Το παιχνίδι της εθνικής μας ομάδας στην Ελβετία, σίγουρα δεν ήταν το πιο κρίσιμο στον όμιλο, ήταν όμως ένα από τα πλέον σημαντικά στην προσπάθεια της να βρεθεί στην τελική φάση του Μουντιάλ, για δεύτερη φορά στην ιστορία της. Η νίκη δεν ήρθε, ούτε καν η ισοπαλία, τίποτα όμως δεν έχει χαθεί οριστικά, καθώς με τρεις νίκες στα εναπομείναντα παιχνίδια, είναι σίγουρα δεύτερη, κερδίζοντας ένα εισιτήριο για τα μπαράζ. Το θέμα είναι βέβαια, ότι θα μπορούσε από μόνη της να έχει αποφύγει αυτήν τη δύσκολη θέση που έχει περιέλθει, αν δεν είχε "κλοτσήσει" τις ευκαιρίες που της παρουσιάστηκαν. Συγκεκριμένα, η αρχή έγινε 11 μήνες πριν, όταν οι παίκτες του Ρεχάγκελ είχαν την ευκαιρία να τελειώσουν μια και καλή την υπόθεση πρόκριση, υποδεχόμενοι την Ελβετία στο Φάληρο. Εκεί όπου η ήττα σοκ με 1-2 ξανάβαλε στο παιχνίδι τους ελβετούς, οι οποίοι είχαν ήδη αρχίσει να συμβιβάζονται με την ιδέα ότι θα δουν το επόμενο Μουντιάλ... από την τηλεόραση!
Η ήττα αυτή δεν ήταν σε καμία περίπτωση καταστροφική, ήταν όμως ιδανική για να βγάλει από τον σωστό δρόμο το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Πέντε μήνες αργότερα, στο "Ραμάτ Γκαν" του Ισραήλ, η εθνική μας πήρε κεφάλι στο σκορ στο παιχνίδι με το Ισραήλ και αν και ισοφαρίστηκε στα πρώτα λεπτά της επανάληψης, είχε όλα τα φόντα και τις κλασικές ευκαιρίες να φύγει από με τους τρεις βαθμούς της νίκης, που θα την διατηρούσαν σε απόσταση ασφαλείας (έστω και μικρής) από τους διώκτες της.
Για να φτάσουμε στο παιχνίδι της Βασιλείας, εκεί όπου από τα πρώτα μόλις δευτερόλεπτα είχε την ευκαιρία να ανοίξει το σκορ με τον Αμανατίδη και να φορτώσει με άγχος τους ελβετούς. Κάτι τέτοιο δεν συνέβη, ενώ το γκολ δεν ήρθε ούτε στις επόμενες δύο καλές ευκαιρίες που δημιούργησε με τον Αμανατίδη και πάλι και τον Σπυρόπουλο. Του τελευταίου μάλιστα ήταν όλα τα λεφτά, καθώς αν ο Μπενάλιο και το οριζόντιο δοκάρι του δεν σταματούσαν το σουτ του αριστεροπόδαρου μπακ του Παναθηναϊκού, τώρα ήμασταν σε διαδικασία σφράγισης διαβατηρίων για Νότιο Αφρική.
Αντίθετα, οι ελβετοί έφτασαν στο (εύκολο) γκολ στην πρώτη τους ουσιαστική ευκαιρία του αγώνα και όσο κι αν η αποβολή του Βύντρα έπαιξε τον δικό της (σημαντικό) ρόλο, τίποτα δεν δικαιολογεί ότι σε αυτόν τον όμιλο η εθνική έκανε μόνη της τα εύκολα δύσκολα. Στην επίθεση, γιατί στην άμυνα φρόντισε να κάνει το αντίθετο, καθώς σχεδόν σε κάθε σοβαρή επίθεση των αντιπάλων, ο φωτεινός πίνακας του γηπέδου της υποδεικνύει ότι θα πρέπει να βιαστεί για την ισοφάριση. Τουλάχιστον...
Το σενάριο είναι ένα: Νίκες και μόνο νίκες
Αναμφισβήτητα, το ανεπιτυχές αποτέλεσμα στο "Σεντ Γιάκομπ" είναι αρνητικό. Σε καμία περίπτωση όμως δεν μπορούμε να το χαρακτηρίσουμε ως καταστροφικό. Κι αυτό γιατί η Εθνική μας ομάδα έχει αποδείξει και στο παρελθόν ότι ακόμα και με την πλάτη στον τοίχο είναι ικανή να φέρει εις πέρας την αποστολή της. Και τώρα είναι σε δύσκολη θέση, όχι όμως στο καναβάτσο.
Απομένουν τρεις αγώνες μέχρι το φινάλε και ο στόχος είναι ένας και μοναδικός, ούτως ώστε να διατηρήσουμε τις ελπίδες πρόκρισης για τα τελικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου. Νίκες και μόνο νίκες στα τρία τελευταία παιχνίδια (με Μολδαβία εκτός, με Λετονία εντός και με Λουξεμβούργο εντός). Κάτι που πιστεύει απόλυτα και ο Αγγελος Χαριστέας που λίγο μετά την ήττα από τους Ελβετούς δήλωσε πως "το μόνο που μπορούμε να κάνουμε πλέον είναι το "3 στα 3" από εδώ και στο εξής".
Στην περίπτωση που το 3χ3 γίνει πραγματικότητα, η Εθνική μας θα τερματίσει σίγουρα 2η και θα έχει την δυνατότητα να διεκδικήσει το εισιτήριο που οδηγεί στη Νότιο Αφρική, μέσω των αγώνων μπαράζ. Και αν ρίξουμε μία ματιά στους υπόλοιπους πιθανούς δεύτερους, δεν θα πρέπει να μας πιάσει υστερία. Οχι πως δεν υπάρχουν σπουδαίοι πιθανοί αντίπαλοι (πχ Γαλλία, Ρωσία, Κροατία), αλλά υπάρχουν και ομάδες θεωρητικά στα μέτρα μας (Β. Ιρλανδία, Σουηδία, Ουγγαρία, Βοσνία, Σκωτία).
Αν μάλιστα επιτευχτεί το πιθανολογούμενο 3χ3, η Εθνική μας ενδεχομένως και να τερματίσει στην κορυφή. Αρκεί τα αποτελέσματα αυτά να συνδυαστούν με ήττα της Ελβετίας, καθώς τα μεταξύ μας παιχνίδια (σε πιθανή ισοβαθμία) δεν υπολογίζονται, αλλά μετράει η διαφορά των τερμάτων. Και με τρεις δικές μας νίκες και ήττα των ελβετών, θα υπερτερούμε σίγουρα. Αν δεν καταφέρουμε ωστόσο να κάνουμε τρεις νίκες, τότε οι πιθανότητες δεν θα είναι με το μέρος μας και η 2η συμμετοχή μας σε Παγκόσμιο Κύπελλο θα μείνει όνειρο.
Από την στιγμή όμως που υπάρχει στόχος εφικτός, τότε οφείλουμε να τον κυνηγήσουμε και το επόμενο καλοκαίρι να δώσουμε το παρών στην μεγαλύτερη ποδοσφαιρική γιορτή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου