Με
το απόλυτο μπάχαλο να συνεχίζεται στο Ελληνικό ποδόσφαιρο και την
ημερομηνία επανέναρξης του πρωταθλήματος να είναι ακόμη άγνωστη, έχει
ανοίξει μια μεγάλη κουβέντα όσο αφορά και το τι θα γίνει την... επόμενη
μέρα στην ΕΠΟ. Όσο κι αν ο νυν πρόεδρος Γιώργος Σαρρής είναι
«γαντζωμένος» στην καρέκλα του και... σφυρίζει αδιάφορα στην απαίτηση
όλης της φίλαθλης Ελλάδας για παραίτηση από την στιγμή που μια εθνική
ομάδα πρότυπο την έχει οδηγήσει σε μονοπάτια ταπείνωσης, δεν θα αργήσει η
ώρα που θα αναγκαστεί να... παραδώσει την σκυτάλη.
Για το καλό τόσο της Εθνικής Ελλάδος, όσο και του Ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα δεν θα πρέπει να καθυστερήσει άλλο. Εκεί ξεκινάει η κουβέντα της διαδοχής. Ήδη το όνομα του Γιώργου Καραγκούνη, έχει ακουστεί περισσότερο από καθένα κάτι που φαίνεται και στην ψηφοφορία που... τρέχει στο gazzetta για το πλέον κατάλληλο πρόσωπο.
Οι 3 από τις 4 μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) με επίσημο ή όχι τρόπο, έχουν τοποθετηθεί υπέρ του «τυπάρα», η κοινή γνώμη γνωρίζει καλά την «τρέλα του» και την λατρεία του με το ποδόσφαιρο και την εθνική και όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η ώρα της επίσημης πρότασης. Ο ίδιος ο Καραγκούνης έχει αποφύγει μέχρι τώρα να πάρει θέση, ενώ παράλληλα υπάρχει και το «30μηνο» της ΦΙΦΑ. Δεν είναι άλλωστε στον χαρακτήρα του να εμφανιστεί ως... τυμβωρύχος της προεδρίας, την στιγμή που η αγαπημένη του ομάδα έχει φάει σφαλιάρα ακόμη κι από τα Νησιά Φερόε και είναι με το... 1.5 πόδι εκτός Euro 2016. Eξάλλου έχοντας και την σφραγίδα ενός παίκτη που την εν Ελλάδι παρουσία του την έχει συνδυάσει με τον Παναθηναϊκό, επιθυμία του είναι να έχει ρόλο ως πρόσωπο κοινής αποδοχής και όχι ως ο εκπρόσωπος ενός εκ των δύο (ή περισσοτέρων στρατοπέδων).
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο «Κάρα» θα υπηρετούσε την συγκεκριμένη θέση με περισσότερο επαγγελματισμό, ζήλο και αξιοπρέπεια από τον Σαρρή ή τον κάθε άλλο «Βλαχοδήμαρχο» των Ενώσεων. Όμως βάζοντας σε μια ζυγαριά όλα τα δεδομένα, εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν μέσα σε όλο αυτό τον παραλογισμό, με την... διάλυση Σαρρή ή τον «πόλεμο» Μαρινάκη-Μελισσανίδη, αν μπορεί ο Καραγκούνης (ή όποιος άλλος) να βγει μπροστά και να... ανθίσει.
Η μία άποψη είναι αυτή που θέλει τον «Νο139 συμμετοχές στην Εθνική» να μην αναλαμβάνει ένα τόσο σημαντικό πόσο. Μια τόσο μεγάλη ευθύνη στην πλάτη του από το... πουθενά. Μόλις πριν μερικούς μήνες φορούσε φανέλα και σορτσάκι κι έδινε τις μάχες του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με τις πρώτες... στραβές του Ρανιέρι μπήκε εσπευσμένα στα αποδυτήρια ξανά για να φτιάξει το κλίμα. Τώρα πάλι πάνω στην... οργή για την διοίκηση Σαρρή, να πάρει θέση προέδρου στην ΕΠΟ.
Όλα είναι κινήσεις βιαστικές. Όλοι (και ίσως όχι άδικα) θεωρούν τον «Κάρα» κεφάλαιο και μάλιστα «χρυσό» και τονίζουν πως μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Υπό πίεση όμως τίποτα δεν γίνεται σωστά και ούτε υπάρχει η δυνατότητα να... καίμε προσωπικότητες σαν τον Καραγκούνη.
Aπό την άλλη πλευρά υπάρχουν οι υπέρμαχοι του «ή τώρα ή ποτέ». Προφανώς σε αυτή την κατηγορία βρίσκονται και οι παραπάνω ομάδες, αλλά και άλλες ακόμη που έστω κι αν δεν το ανακοίνωσαν θα στήριζαν μια υποψηφιότητα τέτοια. Στην φαρέτρα των επιχειρημάτων τους τονίζουν πως άλλος χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.
Ήδη κανείς βλέπει το πόσο έχει απαξιωθεί το πρωτάθλημα και βασικά το πόσο κινδυνεύει η εθνική να καταντήσει και πάλι η αδιάφορη ομάδα ή ο περίγελος στην προ Ρεχάγκελ εποχή. Οπότε υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή ώστε ο Καραγκούνης (ή όποιος άλλος της γενιάς του) να βγει μπροστά. Άλλωστε οι «στρατηγοί» μέσα από τις μάχες δοξάζονται και παίρνουν τα παράσημα. Κι αυτή την περίοδο το Ελληνικό ποδόσφαιρο δίνει μια μάχη επιβίωσης σε όλα τα επίπεδα.
Όπως κι αν έχει, πλέον το... μπαλάκι πάει και στον πρώην αρχηγό της εθνικής που θα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του και βασικά να γνωστοποιήσει αν τον ενδιαφέρει μια τέτοια κουβέντα και... θέση.
Για το καλό τόσο της Εθνικής Ελλάδος, όσο και του Ελληνικού ποδοσφαίρου γενικότερα δεν θα πρέπει να καθυστερήσει άλλο. Εκεί ξεκινάει η κουβέντα της διαδοχής. Ήδη το όνομα του Γιώργου Καραγκούνη, έχει ακουστεί περισσότερο από καθένα κάτι που φαίνεται και στην ψηφοφορία που... τρέχει στο gazzetta για το πλέον κατάλληλο πρόσωπο.
Οι 3 από τις 4 μεγαλύτερες ομάδες της Ελλάδας (Παναθηναϊκός, ΑΕΚ, ΠΑΟΚ) με επίσημο ή όχι τρόπο, έχουν τοποθετηθεί υπέρ του «τυπάρα», η κοινή γνώμη γνωρίζει καλά την «τρέλα του» και την λατρεία του με το ποδόσφαιρο και την εθνική και όλα δείχνουν ότι πλησιάζει η ώρα της επίσημης πρότασης. Ο ίδιος ο Καραγκούνης έχει αποφύγει μέχρι τώρα να πάρει θέση, ενώ παράλληλα υπάρχει και το «30μηνο» της ΦΙΦΑ. Δεν είναι άλλωστε στον χαρακτήρα του να εμφανιστεί ως... τυμβωρύχος της προεδρίας, την στιγμή που η αγαπημένη του ομάδα έχει φάει σφαλιάρα ακόμη κι από τα Νησιά Φερόε και είναι με το... 1.5 πόδι εκτός Euro 2016. Eξάλλου έχοντας και την σφραγίδα ενός παίκτη που την εν Ελλάδι παρουσία του την έχει συνδυάσει με τον Παναθηναϊκό, επιθυμία του είναι να έχει ρόλο ως πρόσωπο κοινής αποδοχής και όχι ως ο εκπρόσωπος ενός εκ των δύο (ή περισσοτέρων στρατοπέδων).
Κανείς δεν αμφιβάλλει ότι ο «Κάρα» θα υπηρετούσε την συγκεκριμένη θέση με περισσότερο επαγγελματισμό, ζήλο και αξιοπρέπεια από τον Σαρρή ή τον κάθε άλλο «Βλαχοδήμαρχο» των Ενώσεων. Όμως βάζοντας σε μια ζυγαριά όλα τα δεδομένα, εύκολα μπορεί να αναρωτηθεί κανείς αν μέσα σε όλο αυτό τον παραλογισμό, με την... διάλυση Σαρρή ή τον «πόλεμο» Μαρινάκη-Μελισσανίδη, αν μπορεί ο Καραγκούνης (ή όποιος άλλος) να βγει μπροστά και να... ανθίσει.
Η μία άποψη είναι αυτή που θέλει τον «Νο139 συμμετοχές στην Εθνική» να μην αναλαμβάνει ένα τόσο σημαντικό πόσο. Μια τόσο μεγάλη ευθύνη στην πλάτη του από το... πουθενά. Μόλις πριν μερικούς μήνες φορούσε φανέλα και σορτσάκι κι έδινε τις μάχες του μέσα στον αγωνιστικό χώρο. Με τις πρώτες... στραβές του Ρανιέρι μπήκε εσπευσμένα στα αποδυτήρια ξανά για να φτιάξει το κλίμα. Τώρα πάλι πάνω στην... οργή για την διοίκηση Σαρρή, να πάρει θέση προέδρου στην ΕΠΟ.
Όλα είναι κινήσεις βιαστικές. Όλοι (και ίσως όχι άδικα) θεωρούν τον «Κάρα» κεφάλαιο και μάλιστα «χρυσό» και τονίζουν πως μπορεί να καταφέρει τα πάντα. Μπορεί να είναι κι έτσι. Υπό πίεση όμως τίποτα δεν γίνεται σωστά και ούτε υπάρχει η δυνατότητα να... καίμε προσωπικότητες σαν τον Καραγκούνη.
Aπό την άλλη πλευρά υπάρχουν οι υπέρμαχοι του «ή τώρα ή ποτέ». Προφανώς σε αυτή την κατηγορία βρίσκονται και οι παραπάνω ομάδες, αλλά και άλλες ακόμη που έστω κι αν δεν το ανακοίνωσαν θα στήριζαν μια υποψηφιότητα τέτοια. Στην φαρέτρα των επιχειρημάτων τους τονίζουν πως άλλος χρόνος για χάσιμο δεν υπάρχει.
Ήδη κανείς βλέπει το πόσο έχει απαξιωθεί το πρωτάθλημα και βασικά το πόσο κινδυνεύει η εθνική να καταντήσει και πάλι η αδιάφορη ομάδα ή ο περίγελος στην προ Ρεχάγκελ εποχή. Οπότε υποστηρίζουν πως δεν υπάρχει καταλληλότερη στιγμή ώστε ο Καραγκούνης (ή όποιος άλλος της γενιάς του) να βγει μπροστά. Άλλωστε οι «στρατηγοί» μέσα από τις μάχες δοξάζονται και παίρνουν τα παράσημα. Κι αυτή την περίοδο το Ελληνικό ποδόσφαιρο δίνει μια μάχη επιβίωσης σε όλα τα επίπεδα.
Όπως κι αν έχει, πλέον το... μπαλάκι πάει και στον πρώην αρχηγό της εθνικής που θα πρέπει να ανοίξει τα χαρτιά του και βασικά να γνωστοποιήσει αν τον ενδιαφέρει μια τέτοια κουβέντα και... θέση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου