Ο Κώστας Καίσαρης, με αφορμή το Ισραήλ-Ελλάδα στις 4 μ.μ. την Παρασκευή, θυμάται το Ελλάδα-Σοβιετική Ένωση το 1965 στο Στάδιο Καραϊσκάκης.
Όταν είχαμε κάνει το ματς στις 2.30 μ.μ. για να λιώσουν οι Σοβιετικοί από τη ζέστη, αλλά τα τέσσερα μπαλάκια (1-4) δεν τα γλυτώσαμε.
Τί κοινό μπορεί να έχουν το Ισραήλ-Ελλάδα την Παρασκευή στο Τελ-Αβίβ, με ένα ματς Ελλάδας-Σοβιετικής Ένωσης, πριν 45 χρόνια στο “Καραϊσκάκης”;
Κατ' αρχήν, η μη τηλεοπτική κάλυψη. Τότε επειδή δεν είχε έρθει καν η τηλεόραση στην Ελλάδα, τώρα λόγω της αντιεμπορικής ώρας έναρξης. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το δεύτερο κοινό σημείο. Αν μάλιστα για θρησκευτικούς λόγους το ματς στο Τελ-Αβίβ αρχίσει στις 4 μ.μ., το παιχνίδι στο “Καραϊσκάκης” είχε πάει ακόμα πιο πίσω. Η σέντρα είχε γίνει στις 2.30 μ.μ.!
Δεν ήταν ντάλα καλοκαίρι, αφού το παιχνίδι είχε διεξαχθεί στις 3 Οκτωβρίου του 1965, αλλά είχε επιστρατευθεί η ελληνική κουτοπονηριά. Ότι οι Σοβιετικοί ποδοσφαιριστές δηλαδή, ζώντας στα στα χιόνια και στις χαμηλές θερμοκρασίες της πατρίδας τους, θα τα έβρισκαν “μπαστούνια” με τη ζέστη. Σε αντίθεση με τους δικούς μας που όντας συνηθισμένοι στο Μεσογειακό κλίμα θα άντεχαν περισσότερο.
Το Στάδιο Καραϊσκάκης ήταν κατάμεστο από 40.000 κόσμο, αλλά φευ.
Οι Σοβιετικοί με τον Λεβ Γιασίν κάτω από το δοκάρια, κάνανε πλάκα στην ελληνική ομάδα κερδίζοντας το ματς με 4-1. Λεγόταν μάλιστα τότε, ότι στο γήπεδο είχαν πάει κι αρκετοί αριστεροί. Είτε κομμουνιστές, είτε υποψήφιοι της ΕΔΑ για να δουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης.
Την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο να κυματίζει. Να ακούσουν τον σοβιετικό ύμνο. Και σαν “ανθέλληνες” που τους χαρακτήρισε η τότε άρχουσα τάξη, ελέγχετο ότι πανηγύριζαν διακριτικά σε κάθε ένα από τα τέσσερα σοβιετικά γκολ! (Άλλωστε σε φάκελο αριστερού εκείνης της εποχής υπήρχε αναφορά χαφιέ της Ασφάλειας ότι σε παιχνίδι Ολυμπιακού-Δυναμό, φώναζε “Δυναμό,Δυναμό”!).
Το ντάλα μεσημέρι λοιπόν δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο. Στο ματς για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 στην Αγγλία, η ισχυρή τότε Σοβιετική Ένωση, ακόμα και στην Αίγυπτο να γινόταν το ματς την Ελλάδα θα την κέρδιζε. Σχετικά τώρα με το ματς στο Τελ-Αβίβ, δεν υπάρχουν αγωνιστικές σκοπιμότητες από την πλευρά των γηπεδούχων.
Απλά στη χώρα τους, η αργία από τις έξι το απόγευμα της Παρασκευής μέχρι τις έξι το απόγευμα του Σαββάτου είναι απαραβίαστη. Εξ' ου και η παροιμία “ξεκίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν η μέρα Σάββατο”. Και σε κάθε περίπτωση, οι όποιες συνθήκες αφορούν πάντα και τους δύο αντιπάλους. Όχι τον έναν. Σαφώς και οι ποδοσφαιριστές του Ισραήλ είναι εξοικειωμένοι στις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά κι αυτοί στις 4 το απόγευμα θα παίξουν για πρώτη φορά. Να συνυπολογίσουμε ακόμα ότι 14 παίκτες της αποστολής παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού.
Η υψηλή θερμοκρασία κάτω από την οποία θα διεξαχθεί το το ματς, θα προσμετρηθεί σαν στοιχείο. Όχι όμως σε καθοριστικό βαθμό. Το αν θα αντέξουν να βγάλουν τα 90 λεπτά οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, θα εξαρτηθεί από την κατάσταση την οποία βρίσκονται. Αν έχουν τις δυνάμεις και το κουράγιο. Ο ήλιος δεν πρόκειται να κάνει διακρίσεις σε Έλληνες και Ισραηλίτες. Κακώς λοιπόν ο Κώστας Κατσουράνης, βιάστηκε να προεξοφλήσει ότι με τη ζέστη που θα επικρατεί “δεν θα μπορούμε να πιέζουμε”.
Αν μάλιστα κρίνει εξ ιδίων το αλλότρια, το Μακάμπι-Παναθηναϊκός 3-0, στο Τελ-Αβίβ βράδυ είχε γίνει υπό το φως των προβολέων. Δεν ήταν η ζέστη που τον εμπόδιζε να τρέξει. Ούτε η κακή διάθεση. Κουράγια δεν είχε σε προσωπικό επίπεδο αυτός και σε ομαδικό ο Παναθηναϊκός, και προέκυψε η κατάρρευση και το 0-2. Αν είσαι καλός κερδίζεις και τη ζέστη. Αν όχι, δεν χάνεις από ζέστη αλλά από τον αντίπαλό σου. Το φεγγάρι είχε βγει στο Μακάμπι-Παναθηναϊκός. Με φεγγάρι έγινε, στο Τελ-Αβίβ το 3-0.
Πηγή: Sport24.gr
Τί κοινό μπορεί να έχουν το Ισραήλ-Ελλάδα την Παρασκευή στο Τελ-Αβίβ, με ένα ματς Ελλάδας-Σοβιετικής Ένωσης, πριν 45 χρόνια στο “Καραϊσκάκης”;
Κατ' αρχήν, η μη τηλεοπτική κάλυψη. Τότε επειδή δεν είχε έρθει καν η τηλεόραση στην Ελλάδα, τώρα λόγω της αντιεμπορικής ώρας έναρξης. Κι εκεί ακριβώς βρίσκεται το δεύτερο κοινό σημείο. Αν μάλιστα για θρησκευτικούς λόγους το ματς στο Τελ-Αβίβ αρχίσει στις 4 μ.μ., το παιχνίδι στο “Καραϊσκάκης” είχε πάει ακόμα πιο πίσω. Η σέντρα είχε γίνει στις 2.30 μ.μ.!
Δεν ήταν ντάλα καλοκαίρι, αφού το παιχνίδι είχε διεξαχθεί στις 3 Οκτωβρίου του 1965, αλλά είχε επιστρατευθεί η ελληνική κουτοπονηριά. Ότι οι Σοβιετικοί ποδοσφαιριστές δηλαδή, ζώντας στα στα χιόνια και στις χαμηλές θερμοκρασίες της πατρίδας τους, θα τα έβρισκαν “μπαστούνια” με τη ζέστη. Σε αντίθεση με τους δικούς μας που όντας συνηθισμένοι στο Μεσογειακό κλίμα θα άντεχαν περισσότερο.
Το Στάδιο Καραϊσκάκης ήταν κατάμεστο από 40.000 κόσμο, αλλά φευ.
Οι Σοβιετικοί με τον Λεβ Γιασίν κάτω από το δοκάρια, κάνανε πλάκα στην ελληνική ομάδα κερδίζοντας το ματς με 4-1. Λεγόταν μάλιστα τότε, ότι στο γήπεδο είχαν πάει κι αρκετοί αριστεροί. Είτε κομμουνιστές, είτε υποψήφιοι της ΕΔΑ για να δουν για πρώτη φορά στην Ελλάδα, την Εθνική της Σοβιετικής Ένωσης.
Την κόκκινη σημαία με το σφυροδρέπανο να κυματίζει. Να ακούσουν τον σοβιετικό ύμνο. Και σαν “ανθέλληνες” που τους χαρακτήρισε η τότε άρχουσα τάξη, ελέγχετο ότι πανηγύριζαν διακριτικά σε κάθε ένα από τα τέσσερα σοβιετικά γκολ! (Άλλωστε σε φάκελο αριστερού εκείνης της εποχής υπήρχε αναφορά χαφιέ της Ασφάλειας ότι σε παιχνίδι Ολυμπιακού-Δυναμό, φώναζε “Δυναμό,Δυναμό”!).
Το ντάλα μεσημέρι λοιπόν δεν έπαιξε κανέναν απολύτως ρόλο. Στο ματς για τα προκριματικά του Παγκοσμίου Κυπέλλου του 1966 στην Αγγλία, η ισχυρή τότε Σοβιετική Ένωση, ακόμα και στην Αίγυπτο να γινόταν το ματς την Ελλάδα θα την κέρδιζε. Σχετικά τώρα με το ματς στο Τελ-Αβίβ, δεν υπάρχουν αγωνιστικές σκοπιμότητες από την πλευρά των γηπεδούχων.
Απλά στη χώρα τους, η αργία από τις έξι το απόγευμα της Παρασκευής μέχρι τις έξι το απόγευμα του Σαββάτου είναι απαραβίαστη. Εξ' ου και η παροιμία “ξεκίνησε ο Εβραίος να πάει στο παζάρι κι ήταν η μέρα Σάββατο”. Και σε κάθε περίπτωση, οι όποιες συνθήκες αφορούν πάντα και τους δύο αντιπάλους. Όχι τον έναν. Σαφώς και οι ποδοσφαιριστές του Ισραήλ είναι εξοικειωμένοι στις υψηλές θερμοκρασίες, αλλά κι αυτοί στις 4 το απόγευμα θα παίξουν για πρώτη φορά. Να συνυπολογίσουμε ακόμα ότι 14 παίκτες της αποστολής παίζουν σε ομάδες του εξωτερικού.
Η υψηλή θερμοκρασία κάτω από την οποία θα διεξαχθεί το το ματς, θα προσμετρηθεί σαν στοιχείο. Όχι όμως σε καθοριστικό βαθμό. Το αν θα αντέξουν να βγάλουν τα 90 λεπτά οι Έλληνες ποδοσφαιριστές, θα εξαρτηθεί από την κατάσταση την οποία βρίσκονται. Αν έχουν τις δυνάμεις και το κουράγιο. Ο ήλιος δεν πρόκειται να κάνει διακρίσεις σε Έλληνες και Ισραηλίτες. Κακώς λοιπόν ο Κώστας Κατσουράνης, βιάστηκε να προεξοφλήσει ότι με τη ζέστη που θα επικρατεί “δεν θα μπορούμε να πιέζουμε”.
Αν μάλιστα κρίνει εξ ιδίων το αλλότρια, το Μακάμπι-Παναθηναϊκός 3-0, στο Τελ-Αβίβ βράδυ είχε γίνει υπό το φως των προβολέων. Δεν ήταν η ζέστη που τον εμπόδιζε να τρέξει. Ούτε η κακή διάθεση. Κουράγια δεν είχε σε προσωπικό επίπεδο αυτός και σε ομαδικό ο Παναθηναϊκός, και προέκυψε η κατάρρευση και το 0-2. Αν είσαι καλός κερδίζεις και τη ζέστη. Αν όχι, δεν χάνεις από ζέστη αλλά από τον αντίπαλό σου. Το φεγγάρι είχε βγει στο Μακάμπι-Παναθηναϊκός. Με φεγγάρι έγινε, στο Τελ-Αβίβ το 3-0.
Πηγή: Sport24.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου