Αναλυτικά ο Γιώργος Λιμνιάτης μίλησε στον Βασίλη Μοιρώτσο και τον Αντώνη Σαούλη για:
-τις έξι νίκες σε επτά μέρες μέσα σε μια εβδομάδα: «Τα δύο πρώτα παιχνίδια με την Ιταλία και την Τουρκία ήταν παιχνίδια χωρίς επιστροφή. Αν χάναμε ένα από τα δύο παιχνίδια αυτά, θα είχαμε μείνει εκτός οκτάδας. Όμως δείξαμε χαρακτήρα, τα παιδιά αντέδρασαν σωστά και σε τέτοια παιχνίδια που κάθε μέρα κρίνεται κάτι πρέπει να αντιδράς σωστά και γρήγορα. Ούτε να απογοητεύεσαι όταν χάνεις, ούτε να ενθουσιάζεσαι όταν κερδίσεις. Σε αυτό τον τομέα η ομάδα πήρε πολύ καλό βαθμό και είναι πολύ σημαντικό γιατί μιλάμε για παιδιά. Κι εκείνα μεγάλωσαν στη διάρκεια του τουρνουά».
-το πώς επέστρεψε η Εθνική από το -14 στον τελικό: «Ο κόουτς μίλησε στα παιδιά πολύ ήρεμα στο ημίχρονο και τους είπε πως έχει δρόμο το ματς. Ήταν η πρώτη φορά στο τουρνουά που βρεθήκαμε να κυνηγάμε στο σκορ από το ξεκίνημα, αφού ήμασταν μπροστά ακόμη και στα δύο ματς που τελικά χάσαμε. Τα παιδιά ηρέμησαν, επισημάναμε τα λάθη μας και βελτιωθήκαμε στην επίθεση και κυρίως στην άμυνα».
-τις… υπερωρίες του Χαραλαμπόπουλου: «Όπως εξελίχθηκε ο τελικός, ήταν πολύ δύσκολο να μην έχουμε τον Βασίλη μέσα στο γήπεδο. Ήταν πολύ δύσκολο. Τα παιδιά αυτά έχουν ξεκινήσει εδώ και δυόμισι μήνες, είχαν ψυχολογική και σωματική κούραση. Ο Βασίλης είχε και τον τραυματισμό του. Αν δείτε πώς είναι ακόμη το πόδι του… Όμως ήθελε πολύ να βοηθήσει την ομάδα και ήταν καταπληκτικός στο τουρνουά και εκτός από αυτό είναι και σπουδαίο παιδί».
-τη σωστή νοοτροπία των παικτών: «Έχουμε παιδιά πολύ ταπεινά. Το χαρακτήρα τους τον έχει διαμορφώσει το οικείο περιβάλλον. Αποδείχτηκε πως τα παιδιά μας έχουν πάνω από όλα σωστή νοοτροπία. Είμαι πια σίγουρος μετά από τόσα χρόνια προπονητής στις μικρές ηλικίες, ότι η νοοτροπία είναι πιο σημαντική ακόμη κι από το ταλέντο. Υπάρχουν πολλά παραδείγματα παιδιών που είχαν πολύ ταλέντο, αλλά χάθηκαν λόγω κακής νοοτροπίας και παιδιών που δεν είχαν το ίδιο μεγάλο ταλέντο, αλλά λόγω νοοτροπίας έκαναν σημαντικά πράγματα».
-τη διαρκή παραγωγή παικτών: «Μετά το 1987, χωρίς να ακυρώνω τα πράγματα που έγιναν πριν γιατί και πριν από εκείνη την εποχή υπήρχε μπάσκετ, αγαπήθηκε τόσο πολύ το άθλημα και ασχολήθηκε τόσος κόσμος, που το ελληνικό μπάσκετ έβγαλε παίκτες και απέκτησε σωστή νοοτροπία. Το ελληνικό μπάσκετ βγάζει και καλούς παίκτες, αλλά και ανθρώπους με καλό χαρακτήρα. Ως λαός στα δύσκολα μπορούμε να είμαστε ενωμένοι, απλά δεν το δείχνουμε συχνά».
-τις μεγάλες προσδοκίες που υπάρχουν από τους διεθνείς: «Οι προσδοκίες είναι πολύ μεγάλες για τον Βασίλη και άλλα παιδιά. Στην Ελλάδα ενθουσιαζόμαστε εύκολα και δημιουργούμε πίεση στα παιδιά αυτά. Η πίεση αυτή, ειδικά μετά από ήττες, δεν κάνει καλό. Είδα παίκτη μας μετά από έναν χαμένο αγώνα και υπό το βάρος της πίεσης να καταρρέει και να κλαίει. Πρέπει να αφήσουμε τα παιδιά να πάρουν το δρόμο τους χωρίς να τα πιέζουμε».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου