Ο Παναθηναϊκός ολοκλήρωσε τον πρώτο γύρο του Top 16 σε πολύ
καλύτερη μοίρα από ό,τι μαρτυρούσε η τουλάχιστον μέχρι πρότινος
προβληματική του εικόνα. Με θετικό ρεκόρ, 4-3 και μοναδική εκτός
προγράμματος ήττα αυτή από τον Ερυθρό Αστέρα στο ΟΑΚΑ, οι «πράσινοι»
μπορούν βάσιμα πλέον να αισιοδοξούν για την πρόκριση. Τόσο γιατί μπορούν
θεωρητικά να πάρουν ΚΑΙ τα επτά ματς του δεύτερου γύρου, όσο και γιατί
οι προσθήκες μόνο καλύτερους μπορούν να τους κάνουν αντιμετωπίζοντας το
βασικό πρόβλημα της λειψανδρίας και της έλλειψης ενέργειας λόγω του
«κοντού» rotation.
Η νίκη επί της Εφές έχει πολλαπλή σημασία και αξία, αφού επί της ουσίας ήρθε με… επτά παίκτες και χωρίς τον Διαμαντίδη. Ο Τζόρτζεβιτς αυτή τη φορά, ωστόσο, δεν είχε την πολυτέλεια των αλλαγών του αγώνα με την Τσεντεβίτα στο Ζάγκρεμπ (που δεν χρησιμοποίησε), αλλά οδηγήθηκε κατ’ ανάγκη σε αυτή τη λύση. Καλάθης και Φελντέιν διέπρεψαν στην πίεση πάνω στην μπάλα, τη δημιουργία και όποτε χρειάστηκε την εκτέλεση, Γιάνκοβιτς και Πάβλοβιτς πρόσφεραν πολύτιμες λύσεις που έλειψαν μέσα στη σεζόν από το «3», Γκιστ και Φώτσης έδωσαν πολλές μάχες στον αέρα και από εκεί και πέρα ανέλαβε δράση ο Ραντούλιτσα. Θυμίζοντας το μυθικό τέρας στη «Σύγκρουση των Τιτάνων», το… «Kraken» του Παναθηναϊκού έκανε μια χαψιά την Εφές και τα αμυντικά της συστήματα.
Περίπου απαλλαγμένος από την υποχρέωση να κυνηγά στην άμυνα, το θηρίο των «πράσινων» οργίασε στην επίθεση ξεδιπλώνοντας όλο του το ρεπερτόριο κινήσεων. Είχαμε ξαναγράψει πως όταν η αδυναμία του Σέρβου στα πόδια «μακιγιάρεται» στην άμυνα από τους υπόλοιπους και διατηρεί το καθαρό του μυαλό στην επίθεση, μπορεί να γίνει καταλύτης. Αντιθέτως, όταν δεν υπάρχουν οι παραπάνω προϋποθέσεις, ο συγκεκριμένος ψηλός δεν είναι απλώς «μη παράγοντας» αλλά επιζήμιος για την ομάδα του. Το πρώτο έγινε το βράδυ της Παρασκευής, όπου ο Ραντούλιτσα «σκότωσε» με το χαμόγελο στα χείλη την ομάδα του Ντούσαν Ίβκοβιτς, με τους συμπαίκτες του να τρέχουν και να πηδούν στο 150% για να καλύψουν τον ψηλό τους.
Με την ενεργοποίηση των νέων αποκτημάτων στον δεύτερο γύρο του Top 16 ο Παναθηναϊκός θα έχει πιο γεμάτη φαρέτρα και μπορεί να ελπίζει σε πολύ καλύτερες μέρες. Ο Μαρκίζ Χέινς θα προσφέρει πίεση στην μπάλα που θα αποτρέψει τη φθορά της ευάλωτης αμυντικά front line της ομάδας, ενώ ο Έλιοτ Γουίλιαμς μπορεί να προσφέρει σκορ με πολλούς και διάφορους τρόπους. Προϋπόθεση για αμφότερους, αλλά και για τον αθλητικό ψηλό που αποτελεί ακόμη μεγαλύτερη αναγκαιότητα, είναι η ταχύρυθμη προσαρμογή, καθώς τα χρονικά περιθώρια έχουν στενέψει. Και φυσικά πάντα θα υπάρχει το «what if» ο Παναθηναϊκός είχε κάνει τις διορθωτικές κινήσεις που ήταν πασιφανώς αναγκαίες νωρίτερα μέσα στη σεζόν. Κάλλιο αργά, παρά ποτέ όμως…
Ο Παναθηναϊκός θα διεκδικήσει κάτι μεγάλο φέτος στην Ευρωλίγκα απέναντι σε ανώτερες από την Εφές ομάδες και γι' αυτό η βελτίωση είναι (ακόμη) αναγκαία.
ΥΓ1: Η υπόθεση Παππά απαιτεί σωστούς χειρισμούς για να μη χαθεί ένας παίκτης που μπορεί να αποτελέσει κεφάλαιο για τον Παναθηναϊκό και το ελληνικό μπάσκετ. Πάντως αν ο Παππάς ρίχτηκε στη δράση ανέτοιμος μετά από πολύμηνη απραξία η ευθύνη βαραίνει την ομάδα, ενώ για το ότι διανύοντας τα 26 έχει πετύχει πολύ λιγότερα από παίκτες της γενιάς του με λιγότερο ταλέντο το φταίξιμο είναι κυρίως δικό του κι όχι τόσο των πολλών προπονητών με τους οποίους έχει συνεργαστεί.
ΥΓ2: Ολυμπιακός και Παναθηναϊκός στήριξαν την Ευρωλίγκα (στη διαμάχη της με τη FIBA) σε μια δύσκολη στιγμή και θα έπρεπε να αντιμετωπίζονται ισότιμα με τις άλλες ομάδες. Σχεδόν σε όλη τη διάρκεια της σεζόν δικαιούνται να έχουν παράπονα από τις διαιτησίες απέναντι σε ομάδες του διαμετρήματός τους. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου