Το επιτακτικό δεν είναι εάν η περιβόητη "ομάδα Α" θα αντιστοιχεί τελικά στον Ολυμπιακό Βόλου και αντιστοίχως η "ομάδα Β" στην Καβάλα. Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.
Είναι σαν να σε ενοχλεί η σκόνη στα παράθυρα και να μη βλέπεις τη δυσοσμία σε ολόκληρο το σπίτι. Σε αυτές τις περιπτώσεις το λούστρο της βιτρίνας, που στην πραγματικότητα ούτε καν αυτό υπάρχει, δεν βοηθάει. Το διαρκές και μόνιμο ζητούμενο είναι η έξωθεν καλή μαρτυρία του ποδοσφαίρου.
Το πώς, δηλαδή, θα πείσεις τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που θέλουν να ασχοληθούν (και δεν στρατεύονται πίσω από συντεταγμένες ομάδες προς χάριν ενός προέδρου ή μιας φανέλας) ότι δεν είναι άσκοπο, αδιάφορο και ποταπό να μιλάς στις μέρες μας για ποδόσφαιρο.
Η αποξένωση της μεγάλης μάζας από αυτό που παίζεται εντός και εκτός γηπέδων είναι προφανής ή τουλάχιστον ήταν ως ένα βαθμό προ του σκανδάλου με τα «στημένα». Τώρα είναι πιθανό το φαινόμενο να αποκτήσει έντονη χροιά, που θα φανεί αμέσως από τον αριθμό των ανθρώπων που θα αποφασίσουν να πάνε στο γήπεδο.
Αφήστε εκτός τους οργανωμένους και τους... συμπαθούντες των οργανωμένων, όλοι οι υπόλοιποι είναι η ουσία και σε αυτούς προχθές δόθηκε το καίριο πλήγμα, για να πάψουν μια και καλή να ασχολούνται με το αντικείμενο. Πλήττεται βάναυσα το κοινό περί δικαίου αίσθημα με τη... λοβοτομημένη απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων. Χάνεται και το τελευταίο ψήγμα σοβαρότητας αλλά και ελπίδας για να ξεκινήσει από το μηδέν το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ξαναβάζει επί της ουσίας στο παιχνίδι όλα εκείνα τα φθαρμένα στοιχεία που το οδήγησαν στο σημείο του ξεπεσμού και της απαξίωσης. Δίνει στον οποιοδήποτε ζηλωτή της μη νομιμότητας να θεωρήσει (έως και να πιστέψει) πως ο χώρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου είναι ο προνομιακός χώρος στον οποίο μπορεί το παρασκήνιο να κινείται ανέτως και μάλιστα με την ευχέρεια και τη νομιμότητα... προσκηνίου.
Το πρωτάθλημα της Super League δεν είναι ο μοναδικός χώρος εν Ελλάδι όπου όλα τα απίθανα γίνονται δυνατά ούτε ο τελευταίος στον οποίο τα θαύματα κρατάνε μόνο λίγες ημέρες. Θάλλουν και αλλού στην ημετέρα παρόμοιες παραφυάδες. Απλώς εδώ αποδεικνύεται πως μπορεί η μπάλα μέσα στο γήπεδο να έχει σχήμα στρογγυλό, εκτός αυτού όμως (σε δικηγορικά γραφεία, σε αίθουσες δικαστηρίων και αλλού) γίνεται τετράγωνη, ρόμβος ή, τέλος πάντων, ό,τι σχήμα ενδιαφέρει τον καθένα.
Θα περίμενε κανείς οι αντιδράσεις των επίσημων φορέων να είναι άμεσες. Να έχουν ξεκινήσει από χθες κιόλας. Δεν τίθεται θέμα διαβούλευσης, αλλά βούλησης. Μακάρι οι επόμενες ημέρες να μας διαψεύσουν και να μην υποστούμε ακόμα ένα βιασμό της κοινής λογικής από τη μεριά των αξιωματούχων της κυβέρνησης.
Απέναντι σε μια λίγκα που ενδιαφέρεται για τα έσοδα ενός νόθου προϊόντος η συντεταγμένη πολιτεία οφείλει (σχεδόν είναι υποχρεωμένη, αν σέβεται τον εαυτό της) να απαντήσει σκληρά, άμεσα και δίχως μισόλογα. Ενα πρωτάθλημα που πρέπει να ξεκινήσει μόνο και μόνο για να κλείσει στόματα και να κρύψει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί είναι ένα πρωτάθλημα άνευ ουσίας και δίχως προοπτική.
Το αγοραστικό ενδιαφέρον του περιορίζεται, ο κύκλος εργασιών του μικραίνει βαθμιαία, το πελατολόγιό του μειώνεται δραστικά. Οποιος θέλει να βλέπει την κοντόθωρη λογική του άμεσου κέρδους δεν αντιλαμβάνεται πως η πλήρης απαξίωση οδηγεί καταναγκαστικά και μαθηματικά στο μαρασμό και στην παγερή αδιαφορία. Σε λίγο θα παίζουν μπάλα μόνο οι παράγοντες και οι δικηγόροι και ουδείς θα ενδιαφέρεται να τους χειροκροτήσει... Αυτό έλειπε δα...
Πηγή: Goal
Το πώς, δηλαδή, θα πείσεις τη μεγάλη πλειοψηφία των ανθρώπων που θέλουν να ασχοληθούν (και δεν στρατεύονται πίσω από συντεταγμένες ομάδες προς χάριν ενός προέδρου ή μιας φανέλας) ότι δεν είναι άσκοπο, αδιάφορο και ποταπό να μιλάς στις μέρες μας για ποδόσφαιρο.
Η αποξένωση της μεγάλης μάζας από αυτό που παίζεται εντός και εκτός γηπέδων είναι προφανής ή τουλάχιστον ήταν ως ένα βαθμό προ του σκανδάλου με τα «στημένα». Τώρα είναι πιθανό το φαινόμενο να αποκτήσει έντονη χροιά, που θα φανεί αμέσως από τον αριθμό των ανθρώπων που θα αποφασίσουν να πάνε στο γήπεδο.
Αφήστε εκτός τους οργανωμένους και τους... συμπαθούντες των οργανωμένων, όλοι οι υπόλοιποι είναι η ουσία και σε αυτούς προχθές δόθηκε το καίριο πλήγμα, για να πάψουν μια και καλή να ασχολούνται με το αντικείμενο. Πλήττεται βάναυσα το κοινό περί δικαίου αίσθημα με τη... λοβοτομημένη απόφαση της Επιτροπής Εφέσεων. Χάνεται και το τελευταίο ψήγμα σοβαρότητας αλλά και ελπίδας για να ξεκινήσει από το μηδέν το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Ξαναβάζει επί της ουσίας στο παιχνίδι όλα εκείνα τα φθαρμένα στοιχεία που το οδήγησαν στο σημείο του ξεπεσμού και της απαξίωσης. Δίνει στον οποιοδήποτε ζηλωτή της μη νομιμότητας να θεωρήσει (έως και να πιστέψει) πως ο χώρος του επαγγελματικού ποδοσφαίρου είναι ο προνομιακός χώρος στον οποίο μπορεί το παρασκήνιο να κινείται ανέτως και μάλιστα με την ευχέρεια και τη νομιμότητα... προσκηνίου.
Το πρωτάθλημα της Super League δεν είναι ο μοναδικός χώρος εν Ελλάδι όπου όλα τα απίθανα γίνονται δυνατά ούτε ο τελευταίος στον οποίο τα θαύματα κρατάνε μόνο λίγες ημέρες. Θάλλουν και αλλού στην ημετέρα παρόμοιες παραφυάδες. Απλώς εδώ αποδεικνύεται πως μπορεί η μπάλα μέσα στο γήπεδο να έχει σχήμα στρογγυλό, εκτός αυτού όμως (σε δικηγορικά γραφεία, σε αίθουσες δικαστηρίων και αλλού) γίνεται τετράγωνη, ρόμβος ή, τέλος πάντων, ό,τι σχήμα ενδιαφέρει τον καθένα.
Θα περίμενε κανείς οι αντιδράσεις των επίσημων φορέων να είναι άμεσες. Να έχουν ξεκινήσει από χθες κιόλας. Δεν τίθεται θέμα διαβούλευσης, αλλά βούλησης. Μακάρι οι επόμενες ημέρες να μας διαψεύσουν και να μην υποστούμε ακόμα ένα βιασμό της κοινής λογικής από τη μεριά των αξιωματούχων της κυβέρνησης.
Απέναντι σε μια λίγκα που ενδιαφέρεται για τα έσοδα ενός νόθου προϊόντος η συντεταγμένη πολιτεία οφείλει (σχεδόν είναι υποχρεωμένη, αν σέβεται τον εαυτό της) να απαντήσει σκληρά, άμεσα και δίχως μισόλογα. Ενα πρωτάθλημα που πρέπει να ξεκινήσει μόνο και μόνο για να κλείσει στόματα και να κρύψει τα σκουπίδια κάτω από το χαλί είναι ένα πρωτάθλημα άνευ ουσίας και δίχως προοπτική.
Το αγοραστικό ενδιαφέρον του περιορίζεται, ο κύκλος εργασιών του μικραίνει βαθμιαία, το πελατολόγιό του μειώνεται δραστικά. Οποιος θέλει να βλέπει την κοντόθωρη λογική του άμεσου κέρδους δεν αντιλαμβάνεται πως η πλήρης απαξίωση οδηγεί καταναγκαστικά και μαθηματικά στο μαρασμό και στην παγερή αδιαφορία. Σε λίγο θα παίζουν μπάλα μόνο οι παράγοντες και οι δικηγόροι και ουδείς θα ενδιαφέρεται να τους χειροκροτήσει... Αυτό έλειπε δα...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου