Σε μεγάλη συνέντευξη που παραχώρησε στην free press εφημερίδα "Ole", ο Δημήτρης Ελευθερόπουλος εξήγησε τους λόγους για τους οποίους επέλεξε τον ΠΑΣ Γιάννινα για να κάνει την επιστροφή του στο ελληνικό ποδόσφαιρο, ενώ μίλησε ακόμα για τις πιθανότητες που υπάρχουν να φορέσει ξανά τη φανέλα της Εθνικής ομάδας, για τα χρόνια που πέρασε στην Ιταλία, αλλά και για τις στιγμές που έζησε κατά την 7ετή παρουσία του στον Ολυμπιακό.- Καταρχάς, Δημήτρη, τι μέτρησε στην απόφασή σου να πεις το "ναι" στον ΠΑΣ, δεδομένου του ότι είχες στα χέρια σου κι άλλες προτάσεις;
"Ναι, είχα προτάσεις και από θεωρητικά πιο ισχυρές ομάδες, αλλά έκρινα ότι η πιο σωστή επιλογή ήταν ο ΠΑΣ. Ηταν ο τρόπος προσέγγισης της διοίκησης, που μου έδωσε το έξτρα κίνητρο, όπως επίσης και η παρουσία του κ. Παράσχου στον πάγκο. Είναι σημαντικό να λείπεις τόσα χρόνια στο εξωτερικό και να βλέπεις ομάδες να ενδιαφέρονται για σένα και σ' αυτή τη δύσκολη οικονομικά περίοδο να σου δίνουν τα χρήματά τους. Χρήματα δεν χαρίζει κανένας. Το να σου κάνουν μια πρόταση συνεπάγεται ότι πιστεύουν σε σένα, ειλικρινά, είναι κάτι που με τιμά και πραγματικά τους ευχαριστώ".
- Αλήθεια, τι ρόλο παίζει το οικονομικό σκέλος μιας συμφωνίας;
"Είναι δευτερευούσης σημασίας. Ετσι το βλέπω".
- Δηλαδή, δεν το εισπράττεις, δεν το χρησιμοποιείς ως ένα διαπραγματευτικό όπλο στις συζητήσεις σου με ομάδες;
"Τρία δευτερόλεπτα με απασχολεί. Από την εποχή του Ολυμπιακού ισχύει αυτό. Την ίδια τακτική ακολούθησα στην Ιταλία, την ίδια και τώρα. Οχι ότι σνομπάρω ή υποτιμάω το χρήμα, εξάλλου δεν έχω μεγαλώσει σε εύπορη οικογένεια, αλλά δεν είναι το Νο 1 κριτήριο για μένα".
- Πότε πήρες την απόφαση να επιστρέψεις στην Ελλάδα;
"Τον περασμένο Γενάρη. Είχα κάποιες προτάσεις από την Ιταλία, αλλά είχα ξεκαθαρίσει πως πρόθεσή μου ήταν να επιστρέψω στην Ελλάδα. Ακόμα και τώρα που μιλάμε, γράφουν ότι με θέλει η Φιορεντίνα. Κοίταξε, έχει μεγαλώσει αρκετά και η κόρη μου, συνεπώς έπρεπε να γυρίσω και μπορεί να με καταλάβει οποιοσδήποτε είναι γονιός. Ισως και να άργησα να επιστρέψω, αλλά ήταν τέτοια η συμπεριφορά των ανθρώπων στην Ιταλία που δεν σου έδιναν και πολλά περιθώρια επιλογών. Ηταν άψογοι".
- Τι προσδοκάς με την επιστροφή σου;
"Να ευχαριστηθώ το ποδόσφαιρο και να σωθεί η ομάδα. Δεν θα είναι εύκολη η αποστολή μας και γι’ αυτό νομίζω ότι πρέπει να θέσουμε ως πρωταρχικό στόχο την παραμονή και στη συνέχεια να πηγαίνουμε ένα σκαλοπάτι πιο ψηλά. Προσωπικά, θέλω να έχω μια χρονιά γεμάτη. Τη χρειάζομαι…".
- Υποθέτω και για να χτυπήσεις εκ νέου την πόρτα της Εθνικής. `Η είναι κάτι που αυτή τη στιγμή δεν βρίσκεται στο μυαλό σου;
"Το έχω στο μυαλό μου, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι απαιτώ ή ζητάω κάτι. Εχω φιλοδοξίες και υψηλούς στόχους. Δεν μπορεί κανένας να μου βάλει φρένο στη φιλοδοξία μου να παίξω ξανά στην Εθνική. Αν τα καταφέρω, τα κατάφερα. Αν όχι, θα ξέρω ότι εγώ έκανα την προσπάθειά μου. Μου αρέσει να έχω φιλοδοξίες και στόχους κι όχι μόνο σε ό,τι έχει να κάνει με το ποδόσφαιρο".
- Σε έχει δυσαρεστήσει ή ενδεχομένως να σε έχει πεισμώσει κιόλας το γεγονός ότι βρίσκεσαι εκτός επιλογών Ρεχάγκελ;
"Οχι. Ξέρεις, είμαι πάντα υπέρ των προπονητών. Ετσι το βλέπουν, έτσι αποφασίζουν και λειτουργούν με γνώμονα το καλό της ομάδας. Στο χέρι μου είναι να πείσω τον προπονητή για το αντίθετο".
- Ποιες στιγμές κρατάς και σε ποιες θα ήθελες να κάνεις delete; Και αναφέρομαι κυρίως στην επταετούς διάρκειας θητεία σου στον Ολυμπιακό.
"Τις κρατάω όλες και δεν κάνω delete σε καμία. Και αυτό είναι πάγια τακτική μου, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο".
- Μα, υπήρχαν και δύσκολες στιγμές…
"Φυσικά και υπήρχαν. Μα, οι δύσκολες είναι αυτές που σε βοηθάνε. Αν δεν υπήρχαν, μπορεί να βαριόμασταν κιόλας. Ολα τα κρατάω στη ζωή μου, όχι μόνο στο ποδόσφαιρο. Κι αυτή η τακτική μ’ έχει κάνει καλύτερο και ως ποδοσφαιριστή και ως άνθρωπο".
- Κοιτάς πίσω; Κάνεις αυτοκριτική; Εχεις σκεφτεί, για παράδειγμα, τα όσα έγιναν στο περιβόητο ματς του Ολυμπιακού με τη Λίβερπουλ;
"Λάθος μου. Οταν είσαι μικρός σε ηλικία, δεν μπορείς να διαχειριστείς σωστά κάποιες καταστάσεις. Κι ένα από τα καλά που μου έκανε η θητεία μου στην Ιταλία είναι το γεγονός ότι έγινα λιγότερο παρορμητικός. Λειτουργούσα παρορμητικά, γιατί με τον Ολυμπιακό έμπαινε και το συναίσθημα στη μέση".
- Ναι, αλλά δεν θυμάμαι να "πούλησες" ποτέ οπαδιλίκι.
"Δεν είναι στο χαρακτήρα μου. Λειτουργώ με το συναίσθημα, αλλά δεν πάω κόντρα στα πιστεύω μου. Η φωνή που έχεις μέσα σου, είναι πιο δυνατή από τη φωνή ολόκληρου του Πλανήτη. Όλοι ξέρουν ότι είμαι Πειραιώτης κι ότι ήμουν οργανωμένος οπαδός του Ολυμπιακού. Και δεν νομίζω ότι είναι κακό αυτό. Κακό είναι να βγαίνεις και να το φωνάζεις. Τουλάχιστον, απ’ αυτή την οπτική το βλέπω εγώ. Για παράδειγμα, μου άρεσε που ο Ντέμης πήρε την ΑΕΚ, που ο Καραγκούνης γύρισε στον Παναθηναϊκό ή που ο Τζόρβας έχει tattoo του τριφύλλι. Ναι, συμφωνώ, είμαστε σ’ έναν δύσκολο χώρο, αλλά φτάνει πια μ' αυτόν τον επαγγελματισμό που αγγίζει το 100%. Ας έχουμε και λίγο συναίσθημα κι ας μη μας βγαίνει σε καλό".
- Πόσο εύκολο είναι να ακροβατείς ανάμεσα στον επαγγελματισμό και το συναίσθημα;
"Καθόλου εύκολο. Να, για παράδειγμα αυτό που είπες πριν με τη Λίβερπουλ. Αντέδρασα λάθος. Πόναγα για την ομάδα και αντέδρασα λάθος, όπως ενδεχομένως και να έχω πράξει και σε άλλες περιπτώσεις".
- Εχεις αισθανθεί ποτέ την ανάγκη να απολογηθείς για ένα λάθος σου;
"Απλώς, λυπάμαι, γιατί έχω υπάρξει κι εγώ οπαδός και ξέρω πως είναι να χάνει η ομάδα σου. Μερικοί, για παράδειγμα, πάνε σπίτι τους όταν χάνουν και δεν μιλιούνται, δεν φιλάνε τη γυναίκα τους. Το έχω νιώσει. Δεν κοροϊδεύω κάποιον, για να απολογηθώ. Ολοι οι αθλητές δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό στη διάρκεια της εβδομάδας. Κι αυτό που μου αναγνώρισαν στη ν Ιταλία είναι ότι δούλευα σε καθαρά επαγγελματικά πλαίσια".
- Αλήθεια, υπήρξε κάποια νέα προσέγγιση από την πλευρά του Ολυμπιακού τα χρόνια που ήσουν στην Ιταλία; Επί ημερών Βαλβέρδε, για παράδειγμα, είχε κυκλοφορήσει μια πληροφορία ότι σε είχε στη λίστα του ο ισπανός.
"Κι εγώ το είχα ακούσει, αλλά όχι δεν είχε γίνει κάτι. Απλώς, κάποιες φορές χρειάστηκε να μεσολαβήσω για κάποιες περιπτώσεις που εξέταζε ο Ολυμπιακός, όπως για τον Περέτα και τον Μακαρόνε. Μου είχαν ζητήσει να μεσολαβήσω, να προετοιμάσω το έδαφος και το έκανα με χαρά, όπως το έχω κάνει και για άλλες ελληνικές ομάδες. Για παράδειγμα, ο Βερόν δεν είχε ιδέα τι εστί ΠΑΟΚ. Τον έψηνα ένα ολόκληρο βράδυ (γέλια)".
- Αρα, έχεις έτοιμη δουλειά, όταν αποφασίσεις να τερματίσεις την καριέρα σου. Το σκέφτεσαι για μάνατζερ;
"Α, δεν κάνω τέτοιες σκέψεις ακόμα. Θέλω να απολαύσω αυτό που κάνω. Υπάρχει στο μυαλό μου, αλλά ζω το παρόν".
- Σκέφτεσαι την επιστροφή στο Καραϊσκάκη ως αντίπαλος;
"Ιδιαίτερη στιγμή".
- Πώς πιστεύει ότι θα σε υποδεχτεί ο κόσμος;
"Δεν ξέρω".
- Οφείλει χειροκρότημα; Ποια είναι η γνώμη σου;
"Κανείς δεν οφείλει τίποτα. Ο,τι νιώσουν, θα κάνουν. Αν αισθανθούν την ανάγκη να με χειροκροτήσουν, για μένα θα είναι κάτι πολύ ευχάριστο. Από τον Ολυμπιακό πήρα και έδωσα".
- Με τι συναισθήματα είχες φύγει. Αισθάνθηκες ότι κάποιος σε είχε "πουλήσει";
"Οχι, όχι. Κανείς δεν με πούλησε. Απλώς ήθελα να βρω τον εαυτό μου, γιατί τον είχα χάσει και τα κατάφερα γρήγορα.
- Ο ανταγωνισμός στη θέση του τερματοφύλακα πώς είναι; Σε βελτιώνει;
"Είναι ανασφαλής από τη φύση της η θέση και έχει διαφορές σε σχέση με τις υπόλοιπες. Δεν είναι εγωιστικό, αλλά και ο ίδιος μου ο εαυτός με βελτιώνει. Προσδιορίζω ως αντίπαλο τον εαυτό μου. Είναι αυτό που λέγαμε με τους στόχους. Δεν σταματάω ποτέ να βάζω νέους στόχους. Το να φτάσω ένα κλικ παραπάνω είναι ο καθημερινός μου στόχος".
- Σε ποιους τερματοφύλακες, με τους οποίους έχεις συνεργαστεί, οφείλεις;
"Οφείλω στον Στρακόσια πολλά. Ολα τα παιδιά στον Ολυμπιακό με βοήθησαν. Στην Ιταλία, ήμουν με τον Ντίντα, τον Ντόνι, 'έφαγα' τη θέση του Παλιούκα, που είναι η ζωντανή ιστορία του ιταλικού ποδοσφαίρου".
- Με τον Παλιούκα τι ακριβώς είχε γίνει; Ισχύει ότι είχε πει ότι όσο παίζει ο Ελέ, εγώ δεν θα πατάω στο γήπεδο;
"Ναι. Παρόλα αυτά η συμπεριφορά του απέναντί μου ήταν άψογη. Δεν μπορούσε να κάτσει στον πάγκο. Ηταν η πρώτη φορά που έπρεπε να το κάνει. Ήταν 37 χρονών. Μια ζωή Εθνική Ιταλίας, μια ζωή διακρίσεις. Προφανώς και του ήταν δύσκολο να μπει σε μια άγνωστη για αυτόν διαδικασία".
- Ποιος είναι ο καλύτερος αμυντικός;
"Μαλντίνι. Θεός. Το απόλυτο".
- Ναι, όμως, το "αντίο" του συνοδεύτηκε και από αποδοκιμασίες...
"Από μια μικρή μερίδα. Τι να λέμε για τον Μαλντίνι; Όλη η Ιταλία τον προσκυνάει. Μια μερίδα των οργανωμένων είχε κάποιες αντιρρήσεις, αλλά ΟΚ… Τον προσκυνάμε. Και ως άνθρωπο και ως παίκτη".
- Ο επιθετικός που ξέρεις πως θα περάσεις δύσκολη βραδιά απέναντί του ποιος είναι;
"Ηταν. Ο Ζιντάν. Τρέλα. Τον έβλεπα στην τηλεόραση και τον θαύμαζα, αλλά από κοντά είναι χορευτής. Πραγματικά… Και στην Ελλάδα έχουν περάσει μεγάλοι επιθετικοί, όπως ο Βαζέχα, ο Ντέμης και ο Λυμπερόπουλος".
- Με τον Τύπο και την τηλεόραση τι σχέσεις έχεις;
"Μιλάς για ελληνικά Μέσα;".
- Ναι.
"Τα τελευταία πέντε χρόνια δεν έχω ελληνική τηλεόραση, ούτε διαβάζω ελληνικές εφημερίδες".
- Δεν ήθελες;
"Αν ήθελα, θα είχα".
- Σε έχουν ενοχλήσει ποτέ δημοσιεύματα του Τύπου, είτε είναι προϊόν καλοπροαίρετης είτε κακοπροαίρετης κριτικής;
"Ναι. Με αγγίζει η κριτική. Το ξεπερνάω όμως. Δεν μιλάω μόνο για τα άσχημα, όσον αφορά στα αγωνιστικά ζητήματα. Εννοείται πως όταν έχεις 'πνίξει' ένα γκολ, θα σε 'σκίσουν'. Αν έχει γραφτεί κάτι, όμως, που δεν ισχύει, ε, αυτό σε ενοχλεί. Και είναι κρίμα, γιατί δεν το διαβάζεις μόνο εσύ. Το διαβάζει η μάνα σου, η κοπέλα σου, τα αδέρφια σου, η κόρη σου..."
- Εχεις μπει ποτέ στη διαδικασία να διαψεύσεις κάτι που έχει γραφτεί και σε έχει ενοχλήσει;
"Οχι, γιατί ανοίγει ένας φαύλος κύκλος. Ο,τι είναι να πω, θα το πω στις συνεντεύξεις. Και λέω πάντα αλήθειες".
- Και στην Ιταλία ο Τύπος είναι "σκληρός"...
"Ναι, αλλά δεν ασχολούνται με το τι κάνεις εκτός γηπέδου".
- Σε είχε ενοχλήσει η "ταμπέλα" που σας είχαν κολλήσει για την περιβόητη "τριάδα του φραπέ";
"Γελάω μ' αυτά. Εχουν πλάκα. Δεν είναι κακοπροαίρετα. Και τώρα που ερχόμουν στην Ελλάδα, στο καράβι, διάβαζα ένα άρθρο του Πανούτσου και γέλαγα. Εχει ένα ιδιαίτερο χιούμορ, που μου αρέσει. Το καλύτερο 'ψυχογράφημα' που μου έχει κάνει ποτέ κάποιος ήταν σ' ένα άρθρο του Καρπετόπουλου με τίτλο 'ο Ελέ αυτοεξορίστηκε'. Χωρίς να με γνωρίζει ο άνθρωπος, με είχε πετύχει 100%;".
- Και γιατί "αυτοεξορίστηκες";
"Γιατί φτάνει η στιγμή που πρέπει να πας σε ένα άλλο στάδιο, που κλείνει ο κύκλος σου. Και δεν αναφέρομαι μόνο στο ποδοσφαιρικό κομμάτι. Είχα κάνει τον κύκλο μου. Επρεπε να φύγω, ίσως μάλιστα έπρεπε να το κάνω και πιο νωρίς".
- Και τώρα έπρεπε να επιστρέψεις, όπως είπες στην αρχή…
"Ναι και πρέπει να δικαιώσω όλους, όσοι με πίστεψαν. Φυσικά και τον κόσμο του ΠΑΣ που με υποδέχτηκε θερμά. Ο δρόμος είναι ένας: δουλειά".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου