Αναλυτικά, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου μίλησε για:
-το στόχο και την κατάληξη στο Ευρωπαϊκό: «Σε αυτές τις διοργανώσεις δεν μπορείς να βλέπεις μακριά. Είχαμε στόχο να πηγαίνουμε παιχνίδι με παιχνίδι. Αν βλέπεις πιο μακριά από εκεί που πρέπει, τότε χάνεις τη συγκέντρωση σου. Και ειδικά όταν μιλάμε για τέτοιες ηλικίες, που ο συναισθηματικός κόσμος είναι περισσότερο ευμετάβλητος. Αλήθεια, πάντως, είναι ότι γενικά ξεπεράσαμε τις προσδοκίες μας στο τουρνουά. Αυτές ήταν χαμηλότερες. Εμείς όμως καταφέραμε και πιάσαμε ουρανό».
-τις ήττες στην πρώτη φάση: «Στη δεύτερη φάση του τουρνουά αυτές οι ήττες μάς συσπείρωσαν σε μεγάλο βαθμό. Κάποιες φορές μάλιστα ο φόβος κάνει καλό. Ο φόβος του αποκλεισμού στην προκειμένη περίπτωση. Σου "ξυπνάει" όλα τα αντανακλαστικά. Και έτσι τα καταφέραμε, κάνοντας 6 νίκες σε 6 παιχνίδια. Κάθε παιχνίδι από κει και πέρα ήταν ένας τελικός».
-τις νίκες στα νοκ άουτ: «Στον ημιτελικό και στον τελικό παίξαμε με τις δύο καλύτερες τακτικά ομάδες του τουρνουά. Αναγνωρίσανε τα αδύνατά μας σημεία οι Λιθουανοί και οι Τούρκοι και είχαν απαντήσεις. Με τους Τούρκους είχαμε παίξει και στη δεύτερη φάση του Ευρωμπάσκετ και τους είχαμε κερδίσει εύκολα, αλλά τότε ήταν διαφορετικό ματς. Εμείς καιγόμασταν για τη νίκη, όχι όμως και η Τουρκία. Στο ημίχρονο του τελικού υπήρχε μία άνευ προηγουμένου νευρικότητα. Ήταν ξεκάθαρο ότι στο πρώτο μέρος δεν λειτουργούσαμε σωστά και στις δύο άκρες του γηπέδου. Εμείς είπαμε στα παιδιά να μπουν στο δεύτερο ημίχρονο, να ευχαριστηθούν το παιχνίδι, το οποίο έβλεπε όλη η Ελλάδα, και να έχουν υπομονή. Με τον σωστό τρόπο, μπορέσαμε και πανηγυρίσαμε στο τέλος».
-το χαμένο τρίποντο του Κορκμάζ στο 59-57, 34’’ πριν το τέλος: «Η πορεία της μπάλας από τα χέρια του Κορκμάζ προς το καλάθι ήταν σαν να είχε διάρκεια δύο λεπτά. Η μπάλα δεν έφθανε ποτέ. Η αγωνία μας ήταν μεγάλη. Είναι από τα σουτ που συνήθως βάζει, αλλά για να το χάσει, έπαιξε ρόλο και η κούραση που είχε. παίζοντας συνέχεια τόσο στον τελικό όσο και στους προηγούμενους αγώνες».
-τους πρωταγωνιστές Χαραλαμπόπουλο και Παπαγιάννη: «Ο Βασίλης δίκαια πήρε τον τίτλο του πολυτιμότερου παίκτη του τουρνουά. Ήταν αληθινός ηγέτης. Δεν υπήρχε τομέας που να υστέρησε. Ήταν παντού. Η παρουσία του ήταν ολοκληρωτική. Ο Γιώργος ήταν ο παίκτης πάνω στον οποίο χτίσαμε όλη μας την άμυνα. Ήταν ο θεμέλιος λίθος. Είναι μεγάλη υπόθεση η δυνατότητα του να μαζεύει τα ριμπάουντ και να αλλοιώνει τα σουτ. Βεβαία, σε αρκετά παιχνίδια μάς βοήθησε πολύ και στο επιθετικό κομμάτι. Για το πού μπορούν να φθάσουν αυτά τα παιδιά, μόνο ενδείξεις υπάρχουν. Το θέμα είναι πόσο πολύ και καλά θα συνεχίσουν να δουλεύουν. Πρέπει, πάντως, να αναφέρουμε ότι μέσα στο τουρνουά, μέσα από τα παιχνίδια, εξελίχθηκαν και παίκτες που ήταν ρολίστες. Όπως ο Δίπλαρος και ο Μιλεντίγεβιτς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου