Είναι αλήθεια πως οι προπονητής της πρώην γιουγκοσλαβικής σχολής είναι ολίγον περίεργοι, πιο αυστηροί αν θέλετε, σε θέματα που έχουν να κάνουν με την προσαρμογή ενός νέου παίκτη μεσούσης της περιόδου.
Πόσες και πόσες φορές είδαμε στο παρελθόν τον Ομπράντοβιτς να παίρνει μετά βίας παίκτες και να τους χρησιμοποιεί για δίλεπτα - τρίλεπτα ή να κάνει κανένα μήνα για να τους βάλει στην 12άδα.
Θυμάμαι για παράδειγμα την περίπτωση του Χάισλιπ, που ήρθε πάνω σε... Hummer, αλλά τελικά έφυγε νύχτα, απογοητεύοντας με την εικόνα του, κατατάσσοντας τον εαυτό του στη λίστα με τις πιο αποτυχημένες μεταγραφές στην ιστορία του Παναθηναϊκού.
Θυμάμαι επίσης τον Χάντερ, έναν άλλον Αμερικανό που προστέθηκε στα μισά της σεζόν, με τον «Ζοτς» να κάνει πλάκα στους δημοσιογράφους και να υπόσχεται... 20άρες και 30άρες από τον παίκτη, γνωρίζοντας ωστόσο πως ήταν απλά μια λύση ανάγκης, ένας παίκτης που περισσότερο θα τον βοηθούσε στην προπόνηση.
Η αλήθεια είναι ότι γενικά ο Παναθηναϊκός δεν το 'χει με τους παίκτες που υπογράφουν μεσούσης της περιόδου. Αν κάνουμε μια αναδρομή στο παρελθόν, θα διαπιστώσουμε πως σε ποσοστό 70%-80% οι κινήσεις δεν βγήκαν και οι μόνες ίσως που αποδείχτηκαν «λίρα 100» είναι αυτές των τελευταίων χρόνων, για παράδειγμα του Γκιστ ή του Κάρι που βοήθησε πολύ την πρώτη του χρονιά.
Η προσαρμογή σε μια ομάδα σαν τον Παναθηναϊκό δεν είναι εύκολη υπόθεση και το αντιλαμβάνεται αυτή την περίοδο ο Γκάνι Λαουάλ. Ενας Αμερικανός που αποκτήθηκε για να λύσει πολλά προβλήματα στη ρακέτα, αλλά προς το παρόν έχει πάρει ελάχιστο χρόνο συμμετοχής στα παιχνίδια. Στο ελληνικό πρωτάθλημα μετράει 9:47 κατά μέσο όρο στα 4 ματς που έχει αγωνιστεί, στην Ευρωλίγκα 3:57, με αποτέλεσμα ο Παναθηναϊκός να μην έχει πάρει ακόμη αυτό που αναζητούσε, όταν ο Ντούσκο Ιβάνοβιτς ορθώς είπε «ναι» σ' αυτή τη μεταγραφή.
Ο Παναθηναϊκός είναι μια ομάδα που απαιτεί το μάξιμουμ της συγκέντρωσης και της επιμονής στις λεπτομέρειες. Γενικότερα σε υψηλό επίπεδο δεν υπάρχει η πολυτέλεια να σκεφτείς για δύο-τρία δευτερόλεπτα, την ώρα που οι συμπαίκτες σου ξεκινούν να εφαρμόζουν αυτό που ζητά ο προπονητής. Η άμεση αντίδραση, τα γρήγορα αντανακλαστικά και οι μηχανικές κινήσεις σε κάποιες περιπτώσεις θεωρούνται αυτονόητες, αλλά για να τις αποκτήσεις χρειάζεται χρόνος και σκληρή δουλειά. Σε διαφορετική περίπτωση, μέχρι να σκεφτείς, η φάση έχει «τρέξει» και η δική σου κίνηση μπορεί να να είναι αυτή που θα χαλάσει ένα σύστημα και θα σε κάνει να φαίνεσαι σαν τη μύγα μέσα στο γάλα.
Η περίπτωση του Λαουάλ είναι διπλά δύσκολη κι αυτό γιατί ο Αμερικανός αποκτήθηκε για έναν ρόλο που είναι κομβικός σ' αυτό που ήθελε να δοκιμάσει ο Ιβάνοβιτς. Δεν είναι δηλαδή ο παίκτης τύπου Μπλουμς που θα βγει από ένα διπλό σκριν και θα επιχειρήσει το τρίποντο. Είναι μια θέση από την οποία εξαρτάται σε πολύ μεγάλο βαθμό ολόκληρη η επίθεση του Παναθηναϊκού. Τα πικ εντ ρολ που έγιναν επιστήμη όλα αυτά τα χρόνια με τον Διαμαντίδη σε ρόλο οργανωτή, απαιτούν συγκέντρωση στο μάξιμουμ και αντιδράσεις τόσο αντανακλαστικές που σχεδόν κανείς δεν μπορεί να τις αποκτήσει από την πρώτη μέρα.
Από την άλλη βέβαια, όσο δύσκολη κι αν είναι η απόλυτη προσαρμογή, θα πρέπει η θεωρία να μετατραπεί σε πράξη και ο Λαουάλ να αυξάνει σταδιακά το χρόνο του, ώστε να αποκτήσει αυτή το «κλικ» που του λείπει για να προσφέρει όσα περιμένουν οι φίλοι του Παναθηναϊκού. Τα τρίλεπτα και τα πεντάλεπτα του δίνουν γεύση για τις δυσκολίες που έχει να αντιμετωπίσει, αλλά δεν φτάνουν για να γίνει η προσαρμογή μια ώρα αρχύτερα.
Είναι σίγουρο ότι ο Ιβάνοβιτς τα έχει ζυγίσει όλα αυτά και το βασικό του μέλημα είναι να έχει ετοιμοπόλεμο τον Λαουάλ στα δύσκολα που ακολουθούν, πρώτα στο ελληνικό πρωτάθλημα και κατά δεύτερον στην Ευρωλίγκα. Το γεγονός ότι ο Μαυροβούνιος τεχνικός επέλεξε τον συγκεκριμένο παίκτη για να έναν συγκεκριμένο ρόλο που έλειπε από τον Παναθηναϊκό, δείχνει πως αν μη τι άλλο έχει φανταστεί απόλυτα αυτό που θα πάρει από τον παίκτη του και είναι θέμα διαχείρισης το πότε θα το καταφέρει...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου