Το πνεύμα της "τοποθέτησης" του Βαγγέλη Μαρινάκη είναι αποκαλυπτικό για τα μυαλά που θα κυριαρχούν στο προσκήνιο του ποδοσφαίρου. Ο Αλέξης Σπυρόπουλος γράφει για τον εκτεθειμένο πρόεδρο και την κάθαρση που δεν πείθει.
Η "τοποθέτηση προέδρου κ. Β. Μαρινάκη" αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα της Σούπερ Λιγκ, πριν τη σουρεάλ κλήρωση πρωταθλήματος που ακολούθησε, νωρίς το μεσημέρι. Εάν η τοποθέτηση ήταν έκθεση ιδεών στις Πανελλήνιες, ο βαθμολογητής θα 'βαζε στον εξεταζόμενο μαθητή μηδέν. Ζερό. Λόγω ασυναρτησίας. Και αντιφάσεων. Εάν του την έγραψαν (όχι για να εκθέσει, τις απόψεις του, αλλά) για να τον εκθέσουν, ο στόχος επετεύχθη εις το ακέραιον. Εφόσον εκείνος απλώς την (προς)υπέγραψε αμελώς, πηγαίνει για (άλλη μία) "απλή συνέργεια". Ως την ώρα που γράφω, δεν του έκαναν, έστω, τη χάρη να την αποσύρουν εσπευσμένα.
Εάν παραμένει αναρτημένη και ως την ώρα που συμβαίνει να διαβάζετε, τότε μπορείτε να τη δείτε στο www.superleaguegreece.net. Το κυρίως περιεχόμενο είναι μια ολοκληρωτική απογοήτευση, μετά απ' ό,τι αναγγέλλεται στην εισαγωγή. "Είναι ώρα να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας". Ωραιότατα. Ενώ προϊδεαζόμαστε, λοιπόν, και τρίβουμε χέρια ότι θα ειπωθούν "με το όνομά τους", αμέσως ο αναγνώστης τρώει τη βροχή του κάποιος-κάπου-κάπως-κάποτε.
Ιδού:
* "Κάποιοι" από εμάς.
* Να αποκομίσουμε "κάποια" πρόσκαιρα οφέλη.
* Εξυπηρετεί "κάποια" συγκεκριμένα συμφέροντα.
* "Κάποιους" πολύ λίγους.
* Να επιτρέψουμε σε "κάποιους".
Πέντε, σε μία παράγραφο. Στην οποίαν (ίδια) παράγραφο, των όποιων "κάποιων" (αρσενικού και ουδετέρου), ο θιασώτης του ευθέος και του συγκεκριμένου κ. Β. Μαρινάκης επικρίνει όσους χρησιμοποιούν "υπονοούμενα" και "αοριστολογίες". Ούτ' εκείνος ο σατανάς παρά τω Πατέρα, ο Ησαΐας, τέτοιο σαμποτάζ!
Το, δε, συνολικό πνεύμα της "τοποθέτησης" είναι αποκαλυπτικό για τα μυαλά που θα παραμείνουν (και στη μετά Μπέο-Ψωμιάδη-Τσακογιάννη εποχή) να κυριαρχούν στο προσκήνιο του λεγόμενου επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Το σαφές πνεύμα είναι ότι το ποδόσφαιρο βάλλεται, έξωθεν. Ότι δεν παρήγαγε έσωθεν, το ίδιο το ποδόσφαιρο δια των εταίρων του, τη διαφθορά. Οι μέσα είναι οι καλοί του σεναρίου. Οι απέξω είναι που επιτέθηκαν, οι extraterrestrials among us, κι έκαναν τη ζημιά. Το δαιμονοποίησαν. Εν τοιαύτη περιπτώσει, είναι ένα ερώτημα γιατί "πρέπει να επιδιώξουμε την ουσιαστική σε βάθος κάθαρση". Τι είν' αυτό που παρίσταται ανάγκη να καθαρθεί στην ουσία του, και εις βάθος;
Ως προς την κάθαρση, καθαυτή. Εάν, μετά από τούτον τον πρώτο μήνα δικαστικής δραστηριότητας, ευρισκόμαστε στα 30-40 απ' τα 100 μέτρα της κούρσας, κάτι γίνεται. Εάν αυτά ήταν και τα 100, και δεν έχει άλλο, την πατήσαμε. Τι εννοούμε; Ενα, ανάμεσα στα δεκάδες, παράδειγμα. Το Ηλιούπολη-Λεβαδειακός 2-0 ημίχρονο 2-4 τελικό, καλώς το πληρώνει (αυτό, και πολλά άλλα) η Ηλιούπολη. Αλλά...μονάχη έπαιζε, εκείνη την ημέρα; Ο "συνεργός" Λεβαδειακός, προς το παρόν, είναι ανερυθρίαστα προτεινόμενος (μαζί με τη Δόξα Δράμας) από τη Φούτμπολ Λιγκ για άνοδο στη Σούπερ Λιγκ! Ετσι θα πειστεί η ποδοσφαιρόφιλη γνώμη, δηλαδή το target group για την επιστροφή στο γήπεδο, ότι άξιζε τον κόπο όλο αυτό;
Τα "δικαστήρια" του ποδοσφαίρου δεν είναι...δικαστήρια. Είναι δικαιοδοτικά όργανα. Δικαστήρια είναι τα δικαστήρια. Αλλά και τα δικαιοδοτικά όργανα είναι δικαιοδοτικά όργανα. Δεν είναι "λαϊκά δικαστήρια", πολύ περισσότερο δεν είναι "έκτακτα στρατοδικεία". Προφανώς, στον πρώτο βαθμό δεν καταδικάστηκαν αθώα θύματα. Μπουμπούκια καταδικάστηκαν. Με αποφάσεις, όμως, που δύσκολα θα εισαχθούν στις σχολές της χώρας, και θα τα διδαχθούν οι φοιτητές, σαν διαμάντια νομικού πολιτισμού. Επίσης, πέντε παρά είκοσι αξημέρωτα, φεύγουν απ' τα μπουζούκια. Δεν φεύγουν απ' το γραφείο, επειδή ολοκληρώνουν το έργο τους, περιθαρχικές επιτροπές. Ζήλος, ίσως; Αλλά, πάλι, τι ζήλος είν' ετούτος όταν οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι ενόψει του εκτάκτου της περιστάσεως να θυσιάσουν (και, αν θέλετε, πολύ καλά κάνουν και δεν θυσιάζουν) ούτε μία ημέρα απ' τις θερινές άδειές τους;
Ο δεύτερος βαθμός έχει, τώρα, το υψηλό χρέος (και δεν είναι, αυτά, ψιλά γράμματα) να βρει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην τιμωρία και στο νομικό-πολιτισμικό πρόσχημα. Διότι οι υποθέσεις, ακόμη και με όρους λαϊκής ή στρατιωτικής δικαιοσύνης, δεν μοιάζουν τόσο αρραγώς δεμένες. Ιδίως εκείνη της Καβάλας. Επίφοβη, για καμιά κόμπλα! Ο δεύτερος βαθμός έβγαλε μια αδιόρατη αγωνία, στην εκδίκαση την Τετάρτη, να προκύψει το κάτι περισσότερο που θα "δέσει" το πράγμα. Ωστε να υποστηρίξει, να μη χρειαστεί ν' αμφισβητήσει, τον πρώτο βαθμό.
Επίσης, δεν είναι καθόλου ψιλά γράμματα ότι, εάν ως αιχμή της όλης εκκαθαριστικής επιχειρήσεως εμφανίζεται συνεχώς ο Κούγιας, τότε αυτομάτως η επιχείρηση αποδυναμώνεται. Περίπου όσο αποδυναμώνεται η κυβέρνηση (αλλά κάνει σαν να μη το καταλαβαίνει και...χαίρεται) όταν, μέρα παρά μέρα, έχει για μοναδικό πολιτικό σύμμαχο τον Καρατζαφέρη.
Πηγή: contra.gr
Εάν παραμένει αναρτημένη και ως την ώρα που συμβαίνει να διαβάζετε, τότε μπορείτε να τη δείτε στο www.superleaguegreece.net. Το κυρίως περιεχόμενο είναι μια ολοκληρωτική απογοήτευση, μετά απ' ό,τι αναγγέλλεται στην εισαγωγή. "Είναι ώρα να πούμε μερικά πράγματα με το όνομά τους. Πρέπει να είμαστε ειλικρινείς και να μη κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας". Ωραιότατα. Ενώ προϊδεαζόμαστε, λοιπόν, και τρίβουμε χέρια ότι θα ειπωθούν "με το όνομά τους", αμέσως ο αναγνώστης τρώει τη βροχή του κάποιος-κάπου-κάπως-κάποτε.
Ιδού:
* "Κάποιοι" από εμάς.
* Να αποκομίσουμε "κάποια" πρόσκαιρα οφέλη.
* Εξυπηρετεί "κάποια" συγκεκριμένα συμφέροντα.
* "Κάποιους" πολύ λίγους.
* Να επιτρέψουμε σε "κάποιους".
Πέντε, σε μία παράγραφο. Στην οποίαν (ίδια) παράγραφο, των όποιων "κάποιων" (αρσενικού και ουδετέρου), ο θιασώτης του ευθέος και του συγκεκριμένου κ. Β. Μαρινάκης επικρίνει όσους χρησιμοποιούν "υπονοούμενα" και "αοριστολογίες". Ούτ' εκείνος ο σατανάς παρά τω Πατέρα, ο Ησαΐας, τέτοιο σαμποτάζ!
Το, δε, συνολικό πνεύμα της "τοποθέτησης" είναι αποκαλυπτικό για τα μυαλά που θα παραμείνουν (και στη μετά Μπέο-Ψωμιάδη-Τσακογιάννη εποχή) να κυριαρχούν στο προσκήνιο του λεγόμενου επαγγελματικού ποδοσφαίρου. Το σαφές πνεύμα είναι ότι το ποδόσφαιρο βάλλεται, έξωθεν. Ότι δεν παρήγαγε έσωθεν, το ίδιο το ποδόσφαιρο δια των εταίρων του, τη διαφθορά. Οι μέσα είναι οι καλοί του σεναρίου. Οι απέξω είναι που επιτέθηκαν, οι extraterrestrials among us, κι έκαναν τη ζημιά. Το δαιμονοποίησαν. Εν τοιαύτη περιπτώσει, είναι ένα ερώτημα γιατί "πρέπει να επιδιώξουμε την ουσιαστική σε βάθος κάθαρση". Τι είν' αυτό που παρίσταται ανάγκη να καθαρθεί στην ουσία του, και εις βάθος;
Ως προς την κάθαρση, καθαυτή. Εάν, μετά από τούτον τον πρώτο μήνα δικαστικής δραστηριότητας, ευρισκόμαστε στα 30-40 απ' τα 100 μέτρα της κούρσας, κάτι γίνεται. Εάν αυτά ήταν και τα 100, και δεν έχει άλλο, την πατήσαμε. Τι εννοούμε; Ενα, ανάμεσα στα δεκάδες, παράδειγμα. Το Ηλιούπολη-Λεβαδειακός 2-0 ημίχρονο 2-4 τελικό, καλώς το πληρώνει (αυτό, και πολλά άλλα) η Ηλιούπολη. Αλλά...μονάχη έπαιζε, εκείνη την ημέρα; Ο "συνεργός" Λεβαδειακός, προς το παρόν, είναι ανερυθρίαστα προτεινόμενος (μαζί με τη Δόξα Δράμας) από τη Φούτμπολ Λιγκ για άνοδο στη Σούπερ Λιγκ! Ετσι θα πειστεί η ποδοσφαιρόφιλη γνώμη, δηλαδή το target group για την επιστροφή στο γήπεδο, ότι άξιζε τον κόπο όλο αυτό;
Τα "δικαστήρια" του ποδοσφαίρου δεν είναι...δικαστήρια. Είναι δικαιοδοτικά όργανα. Δικαστήρια είναι τα δικαστήρια. Αλλά και τα δικαιοδοτικά όργανα είναι δικαιοδοτικά όργανα. Δεν είναι "λαϊκά δικαστήρια", πολύ περισσότερο δεν είναι "έκτακτα στρατοδικεία". Προφανώς, στον πρώτο βαθμό δεν καταδικάστηκαν αθώα θύματα. Μπουμπούκια καταδικάστηκαν. Με αποφάσεις, όμως, που δύσκολα θα εισαχθούν στις σχολές της χώρας, και θα τα διδαχθούν οι φοιτητές, σαν διαμάντια νομικού πολιτισμού. Επίσης, πέντε παρά είκοσι αξημέρωτα, φεύγουν απ' τα μπουζούκια. Δεν φεύγουν απ' το γραφείο, επειδή ολοκληρώνουν το έργο τους, περιθαρχικές επιτροπές. Ζήλος, ίσως; Αλλά, πάλι, τι ζήλος είν' ετούτος όταν οι ίδιοι δεν είναι διατεθειμένοι ενόψει του εκτάκτου της περιστάσεως να θυσιάσουν (και, αν θέλετε, πολύ καλά κάνουν και δεν θυσιάζουν) ούτε μία ημέρα απ' τις θερινές άδειές τους;
Ο δεύτερος βαθμός έχει, τώρα, το υψηλό χρέος (και δεν είναι, αυτά, ψιλά γράμματα) να βρει τη λεπτή ισορροπία ανάμεσα στην τιμωρία και στο νομικό-πολιτισμικό πρόσχημα. Διότι οι υποθέσεις, ακόμη και με όρους λαϊκής ή στρατιωτικής δικαιοσύνης, δεν μοιάζουν τόσο αρραγώς δεμένες. Ιδίως εκείνη της Καβάλας. Επίφοβη, για καμιά κόμπλα! Ο δεύτερος βαθμός έβγαλε μια αδιόρατη αγωνία, στην εκδίκαση την Τετάρτη, να προκύψει το κάτι περισσότερο που θα "δέσει" το πράγμα. Ωστε να υποστηρίξει, να μη χρειαστεί ν' αμφισβητήσει, τον πρώτο βαθμό.
Επίσης, δεν είναι καθόλου ψιλά γράμματα ότι, εάν ως αιχμή της όλης εκκαθαριστικής επιχειρήσεως εμφανίζεται συνεχώς ο Κούγιας, τότε αυτομάτως η επιχείρηση αποδυναμώνεται. Περίπου όσο αποδυναμώνεται η κυβέρνηση (αλλά κάνει σαν να μη το καταλαβαίνει και...χαίρεται) όταν, μέρα παρά μέρα, έχει για μοναδικό πολιτικό σύμμαχο τον Καρατζαφέρη.
Πηγή: contra.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου