Γράφει ο Αλέξης Σαββόπουλος
Το παιχνίδι στην Κοζάνη, ήταν με διαφορά το χειρότερο φετινό του Άρη επιβεβαιώνοντας ότι οι κίτρινοι διέρχονται μια αγωνιστική κρίση. Που οφείλεται; Πιθανόν στο ότι οι ποδοσφαιριστές του (όχι όλοι για να μην τα ισοπεδώνουμε όλα) βλέπουν τη διαδικασία ως αγγαρεία. Λόγω ποιότητας και μεγάλης διαφοράς από την πλειονότητα των ομάδων του ομίλου, παίζουν όσο χρειάζεται. Σβηστά. Δίχως να κοπιάσουν. Αντί να τελειώνουν τα παιχνίδια από το πρώτο ημίχρονο και στη συνέχεια να κάνουν συντήρηση, πράττουν το ακριβώς αντίθετο, και αναγκάζονται στο τελευταίο 20λεπτο να τρέχουν για να σώσουν βαθμούς και προσχήματα.
Ίσως να φταίει ότι το παιχνίδι του έχει αρχίσει να γίνεται λίγο προβλέψιμο. Η μπάλα στον Τάτο, 2-3 παίκτες πάνω του, όλη η αντίπαλη άμυνα στο μισό γήπεδο να περιμένει, κλειστοί οι διάδρομοι, αυτό ήταν. Βάλτε και τα χάλια γήπεδα δεν θέλει και πολύ. Ο ΑΡΗΣ κόντρα σε μια από τις χειρότερες ομάδες της κατηγορίας έκανε δυο φάσεις με το ζόρι και αν δεν ήταν ο Νλουντούλου που μάλλον έχει πεισμώσει που ο προπονητής του τον άφησε για ακόμη ένα παιχνίδι στον πάγκο, θα είχε τη δεύτερη φετινή απώλεια.
Να φταίει που λείπουν οι δυο βασικοί του πλάγιοι μπακ (Γεωργιάδης, Τσουμάνης) που παίρνουν πάνω τους μεγάλο μέρος της επιθετικής ανάπτυξης της ομάδας; Εν μέρει ναι. Αλλά μιλάμε για Γ΄ Εθνική. Τι να πουν δηλαδή κι οι άλλες ομάδες;
Η διαφορά παρέμεινε στους τέσσερις από τη δεύτερη Δόξα, όμως όσο ο Άρης παίζει έτσι, δίνει δικαιώματα στους μνηστήρες. Να προσπαθούν να μένουν κοντά για να εκμεταλλευτούν τυχόν στραβοπάτηματά του. Αν είναι θέμα προσώπων και χημείας στην ενδεκάδα, ο Νίκος Αναστόπουλος βρήκε με τι να ασχοληθεί τις επόμενες μέρες. Αν είναι θέμα νοοτροπίας, επίσης οφείλει να επιληφθεί. Καλές οι επαγγελματικές νίκες, το επτά στα οκτώ ματς, η 1η θέση, αλλά είναι κρίμα να φεύγει από το γήπεδο ο κόσμος, ευχαριστημένος κατά το ήμισυ. *Πηγή: sport-fm.gr*
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου