Αναλυτικά, τα αποσπάσματα που αφορούν στην Εθνική έχουν ως εξής:
Για το τι είναι αυτό που τον ενοχλούσε περισσότερο στην Εθνική; Είναι μια σειρά πραγμάτων. Για παράδειγμα δεν είναι δυνατόν να παίζουν παίκτες στην Εθνική που είναι μονίμως εκτός 18άδας στους συλλόγους τους. Δεν γίνεται! Δεν το έχω δει πουθενά, σε καμία ομάδα, σε καμία χώρα! Θέλεις να σου πω ονόματα; Μπορεί να τα βρει ο οποιοσδήποτε και μόνος του. Δείτε τις 11άδες των αγώνων της Εθνικής και θυμηθείτε ποιοι έπαιζαν στις ομάδες τους.
Μα δεν υπήρχε ανταγωνισμός σε εκείνη την ομάδα. Να παίρνεις το αεροπλάνο για να πας να παίξεις με την Εθνική και να ξέρεις ότι οι 10 από τους 11 παίκτες είναι σίγουροι, βρέχει χιονίσει! Και το έλεγαν και μόνοι τους αυτοί οι παίκτες. «Μην ασχολείσαι, εγώ θα παίξω ό,τι και να γίνει». Δεν είχε καμία σημασία αν έπαιζαν στις ομάδες τους.
Για το εάν τον πείραζε που ήταν εκτός πλάνων του προπονητή πολλές φορές; Όχι! Μα σου είπα και προηγουμένως. Αυτή τη στιγμή δεν είμαι στις βασικές επιλογές του Σκίμπε, αλλά δεν με ενοχλεί καθόλου. Εύχομαι η ομάδα να συνεχίσει έτσι, ακόμα κι αν αυτό σημαίνει ότι θα είμαι στον πάγκο. Το να σε καλεί ένας προπονητής να φορέσεις τη φανέλα με το εθνόσημο είναι η μεγαλύτερη τιμή. Δεν συγκρίνεται με τίποτα!
Πήγαινε και ρώτα τους Έλληνες διεθνείς ποιοι πηγαίνουν με χαρά στην Εθνική ομάδα και ποιοι τη βάζουν πάνω απ όλα. Δεν θα σου απαντήσουν θετικά ούτε οι μισοί! Είναι τραγικό. Δεν πηγαίνουν στην Εθνική για να εκπροσωπήσουν την Ελλάδα, αλλά τον εαυτό τους. Ελπίζω τώρα να έχουν αλλάξει τα πράγματα και να τους έχει βάλει ο καινούριος προπονητής σε μια τάξη, αλλά σου λέω με κάθε ειλικρίνεια ότι αυτό που συνέβαινε παλιά ήταν απίστευτο.
Να βλέπεις έναν παίκτη που όταν δεν παίζει, κατεβάζει μούτρα μέχρι το πάτωμα και γκρινιάζει διαρκώς για τα πάντα. Και όταν μαθαίνει ότι είναι βασικός στο επόμενο αγώνα, να μεταμορφώνεται στην κυριολεξία. Πλάκες, χαβαλές και αστεία... Είναι το χειρότερο στοιχείο που μπορεί να έχει ένας παίκτης. Κανένα ενδιαφέρον για την ομάδα!
Σιχάθηκα να βλέπω ανθρώπους που πηγαίνουν με το κύμα και να αδιαφορούν για το καλό της ομάδας. Μα δεν πας για τον εαυτό σου στην Εθνική. Πας για την Ελλάδα. Δεν είμαι μ...ας να πω στον Σκίμπε «γιατί δεν παίζω εγώ και παίζει ο Φάνης». Αφού η ομάδα πάει καλά! Ακουγα παίκτες να γκρινιάζουν όλη τη μέρα: «Γιατί να παίζει ο Μπασινάς; Ο Κυργιάκος να μην παίξει! Να βγει αυτός, να μπω εγώ!». Ρε είστε τρελοί; Το ζήτημα είναι να κερδίζουμε, όχι ποιος παίζει! Η λογική «πάνω απ όλους η ομάδα» είχε εγκαταλείψει την Εθνική!
Για το εάν μάλωσε ποτέ με τους συμπαίκτες του για όλα όσα περιέγραψε: «Μα γιατί να μαλώσεις; Γι αυτά που τα ξέρουν όλοι; Να χαλάσω τη διάθεσή μου για κάτι δεδομένο. Στην Εθνική υπήρχαν κλίκες. Είναι πέντε έξι παίκτες που τους βλέπεις κάθε μέρα μαζί και έκαναν ό,τι ήθελαν μέσα στην Εθνική. Οι μισοί δεν μιλούσαν στους άλλους μισούς, και έμεναν και κάποιοι που δεν ανήκαν σε κανένα στρατόπεδο και προσπαθούσαν να μιλάνε με όλους.
Για το ποιοι ήταν αυτοί οι παίκτες που είχαν προνομιακή συμπεριφορά και ποιοι ήταν αυτοί που γκρίνιαζαν όταν δεν έπαιζαν: Ο Κατσούρ έπαιζε πάντα! Δεν είχε λόγο να κατεβάσει μούτρα, γιατί έπαιζε πάντα. Όταν έφυγε ο Βρύζας, ο Ζαγοράκης, ο Κυργιάκος, ο Μπασινάς, ποιοι έμειναν; Ο Κατσουράνης, ο Καραγκούνης και ο Χαριστέας ήταν οι πιο παλιοί και έπρεπε να ηγηθούν. Δεν το έκαναν ποτέ όμως. Όταν έπρεπε να μιλήσουν και να πάρουν πάνω τους την ευθύνη κοιτούσαν δεξιά κι αριστερά.
Στο δικό μου το μυαλό όταν κάποιος πάει να παίξει στην Εθνική, πρέπει να είναι 100% έτοιμος και να μπορεί να βάλει τα πόδια του στην φωτιά. Αλλιώς δεν μπορείς να συμμετέχεις. Πήγαινε να χειροκροτήσεις και να εμψυχώσεις, αλλά μην παίξεις. Θυμάμαι ακόμα τον αγώνα στη Μολδαβία, που μας ισοφάρισαν 1-1 στο 90. Μια μέρα πριν τον αγώνα, περίμενε όλη η ομάδα τον Καραγκούνη να έρθει και να παίξει, χωρίς να έχει κάνει επί δύο εβδομάδες μέρες ούτε μισή προπόνηση, γιατί ήταν τραυματίας.
Μα πώς να παίξει; Με μία προπόνηση το προηγούμενο βράδυ; Και παράλληλα να λέει ο προπονητής, ότι θα παίζουν μόνο όσοι είναι στο 100%. Δεν γίνεται! Κάτι δεν πάει καλά! Εγώ ο ίδιος αν είχα να προπονηθώ επί 15 μέρες, δεν θα πήγαινα ποτέ να παίξω σε έναν τόσο κρίσιμο αγώνα. Θα πήγαινα για ψυχολογικούς λόγους, αλλά δεν μπορώ να μπω και να κρεμάσω την ομάδα. Κοροϊδεύεις τον εαυτό σου αν μπαίνεις και παίζεις και προφανώς κοροϊδεύεις και τους συμπαίκτες σου, γιατί είναι λογικό να μην μπορείς να ανταποκριθείς. Αυτά είναι τα αποτελέσματα όμως, αν κάποιοι πρέπει να παίζουν παντού και πάντα».
Για το εάν υπάρχει περίπτωση να επιστρέψει στην Εθνική: Όχι! Αποκλείεται. Εύχομαι ο καινούριος προπονητής να διορθώσει μερικά από τα προβλήματα που όλοι γνωρίζαμε ότι υπάρχουν. Να καταφέρει να τα εξαφανίσει ώστε να βάζουν όλοι οι παίκτες πάνω απ όλα την επιτυχία της ομάδας, αλλά είναι και το άλλο... Σχεδόν όλοι οι παίκτες πήραν τις μετεγγραφές τους μέσω των εμφανίσεών τους στην Εθνική ομάδα!
Τα παιδιά πέτυχαν μια τεράστια επιτυχία το 2004 και την εξαργύρωσαν με τον καλύτερο τρόπο. Όμως στη δική μας περίπτωση συνέβη κάτι άλλο. Έπαιζαν παίκτες σε φιλικά, ενώ είχαν να παίξουν μήνες στις ομάδες τους. Μα δεν έπαιζαν ούτε στο δίτερμα των συλλόγων τους και ήταν βασικοί στους αγώνες της Εθνικής. Ξέρεις γιατί; Για να τους δει κάποιος μάνατζερ από το εξωτερικό και να πάρουν καμιά μετεγγραφή. Μα είναι Εθνική ομάδα!!! Δεν είναι θίασος που γυρίζει την Ευρώπη και βοηθάει παίκτες να υπογράψουν συμβόλαια... Είχε ξεφύγει η κατάσταση!
Δεν το κάνω από πείσμα. Αν είναι δυνατόν... Είναι η κορυφαία στιγμή κάθε παίκτη να παίζει στην Εθνική και πίστεψέ με, το έχω σκεφτεί πολύ σοβαρά για να πάρω αυτήν την απόφαση, που μόνο ευχάριστη δεν είναι. Εύχομαι στην Εθνική τα καλύτερα, αλλά εγώ θα την παρακολουθώ από την τηλεόραση.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου