Ο Mοχάμεντ Kαλόν –περί ου ο λόγος- είναι ακόμη μόλις 30 ετών. Tο παρελθόν του είναι πράγματι εντυπωσιακό και άφησε, έστω και λίγο, το στίγμα του στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, ως ένα ταλέντο που δεν δικαίωσε τις προσδοκίες.
Γεννημένος στις 6 Οκτωβρίου 1979 (καλά, δεν παίρνω και όρκο!) στην Κενέμα της Σιέρρα Λεόνε, ο προτελευταίος από επτά αδέλφια έκανε ντεμπούτο στο εγχώριο πρωτάθλημα σε ηλικία 14 ετών (!) και ακόμη διατηρεί το ρεκόρ του νεότερου παίκτη που αγωνίστηκε με τη φανέλα της εθνικής ομάδας της χώρας του, σε ηλικία 15 χρονών, έξι μηνών και 16 ημερών!
Καριέρα
Ο Καλόν στα 21 του χρόνια, άρπαξε από τα… μαλλιά την ευκαιρία που του έδωσε ο τότε προπονητής της Ιντερ, Εκτορ Ραούλ Κούπερ, ταλαιπωρώντας τους αντίπαλους αμυντικούς με την τρομερή ταχύτητά του (το παρατσούκλι του είναι «γαζέλα»). Εμεινε για τρεις διαδοχικές σεζόν, όμως από εκεί και πέρα δεν κατάφερε ποτέ να δικαιολογήσει το μεγάλο ντόρο γύρω από το όνομά του.
Το ταλέντο του είχε πρώτος διαγνώσει η παλιά μεγάλη δόξα των «νερατζούρι», Σάντρο Ματσόλα, βλέποντάς τον σε ηλικία των 15 ετών, που έπαιζε στο πρωτάθλημα του… Λιβάνου, προερχόμενος από την Ολντ Εντουάρντιανς της πατρίδας του.
Tα «λαγωνικά» της σουηδικής Σπόνγκα τον εντόπισαν στον Λίβανο με την Aλ Tανταμόν, όπου σε 24 παιχνίδια είχε πετύχει 15 γκολ, και τον έφεραν στη Σκανδιναβία. Tα βήματα της εξέλιξης του Kαλόν ήταν ταχύτατα, αφού η θητεία του στον ευρωπαϊκό Bορρά κράτησε ελάχιστα, με επόμενο σταθμό την ελβετική Λουγκάνο, ως δανεικός από την Ιντερ η οποία αγόρασε τα δικαιώματά του.
Στην Ελβετία έμεινε για δύο σεζόν (1995-1997) για να «ψηθεί». Στη συνέχεια πέρασε από τις Μπολόνια, Τζένοα, Κάλιαρι, Ρετζίνα, Βιτσέντζα, πριν επιστρέψει στο Μιλάνο. Παρά τις εξαιρετικές του εμφανίσεις τη σεζόν 2001-02 με την Ιντερ, δεν προτιμήθηκε από τον Κούπερ για την επίθεση, αφού η ομάδα διέθετε μεγάλους παίκτες (Κρέσπο, Βιέρι, Ρεκόμπα, Μπατιστούτα).
Στην τελευταία του σεζόν στο «Τζιουζέπε Μεάτσα» (2003-04) δεν ήταν μόνο η ανατολή του άστρου του επίσης αφρικανού Ομπαφέμι Μάρτινς που έδωσε στον Καλόν το τελειωτικό χτύπημα. Ηταν και η τιμωρία του με 8μηνο αποκλεισμό για χρήση της απαγορευμένης ουσίας ναδρολόνης, στην οποία βρέθηκε θετικός σε ματς κόντρα στην Ουντινέζε στις 27 Σεπτεμβρίου 2003.
Ηταν φανερό πια ότι ο Καλόν μετρούσε μέρες στο Μιλάνο και οι μνηστήρες για την απόκτησή του ήταν αρκετοί, κυρίως εκτός Ιταλίας - μεταξύ αυτών και ο Ολυμπιακός.
Νικήτρια στην κούρσα για την υπογραφή του ήταν η Μονακό, η οποία του έδωσε την ευκαιρία να αναγεννηθεί στο γαλλικό πρωτάθλημα. Ο Καλόν την εκμεταλλεύτηκε, ξεκινώντας εντυπωσιακά την πρώτη του σεζόν στο Πριγκιπάτο (2004-05). Αργότερα, όμως, άρχισαν οι διαφωνίες με τον προπονητή, Ντιντιέ Ντεσάμπ και έτσι κατέληξε στον πάγκο.
Το καλοκαίρι του 2005 προτίμησε τα πετροδόλαρα της Αλ Ιτιχάντ από την Σαουδική Αραβία. Βοήθησε την ομάδα να κατακτήσει το ασιατικό Champions League, βγαίνοντας πρώτος σκόρερ της διοργάνωσης. Την επόμενη σεζόν ξαναπήγε στη Μονακό, δεν τα κατάφερε, ακολούθησαν δοκιμές σε Μπέρμιγχαμ και Πόρτσμουθ που δεν ευδοκίμησαν και μια περιπετειώδη απόπειρα να γυρίσει στην Σαουδική Αραβία (λέγεται ότι απέρριψε πρόταση 10 εκατ. δολαρίων για 1,5 χρόνο από την Αλ Χιλάλ, κατηγορώντας τους ανθρώπους της ομάδας ότι επιχείρησαν να τον απαγάγουν στο αεροδρόμιο!), πριν φτάσει στην Αθήνα για διαπραγματεύσεις με την ΑΕΚ.
Στην Ενωση δεν έμεινε για πολύ αφού πλακώθηκε με τον Νίκο Κωστένογλου (κι όμως!) και αποχαιρέτησε νωρίς. Στην Αλ Σαμπάμπ των Ηνωμένων Αραβικών Εμιράτων πέτυχε 30 γκολ σε 35 ματς (!) και είχε πρόταση στα χέρια του από την Ξι Μανγκ Χάι Φονγκ του Βιετνάμ (αυτή που αγόρασε για μία εβδομάδα τον Ντενίλσον της Καβάλας) αλλά την απέρριψε.
Ετσι κατέληξε για λίγο στην… Καλόν FC.
Kallon FC
Τι εστί Καλόν FC;
Oι ποδοσφαιριστές που μπορούν να υπερηφανευτούν ότι έχουν δική τους ομάδα και μάλιστα πρωταθλήτρια δεν είναι πολλοί στον κόσμο. Eνας από αυτούς είναι και ο Mοχάμεντ Kαλόν, που το 2000 αποφάσισε ότι έχει την οικονομική και διοικητική δυνατότητα να αποκτήσει το δικό του σύλλογο στην πατρίδα του, με τη Σιέρα Φισφέρις να περνάει στα χέρια του και να μετονομάζεται σε… Καλόν FC!
Εδρεύει στο εθνικό στάδιο της χώρας, χωρητικότητας 36.000 θεατών, έκτοτε άρχισε να ανεβαίνει σκαλοπάτια και να μετατρέπεται σε ομάδα πρωταθλητισμού με πρόεδρο τον αδερφό του Mοχάμεντ, Mούσα. Tο 2006 έφτασε την κατάκτηση του πρωταθλήματος της Σιέρα Λεόνε και δύο χρόνια μετά πήρε το Kύπελλο.Επιμελεια Koubanezos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου