H ποιοτική πτώση του ΠΑΟ, δεν κρύβεται πίσω από… αυτιά!

O Κώστας Μιαούλης γράφει για την δίκαιη επικράτηση των «ερυθρολεύκων», παίζοντας σβηστά απέναντι σε έναν Παναθηναϊκό που καταρρέει όσο προχωράει η σεζόν.

Θεωρώ πως λίγο πριν κλείσω 35 χρόνια που βρίσκομαι μέσα στα γήπεδα και έχοντας γίνει μάρτυρας άπειρων περιστατικών βίας, αλλά και προκλήσεων από τους πρωταγωνιστές, το να κάθομαι να ασχολούμαι σοβαρά με το αν αποτελεί προσβολή το να βάλεις τα χέρια σου πίσω από τα αυτιά σου είναι τουλάχιστον αστείο. Να δεχτώ πως μπορεί να είναι... δυσβάσταχτο να το χωνέψεις, όταν ο παίκτης που στο κάνει, έχει φύγει από την ομάδα σου και ενώ έχει δεχτεί πολλές ήττες αυτά τα χρόνια, προχωρά σε μια τέτοια κίνηση. Όπως και να το δούμε όμως, πολύ πιο βαριά όμως είναι κι αυτά που έχει ακούσει αυτά τα χρόνια, για να είμαστε δίκαιοι. Η συγκεκριμένη χειρονομία δεν δικαιολογεί το μπουκάρισμα των… "αγανακτισμένων".

Κι επειδή κάποιοι επικαλούνται τον Ρονάλντο, θυμάμαι τον Λύμπε με τη φανέλα της ΑΕΚ να έχει κάνει ανάλογο πανηγυρισμό στο «Καραϊσκάκη» σε αγώνα Κυπέλλου. Στο τέλος η ΑΕΚ έχασε και οι Ολυμπιακοί του έκαναν καζούρα με ένα σύνθημα σχετικό με αυτιά. Αν αυτοί που μπουκάρισαν θεωρούν πως στα πλέι-οφ η ομάδα τους θα μπορέσει να νικήσει τον Ολυμπιακό, ας περίμεναν εκείνα τα ματς για να του κάνουν την ανάλογη καζούρα, για να πάρουν τη ρεβάνς.

Το θέμα είναι πως όσοι «πράσινοι», οπαδοί ή φίλαθλοι, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, προβληματίζονται με την εικόνα της ομάδας τους όχι σήμερα, αλλά όλο το τελευταίο δίμηνο. Κι αυτό που τους απασχολεί, απ’ όσο πρόλαβα να διαβάσω και σε διάφορα σάιτ, πράσινης απόχρωσης που επισκέφθηκα, είναι η κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει ο Παναθηναϊκός. Η πραγματικότητα λέει πως οι μισοί απ’ αυτό το ρόστερ, δεν θα κουβαλούσαν ούτε τους... κουβάδες με τα νερά πριν μερικά χρόνια στον Παναθηναϊκό. Όπως είναι γεγονός, πως ο συγκεκριμένος προπονητής είναι «λίγος» για να κάθεται σε έναν τόσο μεγάλο πάγκο. Έχει διανύσει μια χρονιά, στην οποία η ομάδα του, κάθε μήνα μοιάζει χειρότερη, κάποιοι παίκτες που είχαν δείξει κάτι καλό στην αρχή, βλέπουν την απόδοση τους να πέφτει κατακόρυφα.

Σε όλα αυτά έχουν προστεθεί προβλήματα όπως αυτό του Γκιστ, ενώ δεν υπάρχει μια λογική εξήγηση για τον Λαβάλ. Είναι εντός ή εκτός ομάδας; Πώς είναι δυνατόν, όσο περνάνε τα παιχνίδια, οι «πράσινοι» να δέχονται τα ίδια καλάθια, με τους ίδιους τρόπους, στα ίδια χρονικά σημεία. Ας συγκρίνει κανείς το ξέσπασμα της ΤΣΣΚΑ στο 4ο ματς της σειράς στο 3ο δεκάλεπτο με τον σημερινό αγώνα στο ίδιο χρονικό διάστημα. Σα να βλέπεις τα ίδια παιχνίδια...

Για τον Παναθηναϊκό το χειρότερο, δεν είναι πως έχασε από τον Ολυμπιακό, αλλά ο τρόπος που έχασε. Ένας Ολυμπιακός που έπαιξε γύρω στο 50 με 60% των δυνατοτήτων του, έκανε περίπατο στο ΟΑΚΑ. Αυτό δείχνει την διαφορά που υπάρχει φέτος ανάμεσα στον Ολυμπιακό και τον Παναθηναϊκό. Αν ο Σπανούλης στα πλέι-οφ, δεν καταληφθεί από την μανία πως είναι υποχρεωμένος να κερδίσει μόνος του τους «πράσινους» για να αποδείξει κάτι, τότε δύσκολα ο Ολυμπιακός θα χάσει το πρωτάθλημα. Η ποιοτική πτώση του Παναθηναϊκού, δεν μπορεί να κρυφτεί πίσω από το αυτί του Σπανούλη… *Πηγή: sport-fm.gr*