Ο Αποδυτηριάκιας «μιλάει» με ονόματα. Γίνανε πολλά στον Άρη για να έχει
αυτή την κατάληξη. Έπεσε πολύ δουλειά, οι άνθρωποι συγκεκριμένοι και
γνωστοί, όλοι αρειανοί...
Προσπάθησαν πολύ, μέχρι θυσίες έκαναν, για να διαλύσουν την ομάδα. Έτσι
είναι. Ο Άρης είναι διαλυμένος κι αυτό δεν είναι τυχαίο. Συμπτωματικό.
Ούτε έργο πρακτόρικο.
Να ξέρουμε τι λέμε. Τον Άρη τον έχουν σκοτώσει. Αρειανοί.
Τον έχουν λοιώσει τον Άρη. Όλοι αυτοί που τον αγαπάνε. Με τον τρόπο
τους. Και ποια είναι η επόμενη σελίδα; Δεν γλυτώνει, δεν καθαρίζει η
ομάδα και με το φούντο στην Γ΄εθνική. Επειδή θα γίνει, αν γίνει έτσι, με τις χειρώτερες προοπτικές. Είπαμε. Να ξέρουμε τι λέμε.
Ποιος είναι ο κύριος Στεφανίδης, ο πρόεδρος της ΠΑΕ;
Δεν τον ξέρω τον άνθρωπο που ήρθε στην ανώνυμη εταιρεία από την Κοινωνία
Μελών για να φέρει χρηματοδότες, επενδυτές, χορηγούς, σπόνσορες και
πολλούς άλλους χαρτωμένους. Ούτε τον κύριο Φουρλίγκα της ΚΜΑ γνωρίζω. Και τι μπορούν να καταφέρουν οι σημερινοί κλειδοκράτορες.
Ξέρω μόνο τον "πυροβολητή" Λάμπρο Σκόρδα που ανέβηκε
στο λόφο υψηλά κι είναι έτοιμος να ρίξει τις μπόμπες από το κανόνι του.
Δεν είναι πλέον θεσμικός ο πρώην πρόεδρος της ΠΑΕ, όμως έχει φορτώσει
πολύ μπαρούτι στην πολεμίστρα του. Γιατί δεν θέλει την Γ' εθνική, για
τους δικούς του λόγους.
ΤΗΝ ΟΜΑΔΑ με τους πιο φανατικούς οπαδούς, αποκαλύπτει ο apodytiriakias.gr
Δεν ήταν περισσότεροι από 150-180 άτομα. Όχι πιτσιρικάδες, οι
περισσότεροι οικογενειάρχες. Κοκκινιώτες και κανονικοί της φυλής
ποδοσφαίρου. Γουστάρανε τη μπάλλα, τη βρίσκανε στο γήπεδο. Κι όλοι ήταν
μια παρέα. Δεν έχει ξαναγίνει.
Μια παρέα, μια ομάδα, ένα τάγμα στρατού που κτύπαγε σαν ένας
άνθρωπος. Όλοι μαζύ. Ικανοί να αδειάσουν από τους οπαδούς της ακόμα κι
αν αυτοί ήταν πενταπλάσιοι, το γήπεδο της αντίπαλης ομάδας. Το έλεγαν,
στα σοβαρά, και κάπου είχε γραφτεί τότε, ότι «Αν ανέβουμε Α΄ εθνική
μέχρι και την Τούμπα όλη θα σαρώσουμε έτσι και μας κουνηθούν τα παόκια,
εμείς οι 150…».
Οι 300 του Εθνικού και οι 150 της Νίκαιας. Του Α.Ο.Νικαίας. Σήμερα
έχει αλλάξει όνομα και κάπου βολοδέρνει στο γάμα τοπικό του Πειραιά.
Πριν 30 χρόνια πρωταγωνιστούσε στην Γ΄ εθνική. Μεγάλη μπάλλα ο
Α.Ο.Νικαίας. Αλανιάρικη και αρτίστικη. Με παικταράδες, με φίρμες.
Ιντζογλου Θανάσης, Ελευθεριάδης Τάκης, Ζωαννός Ανδρέας, Βρεκούσης,
Βενέτης, Κοντόπουλος, ο μέγας Ρόζος.
Ο αποδυτηριάκιας Κυριακή πρωϊ στο ξερό έβλεπε Α.Ο. Νικαίας.
Βραζιλιάνικη μπάλλα, με παίκτες λες κι ήταν συμπαίκτες όταν
πρωτοκλωτσούσε ο Πελέ στις αμμουδιές της Κομπακαμπάνα.
Αυτοί οι 150 δεν βαράγανε μόνο. Ήταν και πλακατζήδες. Μνημεία
ανεκδοτολογίας και χιούμορ οι ατάκες τους, αυθόρμητες κι όχι προκατ, που
αμολούσαν στη διάρκεια του παιχνιδιού.
Μια φορά κάτι είπε ένας οπαδός του Ηλυσιακού στο γήπεδο του, την ώρα
του αγώνα, και τους έβγαλαν όλους έξω τους ηλυσιακούς. Έμεινε στην
Ιστορία. Όπως το ξύλο στο ξενοδοχείο του Αιολικού, επειδή για τους
Κοκκινιώτες δεν είχαν φερθεί σωστά όταν η ομάδα τους έπαιξε στη
Μυτιλήνη. Ξύλο που είχε γίνει πρωτοσέλιδο.
Μάλλον θα χρειαστεί να επανέλθω για τον Α.Ο.Νικαίας, το πιο καλτ
ποδοσφαιρικό καφενείο της Ελλάδος. Η έδρα της ομάδας, τα γραφεία της, το
στέκι ποδοσφαιριστών και φιλάθλων, ήταν το καφενείο της, στην Πλατεία
της Οσίας Ξένης. Εκεί ακριβώς που έγινε το μπλόκο των Γερμανών.
Πηγή: sportdog.gr
Δευτέρα 28 Ιουλίου 2014
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου