Στον μεγάλο ημιτελικό απέναντι στην Λιθουανία φάνηκε πως η ήττα στο παιχνίδι της πρώτης φάσης (64-70) λειτούργησε… ευεργετικά στην ψυχολογία των παικτών του Ηλία Παπαθεοδώρου. Σοβαροί από το πρώτο μέχρι το τελευταίο λεπτό, έμειναν πιστοί στο πλάνο μέχρι τέλους και δεν αγχώθηκαν όταν οι Λιθουανοί πέρασαν μπροστά στο σκορ και έδειχναν ικανοί να πάρουν τη νίκη (50-51). Σε εκείνο το σημείο «μίλησαν» τα σουτ από την περιφέρεια, αλλά και ο καταπληκτικός -για ένα ακόμα μεγάλο παιχνίδι- Βασίλης Χαραλαμπόπουλος.
Ο νεαρός φόργουορντ πραγματοποίησε μία ακόμα εμφάνιση πολύ υψηλού επιπέδου, χάνοντας για 3 ασίστ το τριπλ νταμπλ (22 πόντοι, 14 ριμπάουντ, 7 ασίστ), αν και αυτό είχε -πολύ- μικρή σημασία, μπροστά στον… άθλο της ομάδας αυτής. Ο »Χαραλαμπό» με τέτοιες εμφανίσεις αγγίζει το βραβείο του MVP της διοργάνωσης, αλλά είναι δεδομένο πως μέχρι και… άποντος θα έμενε στον τελικό ώστε να κερδίσει η Εθνική το χρυσό μετάλλιο.
Από κοντά σε εμφάνιση και ο φόβος και… τρόμος κάτω από τις δύο ρακέτες, Γιώργος Παπαγιάννης. Μία ακόμα εξαιρετική εμφάνιση, που συνοδεύτηκε από νταμπλ νταμπλ, με τον διεθνή σέντερ να δείχνει πως τα μεγάλα παιχνίδια του ταιριάζουν περισσότερο. Άλλωστε και στον προημιτελικό απέναντι στην Γαλλία πραγματοποίησε εκπληκτική εμφάνιση.
Τα εύσημα ανήκουν βέβαια και στους τρεις -περιφερειακούς-… σωματοφύλακες Λούντζη, Μουράτο και Δίπλαρο, αλλά και στον πάντα πολύτιμο Διονύση Σκουλίδα. Όπως και στους Μιλεντίγιεβιτς, Χρηστίδη, Σκορδά, Φλιώνη, Ντουζίδη και Σκορδά. Σε αυτό το σύνολο κανείς δεν υστερεί…
Πλέον, το μετάλλιο είναι δεδομένο και το μόνο που μένει να δούμε είναι το χρώμα του. Καμία σημασία δεν έχει, όμως. Πραγματικά, καμία! Η Εθνική Εφήβων έχει πετύχει αυτό που ήθελε. Σε τέτοιες διοργανώσεις το μετάλλιο δεν πρέπει να θεωρείται αυτοσκοπός για να χαρακτηριστεί μαι ομάδα πετυχημένη. Θα πρέπει να συνεχιστεί η παραγωγική διαδικασία, αλλά και οι ομάδες να πιστέψουν τους παίκτες αυτούς και να τους δώσουν συμμετοχές τη νέα σεζόν. Διαφορετικά, θα θυμόμαστε σαν μια ωραία ανάμνηση το μετάλλιο του Βόλου…
Ο τελικός είναι προ των πυλών και οι διεθνείς ετοιμάζονται για την μεγαλύτερη -μέχρι τις επόμενες, φυσικά- πρόκληση της καριέρας τους. Γι’ αυτό ας μην τους προσθέτουμε επιπλέον άγχος στους ώμους. Ας τους αφήσουμε να κάνουν το παιχνίδι τους και να είστε σίγουροι πως θα μας κάνουν περήφανους. Και στο τέλος να τους χειροκροτήσουμε. Είναι το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε για αυτά τα παιδιά. Φυσικά, αυτό δεν πηγαίνει προς τον κόσμο του Βόλου, ο οποίος έχει δείξει εμπράκτως την στήριξή του προς αυτή την ομάδα, στα εύκολα, αλλά και στα δύσκολο. Η παραπάνω ρήση πηγαίνει σε όσους μιζέριασαν και απαξίωσαν αυτούς τους παίκτες στην πρώτη στραβή (και δυστυχώς ήταν πολλοί). Η ιστορία έδειξε πως διαψεύστηκαν πανηγυρικά…
ΥΓ. Όλη η λάμψη και τα φώτα πάνε στον Χαραλαμπόπουλο, τον Παπαγιάννη, τον Μουράτο και τα άλλα παιδιά, αλλά κάποια στιγμή θα πρέπει ο κόσμος να απονείμει τα εύσημα και στο προπονητικό τιμ. Ο Ηλίας Παπαθεοδώρου και οι συνεργάτες του έχουν παρουσιάσει μια ομάδα η οποία παρά το νεαρό της ηλικίας της παίζει στοχευμένο μπάσκετ με ξεκάθαρους ρόλους και τακτική στο παιχνίδι της.
ΥΓ.1 Και στον τελικό η αρχή αυτής της ομάδας θα είναι η άμυνά της.
ΥΓ.2 Άραγε, όλοι αυτοί που έκραζαν, μετά τις ήττες από Λιθουανία και Βοσνία στην πρώτη φάση, πού να βρίσκονται τώρα;
ΥΓ.3 Το παιχνίδι της Κυριακής κόντρα στην Τουρκία δεν θα έχει ΚΑΜΙΑ σχέση με την αναμέτρηση της δεύτερης αγωνιστικής της δεύτερης φάσης. Ο βαθμός δυσκολίας αυξάνεται κατακόρυφα. Μην περιμένετε εύκολη επικράτηση στον τελικό…
ΥΓ.4 Ένα μετάλλιο και στον μικρό Νικολάκη. Ο νεαρός φίλος της «γαλανόλευκης» με τα κινητικά προβλήματα είναι το… κρυφό όπλο των διεθνών μας. Του αξίζουν κι αυτού του μαχητή πολλά μπράβο!
Πηγή: superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου