Πως θα ήταν όμως να ζούσατε αυτή την ατμόσφαιρα στην καθημερινότητα σας; Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Άλκη Φακίρη. Ο 27χρονος Άλκης ζει στο Μάντσεστερ και εργάζεται στην μια από τις δύο μεγάλες ομάδες της πόλης. Την αγαπημένη του Γιουνάιτεντ.
Ο Άλκης όντας ένας από τους πολλούς νέους Έλληνες που μετακινήθηκαν στο εξωτερικό εξαιτίας της κατάστασης στη χώρα μας είπε να το πάει ένα βήμα παραπέρα και να εργαστεί για την αγαπημένη του ομάδα.
Έχοντας σπουδάσει το αντικείμενο του αθλητικού μάνατζμεντ και έχοντας την… «εμπειρία» του να εργαστεί σε μια ελληνική ομάδα της Σούπερ Λιγκ έφυγε για την Αγγλία και το Μάντσεστερ με σκοπό να δουλέψει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ.
Διανύοντας τον δεύτερο χρόνο του εργαζόμενος στον τομέα του ticketing της Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, ο Άλκης μίλησε στο sport-fm.gr για όλα όσα ζει στην Αγγλία και το Όλντ Τράφορντ.
Παράλληλα συγκρίνει την πραγματικότητα της Πρέμιερ Λιγκ και του ελληνικού ποδοσφαίρου, εκφράζοντας την απογοήτευση του, χωρίς όμως να χάνει την πίστη του για αλλαγή της κατάστασης που επικρατεί στην Ελλάδα.
Αναλυτικά η συνέντευξη του Άλκη Φακίρη στο sport-fm.gr και τον Γρηγόρη Ποζιό:
Σίγουρα ο τίτλος που θα μπει στην κουβέντα μας είναι «Από τον Απόλλωνα στην Γιουνάιτεντ», αλλά πρώτα θα ήθελα να ξετυλίξουμε το κουβάρι από την αρχή και να μας πεις δυο λόγια για τις σπουδές σου.
«Ξεκίνησα τις σπουδές μου στη Θεσσαλονίκη, στην οργάνωση και διοίκηση επιχειρήσεων και επειδή πάντα μεράκι ήταν ο αθλητισμός και κυρίως το ποδόσφαιρο έκανα ένα μεταπτυχιακό στην Αθήνα, πάνω στο αθλητικό μάνατζμεντ. Κάπου εκεί αρχίζει η διαδρομή μου στο χώρο δουλεύοντας σε μια εταιρία αθλητικού μάρκετινγκ μπαίνοντας σιγά – σιγά στο χώρο του ποδοσφαίρου και τον Απόλλωνα Σμύρνης. Στη συνέχεια έρχεται η απόφαση του να φύγω στο εξωτερικό όπως πολλοί Έλληνες και να κυνηγήσω το όνειρό μου.
Κυνήγι του ονείρου ή ανάγκη για μια δουλειά που θα σου αποφέρει κάτι παραπάνω από τα προς το ζην, αλλά και την εκπλήρωση των φιλοδοξιών σου ;
«Στην αρχή δεν ήθελα να φύγω. Ήθελα να προσπαθήσω. Ήμουν από τους ρομαντικούς που πίστευαν ότι δεν μπορεί να είναι τόσο άσχημη η κατάσταση και ότι αν το παλέψεις θα δικαιωθείς. Βλέποντας τα από μέσα όμως η αλήθεια είναι ότι απογοητεύτηκα και επειδή λένε ότι αν ανοίξεις τα φτερά σου στο τέλος θα δικαιωθείς, αποφάσισα ότι πρέπει να φύγω στο εξωτερικό. Η Αγγλία και το Μάντσεστερ φυσικά δεν ήταν τυχαία καθώς έτρεφα ήδη αισθήματα για την ομάδα.
Στον Απόλλωνα σε ποιον τομέα δούλευες; Στο ξεκίνημα εργαζόμουν πάνω στο κομμάτι του μάρκετινγκ και στη συνέχεια ανέλαβα την οργάνωση των ακαδημιών. Τα προβλήματα ήταν αρκετά καθώς η οργάνωση ήταν ελλιπής καθώς ήταν κάτι καινούριο και η βαρύτητα έπεφτε αλλού και όχι στο κομμάτι των ακαδημιών.
Τι ήταν αυτό που σε απογοήτευσε; Κυρίως ήταν το επίπεδο του επαγγελματισμού, το οποίο με απογοήτευσε. Περίμενα διαφορετικά τα πράγματα, να υπάρχει σεβασμός, κατανόηση και η αλήθεια είναι ότι δεν συνάντησα σε κανένα σημείο όσα περίμενα.
Παίρνοντας την απόφαση να φύγεις πως ήταν το πρώτο διάστημα στην Αγγλία; Έφυγα με μια βαλίτσα στο χέρι και στόχο να δουλέψω στη Γιουνάϊτεντ. Στην αρχή έκανα άλλες δουλειές αλλά πάντα ο στόχος ήταν η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Μπορώ να πω ότι δικαιώθηκα νωρίς καθώς μετά από λίγο καιρό άρχισα να δουλεύω part-time στην υποδοχή των φιλάθλων στο γήπεδο. Ναι υπάρχουν άνθρωποι στην Αγγλία που κάνουν αυτή τη δουλειά και αυτό συμβαίνει γιατί οι ομάδες τους προσέχουν τους φιλάθλους γιατί τους θεωρούν το σημαντικότερο κομμάτι του συλλόγου. Αυτό μπορείς να το αντιληφθείς σε οποιαδήποτε φάση είτε της καθημερινότητας της ομάδας είτε τις ημέρες των αγώνων. Οι φίλαθλοι είναι το Α και το Ω, σε αυτούς στηρίζεται η ομάδα από αυτούς ζει και παίρνει χρήματα και φροντίζουν να τους προσέχουν πάρα πολύ.
Πόσο εύκολο ή δύσκολο ήταν να καταφέρεις να δουλέψεις εκεί; Τα πάντα είναι θέμα προσαρμογής. Αν πιστεύεις στις δυνατότητες σου και τους δώσεις να καταλάβουν ότι έχεις όλα όσα λες ότι έχεις και μπορείς να ανταπεξέλθεις στις απαιτήσεις τους, τότε τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο.
Οι διαφορές είναι σίγουρα τεράστιες ανάμεσα στο τι συμβαίνει στην Αγγλία και την Ελλάδα στο χώρο του ποδοσφαίρου, αλλά ποιες είναι τελικά αυτές; Πρώτο και κύριο είναι ο επαγγελματισμός. Υπάρχει τεράστια διαφορά στην μετάφραση της λέξης «επαγγελματισμός». Εδώ στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ αλλά και γενικότερα στην Αγγλία ο καθένας είναι για τη δουλειά του. Κανένας δεν μπορεί να είναι συγχρόνως υπεύθυνος στο μάρκετινγκ, υπεύθυνος στα εισιτήρια, υπεύθυνος στα οικονομικά και ούτω καθεξής. Ο κάθε άνθρωπος προσλαμβάνεται για να κάνει μια συγκεκριμένη δουλειά και αυτή πρέπει να φέρει εις πέρας, υπάρχει ένα πλάνο. Στην Ελλάδα η αλήθεια είναι ότι δεν υπήρχε κάποιο πλάνο, ο καθένας ήταν υπεύθυνος για τα πάντα και συνήθως ο ανώτερος έδινε οδηγίες για όλα. Δεύτερο πολύ σημαντικό είναι ο σεβασμός στους εργαζόμενους. Ένα απλό παράδειγμα είναι το γεγονός ότι εδώ στη Γιουνάιτεντ σε καθημερινή βάση περίπου 1000 εργαζόμενοι τρώνε δωρεάν στο εστιατόριο της ομάδας.
Νομίζω θα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να μας πεις για το πώς αντιμετωπίζει η Γιουνάιτεντ τους φιλάθλους- πελάτες της. Τους αντιμετωπίζει και ως πελάτες αλλά και ως φιλάθλους. Τα πάντα πρέπει να επιστρέφονται πίσω στους φιλάθλους. Αυτό συμβαίνει με παροχές, ασφάλεια μέσα στο γήπεδο και γενικώς τα χρήματα που ξοδεύει κάποιος για ένα εισιτήριο να ανταποκρίνονται σε όσα λαμβάνει. Σκέψου μόνο ότι στο Ολντ Τράφορντ υπάρχουν 90 κυλικεία για να εξυπηρετούν τους φιλάθλους. Το πλάνο είναι η ομάδα να έχει πάντα γεμάτο το γήπεδο και να παίρνει όσα περισσότερα μπορεί από τους φιλάθλους αλλά συγχρόνως, να τους προσέχει έτσι ώστε να τους έχει ικανοποιημένους.
Η ομάδα δεν θέλει όσοι πληρώνουν εισιτήριο να νιώθουν ότι ξοδεύουν χρήματα μόνο για ποδόσφαιρο αλλά να περνάνε την ημέρα τους σαν μια εκδρομή αυτό είναι το πλάνο και πάνω σε αυτό κινούνται.
Η δουλειά που έχει κάνει η ομάδα πάνω στο μάρκετινγκ και στην ταύτιση μεταξύ ομάδας και φιλάθλων είναι τεράστια. Όλα είναι κομμάτι μιας αλυσίδας και σε αυτήν προσπαθούν να βάλουν και τους φιλάθλους. Μέσα από τα τουρ προσπαθούν να δώσουν στους επισκέπτες τη δυνατότητα να αντιληφθούν τη σημαντικότητα των ανθρώπων και του συλλόγου και να νιώσουν και εκείνοι ένα κομμάτι από αυτούς.
Εσύ εργάζεσαι στον τομέα του ticketing (εισιτήρια), εξήγησε μας λίγο τη φύση της δουλειάς σου. Το ticketing της Μάντσεστερ Γιουνάϊτεντ είναι ένα τμήμα στο οποίο εργάζονται επι μονίμου βάσεως ή περιστασιακά περίπου 150 με 200 άτομα. Είναι ένα τμήμα το οποίο σε κάθε αγώνα πρέπει να εξυπηρετήσει 70.000 κόσμου εκ των οποίων οι 50.000 είναι άνθρωποι που έρχονται σε εβδομαδιαία βάση γιατί είναι κάτοχοι εισιτηρίων διαρκείας. Η δουλειά μου περιλαμβάνει από την εξυπηρέτηση φυσικά στους αγώνες, φτάνουνε στο τμήμα των εισιτηρίων περίπου 5 με 10 χιλιάδες άτομα, είτε για να ζητήσουν κάποια έξτρα εισιτήρια είτε για να διευθετήσουν άλλες υποθέσεις τους, μέχρι την εκτύπωση και την παροχή εισιτηρίων στους εκτός έδρας αγώνες. Φυσικά άλλο κομμάτι είναι το μάρκετινγκ των εισιτηρίων και ότι έχει να κάνει με τους χορηγούς.
Στην Ελλάδα τελευταία γίνεται πολύς λόγος για την κάρτα φιλάθλου και τα στοιχεία τα οποία απαιτούνται σύμφωνα με το νέο νομοσχέδιο ώστε να αγοράσει κάποιος εισιτήριο. Στην Αγγλία τι ισχύει και αν πιστεύεις ότι ένα παρόμοιο μοντέλο μπορεί να εφαρμοστεί στην Ελλάδα; Στην Αγγλία δεν ισχύει αυτό με τα πολλά στοιχεία τα οποία ζητούνται πλέον στην Ελλάδα, αλλά ούτε η πρότερη κατάσταση που ο οποιοσδήποτε αγόραζε ένα εισιτήριο και έμπαινε στο γήπεδο. Κατά τη γνώμη μου εξακολουθώ να πιστεύω πως τα πάντα μπορούν να εφαρμοστούν παντού. Μπορεί να γίνει ένα πλάνο σύμφωνα με το αγγλικό αρκεί να βρεθούν άνθρωποι οι οποίοι έχουν ταύτιση απόψεων και να μπορέσει ο κόσμος να τους ακούσει και να να πιστέψει σε αυτούς δεν είναι δύσκολο να φτάσουμε στο ίδιο επίπεδο. Στην Αγγλία ο κάθε φίλαθλος που θέλει να παρακολουθήσει τον αγώνα της αγαπημένης του ομάδας ή τυχαίνει να βρίσκεται στην πόλη και να θέλει να παρακολουθήσει έναν αγώνα πρέπει να γίνει μέλος της ομάδας. Πρέπει να πληρώσει δηλαδή κάποια ετήσια συνδρομή, η οποία δεν είναι τόσο μεγάλη. Τα στοιχεία τα οποία δίνει ο φίλαθλος είναι πολύ απλά. Ουσιαστικά δίνει το όνομα του, τη διεύθυνση κατοικίας του (χωρίς αποδεικτικά στοιχεία), ένα e-mail και το τηλέφωνο του. Δεν χρειάζεται τίποτα περισσότερο από αυτά. Απλά ο κάθε φίλαθλος από τη στιγμή που θα γίνει μέλος αγοράσει κάποιο εισιτήριο (το οποίο είναι ονομαστικό)γνωρίζει πως αν γίνει κάτι μέσα στο γήπεδο οι στιούαρτς μπορούν να του απαγορεύσουν την είσοδο για δύο ή τρία χρόνια και φυσικά αυτό γράφεται στο σύστημα και έτσι δεν μπορεί πια να αγοράσει εισιτήριο.
Πριν λίγο καιρό είχαμε και το ντέρμπι της πόλης του Μάντσεστερ και είχες την τύχη να το ζήσεις από μέσα δουλεύοντας ταυτόχρονα. Η αλήθεια είναι ότι είχαμε 10.000 άτομα οι οποίοι ψάχνανε εισιτήριο την τελευταία στιγμή. Σίγουρα όταν μπαίνεις στο γήπεδο και σκέφτεσαι ότι μέρος όλου αυτού έχω βάλει και εγώ το λιθαράκι μου. Η ατμόσφαιρα είναι τρομερή. Υπάρχουν φίλαθλοί φυσικά και των δύο ομάδων χωρίς να υπάρχουν έκτροπα. Βέβαια το συναίσθημα στους αγώνες με την Λίβερπουλ είναι κάτι το απερίγραπτο!
Υπάρχει σκέψη επιστροφής κάποια στιγμή στην Ελλάδα;
Είναι πολύ νωρίς για κάτι τέτοιο καθώς είμαι ακόμα στο ξεκίνημα και φυσικά θέλω να το ζήσω. Βέβαια η πατρίδα είναι πατρίδα και σίγουρα κάποια στιγμή στο μέλλον θα ήθελα γιατί όχι να αξιοποιήσω τις γνώσεις μου και να βοηθήσω και εγώ όσο μπορώ, αν μπορώ το ελληνικό ποδόσφαιρο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου