Σωτήρης Νίνης

Ο Σωτήρης Νίνης δεν ακούει τις σειρήνες του εξωτερικού και τονίζει πως θέλει να πρωταγωνιστεί στον Παναθηναϊκό κάνοντας γεμάτες σεζόν και από κει και πέρα αναφέρει πως ποτέ δεν ξέρεις τι σου φέρνει το αύριο.

Αναλυτικά η συνέντευξη του στην «Εξέδρα»:

Η ομορφότερη παράσταση του Παναθηναϊκού ήταν στο «Ολίμπικο» με τη Ρόμα;«Ναι, πιστεύω ότι εκεί ήταν».

Η δική σου;«Συνολικά της ομάδας και μετά η δική μου. Πρώτα η ομάδα».

Εκείνο το βράδυ έκανες πράγματα που μάγεψαν την Ευρώπη...«Σίγουρα είναι τιμητικό να διαβάζω καλά σχόλια. Δεν πρέπει να σε απασχολούν και να σε αγγίζουν αυτά, γιατί αν συμβεί αυτό χάνεις το παιχνίδι. Την άλλη μέρα είναι πολύ εύκολο να πάρουν τα μυαλά σου αέρα».

Μετά τον αγώνα στο «Ολίμπικο» θυμάσαι ότι οι συμπαίκτες σου σου έλεγαν ότι ήταν ματς μεταγραφής αυτό που έκανες. Ολα τα φώτα έπεσαν πάνω σου. Πώς το διαχειρίζεσαι όλο αυτό;«Είναι στον άνθρωπο. Εγώ το διαχειρίζομαι έτσι όπως νομίζω ότι είναι σωστό για μένα. Το πιο σημαντικό είναι να ζεις τη στιγμή. Αν το κάνεις αυτό και είσαι ο εαυτός σου πραγματικά, πέρα απ’ όσα μου είπαν οι συμπαίκτες μου που τα είπαν σε στυλ πλάκας, δεν έχεις να φοβάσαι κάτι. Να ζεις τη στιγμή, και η στιγμή τώρα είναι στον Παναθηναϊκό. Μετά τι θα γίνει, δεν το ξέρω. Εχει ο Θεός. Δεν ξέρεις πού μπορεί να είσαι αύριο».

Σκέφτεσαι το εξωτερικό;«Το μυαλό κάθε Ελληνα ποδοσφαιριστή είναι στο εξωτερικό, αλλιώς δεν θα παίξει σε διαφορετικές συνθήκες. Σίγουρα έξω είναι πολύ διαφορετικά απ’ την Ελλάδα. Αξίζει να το ζήσεις. Το σκέφτεσαι, αλλά ποτέ δεν ξέρεις αν θα γίνει. Για όσο είσαι με την ομάδα εδώ πρέπει να τα δίνεις όλα».

Το τελευταίο διάστημα γράφονται καθημερινά σχεδόν για σένα περί ενδιαφέροντος ομάδων από το εξωτερικό. Ηρθαν σκάουτ να σε δουν. Είναι δυνατόν όλα αυτά να μη σε επηρεάζουν;«Τα σκέφτεσαι όλα. Αν έρθει μια πρόταση τι πρέπει να κάνω και όλα αυτά. Είναι πολύ σημαντικό να μην κάνεις κάτι διαφορετικό απ’ όσα κάνεις κάθε φορά».

Γράφονται για Μίλαν, Ιντερ, Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Υπάρχει ιδεατή ομάδα;«Εγώ δεν πιστεύω κάτι απ’ όσα γράφονται. Αν δεν γίνει κάτι στην πραγματικότητα δεν πιστεύω τίποτα».

Υπάρχει φόβος στους φίλους του Παναθηναϊκού ότι αν συνεχίσεις έτσι κάποια στιγμή θα φύγεις...«Θέλω να είμαι στην ομάδα, να πρωταγωνιστώ, να κάνω γεμάτες σεζόν και από κει και πέρα δεν ξέρεις ποτέ τι σου φέρνει το αύριο».

Σκέφτεσαι καθόλου πώς θα είσαι σε 3-4 χρόνια;«Οχι, ζω το σήμερα και σκέφτομαι τους επόμενους στόχους. Ονειρα κάνω να είμαι καλά, να παίρνω τίτλους με την ομάδα, να παίζω στην Εθνική».

Με τον Σισέ πώς έγινε και «δέσατε»;(γελάει) «Ετυχε. Ο Τζιμπρίλ είναι μια μεγάλη προσωπικότητα. Το θέμα είναι ότι με σωστές κινήσεις η ομάδα απέκτησε παίκτες παγκόσμιας κλάσης όπως ο Τζιμπρίλ, ο Ζιλμπέρτο».

Μπορεί ένας Ελληνας να είναι τύπου Σισέ; Με τα τατουαζ, το μαλλί, τη συμπεριφορά που θέλει να τραβάει τα φώτα της δημοσιότητας;«Για να το κάνει κάποιος αυτό στην Ελλάδα θα έπρεπε να είναι αναίσθητος, γιατί θα κατακρινόταν από όλους, τον Τύπο, τον κόσμο. Ο Τζιμπρίλ το κάνει γιατί το γουστάρει και του ταιριάζει. Στο εξωτερικό δεν το κατακρίνουν. Ετσι είναι. Εδώ αν το έκανε κάποιος θα το αντιμετώπιζαν πολύ διαφορετικά. Μπορεί να τον έβριζαν κιόλας. Ο Σισέ είναι ξένος».

Τι συμβουλές σου έχει δώσει εσένα που μπορείς να τις έχεις σαν μότο;«Δεν μου έχει δώσει λίγες συμβουλές και αγωνιστικά και εξωαγωνιστικά. Το πιο σημαντικό κομμάτι είναι να είσαι ο εαυτός σου εκτός και εντός γηπέδου. Αν είσαι έτσι δεν έχεις να φοβηθείς κάτι. Αυτό προσπαθεί να μεταδώσει σε όλους μας».

Αυτό που έχει «χτυπήσει» με τατουάζ στον λαιμό του ότι «το λιοντάρι δεν πεθαίνει, απλά κοιμάται», ταιριάζει λίγο έστω και με τη μικρή μέχρι τώρα καριέρα σου για εκείνο το σκαμπανέβασμα που είχες;«Είναι ωραίο μότο και θα μου ταίριαζε».

Πριν από λίγες μέρες, ο κ. Νιόπλιας είχε θυμηθεί ότι στον Ολυμπιακό όλοι έβγαζαν σιγουριά για την κατάκτηση του πρωταθλήματος μετά τη νίκη στο ντέρμπι του Καραϊσκάκη. Σας πέρασε σαν εικόνα; Κάποιοι λένε ότι ο Ολυμπιακός έχασε τον τίτλο.«Εγώ θα πω κάτι άλλο. Τόσα χρόνια όταν χάναμε το πρωτάθλημα θα μπορούσαμε κι εμείς να λέμε τα ίδια. Ποτέ δεν είπαμε ότι το χάναμε εμείς. Οταν έχεις δύο στόχους και τους κατακτά μια άλλη ομάδα, δεν γίνεται να τους έχεις χάσει εσύ και να μην είναι ικανός ο άλλος. Σημαίνει ότι εσύ δεν είσαι καλός. Αρα, ο Ολυμπιακός δεν ήταν καλός για να κατακτήσει το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Δεν έχουν λόγο να μιλάνε έτσι και να βρίσκουν δικαιολογίες. Δεν το έχασαν, εμείς το πήραμε».

Αν σου έλεγα να ξεχωρίσεις κάποιες στιγμές από τη σεζόν;«Υπήρχαν πολύ έντονες στιγμές που χαράχθηκαν στη μνήμη μου. Ζήσαμε όλα τα ματς πάρα πολύ έντονα. Θυμάμαι ένα προς ένα τα ματς, ειδικά τα εκτός έδρας. Στην Καβάλα όπου είχαμε πάρα πολύ κόσμο, με τον Ηρακλή, τον ΠΑΟΚ, την Τρίπολη, τον Ατρόμητο. Είχαμε πολλά θετικά αποτελέσματα και πολλές καλές αναμνήσεις».

Η δική σου στιγμή που ξεχωρίζεις;«Το πρώτο παιχνίδι του προπονητή μας στον πάγκο με τον Ηρακλή στη Θεσσαλονίκη. Οταν δίνεις τη νίκη στην ομάδα σου σε ένα τέτοιο παιχνίδι με αλλαγή προπονητή, είναι πολύ σημαντικό. Ηταν έντονη στιγμή αυτή».

Σκόραρες σε εκείνο το παιχνίδι, το οποίο ο Νιόπλιας χαρακτήρισε το πιο κρίσιμο της σεζόν, πέτυχες γκολ και στο αντίστοιχο ματς του δευτέρου γύρου, όταν κατακτήσατε και μαθηματικά το πρωτάθλημα. Σημαδιακό;«Δεν ξέρω. Σίγουρα ήταν ευχάριστες στιγμές, πόσο μάλλον όταν σκοράρεις στον αγώνα που κατακτάς το πρωτάθλημα. Σου μένει παραπάνω».

Πότε είπες «το πήραμε»;«Οπως όλος ο κόσμος στον αγώνα με τον Ατρόμητο. Εκεί τελείωσε οριστικά. Θα το τελειώναμε εάν είχαμε θετικό αποτέλεσμα με τον Ολυμπιακό».

Εκείνη τη μέρα ήταν γεμάτο το Ολυμπιακό Στάδιο;«Οσα χρόνια είμαι στον Παναθηναϊκό, από τα μικρά μου χρόνια, δεν θυμάμαι το ΟΑΚΑ τόσο γεμάτο και τόσο γιορτινή ατμόσφαιρα».

Τι έφταιξε εκείνο το βράδυ;«Τα τερτίπια της μπάλας είναι περίεργα. Ολος ο κόσμος είδε ότι παίξαμε καλά, βάλαμε κάτω την μπάλα, κάναμε τις ευκαιρίες μας, είχαμε δοκάρια, αλλά η μπάλα δεν ήθελε να μπει μέσα. Σε αυτά τα παιχνίδια δεν μπορείς να κάνεις κάτι διαφορετικό. Εκανες αυτό που έπρεπε. Κάποια στιγμή δεχθήκαμε ένα γκολ χωρίς καμία ευκαιρία. Ετσι είναι η μπάλα».

Αυτό είναι το παραπάνω που θέλετε του χρόνου, να νικήσετε τον Ολυμπιακό;«Σίγουρα τα ντέρμπι έχουν ξεχωριστή σημασία, αλλά, όπως είδαμε φέτος, δεν μετρούν τα ντέρμπι, αλλά οι επιδόσεις σε όλα τα υπόλοιπα παιχνίδια. Οπως έχει ειπωθεί ξανά, ας παίρνουμε τα πρωταθλήματα και ας χάνουμε στα ντέρμπι. Δεν υπάρχει τίποτα πιο σημαντικό από τους τίτλους. Σίγουρα μετράει πολύ για τον κόσμο, αλλά και για τους ποδοσφαιριστές να νικάς τον Ολυμπιακό, γιατί ξέρουμε τι σημαίνουν αυτά τα ντέρμπι στην Ελλάδα. Αλλά πάνω από όλα είναι οι τίτλοι».

Πόσες φορές μέχρι να το ζήσεις, είχες σκεφτεί ανάλογες στιγμές σαν αυτές που ζεις τώρα;«Ολα τα τελευταία χρόνια που είμαι στην ομάδα. Το σκεφτόμουν κάθε χρόνο, αλλά δυστυχώς δεν ήμασταν αυτοί που έπρεπε για να ζήσουμε αυτές τις στιγμές που ζήσαμε φέτος».

Τι είχε δηλαδή φέτος η ομάδα που δεν είχε τα προηγούμενα χρόνια;«Είναι περισσότερο ομάδα. Υπήρχε περισσότερο διάθεση από όλους τους παίκτες. Εγιναν σωστές προσθήκες. Υπήρχε ο κατάλληλος προπονητής. Είχαμε όλα όσα χρειάζονταν για να κατακτηθεί το νταμπλ».

Από το 2007 που είσαι στην ομάδα, φέτος είδες πολύ διαφορετικά πράγματα;«Οταν μαζευτήκαμε φέτος το καλοκαίρι για προετοιμασία, μοναδικός στόχος ήταν το πρωτάθλημα και ύστερα το Κύπελλο. Ολοι όσοι εργάστηκαν, από τον πρόεδρο και τους ποδοσφαιριστές, μέχρι τους προπονητές και τους φροντιστές, υπήρχε ένα κλίμα συσπείρωσης από την πρώτη στιγμή. Ολα αυτά έδειχναν ότι θα έχουμε θετικό αποτέλεσμα, δηλαδή θα κατακτήσουμε το πρωτάθλημα και το Κύπελλο. Πήραμε θετικά αποτελέσματα τις πρώτες αγωνιστικές, κάτι το οποίο αποτέλεσε τη βάση για τη συνέχεια».

Πέρασε από το μυαλό σου κάποια στιγμή ότι «το χάνουμε»;«Οχι. Κακά τα ψέματα, η μόνη φορά που φοβηθήκαμε ήταν όταν η διαφορά πήγε στους δύο βαθμούς. Ολη την υπόλοιπη χρονιά η απόδοσή μας ήταν σταθερή, χωρίς σκαμπανεβάσματα. Τον Φεβρουάριο παίζαμε καλά και στην Ελλάδα και την Ευρώπη, αλλά δεν είχαμε τα αποτελέσματα. Αυτό λίγο μας προβλημάτισε. Είχαμε δύο σερί άτυχα αποτελέσματα με την Καβάλα που έπρεπε να χάσουμε και με τον ΠΑΟΚ που δεν ήταν δίκαιη η ήττα. Ετσι είναι το ποδόσφαιρο. Κάπου εκεί είπαμε 'να δούμε τι γίνεται'. Ευτυχώς, τα καταφέραμε στη συνέχεια και πήραμε τα αποτελέσματα που θέλαμε».

Εκείνη την κακή στιγμή τι σκέφτεται ο ποδοσφαιριστής;«Σκέφτεσαι μόνο ότι δεν γίνεται να χαθεί αυτό το πρωτάθλημα. Δεν γίνεται να χαθούν όλοι οι βαθμοί, να μειωθεί και άλλο η διαφορά. Μετά χάνονται όλα τα όνειρα και οι ελπίδες που έχεις και γι' αυτό πρέπει να είσαι 1.000% συγκεντρωμένος ώστε να παραμείνεις στην κορυφή».

Μετά τον αγώνα με τον Ατρόμητο, ο Τζόρβας είχε πει ότι «εάν χάναμε αυτό το πρωτάθλημα, ο σύλλογος θα πήγαινε πολλά χρόνια πίσω». Το πιστεύεις αυτό;«Εχει κάνει δύο πολύ σωστές δηλώσεις ο Αλέξης. Η πρώτη ήταν αυτή που είπατε και η άλλη ότι αυτό το πρωτάθλημα ήταν το πιο δύσκολο των τελευταίων ετών. Ετσι όπως ήμασταν στην Ελλάδα, με τόση πίεση από τον κόσμο για το πρωτάθλημα, δεν γίνονταν να μην το πάρουμε. Ολοι το θέλαμε πάρα πολύ. Θα ήταν καταστροφικό και για μας τους ίδιους τους παίκτες και για την ομάδα».

Σας έδινε μια ψυχολογική ώθηση το γεγονός ότι ο Ολυμπιακός δεν πάταγε καλά;«Οταν βλέπαμε ότι ο Ολυμπιακός δεν είχε θετικά αποτελέσματα ενώ εμείς παίρναμε νίκες, όσο και αν σας φαίνεται περίεργο, μας έβγαζε ένα άλλο πρόσωπο. Μας τσίτωνε! Λέγαμε 'δεν χάνουμε αυτό το πρωτάθλημα με τίποτα, γιατί δεν υπάρχει κανείς άλλος καλύτερος από εμάς'».

Η ισονομία που υπήρχε στο θέμα της διαιτησίας, σας έδινε ένα ψυχολογικό αβαντάζ ότι δεν θα σας στερήσουν κάτι παρασκηνιακά;«Σίγουρα είναι πολύ σημαντικό να σε παίζουν στα ίσα. Δεν γινόταν τις προηγούμενες χρονιές. Φέτος, διορθώθηκε σε μεγάλο βαθμό. Βλέπαμε ότι εάν ήμασταν αυτοί που έπρεπε, δεν είχαμε να φοβόμαστε τίποτα. Αλλα χρόνια η διαιτησία μας στερούσε θετικά αποτελέσματα».

Μια δύσκολη φετινή στιγμή ήταν η ήττα από την Καβάλα. Ακολούθησαν πολλά. Εκείνη η παρουσία του προέδρου στην Παιανία με την ομιλία που σας είχε κάνει, βοήθησε;«Με την Καβάλα κάναμε με διαφορά το χειρότερο φετινό μας παιχνίδι. Με τον Ολυμπιακό μπορεί να χάσαμε, αλλά είχαμε πολύ καλή εικόνα μέχρι να δεχθούμε το γκολ. Μετά ήταν λογικό να πέσει το ηθικό μας. Η παρουσία του προέδρου, όπως έχω πει και άλλες φορές, και ειδικά να είναι τόσο κοντά μας στις χαρές και τις λύπες, είναι πολύ σημαντική. Νιώθεις ότι έχεις έναν άνθρωπο από πάνω, που σε στηρίζει από την αρχή μέχρι το τέλος. Αυτά που ειπώθηκαν εκείνη τη μέρα έδειξαν ότι οι κακές στιγμές ήταν μια συγκυρία και το μέλλον θα ήταν καλύτερα. Γενικά, νομίζω ότι μας βοήθησε, γιατί συσπειρωθήκαμε καλύτερα για τη συνέχεια. Μας ένωσε περισσότερο, μας έκανε να βγάλουμε τον εγωισμό μας στο γήπεδο και να κάνουμε την τελική επίθεση για τον τίτλο».

Η ομιλία καταγράφηκε ως κάτι που σας εξέφραζε παράπονα, σας «έβαζε χέρι» για να το πούμε πιο καθαρά. Χρειάζεται αυτό σε μια ομάδα;«Ορισμένες στιγμές πρέπει να τρως τη σφαλιάρα σου σε ένα παιχνίδι για να ξυπνήσεις και να κοιτάξεις πού πας. Εμείς φάγαμε νωρίς τη σφαλιάρα, στο κατάλληλο σημείο και στη συνέχεια ξυπνήσαμε. Είπαμε κάποια πράγματα στα αποδυτήρια που έμειναν μεταξύ μας και αυτό φάνηκε ότι μας βοήθησε».

Φέτος, είχατε δύο προπονητές με εντελώς διαφορετική αντιμετώπιση των καταστάσεων, ιδίως στον τομέα της συμπεριφοράς.«Νοοτροπίας, συμπεριφοράς. Ολα ήταν διαφορετικά».

Τι έφερε ο Νιόπλιας που βοήθησε την ομάδα να φτάσει στον στόχο της;«Το πιο σημαντικό ήταν ότι έδωσε ψυχολογία στους παίκτες. Κέρδισε παίκτες που φαίνονταν χαμένοι λόγω ψυχολογίας. Εδωσε ένα κίνητρο για να γίνουν ακόμα καλύτεροι και τους απελευθέρωσε, ώστε να μπορούν να βγάλουν τον πραγματικό τους εαυτό στο γήπεδο. Αυτό είναι πολύ σημαντικό. Είναι άνθρωπος που έχει παίξει ποδόσφαιρο και ξέρει την ψυχολογία των ποδοσφαιριστών, πώς να συμπεριφερθεί, ώστε να έχει καλή σχέση με τους ποδοσφαιριστές. Είναι σημαντικό να μη βλέπεις τον προπονητή ως μπαμπούλα. Αν κερδίσεις τον ποδοσφαιριστή και παίξει και για σένα, είναι το πιο σημαντικό».

Με τον Τεν Κάτε βγήκε προς τα έξω ότι είναι σκληρός χαρακτήρας. Γενικά, οι ξένοι προπονητές είναι δύσκολο να ταιριάξουν στην Ελλάδα; Μήπως δεν τους αποδέχεται το ποδοσφαιρικό σύστημα;«Οχι. Είχαμε κι άλλους ξένους προπονητές που ήταν κοντά στον παίκτη. Ο κάθε άνθρωπος, είτε ξένος είτε Ελληνας, έχει δική του νοοτροπία. Αλλοι προπονητές που ήρθαν από το εξωτερικό ήταν πολύ πιο κοντά στους παίκτες. Ο συγκεκριμένος άνθρωπος ήταν μια ξεχωριστή προσωπικότητα και ήθελε να είναι αυτός ο αρχηγός».

Είναι επικίνδυνο ένας προπονητής να θεωρεί τον εαυτό του πάνω από την ομάδα; Μπορεί να χαθεί η ισορροπία στα αποδυτήρια;«Μπορεί. Το πιο σημαντικό είναι να είσαι ένα με τον προπονητή, να μπορεί να σου βγάλει τον καλύτερό σου εαυτό, γιατί τότε σε έχει κερδίσει».

Γιατί στην Ελλάδα οι ποδοσφαιριστές, και κυρίως οι Ελληνες, μιλούν συνέχεια για την ψυχολογία;«Είναι η πίεση που ασκείται στην Ελλάδα. Αυτό χτυπάει στον ψυχολογικό τομέα. Είναι πολύ σημαντικό να έχεις καλή ψυχολογία γιατί μετά μπορείς να βγάλεις το 100%».

Εχεις μιλήσει με συμπαίκτες σου που έχουν παραστάσεις από κορυφαία πρωταθλήματα για να σου πουν πώς είναι έξω τα πράγματα;«Σίγουρα όταν έχεις συμπαίκτη που έπαιζαν παλιά στην Αρσεναλ και τη Λίβερπουλ, έχουν κερδίσει τόσα τρόπαια, ξέρουν από τέτοια θέματα και είναι θετικό να σου δίνουν συμβουλές».

Σε πρακτικό επίπεδο, τι μπορείς να κερδίσεις από τον Σισέ, τον Ζιλμπέρτο;«Μπορεί να πάρει πολλά στο θέμα της νοοτροπίας, πέρα από αγωνιστικά θέματα. Μπορεί να γίνει καλύτερος άνθρωπος. Εκτός από καλοί επαγγελματίες και ποδοσφαιριστές, αυτά τα παιδιά είναι πάνω από όλα καλοί άνθρωποι».

Είναι δύσκολη η ελληνική κουλτούρα για τους ποδοσφαιριστές;«Ολη αυτή η πίεση δεν υπάρχει στο εξωτερικό. Εκεί το ποδόσφαιρο είναι γιορτή, το χαίρεσαι, πας στο γήπεδο σαν να πηγαίνεις στο θέατρο. Δεν ασκείται πίεση στους ποδοσφαιριστές. Τους αφήνουν ελεύθερους να κάνουν αυτό που ξέρουν καλύτερα, να παίξουν ποδόσφαιρο. Εδώ νομίζουν ότι ο ποδοσφαιριστής είναι μια μηχανή, ότι μπορεί να δίνει το 100% των δυνατοτήτων του Κυριακή - Τετάρτη. Δεν κοιτούν τίποτα άλλο από το να είσαι καλός στο γήπεδο. Εάν δεν είσαι, φταίνε άλλα πράγματα. Είμαστε άνθρωποι και δεν μπορούμε κάθε Κυριακή να αποδίδουμε το 100%».

Πολυτιμότερο παίκτη της σεζόν ποιον θα ψήφιζες;«Δύο θα έλεγα. Τον Τζιμπρίλ για τα γκολ και τον Ζιλμπέρτο για την παρουσία του στο γήπεδο. Ολοι οι υπόλοιποι βοήθησαν. Κάθε παίκτης έχει τον ρόλο του. Ο Σισέ είναι MVP γιατί βγήκε πρώτος σκόρερ με διαφορά και έδωσε τα γκολ που μας έλειπαν τα προηγούμενα χρόνια. Αυτό και μόνο αποτελεί τον παράγοντα για να τον βγάλεις πολυτιμότερο παίκτη του πρωταθλήματος. Για να λειτουργήσει όμως η ομάδα πρέπει να δεις τους πάντες. Ολοι λειτούργησαν για να πάνε όλα καλά».

Στην Ελλάδα, ο κόσμος καταλαβαίνει δύσκολα τη δουλειά του Ζιλμπέρτο μέσα στο γήπεδο. Εσύ μπορείς να την αναλύσεις λίγο ποδοσφαιρικά;«Μόνο με την παρουσία του μέσα στο γήπεδο δίνει όσα θέλει μια ομάδα. Κόβει, καθαρίζει, πασάρει. Δεν τον έχουν χαρακτηρίσει άδικα αόρατο τοίχο. Επειδή είναι Βραζιλιάνος, κάποιοι νόμιζαν ότι θα μας κάνει μαγικά. Για τη δουλειά που κάνει, αυτός ο παίκτης για μένα είναι μέσα στους καλύτερους στον κόσμο».

Μεταφέρει αυτή την ηρεμία στην ομάδα;«Σίγουρα. Η ομάδα μαζί του είναι πολύ διαφορετική από ό,τι χωρίς αυτόν. Φάνηκε στα παιχνίδια που δεν αγωνίστηκε. Βοηθάει και ψυχολογικά και αγωνιστικά».

Στις αναμετρήσεις με τη Σταντάρ Λιέγης, πολλοί είπαν ότι επιλέξατε το πρωτάθλημα και αφήσατε πίσω την Ευρώπη, ενώ θα μπορούσατε να προχωρήσετε κι άλλο.«Δεν πιστεύω ότι τα παρατήσαμε στην Ευρώπη. Απλώς είχαμε δύο άτυχες στιγμές στον πρώτο αγώνα με τη Σταντάρ. Στο 15λεπτο ήμασταν 0-2. Οταν συμβαίνει αυτό, πρέπει να βγεις μπροστά και να κυνηγήσεις γκολ. Εκείνη τη μέρα δεν μας ήθελε τίποτα. Δεν είχαμε τις ευκαιρίες, ούτε την εικόνα που έπρεπε σαν ομάδα και λογικά χάσαμε. Στο εκτός έδρας παιχνίδι δεν μπορούσαμε να κάνουμε πολλά μετά το σκορ του πρώτου αγώνα. Επρεπε να κυνηγήσουμε δύο γκολ γρήγορα και να ελπίζουμε στη συνέχεια. Δυστυχώς, δεν ήρθε το γκολ και αποκλειστήκαμε».

Στον Παναθηναϊκό φοράς το 7. Το νούμερο του Δημήτρη Σαραβάκου. Αρκετοί σας συγκρίνουν. Την Κυριακή στη φιέστα θα είσαστε στην ίδια ομάδα. Περίεργο;«Νιώθεις λίγο περίεργα, είναι η αλήθεια. Λίγο αμήχανα. Να παίζεις με τον Σαραβάκο έστω και σε φιλικό νιώθεις μια αμηχανία όσο να 'ναι. Είναι πολύ τιμητικό για εμάς να παίζουμε δίπλα σε όλους αυτούς τους ανθρώπους. Ο Σαραβάκος είναι μεγάλη προσωπικότητα και είναι ξεχωριστή τιμή για μένα».

Το 37 που θα φορέσεις την Κυριακή και είχες τον πρώτο χρόνο στην ομάδα ήταν τυχαία επιλογή;«Το νούμερο που φορούσα πάντα στις ακαδημίες ήταν το 10, οπότε το συνδύασα κάπως έτσι, 3+7, όταν υπέγραψα το πρώτο επαγγελματικό συμβόλαιό μου».

Το 10 ήταν φέτος ορφανό. Θα το ήθελες του χρόνου;«Οχι. Το 10 είναι πολύ μεγάλο νούμερο. Είμαι πολύ ευχαριστημένος με το 7 και δεν θέλω να το αλλάξω με τίποτα. Δέθηκα με αυτό. Είναι ένας αριθμός που πάντα μου άρεσε. Το 7 και το 10 ήταν οι αγαπημένοι μου αριθμοί».

Σ' αυτή την πορεία από το 2007, έχασες την μπάλα κάποια στιγμή; Εχουν ακουστεί πάρα πολλά, ειδικά την εποχή του Πεσέιρο που δεν έπαιζες.«Καμία στιγμή δεν το ένιωσα αυτό. Η νοοτροπία που έχουμε ως λαός είναι πολύ περίεργη. Εάν δεν δείχνεις στο γήπεδο το καλύτερο πρόσωπο, κάποιοι παράγοντες θα φταίνε. Αυτό δεν σημαίνει ότι ξενυχτάς ή είσαι έξω κάθε βράδυ ή κάνεις κακή ζωή. Σημαίνει ότι δεν έχεις κάποιες βάσεις πίσω σου. Αυτές οι βάσεις ήταν πολύ σημαντικές για μένα. Σας είπα ότι είναι εύκολο να πάρουν αέρα τα μυαλά, αλλά σε μένα δεν ισχύει κάτι τέτοιο. Δεν πήρα αέρα τον πρώτο χρόνο που μπήκα κατευθείαν. Θα έπαιρνα μετά που δεν έπαιζα; Δεν υπήρχε λόγος. Απλά στην Ελλάδα συχνά τα παραλέμε».

Εχεις περάσει από πολύ μεγάλες μεταπτώσεις. Ενα τετράμηνο πλήρους αποθέωσης, ένα διάστημα έντονης αμφισβήτησης. Εκεί στην περίοδο αμφισβήτησης φοβήθηκες ότι μπορεί να χαθεί το ταλέντο;«Οχι, δεν φοβήθηκα. Οταν δεν είσαι καλά και σε αμφισβητούν, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να προβληματιστείς πολύ έντονα γενικά με την εικόνα σου. Οχι τι θα πει ο κόσμος. Εάν ξέρεις ποιος είσαι και τι δυνατότητες έχεις στο αγωνιστικό κομμάτι, γνωρίζεις ότι πρέπει να περάσει λίγος καιρός για να διορθωθούν τα πράγματα. Απλά κλείνεις τα αυτιά και κάνεις τη δουλειά σου».

Εκείνο το διάστημα υπήρχε κάτι που σε βοήθησε πολύ;«Οι δικοί μου άνθρωποι, η οικογένειά μου και οι άνθρωποι που με πίστευαν από την αρχή, οι δύο εκπρόσωποί μου ο κ. Ευαγγελόπουλος και ο κ. Παθιακάκης. Μόνο αυτοί με πίστευαν».

Στο ερώτημα ποιος έφταιγε εκείνο το διάστημα, ο Νίνης ή ο Πεσέιρο, τι απαντάς;«Κανένας από τους δύο».

Για ποιον λόγο τότε είχες μείνει εκτός και ο κόσμος φώναζε γιατί δεν έπαιζες;«Ξέρω ότι είχα γυρίσει και έκανα μια επέμβαση που δεν έπρεπε να την κάνω ποτέ. Δεν ξεκουράστηκα όσο έπρεπε. Μόνο αυτό ξέρω».

Τι εννοείς ότι δεν έπρεπε να κάνεις την επέμβαση;«Εάν ξεκουραζόμουν όσο έπρεπε, δεν θα χρειαζόταν να κάνω την επέμβαση. Εάν ακολουθούσα ένα πρόγραμμα...».

Ο παίκτης όταν έχει παράπονο από τον προπονητή προτιμάει να μην το λέει πουθενά και να περιμένει να έρθει ο επόμενος ή το δημοσιοποιεί;«Να βγεις δημόσια και να αποδοκιμάσεις τον προπονητή σου ή να επικρίνεις τις επιλογές του, δεν κάνει καλό στην ομάδα. Το καλύτερο για μένα είναι να το κρατήσεις και ο χρόνος θα δείξει εάν είχες δίκιο ή άδικο. Εάν φύγει ο προπονητής και μετά δείξεις ότι άξιζες να παίζεις, προφανώς θα φανεί ότι είχες δίκιο».

Εσένα σε δυνάμωσαν όσα συνέβησαν επί Πεσέιρο;«Σίγουρα με δυνάμωσαν και σαν χαρακτήρα και σαν άνθρωπο. Εγινα σε εισαγωγικά πιο αναίσθητος, με την έννοια ότι δεν πρέπει να με επηρεάζουν όλα αυτά τα πράγματα. Ο,τι είναι να γίνει θα γίνει. Οταν ένας προπονητής δεν σε υπολογίζει ή δεν σου συμπεριφέρεται όπως πρέπει ή, γενικά, άτομα στην ομάδα δεν έχουν την κατάλληλη συμπεριφορά, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα άλλο πέρα από υπομονή. Το πιο σημαντικό είναι να χτίζεις πάνω στην υπομονή».

Πέρυσι ο Τεν Κάτε σε είχε βάλει μέσα στους πέντε αρχηγούς. Θα ήθελες του χρόνου το περιβραχιόνιο;«Δεν το έχω σκεφτεί. Δεν ήμουν ακόμη έτοιμος να φορέσω περιβραχιόνιο. Εστω και αργά, το λέω τώρα. Δεν νομίζω ότι τόσο μικρός θα μπορούσα να σηκώσω τόσο μεγάλες ευθύνες. Ευθύνες εννοώ για την εικόνα, γιατί ο κόσμος θα έχει μεγάλες απαιτήσεις και θα μεγάλωνε το βάρος. Προερχόμουν από μια πολύ κακή χρονιά, οπότε δεν ήταν το κατάλληλο τάιμινγκ».

Σε κάποια παιχνίδια σε βλέπαμε να μιλάς με τα παιδιά που κουβαλούν τις μπάλες, στους πιτσιρικάδες της Παιανίας. Δίνεις ένα κίνητρο σε αυτούς.«Δεν ξεχνάω ότι ξεκίνησα από εκεί. Ποτέ δεν φανταζόμουν ότι θα μπορούσα να παίξω στη μεγάλη ομάδα. Ηταν ένα όνειρο που έγινε πραγματικότητα. Για όλα αυτά τα παιδιά που είναι στην ακαδημία έχουν το όνειρο να παίξουν στην πρώτη ομάδα. Κάποια στιγμή, μπορεί να βρεθούν εδώ. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να τους μιλάς, να τους βοηθάς. Νιώθουν ότι είναι κοντά στην πρώτη ομάδα. Και εγώ το αισθανόμουν αυτό. Μόνο ένα 'γεια' να μου έλεγε παίκτης της πρώτης ομάδας εγώ... πετούσα».

Ποιος λέει «γεια» στους παίκτες των ακαδημιών;«Ολοι λένε 'γεια' γιατί είναι πολύ καλά παιδιά».

Εσύ όταν ήσουν στην ακαδημία ποιος σου έλεγε «γεια»;«Ο Τζόρβας κατέβαινε και έβλεπε παιχνίδια κάτω. Εγώ έμενα στην Παιανία και είχα επαφές με τους μεγάλους».

Πώς αντιλαμβάνεται ένας παίκτης αυτό που λέτε όλοι «πίεση»; Πώς την εισπράττετε;«Κάθε ποδοσφαιριστής νιώθει πίεση διαφορετικά. Μπορεί να το βιώνει στις εξόδους του για διασκέδαση, μπορεί να του μιλάει ο κόσμος, να σκέφτεται όλη μέρα αυτό το πράγμα. Ισως όταν είναι σπίτι του να μην αισθάνεται καμία πίεση και να νιώθει απελευθερωμένος. Προσωπικά αισθανόμουν πίεση όλη τη χρονιά και για προσωπικούς λόγους και για τους στόχους της ομάδας. Ο κόσμος μας έπιανε έξω και μας έλεγε συνέχεια 'πάρτε το πρωτάθλημα'. Μπορεί η πίεση να λειτουργήσει και θετικά».

Το νταμπλ βοηθάει προς την κατεύθυνση της ψυχολογικής σας απελευθέρωσης ή γεννάει περισσότερες προσδοκίες στους οπαδούς για την επόμενη σεζόν;«Πρώτα απ’ όλα, σίγουρα ο στόχος και της επόμενης χρονιάς είναι το νταμπλ. Τουλάχιστον του χρόνου θα είμαστε λίγο πιο ελεύθεροι γιατί δεν θα υπάρχει τόσο μεγάλη πίεση στην εικόνα της ομάδας. Εχουμε αποδείξει ότι είμαστε πολύ καλύτεροι από τους αντιπάλους μας και είναι σημαντικό να παίρνουμε κάθε χρόνο το πρωτάθλημα».

Με τον Ζιλμπέρτο και τον Λέτο κάνετε πλάκα λόγω του Παγκοσμίου Κυπέλλου;«Το πιο σημαντικό είναι να είσαι εκεί. Είναι μια γιορτή και είναι πολύ σημαντική για την καριέρα και το βιογραφικό ενός ποδοσφαιριστή. Μακάρι να βρεθούμε εκεί».

Κόντρα και στον Μέσι και την Αργεντινή...«Δεν υπάρχουν τέτοιες συγκρίσεις. Ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στον κόσμο είναι. Θα είναι μεγάλη υπόθεση να παίξεις σε έναν τέτοιο αγώνα».