Παρασκευή 15 Οκτωβρίου 2010

Τα (δεν) «απαγορεύεται» στα ελληνικά γήπεδα

Στο δίκαιο που διέπει το ποδόσφαιρο στη χώρα μας τα «δεν» είναι δεκάδες, όμως ποια εφαρμόζονται; - Η δέσμη του ΚΑΠ και οι... ιδιωτικοί νόμοι .
Το δικαίωμα καθενός να μετακινείται οπουδήποτε δεν αμφισβητείται από κανέναν. Ωστόσο η ελευθερία του ατόμου δεν μπορεί να καταλύει την ελευθερία των άλλων. Από την άποψη αυτή η απόφαση της Πολιτείας να μην επιτρέψει την οργανωμένη μετακίνηση των οπαδών του Παναθηναϊκού στο Ηράκλειο και του Ολυμπιακού στην Ξάνθη είναι και νόμιμη και ηθική. Νόμιμη επειδή οι οπαδοί των δύο ομάδων κατά την προηγούμενη έξοδό τους από το Λεκανοπέδιο δημιούργησαν εκτεταμένα επεισόδια και ηθική διότι δεν μπορεί να ανέχεται επί μακρόν συμπεριφορές και ενέργειες προσβλητικές αλλά και (υλικά) βλαπτικές για το κοινωνικό σύνολο. Στο ποδόσφαιρο το τι επιτρέπεται και τι απαγορεύεται είναι σχετικό. Ο,τι δεν επιτρέπεται στην Ελλάδα δεν σημαίνει πως απαγορεύεται στην Αγγλία ή στη Γερμανία και το αντίστροφο. Στο δίκαιο που διέπει το ελληνικό ποδόσφαιρο οι απαγορεύσεις είναι δεκάδες. Το ζητούμενο είναι ποιες από αυτές εφαρμόζονται.

Ιδού η δέσμη των κυριότερων «απαγορεύεται» του ΚΑΠ αλλά και κάποιων... ιδιωτικών νόμων, όπως του «Γ. Καραϊσκάκης»:

Οι μετακινήσεις: Η απαγόρευση για τα εκτός έδρας ματς είναι ένας μύθος που χρησιμοποιούν οι παράγοντες για να μην εισπράττουν την οπαδική δυσαρέσκεια. Διότι η συμφωνία κυρίων μεταξύ ΕΠΟ, Σούπερ Λίγκας και Πολιτείας προβλέπει την ελευθερία της οργανωμένης μετακίνησης για κάθε ομάδα, μόνο που αυτό σταματάει την ημέρα που οι οπαδοί της θα δημιουργήσουν εκτεταμένα επεισόδια.

Η ρίψη αντικειμένων: Ανέκαθεν απαγορεύεται αλλά ποτέ δεν σταματάει. Η Αστυνομία κατά την είσοδο στο γήπεδο συνήθως αφαιρεί τα κέρματα από τις τσέπες των οπαδών και οι ΠΑΕ τους τα επιστρέφουν εντός του γηπέδου με την πρώτη εμπορική συναλλαγή.

Η καύση βεγγαλικών: « Εθιμο» το οποίο κοστίζει ετησίως σε πρόστιμα εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ. Χωρίς καύση βεγγαλικών παιχνίδι δεν ξεκινάει και γκολ δεν πανηγυρίζεται. Ενίοτε τα μοιράζουν σε σακούλες οι σεκιούριτι σε γνώση ή και κατ΄ εντολήν των ΠΑΕ. Τα υβριστικά συνθήματα: O κάθε νοήμων «απαγορεύεται» να πάει με τη γυναίκα και το παιδί του στο γήπεδο. Οσο για τους διαιτητές, ας απολογηθούν στις μανάδες τους για όσα προσβλητικά ανέχονται να λέγονται εναντίον τους.

Τα πανό με προσβλητικές εκφράσεις: Αλίμονο σε όποιον τολμήσει να κατεβάσει τα... ιερά λάβαρα της εξέδρας. Για τις ΠΑΕ η ελευθερία του οπαδού να βρίζει είναι αναφαίρετο δικαίωμα.

Η κατάληψη διαδρόμων και κλιμάκων εξεδρών: Στα γήπεδα της προηγμένης ποδοσφαιρικά Ευρώπης παίρνουν τα μέτρα τους διά παν ενδεχόμενον. Στην Ελλάδα ενίοτε χωράνε διπλάσιοι και τριπλάσιοι θεατές και όχι κατ΄ ανάγκην τζαμπατζήδες, σε συγκεκριμένο αριθμό θέσεων.

Η κατανάλωση οινοπνευματωδών: Στην Ελλάδα απαγορεύεται. Στην Αγγλία επιτρέπεται. Οι Γερμανοί χωρίς ένα ποτήρι μπίρα ποδόσφαιρο δεν βλέπουν.

Οι δημόσιες δυσμενείς κρίσεις: Ο ποδοσφαιρικός εισαγγελέας... ας πρόσεχε. Αμφισβήτησε το δικαίωμα των παραγόντων να τα... χώνουν στον αντίπαλο και στους διαιτητές και οι παράγοντες την επομένη αμφισβήτησαν τη νομιμότητα πρόσληψής του στη συγκεκριμένη θέση.

Η βία κατά διαιτητών: Το φαινόμενο να κυκλοφορούν δεκάδες παρατρεχάμενοι στους διαδρόμους των αποδυτηρίων φωνασκώντας και βρίζοντας τους ρέφερι είναι αποκλειστικά ελληνικό.

Γήπεδο «Γ. Καραϊσκάκης»: Απαγορεύεται (από την ΠΑΕ Ολυμπιακός) η παρουσία οπαδών του Παναθηναϊκού, της ΑΕΚ, του ΠΑΟΚ και του Αρη. Τα αφεντικά της ερυθρόλευκης ΠΑΕ και του γηπέδου πήραν τα μέτρα τους, φοβούμενα ότι οι οπαδοί των βασικών αντιπάλων θα το καταστρέψουν. Αν πάντως στον Ολυμπιακό μετρούσαν πόσα γήπεδα αντιπάλων έχουν σπάσει οι δικοί του οπαδοί, ίσως αναθεωρούσαν τα περί ισονομίας και οργανωμένων μετακινήσεων. Πηγη Το Βημα




Δεν υπάρχουν σχόλια: