Οι
δύο καινούργιοι ακραίοι του Ολυμπιακού, ο Ομάρ κι ο Μαζουακού, μπορεί
να εξελιχθούν, στο επιθετικό κομμάτι του παιχνιδιού, σε παίκτες-κλειδιά
της ομάδας, όπως έχουμε δει από τον πρώτο και στα τρία φιλικά κι από τον
δεύτερο, σε ακόμη πιο θεαματικό βαθμό, στο τελευταίο, και μοναδικό,
φιλικό που έπαιξε.
Διότι φεύγουν πολλές φορές μπροστά και δη αρκετά σωστά κι επικίνδυνα, προσθέτοντας μεγάλη ενέργεια στο παιχνίδι της ομάδας. Όμως, χρειάζονται ακόμη αρκετά μαθήματα στο αμυντικό κομμάτι από το Μίτσελ και τους Νικοπολίδη-Αλκόρτα (γκολκίπερ ο μεν, αμυντικός ο δε…), όπως διαπιστώσαμε και στο φιλικό με τη Μίλαν. Για παράδειγμα στη φάση του δοκαριού των Ιταλών, ο Ομάρ δεν μάρκαρε καλά τον παίκτη και με τον τρόπο αυτό σα να του άνοιξε χώρο για να σουτάρει. Αλλά και στο ξεκίνημα του ματς, στην ευκαιρία της Μίλαν, με το σουτ του Ιταλού πάνω στο Ρομπέρτο, ο Νορβηγός δεν κάλυψε σωστά-όπως πάντως στην αρχή της φάσης κι ο Νιάνγκ είχε ξεφύγει εύκολα από το Σάμαρη.
Πάνω απ΄όλα, βέβαια, χρειάζεται ακόμη να μάθουν οι δύο νεαροί παίκτες τους δύο στόπερ και να αποκτήσουν χημεία μαζί τους. Λόγου χάρη, ο Αμπιντάλ, ως αριστερός στόπερ κι ο Μαζουακού, ως αριστερός μπακ, όχι σε μία, αλλά σε δύο φάσεις δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν κι έτσι ο Ιταλός φορ, που κινήθηκε ανάμεσά τους βρέθηκε μόνος, άσχετα αν δεν τέλειωσε καλά, με συνέπεια να μην «φανούν» σαν ευκαιρίες οι δύο αυτές στιγμές-γενικότερα, πάντως, αμυντικά ο Ολυμπιακός είχε κάποια θεματάκια σε σέντρες που «πέρασαν» οι Ιταλοί.
Το ευχάριστο είναι ότι ο Ομάρ μοιάζει να δένει αρκετά καλά με τον Ντοσεβί κι ο Μαζουακού με τον Φουστέρ. Είχαν καλές συνεργασίες η, έστω προσπάθειες συνεργασίας. Αν και για να είμαι ειλικρινής, μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον το δίδυμο του β΄ημιχρόνου από αριστερά: Χολέμπας με Μαζουακού! Με τον Γερμανό πιο έμπειρο αμυντικά, αλλά και με πάντοτε διάθεση να βγαίνει συνεχώς μπροστά και τον Γάλλο να δείχνει πολύ επικίνδυνος επιθετικά. Όπως είμαι υποχρεωμένος να πω ότι δεν μπορεί παρά να ανέβει πολύ περισσότερο και να δώσει τη μάχη του για την ενδεκάδα ο Σαλίνο, που μοιάζει αρκετά πίσω προς το παρόν.
Και κάποια πραγματάκια ακόμη που σημείωσα.
Ένα. Ο Παπάζογλου έδειξε, για δεύτερη φάση σε φιλικό, χωρίς αυτοπεποίθηση-ευρισκόμενος σε θέση για σουτ, προτίμησε πάσα προς τα πίσω. Αρχή είναι ακόμη, αλλά σαν φορ δεν πρέπει να διστάζει σε τέτοια τελειώματα. Άλλωστε, έδειξε στη συνέχεια του ματς τι μπορεί να κάνει. Κι αν δεν έβγαζαν την κεφαλιά του προ της γραμμής, θα είχαμε τρία γκολάκια στη Μίλαν από Ελληνόπουλα-Παπάζογλου, Διαμαντάκο, Μπουχαλάκη!
Δύο. Ο Φουστέρ με την γνώση καλύτερα από τον καθένα του τρόπου παιχνιδιού του Μίτσελ, είναι πάντοτε υπερπολύτιμος. Κι είναι μεγάλη δουλειά που βοηθάει στο να γεμίζει η αντίπαλη περιοχή κάθε φορά που σεντράρει ένας ακραίος. Όποιος πρόσεξε, είδε ότι ο Ολυμπιακός είχε σε κάθε μπουκάρισμα ακραίου, τις περισσότερες φορές, μίνιμουμ τρεις παίκτες μέσα στο «κουτί»! Έτσι ήρθε το γκολ του Τσόρι, έτσι ήρθε κι ένα φαρμακερό ελάχιστα άστοχο σουτ του Φουστέρ...
Τρία. Ο Αυλωνίτης στάθηκε με άνεση στο ρόλο του αντιΜανωλά, με σωστές σχεδόν όλες τις επεμβάσεις του. Απλά πρέπει να είναι πιο προσεκτικός στα μαρκαρίσματα στην περιοχή, γιατί μπορεί να δώσει αφορμές για πέναλτι, στις λεγόμενες 50-50 φάσεις. Όπως κι ο Σιόβας δεν έχει κανένα λόγο να κάνει αχρείαστα φάουλ κοντά στην περιοχή του Ρομπέρτο, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, άγγιξε το τέλειο με την σταθερότητά του κάτω από τα δοκάρια, αλλά και στις εξόδους.
Τέσσερα. Η ομάδα ορισμένες φορές πίεζε πραγματικά ασφυκτικά τη Μίλαν-με τους δέκα παίκτες στο μισό «αντίπαλο» γήπεδο! Έστω με το ρίσκο που συνεπάγεται αυτός ο τρόπος παιχνιδιού. Σε ατομικό επίπεδο, αν και μπορεί να λαθεύω κιόλας, νομίζω ότι κέρδισαν πόντους για την ενδεκάδα του επόμενου φιλικού οι Χολέμπας, Μανιάτης, Διαμαντάκος έναντι των Φουστέρ, Σάμαρη, Παπάζογλου. Γιατί ήταν λίγο καλύτεροι από τους καλούς συμπαίκτες τους! Αν και με τόσο κοντινά τα φιλικά με Μίλαν και Λίβερπουλ, δεν ξέρω αν, λόγω κόπωσης, γενικά θα βάλει πάλι την ίδια ενδεκάδα, που τόσο καλά πήγε στο πρώτο ματς.
Να δούμε, όμως, απόψε το πρώτο φιλικό του Ολυμπιακού από τα τρία σερί με ομάδες από το Τσάμπιονς Λιγκ: Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι και Αθλέτικ Μπιλμπάο! Εκτός κι αν γίνουν τέσσερα! Με πρόκριση του στον τελικό του μεγάλου τουρνουά! Δύσκολο, αλλά ποιος ξέρει.
Διότι φεύγουν πολλές φορές μπροστά και δη αρκετά σωστά κι επικίνδυνα, προσθέτοντας μεγάλη ενέργεια στο παιχνίδι της ομάδας. Όμως, χρειάζονται ακόμη αρκετά μαθήματα στο αμυντικό κομμάτι από το Μίτσελ και τους Νικοπολίδη-Αλκόρτα (γκολκίπερ ο μεν, αμυντικός ο δε…), όπως διαπιστώσαμε και στο φιλικό με τη Μίλαν. Για παράδειγμα στη φάση του δοκαριού των Ιταλών, ο Ομάρ δεν μάρκαρε καλά τον παίκτη και με τον τρόπο αυτό σα να του άνοιξε χώρο για να σουτάρει. Αλλά και στο ξεκίνημα του ματς, στην ευκαιρία της Μίλαν, με το σουτ του Ιταλού πάνω στο Ρομπέρτο, ο Νορβηγός δεν κάλυψε σωστά-όπως πάντως στην αρχή της φάσης κι ο Νιάνγκ είχε ξεφύγει εύκολα από το Σάμαρη.
Πάνω απ΄όλα, βέβαια, χρειάζεται ακόμη να μάθουν οι δύο νεαροί παίκτες τους δύο στόπερ και να αποκτήσουν χημεία μαζί τους. Λόγου χάρη, ο Αμπιντάλ, ως αριστερός στόπερ κι ο Μαζουακού, ως αριστερός μπακ, όχι σε μία, αλλά σε δύο φάσεις δεν μπόρεσαν να συνεννοηθούν κι έτσι ο Ιταλός φορ, που κινήθηκε ανάμεσά τους βρέθηκε μόνος, άσχετα αν δεν τέλειωσε καλά, με συνέπεια να μην «φανούν» σαν ευκαιρίες οι δύο αυτές στιγμές-γενικότερα, πάντως, αμυντικά ο Ολυμπιακός είχε κάποια θεματάκια σε σέντρες που «πέρασαν» οι Ιταλοί.
Το ευχάριστο είναι ότι ο Ομάρ μοιάζει να δένει αρκετά καλά με τον Ντοσεβί κι ο Μαζουακού με τον Φουστέρ. Είχαν καλές συνεργασίες η, έστω προσπάθειες συνεργασίας. Αν και για να είμαι ειλικρινής, μου φάνηκε πιο ενδιαφέρον το δίδυμο του β΄ημιχρόνου από αριστερά: Χολέμπας με Μαζουακού! Με τον Γερμανό πιο έμπειρο αμυντικά, αλλά και με πάντοτε διάθεση να βγαίνει συνεχώς μπροστά και τον Γάλλο να δείχνει πολύ επικίνδυνος επιθετικά. Όπως είμαι υποχρεωμένος να πω ότι δεν μπορεί παρά να ανέβει πολύ περισσότερο και να δώσει τη μάχη του για την ενδεκάδα ο Σαλίνο, που μοιάζει αρκετά πίσω προς το παρόν.
Και κάποια πραγματάκια ακόμη που σημείωσα.
Ένα. Ο Παπάζογλου έδειξε, για δεύτερη φάση σε φιλικό, χωρίς αυτοπεποίθηση-ευρισκόμενος σε θέση για σουτ, προτίμησε πάσα προς τα πίσω. Αρχή είναι ακόμη, αλλά σαν φορ δεν πρέπει να διστάζει σε τέτοια τελειώματα. Άλλωστε, έδειξε στη συνέχεια του ματς τι μπορεί να κάνει. Κι αν δεν έβγαζαν την κεφαλιά του προ της γραμμής, θα είχαμε τρία γκολάκια στη Μίλαν από Ελληνόπουλα-Παπάζογλου, Διαμαντάκο, Μπουχαλάκη!
Δύο. Ο Φουστέρ με την γνώση καλύτερα από τον καθένα του τρόπου παιχνιδιού του Μίτσελ, είναι πάντοτε υπερπολύτιμος. Κι είναι μεγάλη δουλειά που βοηθάει στο να γεμίζει η αντίπαλη περιοχή κάθε φορά που σεντράρει ένας ακραίος. Όποιος πρόσεξε, είδε ότι ο Ολυμπιακός είχε σε κάθε μπουκάρισμα ακραίου, τις περισσότερες φορές, μίνιμουμ τρεις παίκτες μέσα στο «κουτί»! Έτσι ήρθε το γκολ του Τσόρι, έτσι ήρθε κι ένα φαρμακερό ελάχιστα άστοχο σουτ του Φουστέρ...
Τρία. Ο Αυλωνίτης στάθηκε με άνεση στο ρόλο του αντιΜανωλά, με σωστές σχεδόν όλες τις επεμβάσεις του. Απλά πρέπει να είναι πιο προσεκτικός στα μαρκαρίσματα στην περιοχή, γιατί μπορεί να δώσει αφορμές για πέναλτι, στις λεγόμενες 50-50 φάσεις. Όπως κι ο Σιόβας δεν έχει κανένα λόγο να κάνει αχρείαστα φάουλ κοντά στην περιοχή του Ρομπέρτο, ο οποίος, παρεμπιπτόντως, άγγιξε το τέλειο με την σταθερότητά του κάτω από τα δοκάρια, αλλά και στις εξόδους.
Τέσσερα. Η ομάδα ορισμένες φορές πίεζε πραγματικά ασφυκτικά τη Μίλαν-με τους δέκα παίκτες στο μισό «αντίπαλο» γήπεδο! Έστω με το ρίσκο που συνεπάγεται αυτός ο τρόπος παιχνιδιού. Σε ατομικό επίπεδο, αν και μπορεί να λαθεύω κιόλας, νομίζω ότι κέρδισαν πόντους για την ενδεκάδα του επόμενου φιλικού οι Χολέμπας, Μανιάτης, Διαμαντάκος έναντι των Φουστέρ, Σάμαρη, Παπάζογλου. Γιατί ήταν λίγο καλύτεροι από τους καλούς συμπαίκτες τους! Αν και με τόσο κοντινά τα φιλικά με Μίλαν και Λίβερπουλ, δεν ξέρω αν, λόγω κόπωσης, γενικά θα βάλει πάλι την ίδια ενδεκάδα, που τόσο καλά πήγε στο πρώτο ματς.
Να δούμε, όμως, απόψε το πρώτο φιλικό του Ολυμπιακού από τα τρία σερί με ομάδες από το Τσάμπιονς Λιγκ: Λίβερπουλ, Μάντσεστερ Σίτι και Αθλέτικ Μπιλμπάο! Εκτός κι αν γίνουν τέσσερα! Με πρόκριση του στον τελικό του μεγάλου τουρνουά! Δύσκολο, αλλά ποιος ξέρει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου