Για τον Παναθηναϊκό, που έχει ακόμα δρόμο μπροστά του, 2,5 εβδομάδες, μέχρι την έναρξη των δικών του υποχρεώσεων, νομίζω πως ο Αναστασίου, προσπάθησε να δουλέψει τακτικά, κυρίως στην επίθεση του. Εκεί είχε όλα τα υλικά στη διάθεση του, δίχως αυτό να σημαίνει πως οι απώλειες που υπήρχαν στο πρώτο κομμάτι της προετοιμασίας, είναι ανεξάρτητες, ως προς την εύρυθμη λειτουργία της ομάδας, έστω και αν δεν αφορούσαν το επιθετικό κομμάτι.
Η ιδέα του Γ. Αναστασίου είναι το γρήγορο transition. Οι «πράσινοι» από παιχνίδι σε παιχνίδι και κυρίως με τον Άγιαξ, έφτανε εύκολα, με καλές προϋποθέσεις και με ικανό αριθμό παικτών μπροστά. Το γεγονός πως δεν τελείωσαν σωστά, περιπτώσεις που είχαν τις προοπτικές να γίνουν μεγάλες ευκαιρίες, δεν με απασχολεί για την ώρα. Άλλωστε αν λειτουργούσαν όλα τέλεια, σε αυτή τη φάση της προετοιμασίας, τότε θα έπρεπε να λέμε πως δεν πάει κάτι καλά.
Το θέμα για μένα είναι πως θα μπορέσει ο Αναστασίου, να έχει έτοιμο τον ΠΑΟ, στο μεσοαμυντικό κομμάτι, μέχρι την έναρξη των υποχρεώσεων. Εκεί θα πρέπει να βρεθεί σύντομα, η κατάλληλη χημεία ανάμεσα σε Σάντσεθ και Ταυλαρίδη, ενώ επιπλέον, θα πρέπει ο Εσιέν και να είναι καλά όταν έρθει η ώρα του πρώτου ματς, αλλά και να έχει μάθει την λειτουργία της ομάδας σε μικρό διάστημα.
Από τους «νεοφερμένους», καλύτερη εντύπωση μου έκανε ο Βέμερ, που θεωρώ πως ήταν έτοιμη λύση και θα προσφέρει άμεσα. Ο Λουντ έχει καλά στοιχεία, αλλά είχε ένα θέμα στο ν’ αφομοιώσει τακτικά όσα θέλει ο Αναστασίου, ο Καλτσάς θ’ αποτελέσει μια χρήσιμη λύση. Ο Τελάντερ, καλός ψηλά, κάτω έχει τα θεματάκια του.
Στον ΠΑΟΚ τα πράγματα είναι πιο ξεκάθαρα. Μπροστά ο «Δικέφαλος» του Βορρά σε όλα τα φιλικά, έβγαλε φάσεις και είδαμε ωραία πράγματα με τις συνεργασίες του Λούκας με τον Περέιρα και τον Πέλκα. Ο νεαρός, έχοντας σαν προίκα τον έναν χρόνο στην Σετούμπαλ, αποτέλεσε την σούπερ αποκάλυψη στα φιλικά. Το 3-5-2 φαίνεται πως επιθετικά ταιριάζει στον ΠΑΟΚ, με τον Μακ, να είναι επαρκής για να καλύπτει με κάπως παράξενο ρόλο τον τρόπο του μπακ-χαφ, μιας και όταν αμύνεται ο ΠΑΟΚ, βγαίνει πιο αριστερά ο Τζαβέλλας και ο Σλοβάκος είναι μπροστά του, δίχως αυτό να σημαίνει πως δεν γυρίζει και πιο πίσω για βοήθειες.
Για μένα το ζήτημα με αυτό το σύστημα, είναι οι αποστάσεις και ειδικά όταν πρόκειται για την άμυνα. Εκεί υπάρχουν ζητήματα προσαρμογής και καλύψεων. Επιπλέον, όπως είχα γράψει και στο τελευταίο κείμενο μου, τίθεται θέμα αξιοπιστίας των κεντρικών αμυντικών του ΠΑΟΚ, που δε νομίζω πως μπορούν σε ατομικό επίπεδο, να σταθούν σε έναν ΠΑΟΚ με μεγάλες προσδοκίες. Οι Θεσσαλονικείς για να έχουν ήσυχο το κεφάλι τους, όφειλαν να έχουν αποκτήσει δύο λύσεις, έναν πολύ καλό και άλλον έναν αξιόμαχο. Ο Ρικάρντο Κόστα, επιπλέον, ενώ ο προπονητής στο καλό ματς της ομάδας του με την Ντνίπρο, περίμενε μια καλή πρώτη πάσα από την άμυνα στο κέντρο, μάταια προσδοκούσε να το δει. Τα φτηνά λάθη, υπάρχουν ακόμα και σε πολύ καλά παιχνίδια της ομάδας και αυτό είναι κάτι που θα τραυματίζει τον ΠΑΟΚ, όσο η πληγή πίσω δεν κλείνει.
Επιπλέον υπάρχει θέμα και συνεννόησης με τον Όλσεν και αυτό, μέχρι ενός σημείου είναι φυσικό. Ωστόσο ο Σουηδός, είναι εξαιρετικός στις επεμβάσεις του κάτω από τα γκολπόστ, όμως το παιχνίδι με τα πόδια και ειδικά οι μεταβιβάσεις του, φαίνεται ν’ αποτελούν το αδύνατο σημείο του. Ο Τούντορ θαρρώ πως έχει καταλήξει στα πρόσωπα για την ενδεκάδα με την Λοκομοτίβα, με τον Χαρίση που αποτέλεσε επίσης μια αξιόπιστη λύση στα φιλικά, ν’ αποτελεί μια επιπλέον λύση. Για όσους παρακολούθησαν την πορεία του, την περσινή χρονιά, οι εμφανίσεις του δεν είναι τυχαίες. Ο Χαρίσης έχει τα φόντα να καλύψει το κενό που άφησε ο Φάνης Τζανδάρης, ενώ ίσως εξελιχθεί και σε καλύτερη περίπτωση.
Συμπερασματικά ο ΠΑΟΚ, θα πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικός απέναντι στην Λοκομοτίβα, που βρίσκεται σε καλό ρυθμό, ειδικά στα μετόπισθεν… *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου