Ο Χρήστος Κυριαζής γράφει στο προσωπικό του blog για το σούπερ αυτοδιοίκητο. Aπό την... παραλία και αφού έχει δώσει... ομηρική μάχη με την σύζυγο.
Αναγνώστες μου, γεια σας
Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές βρίσκομαι σε διακοπές και για να ανοίξω το λαπ-τοπ έδωσα ομηρική μάχη με τη σύζυγο. «Πας καλά άνθρωπέ μου;», με ρώτησε με βλέμμα που πρόδιδε μια αμφιβολία για τη διανοητική μου κατάσταση. «Αντί να πάμε για καφέ πλάι στο κύμα, θα χάσεις τον χρόνο ΜΑΣ (σ.σ. δώστε σημασία στα κεφαλαία γράμματα) για να γράψεις πάλι για τον Μπέο, τον Πιλάβιο και τον Γερουλάνο; Ούτε να το σκέφτεσαι...».
Δεν μάσησα αφού ξέρω ότι έχω μια λογική γυναίκα η οποία θα αντιλαμβανόταν αμέσως την ορθότητα των επιχειρημάτων μου. «Βρε κουτή», της είπα με ύφος που έσταζε σοφία, «τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται. Θα κάτσω μισή ωρίτσα, θα γράψω μια ελεγεία στο αυτονόητο και μετά θα κομπάζω για κανένα τρίμηνο ότι “τα `γραφα εγώ”. Δεν το κάνω για την μπάλα αλλά για την επαγγελματική μου καταξίωση»...
Λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω της με κοίταξε με αυστηρό βλέμμα και με προειδοποίησε: «Κακομοίρη μου, πετάγομαι λίγο στα μαγαζιά. Θα γυρίσω σε 20' και αν μέχρι τότε δεν έχεις τελειώσει, τότε αύριο να πας στη θάλασσα με τον Μπέο και τον Πιλάβιο». Ενεκα που ο Μπέος δεν είναι διαθέσιμος και ο Πιλάβιος δεν είναι πολύ δημοφιλής αυτήν την περίοδο, αποφάσισα να τα γράψω γρήγορα και περιεκτικά:
Η ΕΠΟ, η οποία προαλείφεται για διοργανώτρια του μεθεπόμενου πρωταθλήματος, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι παντελώς ανίκανη να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στον Ελληνα φίλαθλο. Δηλαδή στον πελάτη της...
Ακόμα και αν ο Πιλάβιος είναι έντιμος -πλην αδύναμος- πρόεδρος, η ουσία για την αποτελεσματικότητα της Ομοσπονδίας δεν αλλάζει.
Του χρόνου, στο πρώτο λάθος σφύριγμα διαιτητή υπέρ του Ολυμπιακού Βόλου ή στο πρώτο άτυχο αποτέλεσμα των Βολιωτών στην έδρα τους, οι δικαιολογημένοι συνειρμοί θα τραυματίσουν ξανά την αξιοπιστία του προϊόντος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον στοιχηματισμό και τη βία στα γήπεδα.
Η κυβέρνηση μπήκε αφελώς σε έναν χορό που δεν ήξερε τα βήματα αυξάνοντας την καχυποψίας της κοινής γνώμης. Διότι όταν διαφημίζεις την «κάθαρση» και αυτή δεν έρχεται είτε είσαι ανίκανος είτε αναξιόπιστος ή και τα δύο.
Δεν είναι δυνατόν ως κυβέρνηση -που διαφημίζεις και την «κάθαρση», για να μην ξεχνιόμαστε- να αναζητάς απίθανους εναλλακτικούς τρόπους για να χτυπήσεις τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο (φρένο στην κρατική χρηματοδότηση μέσω χορηγιών, στη διάθεση δημοτικών γηπέδων κ.λπ.). Είναι σαν να χειρουργείς για μπάι-πας καρδιάς ανοίγοντας τομή στη γάμπα... του αναισθησιολόγου.
Και όλα αυτά για τι; Για να μείνει αλώβητο το περίφημο «αυτοδιοίκητο», η ιερή αγελάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου που σήμερα έχει καταντήσει ανέκδοτο και ύβρις μαζί. Σαν να αναθέτεις τη διεύθυνση των φυλακών σε βαρυποινίτες επειδή είναι πιο... έμπειροι.
Φυσικά, δεν υπαινίσσομαι ότι αν αρθεί το αυτοδιοίκητο και περάσει το ποδόσφαιρο σε κρατικό έλεγχο τα πάντα θα αλλάξουν. Οταν μιλάμε για αυτό το κράτος, το πλήρως αποτυχημένο, το γεμάτο σκάνδαλα χωρίς... σκανδαλιάρηδες, δεν αποκλείω τα πράγματα να γίνουν και χειρότερα. Ομως τότε, ο φταίχτης θα έχει όνομα και επώνυμο ή έστω επωνυμία, ανάλογα με το πιο κόμμα θα βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Διότι σήμερα, ο Πιλάβιος εμφανίζεται ως αθώος του αίματος (το βεβαιώνει με κάθε ευκαιρία και ο Πλατινί αποκαλώντας τον δεικτικά «μον αμί Σοφοκλής»), η λοιπή ΕΠΟ είναι στιγματισμένη μεν, απρόσωπη δε (αν και τα διάβασα, δεν θυμάμαι κανένα από τα ονόματα όσων μετείχαν στη δευτεροβάθμια επιτροπή εφέσεων) και η πρόθυμη στα λόγια πολιτική ηγεσία, όποτε βρίσκει «τοίχο» προτάσσει ως γκαραντί δικαιολογία το άβατο του αυτοδιοίκητου.
Σιγά το Αγιον Ορος της μπάλας. Κοινώς και να θέλω να διαμαρτυρηθώ, να πάω να πιάσω από τον γιακά βρε παιδί μου τον υπεύθυνο, δεν ξέρω πού να αποταθώ. Πρόκειται για το παλιό τρικ της διάχυσης της ευθύνης, σύμφωνα με το οποίο είμαστε όλοι υπεύθυνοι (κατά το «μαζί τα φάγαμε») και τελικά όλοι αθώοι...
Ολοκληρώνοντας (έρχεται και η σύζυγος όπου να `ναι), δεν είναι δυνατόν η ίδια κυβέρνηση που ψαχουλεύει με θράσος ξανά και ξανά στην τσέπη μισθωτών και συνταξιούχων επειδή «ο σκοπός είναι δίκαιος», να μην τολμά να πάρει μια γενναία απόφαση με όποιο κόστος, ακόμα και αν αυτό θα πλήξει το «παντεσπάνι» του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ, της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ, εφόσον η ΟΥΕΦΑ κάνει πράξει τη διαχρονική απειλή της σύμφωνα με την οποία «no αυτοδιοίκητο, no party (στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις)».
Στην τελική, αν θέλει η ΟΥΕΦΑ πραγματικά να καθαρίσει η κόπρος, τότε είτε να μας υποδείξει έναν αποτελεσματικό τρόπο είτε να μας ανοίξει η ίδια την πόρτα για να μπούμε στο μαντρί...
Υ.Γ. Να με συμπαθούν οι φίλοι Βολιώτες και Καβαλιώτες, δεν έχω τίποτα με τις ομάδες τους. Ομως η ποινική δικαιοσύνη ουδεμία σχέση έχει με την αθλητική. Ακόμα και αν οι Μπέος, Ψωμιάδης (βρε που να είναι αυτή η ψυχή;) καταδικαστούν, το μήνυμα που εκπέμπει η «αθώωση» των ομάδων τους από την ΕΠΟ είναι επικίνδυνο.
Διότι στην περιφέρεια υπάρχουν δεκάδες φαλιρισμένες ΠΑΕ, με παράγοντες πρόθυμους να κάνουν τα «στραβά μάτια» στον εκάστοτε ιδιοκτήτη, αρκεί αυτός -ασχέτως πως- να φέρει επιτυχίες. Η τιμωρία ΚΑΙ των ομάδων σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ίσως αναγκάσει στο εξής τους θεματοφύλακες των ΠΑΕ, δηλαδή τα ερασιτεχνικά σωματεία και τις τοπικές κοινωνίες να προστατεύουν οι ίδιοι τις ομάδες τους από τις βουλές του κάθε τυχοδιώκτη ιδιοκτήτη. Μολονότι αυτό θα έπρεπε να είναι δουλειά του ευνομούμενου κράτους...
Υ.Γ.2: Πρόλαβα στο τσακ...
Πηγή: sentragoal.gr
Την ώρα που γράφονται τούτες οι γραμμές βρίσκομαι σε διακοπές και για να ανοίξω το λαπ-τοπ έδωσα ομηρική μάχη με τη σύζυγο. «Πας καλά άνθρωπέ μου;», με ρώτησε με βλέμμα που πρόδιδε μια αμφιβολία για τη διανοητική μου κατάσταση. «Αντί να πάμε για καφέ πλάι στο κύμα, θα χάσεις τον χρόνο ΜΑΣ (σ.σ. δώστε σημασία στα κεφαλαία γράμματα) για να γράψεις πάλι για τον Μπέο, τον Πιλάβιο και τον Γερουλάνο; Ούτε να το σκέφτεσαι...».
Δεν μάσησα αφού ξέρω ότι έχω μια λογική γυναίκα η οποία θα αντιλαμβανόταν αμέσως την ορθότητα των επιχειρημάτων μου. «Βρε κουτή», της είπα με ύφος που έσταζε σοφία, «τέτοιες ευκαιρίες δεν χάνονται. Θα κάτσω μισή ωρίτσα, θα γράψω μια ελεγεία στο αυτονόητο και μετά θα κομπάζω για κανένα τρίμηνο ότι “τα `γραφα εγώ”. Δεν το κάνω για την μπάλα αλλά για την επαγγελματική μου καταξίωση»...
Λίγο πριν κλείσει την πόρτα πίσω της με κοίταξε με αυστηρό βλέμμα και με προειδοποίησε: «Κακομοίρη μου, πετάγομαι λίγο στα μαγαζιά. Θα γυρίσω σε 20' και αν μέχρι τότε δεν έχεις τελειώσει, τότε αύριο να πας στη θάλασσα με τον Μπέο και τον Πιλάβιο». Ενεκα που ο Μπέος δεν είναι διαθέσιμος και ο Πιλάβιος δεν είναι πολύ δημοφιλής αυτήν την περίοδο, αποφάσισα να τα γράψω γρήγορα και περιεκτικά:
Η ΕΠΟ, η οποία προαλείφεται για διοργανώτρια του μεθεπόμενου πρωταθλήματος, απέδειξε για άλλη μια φορά ότι είναι παντελώς ανίκανη να εμπνεύσει εμπιστοσύνη στον Ελληνα φίλαθλο. Δηλαδή στον πελάτη της...
Ακόμα και αν ο Πιλάβιος είναι έντιμος -πλην αδύναμος- πρόεδρος, η ουσία για την αποτελεσματικότητα της Ομοσπονδίας δεν αλλάζει.
Του χρόνου, στο πρώτο λάθος σφύριγμα διαιτητή υπέρ του Ολυμπιακού Βόλου ή στο πρώτο άτυχο αποτέλεσμα των Βολιωτών στην έδρα τους, οι δικαιολογημένοι συνειρμοί θα τραυματίσουν ξανά την αξιοπιστία του προϊόντος με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τον στοιχηματισμό και τη βία στα γήπεδα.
Η κυβέρνηση μπήκε αφελώς σε έναν χορό που δεν ήξερε τα βήματα αυξάνοντας την καχυποψίας της κοινής γνώμης. Διότι όταν διαφημίζεις την «κάθαρση» και αυτή δεν έρχεται είτε είσαι ανίκανος είτε αναξιόπιστος ή και τα δύο.
Δεν είναι δυνατόν ως κυβέρνηση -που διαφημίζεις και την «κάθαρση», για να μην ξεχνιόμαστε- να αναζητάς απίθανους εναλλακτικούς τρόπους για να χτυπήσεις τη διαφθορά στο ποδόσφαιρο (φρένο στην κρατική χρηματοδότηση μέσω χορηγιών, στη διάθεση δημοτικών γηπέδων κ.λπ.). Είναι σαν να χειρουργείς για μπάι-πας καρδιάς ανοίγοντας τομή στη γάμπα... του αναισθησιολόγου.
Και όλα αυτά για τι; Για να μείνει αλώβητο το περίφημο «αυτοδιοίκητο», η ιερή αγελάδα του ελληνικού ποδοσφαίρου που σήμερα έχει καταντήσει ανέκδοτο και ύβρις μαζί. Σαν να αναθέτεις τη διεύθυνση των φυλακών σε βαρυποινίτες επειδή είναι πιο... έμπειροι.
Φυσικά, δεν υπαινίσσομαι ότι αν αρθεί το αυτοδιοίκητο και περάσει το ποδόσφαιρο σε κρατικό έλεγχο τα πάντα θα αλλάξουν. Οταν μιλάμε για αυτό το κράτος, το πλήρως αποτυχημένο, το γεμάτο σκάνδαλα χωρίς... σκανδαλιάρηδες, δεν αποκλείω τα πράγματα να γίνουν και χειρότερα. Ομως τότε, ο φταίχτης θα έχει όνομα και επώνυμο ή έστω επωνυμία, ανάλογα με το πιο κόμμα θα βρίσκεται στην κυβέρνηση.
Διότι σήμερα, ο Πιλάβιος εμφανίζεται ως αθώος του αίματος (το βεβαιώνει με κάθε ευκαιρία και ο Πλατινί αποκαλώντας τον δεικτικά «μον αμί Σοφοκλής»), η λοιπή ΕΠΟ είναι στιγματισμένη μεν, απρόσωπη δε (αν και τα διάβασα, δεν θυμάμαι κανένα από τα ονόματα όσων μετείχαν στη δευτεροβάθμια επιτροπή εφέσεων) και η πρόθυμη στα λόγια πολιτική ηγεσία, όποτε βρίσκει «τοίχο» προτάσσει ως γκαραντί δικαιολογία το άβατο του αυτοδιοίκητου.
Σιγά το Αγιον Ορος της μπάλας. Κοινώς και να θέλω να διαμαρτυρηθώ, να πάω να πιάσω από τον γιακά βρε παιδί μου τον υπεύθυνο, δεν ξέρω πού να αποταθώ. Πρόκειται για το παλιό τρικ της διάχυσης της ευθύνης, σύμφωνα με το οποίο είμαστε όλοι υπεύθυνοι (κατά το «μαζί τα φάγαμε») και τελικά όλοι αθώοι...
Ολοκληρώνοντας (έρχεται και η σύζυγος όπου να `ναι), δεν είναι δυνατόν η ίδια κυβέρνηση που ψαχουλεύει με θράσος ξανά και ξανά στην τσέπη μισθωτών και συνταξιούχων επειδή «ο σκοπός είναι δίκαιος», να μην τολμά να πάρει μια γενναία απόφαση με όποιο κόστος, ακόμα και αν αυτό θα πλήξει το «παντεσπάνι» του Ολυμπιακού, του ΠΑΟ, της ΑΕΚ ή του ΠΑΟΚ, εφόσον η ΟΥΕΦΑ κάνει πράξει τη διαχρονική απειλή της σύμφωνα με την οποία «no αυτοδιοίκητο, no party (στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις)».
Στην τελική, αν θέλει η ΟΥΕΦΑ πραγματικά να καθαρίσει η κόπρος, τότε είτε να μας υποδείξει έναν αποτελεσματικό τρόπο είτε να μας ανοίξει η ίδια την πόρτα για να μπούμε στο μαντρί...
Υ.Γ. Να με συμπαθούν οι φίλοι Βολιώτες και Καβαλιώτες, δεν έχω τίποτα με τις ομάδες τους. Ομως η ποινική δικαιοσύνη ουδεμία σχέση έχει με την αθλητική. Ακόμα και αν οι Μπέος, Ψωμιάδης (βρε που να είναι αυτή η ψυχή;) καταδικαστούν, το μήνυμα που εκπέμπει η «αθώωση» των ομάδων τους από την ΕΠΟ είναι επικίνδυνο.
Διότι στην περιφέρεια υπάρχουν δεκάδες φαλιρισμένες ΠΑΕ, με παράγοντες πρόθυμους να κάνουν τα «στραβά μάτια» στον εκάστοτε ιδιοκτήτη, αρκεί αυτός -ασχέτως πως- να φέρει επιτυχίες. Η τιμωρία ΚΑΙ των ομάδων σε ποδοσφαιρικό επίπεδο, ίσως αναγκάσει στο εξής τους θεματοφύλακες των ΠΑΕ, δηλαδή τα ερασιτεχνικά σωματεία και τις τοπικές κοινωνίες να προστατεύουν οι ίδιοι τις ομάδες τους από τις βουλές του κάθε τυχοδιώκτη ιδιοκτήτη. Μολονότι αυτό θα έπρεπε να είναι δουλειά του ευνομούμενου κράτους...
Υ.Γ.2: Πρόλαβα στο τσακ...
Πηγή: sentragoal.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου