Γράφει ο Σπύρος Καβαλιεράτος
Η Εθνική ομάδα ολοκλήρωσε τα φιλικά της και το ματς με την Λιθουανία ήταν πραγματικά το ιδανικό τεστ. Και ναι μεν ο Φώτης Κατσικάρης διαχειρίστηκε άριστα στο επικοινωνιακό κομμάτι και την εμφάνιση και όλα όσα συνέβησαν το Σάββατο, όμως είναι αλήθεια πως όσα έπρεπε να γίνουν πριν από το Ευρωμπάσκετ, έγιναν στο τελευταίο φιλικό.
Είδαμε τον Αντετοκούνμπο να ζητάει την μπάλα στο τρανζίσιον και να μην την παίρνει, είδαμε τον ίδιο να φεύγει σαν άλογο στον αιφνιδιασμό και τον Σλούκα να δυσανασχετεί επειδή ήταν πιο μπροστά και δεν πήρε την πάσα. Τον Σπανούλη να βγαίνει αλλαγή μόλις στο 2ο λεπτό του δευτέρου ημιχρόνου και λίγο μετά να φεύγει για τα αποδυτήρια (και όχι τον πάγκο) όταν τραυματίστηκε στο πρόσωπο στο τελευταίο δεκάλεπτο.
Εγιναν διάφορα το Σάββατο στο φιλικό με τη Λιθουανία, κάτι που δείχνει πως μικρά θεματάκια που πρέπει να λυθούν υπάρχουν… Ο Κατσικάρης κατάλαβε πως δεν μπορεί να διαχειρίζεται τον Σπανούλη σαν έφηβο, ακόμα κι αν πρόκειται για φιλικό προετοιμασίας και ο 33χρονος γκαρντ παίζει σε ρυθμούς ρελαντί. Φυσικά και κανένας παίκτης δεν μπαίνει πάνω από την ομάδα, ούτε καν ο Σπανούλης, αλλά δεν είναι όλοι ίδιοι. Είναι μόνο ίσοι.
Επίσης το θέμα με τον Αντετοκούνμπο πρέπει να λυθεί… Πρόκειται για ένα υπερόπλο που η Εθνική πρέπει να εκμεταλλευτεί. Μόλις ο 21χρονος έτρεξε το γήπεδο δύο φορές, η Ελλάδα πήρε διαφορά… Είναι παίκτης άλλου επιπέδου, άλλου ρυθμού και αν οι υπόλοιποι δεν μπορούν να τον ακολουθήσουν, είναι δικό τους πρόβλημα όχι δικό του. Δίχως αυτό να σημαίνει πως ο Γιάννης δικαιούται να παίζει ασύδοτα και μην λογαριάζει τους συμπαίκτες του. Χρειάζεται ισορροπία σε όλα, αν όμως χαλάσει η αλυσίδα, τότε θα χαθεί ο έλεγχος.
Αυτά είναι μερικά συμπεράσματα ενός απλού θεατή και είναι προφανές ότι ο Κατσικάρης και οι συνεργάτες του τα γνωρίζουν όλα. Το δικό τους κομμάτι είναι το δύσκολο, όχι να δουν το όποιο πρόβλημα, αλλά να το διαχειριστούν και να πάρουν το ιδανικό αποτέλεσμα. Μέχρι τώρα δοκίμασαν πράγματα, έδωσαν ευκαιρίες σε όλους, μπορεί να το κάνουν και σε ορισμένα ματς της πρώτης φάσης, αν και εφόσον βοηθήσει η εξέλιξη… Αλλά στο Ευρωμπάσκετ τα κουκιά είναι μετρημένα. Αν η Εθνική θέλει να πετύχει και να διεκδικήσει μετάλλιο, οι ρόλοι πρέπει να είναι ξεκάθαροι. Το ροτέισον να μικρύνει, οι αλλαγές να μην γίνονται με το… χρονόμετρο αλλά με βάση την εικόνα του ματς, τα κενά διαστήματα να μην είναι τόσο συχνά, συνέπεια της διαχείρισης.
Δεν πρόκειται ούτε για υποδείξεις, αλλά για κοινή λογική… Αλλωστε υπάρχει και το περυσινό παράδειγμα στο Παγκόσμιο, που έπρεπε να παίζουν όλοι και να είναι ευχαριστημένοι. Πλέον ο Κατσικάρης έχει την εμπειρία από Εθνική ομάδα, απομένει να είναι ο εαυτός του στο Ευρωμπάσκετ. Να μην νοιάζεται για τίποτα άλλο πέραν από το καλό της ομάδας, να μην τον ενδιαφέρει αν ένας παίκτης έχει… μούτρα επειδή δεν έπαιξε πολύ (ή καθόλου) την προηγούμενη μέρα… Να πάρει από τον κάθε παίκτη το καλύτερο (ή και τίποτα αν αυτό πρέπει να συμβεί σε ένα ματς), να είναι δίκαιος…
Οσο για τους παίκτες; Εδώ και πολλά χρόνια δεν έχουν καταφέρει απολύτως τίποτα με την Εθνική… Αντίθετα από το 2010 και μετά έχουν έρθει οι χειρότερες αποτυχίες… Εκτός 8αδας στο Παγκόσμιο της Τουρκία, αποκλεισμός από τη Νιγηρία στο Προολυμπιακό, εκτός 8αδας στο Ευρωμπάσκετ της Σλοβενίας, εκτός 8αδας στο Παγκόσμιο της Ισπανίας… Με διαφορετικούς προπονητές κάθε φορά… Αν, λοιπόν, ο καθένας βάλει την ομάδα πάνω από τον εαυτό του, αποκλείεται να μην έρθει κάτι καλό. Φαίνεται από μακριά ότι υπάρχει θέληση για διάκριση. Επιθυμία για κάτι πραγματικά μεγάλο. Και το κυριότερο στήριξη και αγάπη από το ευρύ κοινό, που περιμένει να πάρει χαρά από την Εθνική που τόσο λατρεύει… Ε, δεν χρειάζονται πλέον πολλά. Μόνο σωστή διαχείριση και πάντα το εγώ να μπαίνει κάτω εμείς το εμείς.
Αντί επιλόγου: Oποιος θίγεται από την κριτική ή ενοχλείται από τις διαφορετικές απόψεις, δεν τρέχει τίποτα. Καλύτερα τώρα, παρά μετά… Και έχει δείξει η ιστορία, ότι οι ομάδες που πέτυχαν, πέρασαν και στιγμές κρίσης, δέχθηκαν και πυρά και εν τέλει μετέτρεψαν σε κίνητρο την αμφισβήτηση. Οι απαντήσεις, στο γήπεδο.
Πηγή:Superbasket.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου