Είναι σαφές... Μας κακοφάνηκε. Σε όλους! Ολοι φανταζόμασταν ότι ο δρόμος είναι ένας, όλοι ξέραμε ότι θα έρθει η ώρα του αποχαιρετισμού με κάποιους παίκτες αλλά δε θέλαμε να το δεχτούμε. Γράφει ο Θανάσης Ασπρούλιας.
Ουσιαστικά συμβαίνει αυτό που απευχόμασταν να συμβεί. Η πραγματικότητα είναι σκληρή. Είτε μας αρέσει, είτε όχι, οφείλουμε να την αποδεχτούμε.
Οχι, δεν ήμουν από αυτούς που ως φιγούρα, ως προσωπικότητα, ως παίκτης επιθυμούσα να φύγει από τον Παναθηναϊκό ο Ντρου. Πιθανώς να τον ακολουθήσουν κι άλλοι όμως κι ας προσγειωθούμε λίγο. Να κοιτάξουμε στα μάτια την θλιβερή πραγματικότητα. Ξέρετε ποια είναι αυτή; Από τη στιγμή που ο Ζοτς με τον Διαμαντίδη και τον Μπατίστ παραμείνουν, έχοντας στο πλευρό τους τον Καλάθη, τον Καϊμακόγλου, τον Βουγιούκα, τον Τσαρτσαρή και τον Περπέρογλου (αν ανανεωθούν) και τον Τέπιτς ή τον Μάριτς, ο Παναθηναϊκός, έστω και χωρίς Σάτο, θα είναι και πάλι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Από τη στιγμή που το αντίπαλο δέος, ο Ολυμπιακός, παλινδρομεί (όπως βεβαίως και ο Παναθηναϊκός) ασχολούμενος με δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ξένους παίκτες, τη στιγμή που έχει θέσει στόχο να ξεφορτωθεί όλα τα βαριά συμβόλαια, επιτρέψτε μου, αλλά τούτη την εποχή οι Γιαννακόπουλοι, έχοντας εξαγγείλει ήδη τη μείωση του μπάτζετ, θα ήταν παντελώς ανόητοι αν ξόδευαν έστω κι ένα ευρώ περισσότερο. Θλιβερό δεν είναι; Κατ' εμέ είναι! Οχι το οικονομικό πλαφόν που (είμαι πεπεισμένος πια, έστω και χωρίς να έχω δυνατότητα αποδείξεων ότι οι δύο οικογένειες) επιδιώκουν, δηλαδή, των 7-8 εκ μάξιμουμ, αλλά το γεγονός ότι παρά την τόσο μεγάλη διαρροή ποιοτικών παικτών, θα έχει και πάλι τους δύο αιώνιους να ξεκινούν στην αφετηρία χωρίς ανταγωνισμό. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι μειώνεται τόσο πολύ η αξία και η ποιότητα του πρωταθλήματος.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο leoforos.gr
Οχι, δεν ήμουν από αυτούς που ως φιγούρα, ως προσωπικότητα, ως παίκτης επιθυμούσα να φύγει από τον Παναθηναϊκό ο Ντρου. Πιθανώς να τον ακολουθήσουν κι άλλοι όμως κι ας προσγειωθούμε λίγο. Να κοιτάξουμε στα μάτια την θλιβερή πραγματικότητα. Ξέρετε ποια είναι αυτή; Από τη στιγμή που ο Ζοτς με τον Διαμαντίδη και τον Μπατίστ παραμείνουν, έχοντας στο πλευρό τους τον Καλάθη, τον Καϊμακόγλου, τον Βουγιούκα, τον Τσαρτσαρή και τον Περπέρογλου (αν ανανεωθούν) και τον Τέπιτς ή τον Μάριτς, ο Παναθηναϊκός, έστω και χωρίς Σάτο, θα είναι και πάλι το πρώτο φαβορί για την κατάκτηση του πρωταθλήματος.
Από τη στιγμή που το αντίπαλο δέος, ο Ολυμπιακός, παλινδρομεί (όπως βεβαίως και ο Παναθηναϊκός) ασχολούμενος με δεύτερης και τρίτης κατηγορίας ξένους παίκτες, τη στιγμή που έχει θέσει στόχο να ξεφορτωθεί όλα τα βαριά συμβόλαια, επιτρέψτε μου, αλλά τούτη την εποχή οι Γιαννακόπουλοι, έχοντας εξαγγείλει ήδη τη μείωση του μπάτζετ, θα ήταν παντελώς ανόητοι αν ξόδευαν έστω κι ένα ευρώ περισσότερο. Θλιβερό δεν είναι; Κατ' εμέ είναι! Οχι το οικονομικό πλαφόν που (είμαι πεπεισμένος πια, έστω και χωρίς να έχω δυνατότητα αποδείξεων ότι οι δύο οικογένειες) επιδιώκουν, δηλαδή, των 7-8 εκ μάξιμουμ, αλλά το γεγονός ότι παρά την τόσο μεγάλη διαρροή ποιοτικών παικτών, θα έχει και πάλι τους δύο αιώνιους να ξεκινούν στην αφετηρία χωρίς ανταγωνισμό. Είναι θλιβερό το γεγονός ότι μειώνεται τόσο πολύ η αξία και η ποιότητα του πρωταθλήματος.
Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο leoforos.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου