Περισσότερο με "βιτρίνα" μοιάζει η προσπάθεια για κάθαρση στο ελληνικό ποδόσφαιρο, καθώς τον ελληνικό λαό καίνε θέματα επιβίωσης. Μέσα στον κυκεώνα, υποβαθμίζεται και η υπόθεση "επενδυτής" στον ΠΑΟΚ
Γράφει ο Ευγένιος Δαδαλιάρας.
Από τα μέσα του Ιούνη και μετά, οι εξελίξεις στο χώρο του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Στιγμές στιγμές, τα γεγονότα που αποκαλύπτονται στην υπόθεση "κοριόπολις" -ή όπως αλλιώς θέλουμε μπορούμε να τη βαφτίσουμε- μοιάζουν να έχουν μορφή χιονοστιβάδας.
Παρακολουθώντας τα δρώμενα είτε ως παράγοντας, είτε ως αθλητής, είτε ως προπονητής, είτε ως δημοσιογράφος, είτε ως φίλαθλος, είτε ως απλός θεατής, σε κάθε περίπτωση, όμως, ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: πρέπει να χαίρεσαι που "έσκασε" αυτό το θέμα και φαίνεται ότι έχει ξεκινήσει προσπάθεια κάθαρσης σε ένα χώρο που είναι γνωστό και στα μικρά παιδιά ότι δεν είναι αγγελικά πλασμένος ή να λυπάσαι που "έσκασε" τώρα, που τη χώρα μαστίζουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα;
Στημένα ή... μνημόνιο 2;
Γιατί βάζουμε αυτό το δίλημμα; Κατ' αρχήν, ο υπογράφων πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι είναι υπέρ της κάθαρσης. Προσωπικά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί ποδόσφαιρο και να καταλαβαίνει κάτι περισσότερο από το "αυτό είναι μπάλα και σκοπός του παιχνιδιού είναι να βάλεις γκολ για να κερδίσεις", κάπου εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '80, θυμάμαι μόνο σκάνδαλα να ακούγονται.
Ο τάδε διαιτητής τα έπιασε, ο δείνα παίκτης τα πήρε, εκείνη η ομάδα τα έδωσε. Η υπόθεση των λουλουδιών, η προσπάθεια δωροδοκίας του Πέλλιου, η υπόθεση ντόπινγκ στον τελικό Κυπέλλου μεταξύ Καστοριάς-Ηρακλή, το θέμα Κιάπε και το κομμένο ντοκουμέντο της ΕΡΤ γύρω από αυτήν, δεν είναι πράγματα που έγιναν χθες. Ανήκουν σε άλλες δεκαετίες κι αν πάμε πιο πίσω, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε κι άλλα στα ντουλάπια όπου υπάρχουν ιστορικά αρχεία. Παρεμπιπτόντως, αν τύχει ποτέ και διαβάσετε αθλητική εφημερίδα των δεκαετιών του '40 και του '50, θα είναι σαν να διαβάζετε αθλητική εφημερίδα του σήμερα. Τα ονόματα και τα πρόσωπα αλλάζουν, τα γεγονότα είναι πάντα ίδια.
Στη δεκαετία του '90 θα θυμίσω σταχυολογώντας πράγματα από τη μνήμη μου τις μαϊμούδες σε κάποια πρωτοσέλιδα του "Sportime", οι οποίες αναφέρονταν σε... μνημειώδεις διαιτητικές αποφάσεις, ενώ στην πρώτη δεκαετία του 2000 ποιος μπορεί να ξεχάσει την "παράγκα νούμερο 1", τη διαπλοκή για το φιλέτο του ΟΠΑΠ, την απαρχή του παράνομου, αλλά και του νόμιμου στοιχήματος, τις περίφημες κασέτες όπου -στην κυριολεξία- ακούγονταν όργια, το φοβερό και τρομερό "ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και οι άλλοι να παν' να γαμ..." και τόσα, μα τόσα άλλα. Όρεξη να έχει κανείς να μιλάει γι' αυτά και πάντα θα ανακαλύπτει ότι ποτέ δεν τα ξέρει όλα, όσο "χωμένος" κι αν είναι στα πράγματα.
Έχοντας, λοιπόν, όλα αυτά στο μυαλό, το πρώτο που αναρωτιέται κάποιος στη δική μου ηλικία είναι... "γιατί τώρα"; Γιατί όλη αυτή η πρεμούρα ξαφνικά; Μήπως γιατί υπάρχει αυτός ο περίφημος κοριός της ΕΥΠ; Μα, αυτός υποτίθεται ότι υπάρχει από τον καιρό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το 2004; Έτσι δεν βγήκαν προς τα έξω κάποιες συνομιλίες που αφορούσαν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη κάπου στα μέσα της πρώτης δεκαετία του 2000; Άρα, μάλλον αυτό δεν στέκει.
Μήπως γίνεται τώρα, επειδή το πράγμα ξέφυγε πολύ και έπρεπε κάποτε να ξεβρομίσει ο χώρος; Μα, πάντα γίνονταν τα ίδια, και σε πολλές περιπτώσεις και χειρότερα, και πάντα υπήρχε μαύρο χρήμα. Το ήξεραν και οι... πέτρες. Και το χειρότερο είναι ότι πάντα υπήρχαν αποδείξεις, άσχετα αν τελικώς δεν γίνονταν το παραμικρό.
Τέλος πάντων, θα μπορούσαμε να θέσουμε μια σειρά από παρόμοια ερωτήματα και να δώσουμε ανάλογες απαντήσεις, χωρίς να καταλήγουμε πουθενά. Το πιο επικίνδυνο στην ιστορία είναι αν όλα αυτά γίνονται για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από τα πραγματικά μεγάλα και σοβαρά προβλήματα του τόπου. Προβλήματα, που έχουν να κάνουν με την επιβίωση.
Το θέμα, σημειώνουμε, "έσκασε" λίγες ημέρες πριν αρχίσει στη Βουλή η συζήτηση για το μεσοπρόθεσο, που έχει να κάνει με το μνημόνιο 2, ένα πρόγραμμα πραγματική θηλιά στο λαιμό όλων των Ελλήνων. Σε μια περίοδο που οι Αγανακτισμένοι ήταν ήδη αρκετές ημέρες στους δρόμους και πλήθαιναν, όπως πλήθαιναν και τα... γιαουρτάκια κατά των πολιτικών από τους πολίτες. Σε μια περίοδο που η νυν κυβέρνηση περνούσε τις πιο δύσκολες ώρες της και έφτασε να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Θυμίζουμε ότι επίσης μεγάλο θέμα είχε "σκάσει" αμέσως μετά τα γεγονότα του Χρηματιστηρίου στις αρχές του 2000 και πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες (αλήθεια, γιατί κανείς δεν λέει πόσο μέσα μπήκε η Ελλάδα από αυτό το "παγκόσμιο πάρτυ", ποιος ήταν ο πραγματικός λογαριασμός που κλήθηκε να πληρώσει η χώρα και τι απέγιναν αυτά τα έρμα τα τσιμεντένια έργα, που είναι εγκληματικό και μόνο που ήταν τσιμεντένια;) με την εξάρθρωση της οργάνωσης "17 Νοέμβρη". Υποτίθεται ότι και τότε τυχαία είχαν γίνει όλα, με τη βόμβα που έσκασε σε λάθος χρόνο στον Πειραιά. Να πιστέψουμε, δηλαδή, ότι μια τρομοκρατική οργάνωση που δρούσε ήδη 25 χρόνια στη χώρα (από το 1975) όλως τυχαίως την εξάρθρωσε τότε η κυβέρνηση -και μάλιστα μέσα σε αυτήν ακριβώς τη συγκυρία που περιγράψαμε!
Είναι πολλά τα θέματα, λοιπόν, και καθόλου άκαιρο το ερώτημα: γίνεται με πραγματικό καλό σκοπό όλο αυτό γύρω από το ποδόσφαιρο ή είναι "στημένο" για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Δεν θα μας εκπλήξει αν κάποτε αποκαλυφθεί ότι για τον δεύτερο λόγο έγινε ό,τι έγινε. Μάλιστα, θα λέγαμε ότι ο προσεκτικός παρατηρητής όλης αυτής της ιστορίας είναι πιο υποψιασμένος μετά τη σχετική αναφορά που έκανε ο πρωθυπουργός της χώρας από βήματος στη Βουλή, εν μέσω συζήτησης για το μεσοπρόθεσμο. Συνωμοσιολόγοι δεν θέλουμε να γίνουμε, ούτε κομματική συζήτηση να ανοίξουμε, όμως, τίποτε στην πολιτική δεν γίνεται τυχαία. Ακόμη και τα... λάθη!
Η επένδυση στον ΠΑΟΚ
Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα, λοιπόν, "έσκασε" κι ένα άλλο θέμα, που αφορά αποκλειστικά τον ΠΑΟΚ και την "ασπρόμαυρη" οικογένεια. Αυτό της ενδεχόμενης επένδυσης κεφαλαίων στην ΠΑΕ από την πλευρά των Βασίλη Φλωρίδη και Γιώργου Σαχπαζίδη, με στόχο να γίνουν με τον καιρό απόλυτοι ιδιοκτήτες του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών.
Σε άλλη συγκυρία, σε άλλη εποχή, ενδεχομένως να μιλούσαμε για βόμβα, για θέμα "μπαμ", στην καθομιλουμένη. Εν μέσω όλων αυτών, όμως, το θέμα υποβαθμίστηκε ή τέλος πάντων δεν του δόθηκε η ανάλογη δημοσιότητα που θα μπορούσε.
Από μια άποψη, πάντως, δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Και δεν είναι απαραίτητα κακό, διότι και οι δύο πλευρές, αυτή των υποψήφιων επενδυτών και αυτή των διοικούντων τον ΠΑΟΚ (της ΠΑΕ και του Α.Σ.) μπορούν να κάνουν τις κινήσεις τους γύρω από την υπόθεση χωρίς την ασφυκτική πίεση της κοινής γνώμης. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό λειτουργεί καλύτερα.
Πάντως, οφείλουμε να σημειώσουμε και κάτι άλλο: την ωριμότητα που δείχνει ο κόσμος του ΠΑΟΚ γύρω από το θέμα "υποψήφιος επενδυτής". Από τις θριαμβευτικές υποδοχές σε Γούμενο και Σαββίδη μέχρι τη σημερινή επιφυλακτική στάση είναι τεράστιο άλμα.
Στο ίδιο μήκος κύματος έχει αποφασίσει να κινηθεί και το olaPAOK. Για την ώρα απλώς καταγράφουμε τα γεγονότα, κάνοντας παράλληλα τη δική μας έρευνα γύρω από πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Αναλόγως τις εξελίξεις, εδώ είμαστε για να τα ξαναπούμε, διότι δεν μιλούμε για απλή αγοραπωλησία. Εδώ παίζεται το μέλλον του ΠΑΟΚ. Κι επειδή ακριβώς συμβαίνει αυτό, οφείλουν όλοι να είναι πολύ προσεκτικοί, νηφάλιοι και ψύχραιμοι. Από "σωτήρες", που αποδείχτηκαν στη συνέχεια κακοδιαχειριστές, χωρίς αυτό να εμπεριέχει κανένα υπονοούμενο -και το τονίζουμε αυτό- για τους παρόντες υποψήφιους επενδυτές, ο "ασπρόμαυρος" κόσμος έχει χορτάσει στο παρελθόν. Επομένως, προσοχή!
Πηγή: olapaok.gr
Από τα μέσα του Ιούνη και μετά, οι εξελίξεις στο χώρο του ελληνικού επαγγελματικού ποδοσφαίρου τρέχουν με ιλιγγιώδεις ρυθμούς. Στιγμές στιγμές, τα γεγονότα που αποκαλύπτονται στην υπόθεση "κοριόπολις" -ή όπως αλλιώς θέλουμε μπορούμε να τη βαφτίσουμε- μοιάζουν να έχουν μορφή χιονοστιβάδας.
Παρακολουθώντας τα δρώμενα είτε ως παράγοντας, είτε ως αθλητής, είτε ως προπονητής, είτε ως δημοσιογράφος, είτε ως φίλαθλος, είτε ως απλός θεατής, σε κάθε περίπτωση, όμως, ως πολίτης αυτής της χώρας, δεν μπορείς παρά να αναρωτηθείς: πρέπει να χαίρεσαι που "έσκασε" αυτό το θέμα και φαίνεται ότι έχει ξεκινήσει προσπάθεια κάθαρσης σε ένα χώρο που είναι γνωστό και στα μικρά παιδιά ότι δεν είναι αγγελικά πλασμένος ή να λυπάσαι που "έσκασε" τώρα, που τη χώρα μαστίζουν πολύ πιο σοβαρά προβλήματα;
Στημένα ή... μνημόνιο 2;
Γιατί βάζουμε αυτό το δίλημμα; Κατ' αρχήν, ο υπογράφων πρέπει να ξεκαθαρίσει ότι είναι υπέρ της κάθαρσης. Προσωπικά, από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου να παρακολουθεί ποδόσφαιρο και να καταλαβαίνει κάτι περισσότερο από το "αυτό είναι μπάλα και σκοπός του παιχνιδιού είναι να βάλεις γκολ για να κερδίσεις", κάπου εκεί γύρω στα μέσα της δεκαετίας του '80, θυμάμαι μόνο σκάνδαλα να ακούγονται.
Ο τάδε διαιτητής τα έπιασε, ο δείνα παίκτης τα πήρε, εκείνη η ομάδα τα έδωσε. Η υπόθεση των λουλουδιών, η προσπάθεια δωροδοκίας του Πέλλιου, η υπόθεση ντόπινγκ στον τελικό Κυπέλλου μεταξύ Καστοριάς-Ηρακλή, το θέμα Κιάπε και το κομμένο ντοκουμέντο της ΕΡΤ γύρω από αυτήν, δεν είναι πράγματα που έγιναν χθες. Ανήκουν σε άλλες δεκαετίες κι αν πάμε πιο πίσω, είναι σίγουρο ότι θα βρούμε κι άλλα στα ντουλάπια όπου υπάρχουν ιστορικά αρχεία. Παρεμπιπτόντως, αν τύχει ποτέ και διαβάσετε αθλητική εφημερίδα των δεκαετιών του '40 και του '50, θα είναι σαν να διαβάζετε αθλητική εφημερίδα του σήμερα. Τα ονόματα και τα πρόσωπα αλλάζουν, τα γεγονότα είναι πάντα ίδια.
Στη δεκαετία του '90 θα θυμίσω σταχυολογώντας πράγματα από τη μνήμη μου τις μαϊμούδες σε κάποια πρωτοσέλιδα του "Sportime", οι οποίες αναφέρονταν σε... μνημειώδεις διαιτητικές αποφάσεις, ενώ στην πρώτη δεκαετία του 2000 ποιος μπορεί να ξεχάσει την "παράγκα νούμερο 1", τη διαπλοκή για το φιλέτο του ΟΠΑΠ, την απαρχή του παράνομου, αλλά και του νόμιμου στοιχήματος, τις περίφημες κασέτες όπου -στην κυριολεξία- ακούγονταν όργια, το φοβερό και τρομερό "ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδάνε και οι άλλοι να παν' να γαμ..." και τόσα, μα τόσα άλλα. Όρεξη να έχει κανείς να μιλάει γι' αυτά και πάντα θα ανακαλύπτει ότι ποτέ δεν τα ξέρει όλα, όσο "χωμένος" κι αν είναι στα πράγματα.
Έχοντας, λοιπόν, όλα αυτά στο μυαλό, το πρώτο που αναρωτιέται κάποιος στη δική μου ηλικία είναι... "γιατί τώρα"; Γιατί όλη αυτή η πρεμούρα ξαφνικά; Μήπως γιατί υπάρχει αυτός ο περίφημος κοριός της ΕΥΠ; Μα, αυτός υποτίθεται ότι υπάρχει από τον καιρό των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, το 2004; Έτσι δεν βγήκαν προς τα έξω κάποιες συνομιλίες που αφορούσαν υψηλόβαθμα κυβερνητικά στελέχη κάπου στα μέσα της πρώτης δεκαετία του 2000; Άρα, μάλλον αυτό δεν στέκει.
Μήπως γίνεται τώρα, επειδή το πράγμα ξέφυγε πολύ και έπρεπε κάποτε να ξεβρομίσει ο χώρος; Μα, πάντα γίνονταν τα ίδια, και σε πολλές περιπτώσεις και χειρότερα, και πάντα υπήρχε μαύρο χρήμα. Το ήξεραν και οι... πέτρες. Και το χειρότερο είναι ότι πάντα υπήρχαν αποδείξεις, άσχετα αν τελικώς δεν γίνονταν το παραμικρό.
Τέλος πάντων, θα μπορούσαμε να θέσουμε μια σειρά από παρόμοια ερωτήματα και να δώσουμε ανάλογες απαντήσεις, χωρίς να καταλήγουμε πουθενά. Το πιο επικίνδυνο στην ιστορία είναι αν όλα αυτά γίνονται για να αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από τα πραγματικά μεγάλα και σοβαρά προβλήματα του τόπου. Προβλήματα, που έχουν να κάνουν με την επιβίωση.
Το θέμα, σημειώνουμε, "έσκασε" λίγες ημέρες πριν αρχίσει στη Βουλή η συζήτηση για το μεσοπρόθεσο, που έχει να κάνει με το μνημόνιο 2, ένα πρόγραμμα πραγματική θηλιά στο λαιμό όλων των Ελλήνων. Σε μια περίοδο που οι Αγανακτισμένοι ήταν ήδη αρκετές ημέρες στους δρόμους και πλήθαιναν, όπως πλήθαιναν και τα... γιαουρτάκια κατά των πολιτικών από τους πολίτες. Σε μια περίοδο που η νυν κυβέρνηση περνούσε τις πιο δύσκολες ώρες της και έφτασε να ζητήσει ψήφο εμπιστοσύνης.
Θυμίζουμε ότι επίσης μεγάλο θέμα είχε "σκάσει" αμέσως μετά τα γεγονότα του Χρηματιστηρίου στις αρχές του 2000 και πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες (αλήθεια, γιατί κανείς δεν λέει πόσο μέσα μπήκε η Ελλάδα από αυτό το "παγκόσμιο πάρτυ", ποιος ήταν ο πραγματικός λογαριασμός που κλήθηκε να πληρώσει η χώρα και τι απέγιναν αυτά τα έρμα τα τσιμεντένια έργα, που είναι εγκληματικό και μόνο που ήταν τσιμεντένια;) με την εξάρθρωση της οργάνωσης "17 Νοέμβρη". Υποτίθεται ότι και τότε τυχαία είχαν γίνει όλα, με τη βόμβα που έσκασε σε λάθος χρόνο στον Πειραιά. Να πιστέψουμε, δηλαδή, ότι μια τρομοκρατική οργάνωση που δρούσε ήδη 25 χρόνια στη χώρα (από το 1975) όλως τυχαίως την εξάρθρωσε τότε η κυβέρνηση -και μάλιστα μέσα σε αυτήν ακριβώς τη συγκυρία που περιγράψαμε!
Είναι πολλά τα θέματα, λοιπόν, και καθόλου άκαιρο το ερώτημα: γίνεται με πραγματικό καλό σκοπό όλο αυτό γύρω από το ποδόσφαιρο ή είναι "στημένο" για τον αποπροσανατολισμό της κοινής γνώμης; Δεν θα μας εκπλήξει αν κάποτε αποκαλυφθεί ότι για τον δεύτερο λόγο έγινε ό,τι έγινε. Μάλιστα, θα λέγαμε ότι ο προσεκτικός παρατηρητής όλης αυτής της ιστορίας είναι πιο υποψιασμένος μετά τη σχετική αναφορά που έκανε ο πρωθυπουργός της χώρας από βήματος στη Βουλή, εν μέσω συζήτησης για το μεσοπρόθεσμο. Συνωμοσιολόγοι δεν θέλουμε να γίνουμε, ούτε κομματική συζήτηση να ανοίξουμε, όμως, τίποτε στην πολιτική δεν γίνεται τυχαία. Ακόμη και τα... λάθη!
Η επένδυση στον ΠΑΟΚ
Μέσα σε όλον αυτόν τον κυκεώνα, λοιπόν, "έσκασε" κι ένα άλλο θέμα, που αφορά αποκλειστικά τον ΠΑΟΚ και την "ασπρόμαυρη" οικογένεια. Αυτό της ενδεχόμενης επένδυσης κεφαλαίων στην ΠΑΕ από την πλευρά των Βασίλη Φλωρίδη και Γιώργου Σαχπαζίδη, με στόχο να γίνουν με τον καιρό απόλυτοι ιδιοκτήτες του πλειοψηφικού πακέτου των μετοχών.
Σε άλλη συγκυρία, σε άλλη εποχή, ενδεχομένως να μιλούσαμε για βόμβα, για θέμα "μπαμ", στην καθομιλουμένη. Εν μέσω όλων αυτών, όμως, το θέμα υποβαθμίστηκε ή τέλος πάντων δεν του δόθηκε η ανάλογη δημοσιότητα που θα μπορούσε.
Από μια άποψη, πάντως, δεν είναι απαραίτητα κακό αυτό. Και δεν είναι απαραίτητα κακό, διότι και οι δύο πλευρές, αυτή των υποψήφιων επενδυτών και αυτή των διοικούντων τον ΠΑΟΚ (της ΠΑΕ και του Α.Σ.) μπορούν να κάνουν τις κινήσεις τους γύρω από την υπόθεση χωρίς την ασφυκτική πίεση της κοινής γνώμης. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό λειτουργεί καλύτερα.
Πάντως, οφείλουμε να σημειώσουμε και κάτι άλλο: την ωριμότητα που δείχνει ο κόσμος του ΠΑΟΚ γύρω από το θέμα "υποψήφιος επενδυτής". Από τις θριαμβευτικές υποδοχές σε Γούμενο και Σαββίδη μέχρι τη σημερινή επιφυλακτική στάση είναι τεράστιο άλμα.
Στο ίδιο μήκος κύματος έχει αποφασίσει να κινηθεί και το olaPAOK. Για την ώρα απλώς καταγράφουμε τα γεγονότα, κάνοντας παράλληλα τη δική μας έρευνα γύρω από πρόσωπα, πράγματα και καταστάσεις. Αναλόγως τις εξελίξεις, εδώ είμαστε για να τα ξαναπούμε, διότι δεν μιλούμε για απλή αγοραπωλησία. Εδώ παίζεται το μέλλον του ΠΑΟΚ. Κι επειδή ακριβώς συμβαίνει αυτό, οφείλουν όλοι να είναι πολύ προσεκτικοί, νηφάλιοι και ψύχραιμοι. Από "σωτήρες", που αποδείχτηκαν στη συνέχεια κακοδιαχειριστές, χωρίς αυτό να εμπεριέχει κανένα υπονοούμενο -και το τονίζουμε αυτό- για τους παρόντες υποψήφιους επενδυτές, ο "ασπρόμαυρος" κόσμος έχει χορτάσει στο παρελθόν. Επομένως, προσοχή!
Πηγή: olapaok.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου