγορία- στη συνέχεια ο διάδοχός του Λουίς Ενρίκε την ανέβασε στη Β΄ Κατηγορία- αλλά και τον εκσυγχρονισμό της Ακαδημίας, σε υλικοτεχνική υποδομή και ιδέες. Ο Γκουαρδιόλα, γνωρίζοντας σαν την τσέπη του την Μπαρτσελόνα και απολαμβάνοντας την καθολική αποδοχή των οπαδών της κατάφερε να την απογειώσει και να την οδηγήσει στο πρωτοφανές «6 στα 6» στην πρώτη κιόλας παρουσία του στον πάγκο της όταν την περίοδο 2008-2009 οι Καταλανοί κατέκτησαν όλα τα τρόπαια που διεκδικούσαν- Πρωτάθλημα, Κύπελλο και Σούπερ Καπ Ισπανίας, Τσάμπιονς Λιγκ και Σούπερ Καπ Ευρώπης, Παγκόσμιο Κύπελλο Συλλόγων!
Μαθήματα στο... κρυφό σχολείο
Αυτή ήταν η καλύτερη στιγμή μιας πορείας που είχεξεκινήσει από την περίοδο 2004-2005 και συνεχίζεται ως σήμερα. Το διάστημα αυτό η Μπάρτσα έχει κατακτήσει τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας και δύο Τσάμπιονς Λιγκ ενώ αποτέλεσε τη βάση των επιτυχιών της Εθνικής Ισπανίας η οποία έφθασε στην κατάκτηση του Εuro 2008 και του Μουντιάλ 2010. Η πρωταθλήτρια κόσμου μάλιστα είχε στις τάξεις της οκτώ παίκτες της Μπάρτσα, οι επτά εκ των οποίων ( Τσάβι, Ινιέστα, Πουγιόλ, Πικέ, Πέδρο, Μπούσκετς, Βαλντές ) προέρχονταν από τη «Λα Μασία» της οποίας δημιούργημα είναι και ο καταλανός αρχηγός της Αρσεναλ Σεσκ Φάμπρεγας.
Οι περισσότεροι και ιδιαίτερα η περίφημη τάξη του 1987 ( Μέσι, Φάμπρεγας, Πικέ, Πέδρο) από αυτούς διαμορφώθηκαν ποδοσφαιρικά σε μια εποχή όπου κυριαρχούσε η Ρεάλ χάρη στους Γκαλάκτικος ( Ζιντάν, Ρονάλντο, Μπέκαμ , Ρομπέρτο Κάρλος ) σε Ισπανία και Ευρώπη. Μετά το τέλος της «Ντριμ Τιμ» το 1994 και ως την έναρξη του νέου κύκλου θριάμβου της το 2004-2005 οι Καταλανοί κατέκτησαν μόνο δύο πρωταθλήματα Ισπανίας ενώ η παρουσία τους στην Ευρώπη ήταν αναιμική, την ώρα που οι Μερένγκες κατακτούσαν δύο Τσάμπιονς Λιγκ (2000 και 2002) και τέσσερα πρωταθλήματα Ισπανίας. Στο... κρυφό σχολείο της «Λα Μασία» όμως οι Μπλαουγκράνα ετοίμαζαν τη δική τους απάντηση, η οποία ήταν εκκωφαντική και μεγαλοπρεπής.
«Υπάρχει μόνο μία μπάλα στο γήπεδο»
Η σύγχρονη Μπαρτσελόνα πληροί και τις τρεις προϋποθέσεις για να χαρακτηριστεί ως μια από τις κορυφαίες ομάδες της Ιστορίας: α) αποτελέσματα και διακρίσεις, β) έναν γαλαξία κορυφαίων παικτών και γ)ένα εντυπωσιακό όσο και καινοτόμο στυλ παιχνιδιού, απόρροια συγκεκριμένης φιλοσοφίας. Το ποδοσφαιρικό «σύστημα Μπαρτσελόνα», προϊόν της ολλανδικής επανάστασης του ολοκληρωτικού ποδοσφαίρου, υιοθέτησε το περίφημο 4-3-3, μπολιάζοντάς το όμως με την ισπανική τεχνική και την αδιάκοπη κυκλοφορία της μπάλας, το διάσημο πλέον «τίκι τάκα».
Το «στυλ Μπαρτσελόνα» στηρίζεται σε δύο απλές ιδέες: Πρώτον, η μπάλα τρέχει πιο γρήγορα από τον παίκτη και άρα πρέπει να μεταβιβάζεται διαρκώς. Δεύτερον, στην αξία της κατοχής της μπάλας, αφού όπως έχει σημειώσει ο μέντορας του Γκουαρδιόλα Γιόχαν Κρόιφ «όταν έχεις την μπάλα δεν χρειάζεται να αμύνεσαι αφού υπάρχει μόνο μια μπάλα στο γήπεδο».
Στο φως της εικοσαετίας που πέρασε από τότε που ο Ιπτάμενος Ολλανδός σχεδίασε το στυλ παιχνιδιού της Μπαρτσελόνα, ο Γκουαρδιόλα φρόντισε να βάλει τη δική του σφραγίδα. Από τη μία εμπιστευόμενος άγνωστους ως τότε παίκτες της Μπαρτσελόνα Β όπως οι Μπούσκετς και Πέδρο, τους οποίους προώθησε γρήγορα στην πρώτη ομάδα, και από την άλλη τελειοποιώντας την επιθετική άμυνα. Γιατί η Μπαρτσελόνα του Γκουαρδιόλα δεν είναι μόνο η ομάδα που μαγεύει με τον τρόπο που «απλώνει» το παιχνίδι της στο γήπεδο και επιτίθεται αλλά αυτή που «πνίγει» τον αντίπαλο με το ασφυκτικό πρέσινγκ της από τη στιγμή που θα χάσει την μπάλα. Και το κάνει με έναν τρόπο ως εάν να μην μπορεί να ζήσει χωρίς την μπάλα...
Η ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ ΚΑΙ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΤΗΣ «ΛΑ ΜΑΣΙΑ»
Μια αγροικία 610 τ.μ.του 1702 μ.Χ.έμελλε να εξελιχθεί στην πιο σύγχρονη ποδοσφαιρική...φάρμα.Η περίφημη «Λα Μασία»,η οποία αγοράστηκε από την Μπαρτσελόνα στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και ήταν ως τα τέλη της δεκαετίας του 1970 η διοικητική έδρα του συλλόγου,μετατράπηκε σε ποδοσφαιρικό εργαστήριο του μέλλοντός του.Από εκεί πέρασαν όλοι οι αστέρες που ανέδειξε την τελευταία 25ετία ώσπου οΠεπ Γκουαρδιόλαζήτησε και πέτυχε τη μεταφορά των προπονητικών εγκαταστάσεων όπως και του τόπου διαμονής των ταλέντων της Ακαδημίας στην «Ciutat Εsportiva».
Σήμερα φιλοξενεί περισσότερους από 300 νεαρούς παίκτες ενώ υπάρχουν και αυτοί που διαμένουν εκτός.
Κάθε χρόνο περισσότεροι από 1.000 πιτσιρικάδες,που επιλέγονται από ένα εκτεταμένο σύστημα σκάουτινγκ - 15 στην Καταλωνία,15 στην υπόλοιπη Ισπανία και 10 για τον υπόλοιπο κόσμο ενώ υπάρχουν και πέντε σχολεία της Μπάρτσα στο Μεξικό και ένα στην Αίγυπτο-, δοκιμάζονται στην Ακαδημία ενώ 200 είναι αυτοί που μπαίνουν στον...παράδεισό της.
Το συνολικό ετήσιο κόστος της Ακαδημίας ανέρχεται σε 6 εκατ.ευρώ.Στα 30 χρόνια λειτουργίας της η «Λα Μασία» εκπαίδευσε 500 ποδοσφαιριστές εκ των οποίων το 10% αγωνίστηκε στην Μπαρτσελόνα ενώ ένα άλλο 10% αγωνίστηκε σε άλλες ομάδες της Πριμέρα Ντιβισιόν ή στην Α΄ Κατηγορία ξένων εθνικών πρωταθλημάτων,όπως οιΧαβίτοκαιΤόνι Κάλβοτου Αρη καιΣίτο Ριέρατου Πανιωνίου.
Στην «Ciutat Εsportiva» με την παρότρυνση του Γκουαρδιόλα δημιουργήθηκε το λεγόμενο «Εργαστήριο Ερευνας και Ανάπτυξης» και διαμορφώθηκε ένα επαγγελματικό περιβάλλον για την εξέλιξη των παικτών.Οι άξονες της φιλοσοφίας του είναι: α) ανταγωνιστικότητα β) εκπαίδευση και γ) αθλητική κουλτούρα.Επιπλέον υιοθέτησε ένα σύστημα για την εξέλιξη των ταλαντούχων παικτών («μαργαριτάρια») μέσω της Μπαρτσελόνα Β, που από απλό σκαλοπάτι προς την πρώτη ομάδα απέκτησε αυτόνομη δυναμική και οντότητα και σήμερα πρωταγωνιστεί στη Β΄ Κατηγορία της Ισπανίας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου