Αν μια
χώρα θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η Βραζιλία των μικρών, αυτή θα ήταν
χωρίς αμφιβολία η Νιγηρία. Οι «αετοί» κάτω των 17 ετών έχουν κατακτήσει
συνολικά 5 φορές το Παγκόσμιο Κύπελλο, εκ των οποίων τα δύο τελευταία.
Πριν από λίγες μέρες, στα γήπεδα της Χιλής, τα ακατέργαστα «διαμάντια»
της Νιγηρίας έφτασαν στην κορυφή του κόσμου, καθοδηγούμενα από έναν
άνθρωπο, που μεγαλούργησε στο ποδόσφαιρο της χώρας του, όταν οι νυν
παίκτες του δεν είχαν καν γεννηθεί. Ο λόγος για τον Εμμάνουελ Αμουνίκε, ο
οποίος στα 44 χρόνια του χτίζει εκτός συνόρων μια καινούργια καριέρα
στην προπονητική, ξεκινώντας από ‘κει που δεν έκανε την αρχή σαν
ποδοσφαιριστής. Από τις μικρές εθνικές ομάδες της Νιγηρίας.Γεννημένος τα Χριστούγεννα του 1970 σε μια πόλη της Νοτιοανατολικής Νιγηρίας, ο Αμουνίκε ξεκίνησε να παίζει μπάλα – όπως και πολλοί άλλοι – σε δρόμους και αλάνες μαζί με τα υπόλοιπα παιδιά της ηλικίας του. Μεγαλώνοντας ο ίδιος, «μεγάλωνε» και το ταλέντο του, με αποτέλεσμα να μην τον χωρούν τα σύνορα της Νιγηρίας και στα 21 να πάρει μεταγραφή για την Ζαμαλέκ της Αιγύπτου. Με την αιγυπτιακή ομάδα, ο Αμουνίκε κάνει το πρώτο «μπαμ» και αρχίζει να γίνεται γνωστός εκτός Αφρικής. Σε αυτό τον βοήθησε και η πορεία της ομάδας, η οποία το 1993 κατέκτησε το Κύπελλο Πρωταθλητριών Αφρικής και αμέσως μετά το αφρικανικό σούπερ καπ. Αυτόν τον τελευταίο τίτλο, τον χάρισε ο Αμουνίκε στη Ζαμαλέκ, αφού ήταν ο μοναδικός σκόρερ στον τελικό κόντρα στην Αλ Αχλί.
Παρά τις εξαιρετικές εμφανίσεις του με την Ζαμαλέκ, ο 24χρονος – τότε – αριστερός εξτρέμ δε βρισκόταν ανάμεσα στις πρώτες επιλογές του ομοσπονδιακού τεχνικού της χώρας του, τόσο για τα παιχνίδια των προκριματικών του Μουντιάλ των Ηνωμένων Πολιτειών, όσο και σε αυτά του Κυπέλλου Εθνών Αφρικής το 1994. Προς έκπληξη όλων, ο Αμουνίκε ξεκινά βασικός στον τελικό του Κόπα Άφρικα και μετατρέπεται σε απόλυτο πρωταγωνιστή. Σημειώνει και τα δύο τέρματα της Νιγηρίας στο 2-1 επί της Ζάμπιας και χαρίζει το στέμμα στους «αετούς».
Ακολουθεί το Παγκόσμιο Κύπελλο των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πρωτάρα Νιγηρία είναι στον ίδιο όμιλο με την επίσης πρωτάρα Ελλάδα και ο Εμμάνουελ Αμουνίκε είναι σε όλα τα ματς βασικός. Σημειώνει μάλιστα και δύο γκολ. Το πρώτο στο 3-0 επί της Βουλγαρίας στον όμιλο και το δεύτερο στους «16» απέναντι στην Ιταλία. Αν, μάλιστα, απέναντι στους Αφρικανούς δε βρισκόταν η μεγαλοφυΐα του Ρομπέρτο Μπάτζιο, τότε το γκολ του Αμουνίκε ίσως είχε στείλει τους «αετούς» στα προημιτελικά. Ο «Μικρός Βούδας» ισοφάρισε λίγο πριν το τέλος και στην παράταση ήταν αυτός που έδωσε την πρόκριση στη «σκουάντρα ατζούρα».
Οι εξαιρετικές εμφανίσεις του Αμουνίκε στο Παγκόσμιο Κύπελλο προσελκύουν το ενδιαφέρον πολλών ευρωπαϊκών συλλόγων. Η Σπόρτινγκ Λισαβόνας είναι αυτή που καταφέρνει τον Αύγουστο μετά το Μουντιάλ να κάνει δικό της τον Νιγηριανό μεσοεπιθετικό. Το 1994 ήταν η χρονιά του. Πρωταθλητής Αφρικής με τη Νιγηρία, εξαιρετική παρουσία στο Παγκόσμιο Κύπελλο και στη συνέχεια μεταγραφή στην Ευρώπη. Για όλους αυτούς τους λόγους, ο Αμουνίκε αναδείχθηκε τότε ο κορυφαίος Αφρικανός ποδοσφαιριστής της χρονιάς.
Μετά από δύο χρόνια στην Σπόρτινγκ, έρχεται μια ακόμη απίθανη χρονιά για τον ίδιο. Είναι το 1996. Η Νιγηρία συμμετέχει στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και γίνεται η πρώτη αφρικανική ομάδα που κατακτά το χρυσό μετάλλιο. Πρωταγωνιστής και πάλι ο Αμουνίκε. Στον τελικό, με δικό του γκολ στο 90ο λεπτό, οι «αετοί» λυγίζουν την αντίσταση της Αργεντινής και επικρατούν με σκορ 3-2. Ποιοι παικταράδες αγωνίζονται, μεταξύ άλλων, σε εκείνο το ματς; Αγιάλα, Ζανέτι, Κλαούντιο Λόπεζ, Κρέσπο, Ορτέγκα και Σιμεόνε για την Αργεντινή. Μπαμπαγιάρο, Γουέστ, Κανού, Μπαμπαγκίντα, Οκότσα και Ολίσε για τη Νιγηρία. Όμως, η «χρυσή» αλλαγή του Μπονφρεντέ, Εμμάνουελ Αμουνίκε, είναι αυτή που καθαρίζει τον τελικό.
Η χρονιά-όνειρο ολοκληρώνεται με τον καλύτερο δυνατό τρόπο για τον Αμουνίκε. Τον Δεκέμβριο του 1996, η Μπαρτσελόνα δαπανά το ποσό των 3,6 εκατομμυρίων δολαρίων για να κάνει δικό της το αφρικανικό «διαμάντι». Ο Νιγηριανός είναι στο απόγειο της καριέρας του, όμως μετά από ένα δυναμικό ξεκίνημα με τους Καταλανούς, η ατυχία του χτυπά την πόρτα. Το 1997 τραυματίζεται σοβαρά στο γόνατο και δεν καταφέρνει ποτέ να ανακάμψει και να γίνει ο παίκτης που ήταν πριν από αυτό. Οι εμφανίσεις του με τους «μπλαουγκράνα» είναι ελάχιστες και εκτός από τους τίτλους που κατέκτησε (δύο πρωταθλήματα και δύο κύπελλα Ισπανίας, ένα κύπελλο ΟΥΕΦΑ και ένα ευρωπαϊκό σούπερ καπ) έχει να θυμάται στα τέσσερα χρόνια παραμονής στην Βαρκελώνη το ένα και μοναδικό γκολ που σημείωσε με την Μπαρτσελόνα, αυτό τον Μάρτιο του ’97 απέναντι στην Λογρονιές.
Αυτός ο σοβαρός τραυματισμός στο γόνατο ουσιαστικά έκοψε την μπάλα στον Αμουνίκε. Το 2000 έφυγε από την Μπαρτσελόνα, πήγε στην Αλμπαθέτε και από ‘κει σε ομάδες της Νοτίου Κορέας και της Ιορδανίας. Σε ηλικία 34 ετών «κρέμασε» τα παπούτσια του και αφού πήγε σε ισπανικό πανεπιστήμιο για να αποκτήσει μεταπτυχιακό στην αθλητική μεθοδολογία. Το 2008 ξεκίνησε καριέρα ως προπονητής στην ομάδα που τον ανέδειξε στη Νιγηρία και από το 2014 βρίσκεται στο τιμόνι της εθνικής ομάδας U-17 της χώρας του. Μέσα σε ένα χρόνο κατέκτησε το Παγκόσμιο Κύπελλο, αποδεικνύοντας πως η θέση ενός «αετού» είναι στην κορυφή. Έστω κι αν πληγώθηκε στο παρελθόν, όπως ο Αμουνίκε...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου