Η επιθυμία για αλλαγή επιπέδου στον Παναθηναϊκό είναι δεδομένη. Για να γίνει πράξη, όμως, θα πρέπει να παρθούν γενναίες αποφάσεις και να αλλάξει η τακτική. Γράφει ο Διονύσης Δεσύλλας.
Ουδείς αμφιβάλλει ότι τα τελευταία τρία χρόνια, όταν μπήκε ως πρώτο
πλάνο στην ΠΑΕ Παναθηναϊκός η οικονομική εξυγίανσή της και η διατήρησή
της σε ένα νορμάλ αγωνιστικό επίπεδο, μετά το... παρκάρισμα των μετοχών
από τον "εγγυητή", η προσπάθεια είναι σοβαρή και αξιέπαινη. Οποιος
συγκρίνει εποχές Βαρδινογιάννη ή πολυμετοχικού με τις τωρινές, ή είναι
αφελής ή προσπαθεί να κάνει προπαγάνδα. Διότι δεν μπορείς να λες ή να
γράφεις «πω, πω τότε φτάναμε στους 4 της Ευρώπης ή αποκλείαμε τη Ρόμα
και τώρα μας αποκλείει η Μπριζ και η Γκαμπάλα». Προφανώς, και τα δυο
τελευταία είναι «βαριά» για το «τριφύλλι» και τον κόσμο του και,
αναμφίβολα, μεγάλες αποτυχίες. Είναι άλλη κουβέντα αυτή και άλλη να
μπαίνουν στη ζυγαριά δυο διαφορετικές εποχές. Στη μία είχες οικονομική
άνεση, στην άλλη όχι. Απλά πράγματα…
Η προσπάθεια, λοιπόν, των τελευταίων τριών ετών είναι σοβαρή και άξια λόγου. Πρέπει να το παραδεχτούν όλοι. Δεν αρκεί, όμως, για να γίνει ξανά μεγάλος ο Παναθηναϊκός, για να επιστρέψει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, εκεί που ανήκει, για να φέρει ξανά το χαμόγελο στον κόσμο της ομάδας. Χρειάζεται κάτι περισσότερο, προκειμένου τώρα που και τα οικονομικά έχουν μπει σε μια τάξη, να ανέβει η ομάδα τα σκαλοπάτια που απαιτούνται.
Ξεπερνώ τα του παρασκηνίου στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτά υπάρχουν, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός έχει μια στρατηγική συνεχούς πολέμου, και καλά κάνει, θεωρώντας ότι στο τέλος θα δικαιωθεί. Θα φανεί, αν και, κατά τη γνώμη μου, την οποία έχω εκφράσει πολλάκις, ο συγκεκριμένος τρόπος του «φωνάζω πάντα» δεν έχει οδηγήσει σε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Το αντίθετο…
Φτάνει, λοιπόν, η ώρα μετά και το φετινό «στραπάτσο» και την αποτυχία σε κάθε επίπεδο, να γυριστεί σελίδα στο «τριφύλλι» και να αλλάξει το επίπεδο. Αυτό θα συμβεί (επαναλαμβάνω, βάζω στην άκρη το παρασκηνιακό κομμάτι για το οποίο πρέπει να γίνεται δουλειά, παράλληλα, με το αγωνιστικό), μόνο αν οι «πράσινοι» τελειώνουν με τα «παραμύθια». Κι όπου «παραμύθια», όλα αυτά που τον διατηρούν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και δεν του δίνουν τη δυνατότητα να κάνει το άλμα.
Εχουν αποκτηθεί κάποιοι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα αποτελέσουν τον κορμό για τη νέα σεζόν. Λέτο, Βιγιαφάνιες, Μολέδο, Μπουμάλ, Μέστο είναι στην «πρώτη γραμμή» και ακολουθούν Παναγιώτης Βλαχοδήμος, Εβαντζελίστα (αν μείνει), Μαμούτε, Οδυσσέας Βλαχοδήμος. Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε παίκτες όπως οι Μπεργκ, Καλτσάς, Στιλ, Ζέκα, Αμπέντ, αλλά και τις τρεις – τέσσερις ΤΟΠ περιπτώσεις που ΠΡΕΠΕΙ να αποκτηθούν το καλοκαίρι, «βγαίνει» η νέα ομάδα.
Οι μετριότητες θα πρέπει να τελειώσουν. Ποδοσφαιριστές που πήραν την ευκαιρία τους και απλώς δεν μπορούν και στην τελική δεν είναι για να φορούν τη φανέλα του «τριφυλλιού», πρέπει να αποχωρήσουν και να μην παρθούν τέτοιοι ξανά. Η μεταβατική περίοδος τελείωσε, η φετινή χρονιά που από την ΠΑΕ έκαναν λόγο για πρωτάθλημα χάθηκε, υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Κι αν θέλουν στην ομάδα αυτός ο δρόμος να «βαφτιστεί» επιτυχημένος, θα πρέπει να ξεμπερδεύουν μια καλή με τις φιλοτιμίες και τα «δίνω αυτό που μπορώ» και να πάνε σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι αντάξιο αυτής της βαριάς φανέλας.
*Πηγή: sport-fm.gr*
Η προσπάθεια, λοιπόν, των τελευταίων τριών ετών είναι σοβαρή και άξια λόγου. Πρέπει να το παραδεχτούν όλοι. Δεν αρκεί, όμως, για να γίνει ξανά μεγάλος ο Παναθηναϊκός, για να επιστρέψει, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, εκεί που ανήκει, για να φέρει ξανά το χαμόγελο στον κόσμο της ομάδας. Χρειάζεται κάτι περισσότερο, προκειμένου τώρα που και τα οικονομικά έχουν μπει σε μια τάξη, να ανέβει η ομάδα τα σκαλοπάτια που απαιτούνται.
Ξεπερνώ τα του παρασκηνίου στο ελληνικό ποδόσφαιρο. Αυτά υπάρχουν, η ΠΑΕ Παναθηναϊκός έχει μια στρατηγική συνεχούς πολέμου, και καλά κάνει, θεωρώντας ότι στο τέλος θα δικαιωθεί. Θα φανεί, αν και, κατά τη γνώμη μου, την οποία έχω εκφράσει πολλάκις, ο συγκεκριμένος τρόπος του «φωνάζω πάντα» δεν έχει οδηγήσει σε κάποια ιδιαίτερη επιτυχία. Το αντίθετο…
Φτάνει, λοιπόν, η ώρα μετά και το φετινό «στραπάτσο» και την αποτυχία σε κάθε επίπεδο, να γυριστεί σελίδα στο «τριφύλλι» και να αλλάξει το επίπεδο. Αυτό θα συμβεί (επαναλαμβάνω, βάζω στην άκρη το παρασκηνιακό κομμάτι για το οποίο πρέπει να γίνεται δουλειά, παράλληλα, με το αγωνιστικό), μόνο αν οι «πράσινοι» τελειώνουν με τα «παραμύθια». Κι όπου «παραμύθια», όλα αυτά που τον διατηρούν σε ένα συγκεκριμένο επίπεδο και δεν του δίνουν τη δυνατότητα να κάνει το άλμα.
Εχουν αποκτηθεί κάποιοι ποδοσφαιριστές, οι οποίοι θα αποτελέσουν τον κορμό για τη νέα σεζόν. Λέτο, Βιγιαφάνιες, Μολέδο, Μπουμάλ, Μέστο είναι στην «πρώτη γραμμή» και ακολουθούν Παναγιώτης Βλαχοδήμος, Εβαντζελίστα (αν μείνει), Μαμούτε, Οδυσσέας Βλαχοδήμος. Αν σ’ αυτούς προσθέσουμε παίκτες όπως οι Μπεργκ, Καλτσάς, Στιλ, Ζέκα, Αμπέντ, αλλά και τις τρεις – τέσσερις ΤΟΠ περιπτώσεις που ΠΡΕΠΕΙ να αποκτηθούν το καλοκαίρι, «βγαίνει» η νέα ομάδα.
Οι μετριότητες θα πρέπει να τελειώσουν. Ποδοσφαιριστές που πήραν την ευκαιρία τους και απλώς δεν μπορούν και στην τελική δεν είναι για να φορούν τη φανέλα του «τριφυλλιού», πρέπει να αποχωρήσουν και να μην παρθούν τέτοιοι ξανά. Η μεταβατική περίοδος τελείωσε, η φετινή χρονιά που από την ΠΑΕ έκαναν λόγο για πρωτάθλημα χάθηκε, υπάρχει μόνο ένας δρόμος. Κι αν θέλουν στην ομάδα αυτός ο δρόμος να «βαφτιστεί» επιτυχημένος, θα πρέπει να ξεμπερδεύουν μια καλή με τις φιλοτιμίες και τα «δίνω αυτό που μπορώ» και να πάνε σε κάτι μεγαλύτερο, σε κάτι αντάξιο αυτής της βαριάς φανέλας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου