Πόση και πόσο καλή δουλειά κρύβει ένα μετάλλιο!!

Συχνά ένα ελληνικό μετάλλιο είναι προϊόν ταλέντου, κλάσης ενός μεγάλου αθλητή, και δημιουργεί την ψευδαίσθηση της άνθησης ή ακμής ενός αθλήματος. Γράφει ο Βασίλης Σαμπράκος.

Στην περίπτωση της κωπηλασίας όμως όχι απλώς δεν είναι έτσι, αλλά στο χάλκινο μετάλλιο των κοριτσιών αντανακλά η σοβαρή, ποιοτική, σχεδιασμένη δουλειά που γίνεται εδώ και τουλάχιστον οκτώ χρόνια από την Ομοσπονδία του αθλήματος.
Τι έκανε αυτή η Ομοσπονδία, που δεν κάνουν οι περισσότερες εκ των υπολοίπων ελληνικών; Το αυτονόητο: σχεδιασμό. Η διοίκηση της Ομοσπονδίας ζήτησε από την παγκόσμια ομοσπονδία μια λίστα με τους κατά τεκμήριο καλύτερους προπονητές-διευθυντές του κόσμου. Τους πέρασε από το φίλτρο της συμβατότητας με την ελληνική κουλτούρα και νοοτροπία και κατέληξε στον επιθυμητό, τον Ιταλό, που θεωρείται εκ των κορυφαίων του πλανήτη. Τον φώναξαν στην Ελλάδα, του έδωσαν όσα ζήτησε, σε χρήματα, συνθήκες και ελευθερίες, του παρέδωσαν τα κλειδιά του κωπηλατοδρομίου και των λοιπών υποδομών, τον πλαισίωσαν με Έλληνες συνεργάτες προπονητές. Και τον περίμεναν να δουλέψει και να αποδώσει. Ο Ιταλός όργωσε την Ελλάδα, δίδαξε όλους τους ανά τη χώρα προπονητές και έβαλε προδιαγραφές στη δουλειά, την προπόνηση και την επιλογή των ταλαντούχων αθλητών.
Η Ομοσπονδία βρήκε τα κοινόβια για να στεγάσει τους αθλητές, τους συγκέντρωσε, τους παρείχε τις συνθήκες, τους υποστήριξε παντοιοτρόπως και σήμερα ζει για να απολαμβάνει τους καρπούς αυτής της προσπάθειας.
Πιθανόν όλα αυτά να τα αγνοείτε. Συμβαίνει για δύο κυρίως λόγους. Επειδή ο πρόεδρος της Ομοσπονδίας, Γιάννης Καρράς, ένας εκ των πιο σοβαρών που έχουν κυκλοφορήσει σε γραφεία Ομοσπονδιών, προτιμά να δουλεύει αντί να τραπεζώνει δημοσιογράφους και να αγοράζει λεζάντα, αλλά και επειδή ο μέσος Έλληνας αθλητικός δημοσιογράφος αναγκάζεται να ασχολείται μόνο με τον εμπορικό αθλητισμό για να επιβιώσει, να εξασφαλίζει τα προς το ζην, σε αυτή τη φτηνή έκδοση αθλητικής δημοσιογραφίας που έχουμε μάθει να φτιάχνουμε σε αυτή τη χώρα.
Είναι μεγάλη τύχη για την κωπηλασία που ήρθαν το μετάλλιο και οι διακρίσεις. Κυρίως επειδή στην Ελλάδα, την πατρίδα του αποτελέσματος, τα μετάλλια είναι το μόνο τεκμήριο της επιτυχημένης και αποτελεσματικής δουλειάς. Χάρη σε αυτές τις διακρίσεις, η Ομοσπονδία θα πάρει μια ώθηση για να ξεπεράσει ένα μέρος των οικονομικών δυσκολιών που της δημιουργεί η κρίση και έτσι θα συνεχίσει το κουπί, θα συνεχίσει να φτιάχνει καλούς, μεγάλους αθλητές, να φτιάχνει ανθρώπους.
ΠΗΓΗ: Sportday