Ολο και πιο συχνά πιάνω πλέον τον εαυτό μου να έρχεται στην αμήχανη θέση που τον βάζει κάθε τέτοια ερώτηση. Είναι η αμήχανη στιγμή που πρέπει να προβληματίσω ή να απογοητεύσω έναν γονιό, ο οποίος στη συνέχεια θα αναγκαστεί να απογοητεύσει τον πιτσιρικά του. Διότι καιρό με τον καιρό, χρόνο με τον χρόνο, όσο περισσότερο βαθαίνει η κρίση, τόσο μεγαλώνει η παραοικονομία του αθλητισμού και ειδικά του ποδοσφαίρου, η οποία εκμεταλλεύεται τις παιδικές ψυχές και τυραννά τους γονείς, ψυχικά και οικονομικά.
Ολο αυτό συμβαίνει και επειδή στην Ελλάδα κυκλοφορούν εκατοντάδες χιλιάδες, για να μη πω εκατομμύρια, γονείς που στηρίζουν πάνω στα παιδιά την αδικαιολόγητη προσδοκία να τους κάνουν εκατομμυριούχους επειδή “το παιδί έχει μεγάλο ταλέντο, θα γίνει παικταράς”. Κάπως έτσι τα γήπεδα και ένα σωρό τσαντίρια και παραπήγματα τα οποία αυτοαποκαλούνται γήπεδα γεμίζουν τα απογεύματα και τα σαββατοκύριακα από γονείς – θύματα. Πέφτουν θύματα όλων αυτών των αεριτζήδων που εμπορεύονται το όνειρο, οι οποίοι στήνουν τουρνουά, στα οποία “έρχονται σκάουτερς από μεγάλες ομάδες για να δουν νέα ταλέντα” και εισπράττουν εκατοντάδες ευρώ από το πορτοφόλι του μπαμπά.
Στην υπόθεση που συζητάμε η πηγή του κακού είναι η απουσία ενός “Κέντρου Προστασίας Καταναλωτή της ποδοσφαιρικής αγοράς”. Και είναι η ίδια η αγορά (μαζί με την μαύρη αγορά) του ποδοσφαίρου που δεν έχει επιτρέψει την δημιουργία και την δράση μιας τέτοιας Ενωσης, η οποία θα λειτουργούσε προς το συμφέρον του παιδιού και του γονιού. Και φυσικά η Ελληνική Ποδοσφαιρική Ομοσπονδία ούτε που το έχει σκεφτεί να δοκιμάσει να χαρτογραφήσει ουσιαστικά και όχι τυπικά αυτή την αγορά και να ξεχωρίσει τους ευσυνείδητους και πιστοποιημένους επαγγελματίες αυτού του χώρου από τους τυχοδιώκτες, τους αεριτζήδες και τους απατεώνες που κυκλοφορούν. Θα μπορούσε να δράσει η γενική γραμματεία Αθλητισμού για να σώσει τον μέσο Ελληνα που καθημερινά πέφτει θύμα εξαπάτησης επισκεπτόμενος αυτά τα σούπερ μάρκετ που πωλούν ψεύτικα όνειρα στους πιτσιρικάδες και τους γονιούς τους; Μέχρι σήμερα δυστυχώς δεν το δοκίμασε ποτέ αυτό η γ.γ.Α. ή το υπουργείο Αθλητισμού.
Γιατί την “πατάνε” οι γονείς; Τα πιο εύκολα θύματα είναι οι “άμπαλοι”, δηλαδή αυτοί που στη ζωή δεν υπήρξαν ποτέ ούτε ενεργοί φίλαθλοι και συνεπώς πηγαίνουν ξυπόλυτοι στα αγκάθια επειδή τους τραβά ο πιτσιρικάς από το μανίκι. Οι γονείς αυτής της κατηγορίας καταπίνουν αμάσητη κάθε ιστορία που τους πλασάρει ένας προπονητής/ιδιοκτήτης σχολής ποδοσφαίρου/ιδιοκτήτης γηπέδων 5Χ5/μάνατζερ και πληρώνουν το κόστος κάθε επιθυμίας που τους βάζει ο γιος. Η δική τους ζημιά πάντως είναι πολύ μικρότερη από αυτή που παθαίνουν οι “πονηροί” γονείς, δηλαδή αυτοί που θεωρούν εαυτόν μυημένο στα μυστικά του ποδοσφαίρου και φροντίζουν να φουσκώνουν τα μυαλά του πιτσιρικά και να του δημιουργούν υψηλές προσδοκίες για μεγάλη καριέρα. Στο τέλος της διαδρομής, όταν η φούσκα της ποδοσφαιρικής καριέρας σκάει, οι γονείς αυτής της κατηγορίας έχουν μπροστά τους έναν έφηβο στα πρόθυρα κατάθλιψης, ο οποίος νιώθει στα 15 του ότι έχει τελειώσει η ζωή του επειδή δεν μπορεί να κυνηγήσει το όνειρό του και να γίνει πλούσιος και πρωταθλητής. Σε αυτή την κατηγορία είναι και οι γονείς – προπονητές, ή γονείς – μάνατζερ, που κολλάνε σαν βεντούζα στον πιτσιρικά για να τον “κράξουν” σε κάθε αποτυχημένη προσπάθεια, ή ορμάνε στον προπονητή για να του κάνουν υποδείξεις για τη θέση που πρέπει αυτός να χρησιμοποιεί τον γιο τους, ή γυρίζουν το παιδί από οντισιόν σε οντισιόν και το υποβάλουν διαρκώς και επανειλημμένα στην ψυχοφθόρο διαδικασία της δοκιμής. Αυτοί καταστρέφουν και την ψυχή του παιδιού και την οικογενειακή οικονομία.
Και τι προτείνεις, θα αναρωτηθείτε, ειδικά όσοι ανησυχείτε για τον πιτσιρικά σας. Σε μια κανονική χώρα δεν θα χρειαζόταν να κάνω πρόταση, διότι η Ομοσπονδία θα είχε φροντίσει να καθαρίσει και να χαρτογραφήσει πλήρως αυτή την αγορά προκειμένου να αποβάλλει τους τυχοδιώκτες και να μην επιτρέπει στον κάθε τυχάρπαστο να στήνει ένα “trial με ξένους προπονητές” το οποίο κοροϊδεύει γονείς και παιδιά. Στην Ελλάδα του 2015 θα φόρτωνα στην κυβέρνηση την απαίτηση να επιβάλει στην ΕΠΟ να δημιουργήσει ένα σώμα δίωξης των λαθρεμπόρων του ποδοσφαίρου και των εμπόρων μαϊμού ποδοσφαιρικών προϊόντων. Και θα απαιτούσα από το υγιές κομμάτι αυτής της αγοράς, των ποδοσφαιρικών ακαδημιών και των πιστοποιημένων ατζέντηδων, να δημιουργήσει μια Ενωση προστασίας του γονιού – καταναλωτή, που θα μπορούσε να λειτουργήσει αρχικά έστω ως κέντρο παροχής πληροφοριών και συμβουλών προς τους γονείς.
Αν δεν συμβεί τίποτα από αυτά, οι γονείς θα εξακολουθούν να κυκλοφορούν απροστάτευτοι. Και επειδή οι πιτσιρικάδες θα παραμείνουν ευάλωτοι, έτοιμοι να ενθουσιαστούν με κάθε πρόταση ενός συμμαθητή, ενός δασκάλου, ενός προπονητή που θα τους μιλήσει για ένα τουρνουά με 5θήμερη εκδρομή σε μια άλλη ελληνική ή ευρωπαϊκή πόλη, αυτή η μαύρη αγορά θα συνεχίσει να κάνει χρυσές δουλειές, και θα συνεχίσει να ξεβράζει κάθε χρόνο χιλιάδες εφήβους που βιώνουν σε μια τόσο ευαίσθητη ηλικία την απογοήτευση που πηγάζει από την αίσθηση ότι έχουν αποτύχει και έχουν διαψεύσει τις προσδοκίες των γονιών τους, οι οποίοι είχαν επενδύσει πάνω στο παιδί τα όνειρα για μια εύκολη δική τους ζωή και μαζί τα τελευταία ευρώ που τους περίσσευαν αντί να τα φυλάξουν για τις σπουδές του παιδιού τους.
ΥΓ. Ο πιτσιρικάς της φωτογραφίας είναι ένα υποψήφιο θύμα. Για καλή του τύχη όμως ο πατέρας του εκτός από “ξύπνιος” είναι και αδερφός μου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου