Υπάρχει μία λέξη στα γερμανικά, που το 2011 χρησιμοποιήθηκε κατά
κόρον από τον γερμανικό τύπο, για να περιγράψει μονολεκτικά τον Γίργκεν
Κλοπ. «Menschenfänger» είναι κάποιος, που μπορεί να πείσει τον
οποιονδήποτε να κάνει πράγματα, που ποτέ δεν πίστευε ότι μπορεί. Να τον
οδηγήσει στην υπέρβαση.
Η Λίβερπουλ βρήκε τον νέο της προπονητή. Και είναι ένα από τα πιο hot
ονόματα στον πλανήτη. Ο ενθουσιασμός είναι τεράστιος, όχι μόνο για τους
κόκκινους. Όλοι περίμεναν να δουν σε ποιον πάγκο θα κάθεται ο Κλοπ μετά
την παραίτησή του από την Ντόρτμουντ. Το αν ο γάμος θα πετύχει, είναι
κάτι που θα κριθεί στο μέλλον. Και όπως ο Γερμανός τεχνικός, έτσι και οι
κόκκινοι θα πρέπει να αρχίζουν να ζουν στο τώρα. Να απολαμβάνουν την
κάθε στιγμή, ασχέτως αν οι σκέψεις είναι στο αύριο. «Αυτή τη στιγμή δεν
είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Ε και; Θέλουμε να είμαστε η
καλύτερη ομάδα αύριο ή κάποια άλλη μέρα», είπε ο Κλοπ στην πρώτη του
συνέντευξη στο επίσημο site της Λίβερπουλ.
Ξαφνικά, οι κόκκινοι είναι στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά, όμως, για τους σωστούς λόγους. Σίγουρα, δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πάντα από τώρα. Καμιά φορά, όμως, μόνο και μόνο ο ενθουσιασμός μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Και ο Κλοπ ξέρει πολύ καλά να το κάνει. «Ήταν πριν από 3,5 περίπου χρόνια που επιλέξαμε το μονοπάτι στο οποίο τώρα βαδίζουμε. Τρέχαμε ένα αρνητικό σερί 6 αγώνων χωρίς νίκη στην Bundesliga, παρόλο που δεν παίζαμε τόσο άσχημα.
Με 10 παιχνίδια να απομένουν μέχρι τη χειμερινή διακοπή, αποφάσισα να συγκεντρώσω τους παίκτες μου και να τους τάξω έξτρα τριήμερο ρεπό στις ημέρες των εορτών αν ως ομάδα κάλυπταν πάνω από 118 χιλιόμετρα σε κάθε ένα από τα 10 αυτά παιχνίδια. Το έκανα γιατί αυτή η έξτρα προσπάθεια άμεσα μεταφράστηκε σε περισσότερη ζωντάνια και ενέργεια στο γήπεδο και οι παίκτες πέρασαν κατά πολύ το όριο που έθεσα. Ήμασταν πιο αποφασιστικοί στο γήπεδο και βελτιωθήκαμε σχεδόν σε όλους τους τομείς», είχε πει το 2013 στο FouFourTwo ο Κλοπ.
Και από τότε, η ομάδα του έγινε πρότυπο, εφαρμόζοντας τέλεια το gegenpressing. Το παιχνίδι του βασίζεται πρωτίστως στη θυσία, κάτι που έμαθε από τον Βόλφγκανγκ Φρανκ. Πολλοί εκτός Γερμανίας δεν τον γνωρίζουν, όμως εκείνος ήταν που γαλούχησε μία ολόκληρη γενιά Γερμανών προπονητών.
«Μας είχε κερδίσει. Το έκανε συνεχώς. Ήμασταν τόσο απελπισμένοι να βγούμε από την ζώνη του υποβιβασμού, που θα ανεβαίναμε ένα δέντρο 150 φορές για να πάρουμε βαθμούς», είχε αποκαλύψει ο Κλοπ, που είχε τον Φρανκ προπονητή στην Μάιντς. Ο τελευταίος είχε αποφασίσει ότι απαιτούνται ριζικές αλλαγές μετά τη χειμερινή διακοπή το 1995. Η άμυνα man to man θα άλλαζε σε ζώνης. Για μία ομάδα με ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων δεν ήταν και τόσο εύκολο. Ήταν ριζοσπαστικό. Ο Φρανκ εκτίμησε ότι θα χρειάζονται τουλάχιστον 150 προπονήσεις, για να αφομοιώσουν οι παίκτες του τη νέα τακτική. Αυτή την επαναστατική ιδέα. Τελικά έκανε λάθος, καθώς εκείνοι έκαναν εκπληκτική δουλειά. Η σκηνή να τους βλέπεις μέσα στο κρύο να μη σηκώνουν κεφάλι ήταν κάτι νέο στη Γερμανία.
«Στη Γερμανία, η προπόνηση υποτίθεται ότι ήταν διασκεδαστική: σουτ, σέντρες, κορόιδο. Σκεφτήκαμε όμως: αν ο Γκούλιτ και ο Φαν Μπάστεν έπρεπε να το μάθουν στην Μίλαν, τότε μπορούσαμε και εμείς», είχε πει ο Κλοπ. Ο «δάσκαλός» του του έμαθε δύο πράγματα. Τη σημασία της ψυχολογίας και της έμπνευσης και την τακτική του Αρίγκο Σάκι. Και ο μαθητής του τα λάτρεψε αμφότερα. Όσο για τον λόγο, που οι μαθητές ξεπέρασαν τον Φρανκ, ο ίδιος έδωσε μία πολύ απλή εξήγηση: ήταν πολύ συναισθηματικός και δεν μπορούσε να διαχειριστεί την ήττα. Κάτι παράδοξο, γιατί οι παίκτες του έμαθαν πολύ εύκολα να το κάνουν.
Ο Κλοπ είναι αληθινός. Κάτι που έλειπε από την Λίβερπουλ. Κάτι που θα κάνει τους οπαδούς να τον αγαπήσουν ακόμη περισσότερο. Πέρυσι, στην καταστροφή σεζόν με την Ντόρτμουντ, που σώθηκε στο τέλος, οι τραυματισμοί και τα λάθη ήταν απλά η πραγματικότητα και όχι δικαιολογία. Θυμάμαι τουλάχιστον 3 συνεντεύξεις τύπου, όπου απλά έλεγε πόσο «σκατά» είναι η σεζόν και ότι κάνει τα πάντα, για να ανατρέψει το κλίμα. Ποτέ δεν του έφταιξε άλλος. Και αυτό είναι κάτι που υπό την πίεση, έκανε πολλούς από τους προπονητές των κόκκινων τα τελευταία χρόνια να χάνουν το νόημα.
Όπου και να πήγε λατρεύτηκε. Ο τεχνικός διευθυντής της Μάιντς, Κρίστιαλ Χάιντελ, έχει ακόμη στο γραφείο του μία φωτογραφία του Κλοπ να πανηγυρίζει με εκείνη την έκφραση γεμάτη πάθος. Ίσως αυτό να λείπει όχι μόνο από την Λίβερπουλ, αλλά και από την Premier League. Το «heavy metal» ποδόσφαιρο και οι «βρώμικες» νίκες (όταν πρέπει να λερώσεις τη φανέλα). Η τακτική του δουλεύει, γιατί οι παίκτες του πεθαίνουν για εκείνον. Δουλεύει, γιατί μπορεί να εμπνεύσει όπως κανένας άλλος. Το 2013 το Stern… έχρισε τον κόουτς της Μπορούσια «προσωποποίηση της τέχνης του κινήτρου».
Είναι λάθος να θεωρείται ότι αυτό είναι το μοναδικό του προσόν. Το τρέξιμο, που έκαναν οι παίκτες στη Ντόρτμουντ, είχε έρθει με πλάνο. Πάντα τα σπριντ ήταν σχεδιασμένο πού και πώς έπρεπε να γίνουν. Ο Κλοπ αποτελούσε πρότυπο και στον τρόπο προπόνησης. Η ένταση του ταιριάζει. «Bei jedem Einsatz Höchstleistung», ήταν το σλόγκαν που χρησιμοποιούσε από τα πρώτα του χρόνια. Και στην Αγγλία η ένταση είναι τεράστια.
Το 2012 εισήγαγε έναν άλλον όρο. «Mentalitätsmonster», «τέρατα της νοοτροπίας». «Νομίζω ότι ήταν μετά το παιχνίδι με την Μάιντς όταν καθιέρωσα αυτόν τον όρο. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι οι παίκτες μου δεν τα παρατούν ποτέ. Στη σεζόν που διανύουμε έπρεπε να αντεπεξέλθουν σε πολλές προκλήσεις. Συνήθως – όχι πάντα, αλλά συχνά – το κατάφεραν εξαιρετικά. Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλεις σε ένα παιχνίδι της Bundesliga, μόλις λίγες ημέρες μετά από μία εκπληκτική εμφάνιση στο Champions League (νίκη 4-1 επί του Άγιαξ στο Άμστερνταμ), δείχνεις ότι έχεις πολλά να αποδείξεις ακόμα για το ποια είναι τα όριά σου… Ε, λοιπόν, για μένα αυτό δείχνει εξαιρετική νοοτροπία. Τα παιδιά δούλεψαν και κατάφεραν να γυρίσουν το παιχνίδι. Για την ακρίβεια, αυτό είναι που με συναρπάζει στο ποδόσφαιρο και κυρίως με την ομάδα μου», είχε αποκαλύψει ο Κλοπ, κάτι που οδήγησε το 11Freunde να προσπαθήσει να δώσει εξήγηση σε αυτή την έννοια. Τελικά, μπόρεσε να το κάνει με μία πανέμορφη σειρά σκίτσων. Ο Κλοπ μπορούσε να εμπνεύσει τον οποιονδήποτε στην κυριολεξία.
Ο Jan Döhling, δημοσιογράφος του ZDF, τον παρακολούθησε από την πρώτη του μέρα. Έτσι, έχει τη δυνατότητα να διηγηθεί εκπληκτικές ιστορίες. Όπως όταν μετά το τέλος κάθε σεζόν, έβλεπες ανθρώπους να κλαίνε στις ομιλίες του στην κεντρική πλατεία του Μάιντς, όπως όταν το 2002 ο Κλοπ συναντούσε οπαδούς είτε στην ουρά για τις τουαλέτες του σταδίου είτε αργότερα για μία μπύρα. Για εκείνον οι οπαδοί είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Στους παίκτες του ποτέ δεν δείχνει βίντεο άλλων ομάδων, όπως πχ της Μπαρτσελόνα των τελευταίων ετών, ακόμη και αν για τον ίδιο αποτελούν έμπνευση. Πάντα τους έδειχνε φωτογραφίες των οπαδών μετά από κάποιο γκολ. «Βλέπετε τη χαρά τους; Ακόμη και μετά το 5.868ό γκολ, το πανηγυρίζουν σαν το πρώτο».
«Πάντα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι οπαδός. Ίσως την Παρασκευή θα μπορούσα να πάω σε διάφορα μέρη του σταδίου και κάποιος οπαδός να μου λέει: αυτό έγινε εδώ, αυτό έγινε εκεί... Ο Stevie G σούταρε από εδώ, ο Ρόμπι Φάουλερ από εκεί κ.ο.κ. Θα ήταν τέλεια», όπως είπε στο επίσημο site νέας του ομάδας. Όταν ανακοίνωσε την απόφασή του να αφήσει την Ντόρτμουντ το περασμένο καλοκαίρι, οι υπάλληλοι στου μουσείου, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από την αίθουσα, που είχε δώσει τη συνέντευξη τύπου, τον έβλεπαν στην τηλεόραση και τα μάτια τους είχαν βουρκώσει. Οι περισσότεροι έκλαψαν. Και όχι μόνο εκείνοι. Μία ολόκληρη πόλη ήταν σοκαρισμένη.
Όταν ο Κλοπ θέλει να πετύχει κάτι, θα το προσπαθήσει μεθοδικά, παρότι παρορμητικός χαρακτήρας, και με πάθος. Θα το κάνει, όμως, πάντα με απόλυτη ηρεμία. Προβλήματα σίγουρα θα προκύψουν, καθώς τώρα θα μάθει την ομάδα του. Δεν έχει κάνει την προετοιμασία, έχει ελάχιστο χρόνο να περάσει τη φιλοσοφία του (οι βάσεις, πάντως, υπάρχουν, καθώς κάτι παρόμοιο είχε παίξει και ο Ρότζερς στη σεζόν που παραλίγο να κατακτήσει το πρωτάθλημα), ενώ θα πρέπει να μάθει να ζει και χωρίς τη χειμερινή διακοπή για πρώτη φορά στην καριέρα του.
Αυτά, όμως, είναι για το μέλλον. Προς το παρόν οι κόκκινοι μπορούν να απολαύσουν μία μεγάλη επιτυχία τους, έστω και αν δεν είναι – ακόμα – αγωνιστική. Το «άγριο» ποδόσφαιρο, που υποσχέθηκε ο Κλοπ εξιτάρει όσο κανένα άλλο. Στο Signal Iduna Park η δική του Ντόρτμουντ γέμιζε ενέργεια, όταν κάθε φορά πριν το ματς ακουγόταν το «You’ll Never Walk Alone». Τώρα, θα το ακούει στην αυθεντική του έκδοση. «Θα πρέπει να αλλάξουμε. Από την αμφισβήτηση στην πίστη», τόνισε και από τη στιγμή που το πιστεύει πρωτίστως ο ίδιος, δεν υπάρχει λόγος να μην πιστέψουμε όλοι οι υπόλοιποι στην επιτυχία του... «Όλα ή τίποτα», όπως είχε πει σε συνέντευξή του στην Zeit το 2012. Ο Κλοπ ενσάρκωσε πλήρως το μότο της Ντόρτμουντ: «Echte Liebe», «Αληθινή Αγάπη». Τώρα, εκείνος και η Λίβερπουλ βρίσκονται μπροστά σε μία πραγματικά αληθινή πρόκληση...
Η Λίβερπουλ βρήκε τον νέο της προπονητή. Και είναι ένα από τα πιο hot
ονόματα στον πλανήτη. Ο ενθουσιασμός είναι τεράστιος, όχι μόνο για τους
κόκκινους. Όλοι περίμεναν να δουν σε ποιον πάγκο θα κάθεται ο Κλοπ μετά
την παραίτησή του από την Ντόρτμουντ. Το αν ο γάμος θα πετύχει, είναι
κάτι που θα κριθεί στο μέλλον. Και όπως ο Γερμανός τεχνικός, έτσι και οι
κόκκινοι θα πρέπει να αρχίζουν να ζουν στο τώρα. Να απολαμβάνουν την
κάθε στιγμή, ασχέτως αν οι σκέψεις είναι στο αύριο. «Αυτή τη στιγμή δεν
είμαστε η καλύτερη ομάδα στον κόσμο. Ε και; Θέλουμε να είμαστε η
καλύτερη ομάδα αύριο ή κάποια άλλη μέρα», είπε ο Κλοπ στην πρώτη του
συνέντευξη στο επίσημο site της Λίβερπουλ.Ξαφνικά, οι κόκκινοι είναι στο προσκήνιο. Αυτή τη φορά, όμως, για τους σωστούς λόγους. Σίγουρα, δεν πρόκειται να αλλάξουν τα πάντα από τώρα. Καμιά φορά, όμως, μόνο και μόνο ο ενθουσιασμός μπορεί να αλλάξει τα πράγματα. Και ο Κλοπ ξέρει πολύ καλά να το κάνει. «Ήταν πριν από 3,5 περίπου χρόνια που επιλέξαμε το μονοπάτι στο οποίο τώρα βαδίζουμε. Τρέχαμε ένα αρνητικό σερί 6 αγώνων χωρίς νίκη στην Bundesliga, παρόλο που δεν παίζαμε τόσο άσχημα.
Με 10 παιχνίδια να απομένουν μέχρι τη χειμερινή διακοπή, αποφάσισα να συγκεντρώσω τους παίκτες μου και να τους τάξω έξτρα τριήμερο ρεπό στις ημέρες των εορτών αν ως ομάδα κάλυπταν πάνω από 118 χιλιόμετρα σε κάθε ένα από τα 10 αυτά παιχνίδια. Το έκανα γιατί αυτή η έξτρα προσπάθεια άμεσα μεταφράστηκε σε περισσότερη ζωντάνια και ενέργεια στο γήπεδο και οι παίκτες πέρασαν κατά πολύ το όριο που έθεσα. Ήμασταν πιο αποφασιστικοί στο γήπεδο και βελτιωθήκαμε σχεδόν σε όλους τους τομείς», είχε πει το 2013 στο FouFourTwo ο Κλοπ.
Και από τότε, η ομάδα του έγινε πρότυπο, εφαρμόζοντας τέλεια το gegenpressing. Το παιχνίδι του βασίζεται πρωτίστως στη θυσία, κάτι που έμαθε από τον Βόλφγκανγκ Φρανκ. Πολλοί εκτός Γερμανίας δεν τον γνωρίζουν, όμως εκείνος ήταν που γαλούχησε μία ολόκληρη γενιά Γερμανών προπονητών.
«Μας είχε κερδίσει. Το έκανε συνεχώς. Ήμασταν τόσο απελπισμένοι να βγούμε από την ζώνη του υποβιβασμού, που θα ανεβαίναμε ένα δέντρο 150 φορές για να πάρουμε βαθμούς», είχε αποκαλύψει ο Κλοπ, που είχε τον Φρανκ προπονητή στην Μάιντς. Ο τελευταίος είχε αποφασίσει ότι απαιτούνται ριζικές αλλαγές μετά τη χειμερινή διακοπή το 1995. Η άμυνα man to man θα άλλαζε σε ζώνης. Για μία ομάδα με ρόστερ περιορισμένων δυνατοτήτων δεν ήταν και τόσο εύκολο. Ήταν ριζοσπαστικό. Ο Φρανκ εκτίμησε ότι θα χρειάζονται τουλάχιστον 150 προπονήσεις, για να αφομοιώσουν οι παίκτες του τη νέα τακτική. Αυτή την επαναστατική ιδέα. Τελικά έκανε λάθος, καθώς εκείνοι έκαναν εκπληκτική δουλειά. Η σκηνή να τους βλέπεις μέσα στο κρύο να μη σηκώνουν κεφάλι ήταν κάτι νέο στη Γερμανία.
«Στη Γερμανία, η προπόνηση υποτίθεται ότι ήταν διασκεδαστική: σουτ, σέντρες, κορόιδο. Σκεφτήκαμε όμως: αν ο Γκούλιτ και ο Φαν Μπάστεν έπρεπε να το μάθουν στην Μίλαν, τότε μπορούσαμε και εμείς», είχε πει ο Κλοπ. Ο «δάσκαλός» του του έμαθε δύο πράγματα. Τη σημασία της ψυχολογίας και της έμπνευσης και την τακτική του Αρίγκο Σάκι. Και ο μαθητής του τα λάτρεψε αμφότερα. Όσο για τον λόγο, που οι μαθητές ξεπέρασαν τον Φρανκ, ο ίδιος έδωσε μία πολύ απλή εξήγηση: ήταν πολύ συναισθηματικός και δεν μπορούσε να διαχειριστεί την ήττα. Κάτι παράδοξο, γιατί οι παίκτες του έμαθαν πολύ εύκολα να το κάνουν.
Ο Κλοπ είναι αληθινός. Κάτι που έλειπε από την Λίβερπουλ. Κάτι που θα κάνει τους οπαδούς να τον αγαπήσουν ακόμη περισσότερο. Πέρυσι, στην καταστροφή σεζόν με την Ντόρτμουντ, που σώθηκε στο τέλος, οι τραυματισμοί και τα λάθη ήταν απλά η πραγματικότητα και όχι δικαιολογία. Θυμάμαι τουλάχιστον 3 συνεντεύξεις τύπου, όπου απλά έλεγε πόσο «σκατά» είναι η σεζόν και ότι κάνει τα πάντα, για να ανατρέψει το κλίμα. Ποτέ δεν του έφταιξε άλλος. Και αυτό είναι κάτι που υπό την πίεση, έκανε πολλούς από τους προπονητές των κόκκινων τα τελευταία χρόνια να χάνουν το νόημα.
Όπου και να πήγε λατρεύτηκε. Ο τεχνικός διευθυντής της Μάιντς, Κρίστιαλ Χάιντελ, έχει ακόμη στο γραφείο του μία φωτογραφία του Κλοπ να πανηγυρίζει με εκείνη την έκφραση γεμάτη πάθος. Ίσως αυτό να λείπει όχι μόνο από την Λίβερπουλ, αλλά και από την Premier League. Το «heavy metal» ποδόσφαιρο και οι «βρώμικες» νίκες (όταν πρέπει να λερώσεις τη φανέλα). Η τακτική του δουλεύει, γιατί οι παίκτες του πεθαίνουν για εκείνον. Δουλεύει, γιατί μπορεί να εμπνεύσει όπως κανένας άλλος. Το 2013 το Stern… έχρισε τον κόουτς της Μπορούσια «προσωποποίηση της τέχνης του κινήτρου».
Είναι λάθος να θεωρείται ότι αυτό είναι το μοναδικό του προσόν. Το τρέξιμο, που έκαναν οι παίκτες στη Ντόρτμουντ, είχε έρθει με πλάνο. Πάντα τα σπριντ ήταν σχεδιασμένο πού και πώς έπρεπε να γίνουν. Ο Κλοπ αποτελούσε πρότυπο και στον τρόπο προπόνησης. Η ένταση του ταιριάζει. «Bei jedem Einsatz Höchstleistung», ήταν το σλόγκαν που χρησιμοποιούσε από τα πρώτα του χρόνια. Και στην Αγγλία η ένταση είναι τεράστια.
We heard the news today, oh boy! All the best at The Kop, Jürgen Klopp! All the best at @LFC! #klopplfc pic.twitter.com/2vAvY4Hc4F
— Borussia Dortmund (@BVB) Οκτώβριος 8, 2015
Το 2012 εισήγαγε έναν άλλον όρο. «Mentalitätsmonster», «τέρατα της νοοτροπίας». «Νομίζω ότι ήταν μετά το παιχνίδι με την Μάιντς όταν καθιέρωσα αυτόν τον όρο. Αυτό που ήθελα να πω είναι ότι οι παίκτες μου δεν τα παρατούν ποτέ. Στη σεζόν που διανύουμε έπρεπε να αντεπεξέλθουν σε πολλές προκλήσεις. Συνήθως – όχι πάντα, αλλά συχνά – το κατάφεραν εξαιρετικά. Όταν τα πράγματα δεν πάνε όπως τα θέλεις σε ένα παιχνίδι της Bundesliga, μόλις λίγες ημέρες μετά από μία εκπληκτική εμφάνιση στο Champions League (νίκη 4-1 επί του Άγιαξ στο Άμστερνταμ), δείχνεις ότι έχεις πολλά να αποδείξεις ακόμα για το ποια είναι τα όριά σου… Ε, λοιπόν, για μένα αυτό δείχνει εξαιρετική νοοτροπία. Τα παιδιά δούλεψαν και κατάφεραν να γυρίσουν το παιχνίδι. Για την ακρίβεια, αυτό είναι που με συναρπάζει στο ποδόσφαιρο και κυρίως με την ομάδα μου», είχε αποκαλύψει ο Κλοπ, κάτι που οδήγησε το 11Freunde να προσπαθήσει να δώσει εξήγηση σε αυτή την έννοια. Τελικά, μπόρεσε να το κάνει με μία πανέμορφη σειρά σκίτσων. Ο Κλοπ μπορούσε να εμπνεύσει τον οποιονδήποτε στην κυριολεξία.
Ο Jan Döhling, δημοσιογράφος του ZDF, τον παρακολούθησε από την πρώτη του μέρα. Έτσι, έχει τη δυνατότητα να διηγηθεί εκπληκτικές ιστορίες. Όπως όταν μετά το τέλος κάθε σεζόν, έβλεπες ανθρώπους να κλαίνε στις ομιλίες του στην κεντρική πλατεία του Μάιντς, όπως όταν το 2002 ο Κλοπ συναντούσε οπαδούς είτε στην ουρά για τις τουαλέτες του σταδίου είτε αργότερα για μία μπύρα. Για εκείνον οι οπαδοί είναι το πιο σημαντικό κομμάτι. Στους παίκτες του ποτέ δεν δείχνει βίντεο άλλων ομάδων, όπως πχ της Μπαρτσελόνα των τελευταίων ετών, ακόμη και αν για τον ίδιο αποτελούν έμπνευση. Πάντα τους έδειχνε φωτογραφίες των οπαδών μετά από κάποιο γκολ. «Βλέπετε τη χαρά τους; Ακόμη και μετά το 5.868ό γκολ, το πανηγυρίζουν σαν το πρώτο».
«Πάντα καταλαβαίνω τι σημαίνει να είσαι οπαδός. Ίσως την Παρασκευή θα μπορούσα να πάω σε διάφορα μέρη του σταδίου και κάποιος οπαδός να μου λέει: αυτό έγινε εδώ, αυτό έγινε εκεί... Ο Stevie G σούταρε από εδώ, ο Ρόμπι Φάουλερ από εκεί κ.ο.κ. Θα ήταν τέλεια», όπως είπε στο επίσημο site νέας του ομάδας. Όταν ανακοίνωσε την απόφασή του να αφήσει την Ντόρτμουντ το περασμένο καλοκαίρι, οι υπάλληλοι στου μουσείου, που βρίσκεται ακριβώς δίπλα από την αίθουσα, που είχε δώσει τη συνέντευξη τύπου, τον έβλεπαν στην τηλεόραση και τα μάτια τους είχαν βουρκώσει. Οι περισσότεροι έκλαψαν. Και όχι μόνο εκείνοι. Μία ολόκληρη πόλη ήταν σοκαρισμένη.
ADVERTISEMENT
Όταν ο Κλοπ θέλει να πετύχει κάτι, θα το προσπαθήσει μεθοδικά, παρότι παρορμητικός χαρακτήρας, και με πάθος. Θα το κάνει, όμως, πάντα με απόλυτη ηρεμία. Προβλήματα σίγουρα θα προκύψουν, καθώς τώρα θα μάθει την ομάδα του. Δεν έχει κάνει την προετοιμασία, έχει ελάχιστο χρόνο να περάσει τη φιλοσοφία του (οι βάσεις, πάντως, υπάρχουν, καθώς κάτι παρόμοιο είχε παίξει και ο Ρότζερς στη σεζόν που παραλίγο να κατακτήσει το πρωτάθλημα), ενώ θα πρέπει να μάθει να ζει και χωρίς τη χειμερινή διακοπή για πρώτη φορά στην καριέρα του.
Αυτά, όμως, είναι για το μέλλον. Προς το παρόν οι κόκκινοι μπορούν να απολαύσουν μία μεγάλη επιτυχία τους, έστω και αν δεν είναι – ακόμα – αγωνιστική. Το «άγριο» ποδόσφαιρο, που υποσχέθηκε ο Κλοπ εξιτάρει όσο κανένα άλλο. Στο Signal Iduna Park η δική του Ντόρτμουντ γέμιζε ενέργεια, όταν κάθε φορά πριν το ματς ακουγόταν το «You’ll Never Walk Alone». Τώρα, θα το ακούει στην αυθεντική του έκδοση. «Θα πρέπει να αλλάξουμε. Από την αμφισβήτηση στην πίστη», τόνισε και από τη στιγμή που το πιστεύει πρωτίστως ο ίδιος, δεν υπάρχει λόγος να μην πιστέψουμε όλοι οι υπόλοιποι στην επιτυχία του... «Όλα ή τίποτα», όπως είχε πει σε συνέντευξή του στην Zeit το 2012. Ο Κλοπ ενσάρκωσε πλήρως το μότο της Ντόρτμουντ: «Echte Liebe», «Αληθινή Αγάπη». Τώρα, εκείνος και η Λίβερπουλ βρίσκονται μπροστά σε μία πραγματικά αληθινή πρόκληση...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου