Τα Μουντιάλ που σπικάρισα

Ο ΧΡ. ΚΟΝΤΟΣ ΘΥΜΑΤΑΙ ΠΡΟΣΩΠΑ, ΣΤΙΓΜΕΣ ΚΑΙ ΓΕΓΟΝΟΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΤΕΣΣΕΡΑ ΜΟΥΝΤΙΑΛ ΠΟΥ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΕ ΑΠΟ ΚΟΝΤΑ. «ΚΑΛΥΤΕΡΑ ΠΟΥ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ».Τις εμπειρίες του από τα Μουντιάλ τα οποία έχει παρακολουθήσει από κοντά και έχει μεταδώσει για λογαριασμό του κρατικού ραδιοφώνου, από το 1994 στην Αμερική μέχρι και το 2006 στη Γερμανία, μετέφερε στον sportdog ο Χρήστος Κοντός.

Ο πεπειραμένος δημοσιογράφος (που πάει για 5η φορά σε τελική φάση Μουντιάλ) μάς μίλησε με χαρά για τη γιορτή που στήνεται κάθε τέσσερα χρόνια σε διάφορες γωνιές του πλανήτη, αλλά και για επιμέρους γεγονότα που του έχουν μείνει χαραγμένα στη μνήμη του από τις τελικές φάσεις των Παγκοσμίων Κυπέλλων που έχει παρακολουθήσει.

Ακόμα, τονίζει ότι περιμένει πώς και πώς την έναρξη του φετινού Μουντιάλ, ενώ με βάση τις εμπειρίες του όλα τα προηγούμενα χρόνια στον χώρο σχολιάζει ότι το… βαρέλι της εθνικής έχει πιάσει πάτο, παρόλα αυτά ίσως το συγκεκριμένο γεγονός ενεργήσει θετικά για την ομάδα.

«Αν δεν το ζήσεις από κοντά, δεν καταλαβαίνεις… »

-Χρήστο, ποιες είναι οι εντυπώσεις που έχεις από τα Παγκόσμια Κύπελλα που έχεις παρακολουθήσει από κοντά; Το πρώτο ήταν το 1994, σωστά;

«Το πρώτο Μουντιάλ το οποίο παρακολούθησα από κοντά και εργάστηκα, ήταν το 1994 στην Αμερική. Κάθε Παγκόσμιο Κύπελλο, όμως, έχει τις δικές του, ξεχωριστές στιγμές γιατί δεν είναι απλά ένα σύνολο αγώνων. Όποιος δεν το έχει ζήσει από κοντά δεν είναι εύκολο να καταλάβει αυτό που λέω. Μαζεύονται στον ίδιο χώρο άνθρωποι από διαφορετικούς πολιτισμούς, διαφορετικές κουλτούρες, που απλώς αγαπούν το ποδόσφαιρο. Και μιλάμε ακόμα και για πολύ φτωχούς φιλάθλους, οι οποίοι μαζεύουν χρήματα από το προηγούμενο Μουντιάλ για να μπορέσουν να παρακολουθήσουν το τρέχον! Έχω γνωρίσει πολλούς τέτοιους ανθρώπους. Αυτός είναι ο λεγόμενος αθλητικός τουρισμός, απαλλαγμένος από οπαδισμούς κτλ., ο οποίος όμως δεν είναι γνωστός στην Ελλάδα».

-Ποιο γεγονός σου έχει μείνει χαραγμένο στη μνήμη όλα αυτά τα χρόνια;

«Η πρώτη ιστορία που μου έρχεται στο μυαλό ήταν το 1998, στην Τουλούζ, όταν είχα παρακολουθήσει το Αγγλία-Ρουμανία. Οι Ρουμάνοι είχαν κάνει ανατροπή στο σκορ και νομίζω νίκησαν με 2-1 στο τέλος, με γκολ του Πετρέσκου αν δεν κάνω λάθος, κι εγώ είχα βγάλει εισιτήριο για να επιστρέψω με το τρένο στο Παρίσι. Το τρένο, όμως, ήταν γεμάτο με πολλούς μεθυσμένους Άγγλους κι έναν… φουκαρά Ρουμάνο! Ήρθε και κάθισε δίπλα μου και έτρεμε, προκειμένου να μην το καταλάβει κανείς. Εγώ προσπάθησα να του πιάσω την κουβέντα για να ξεχαστεί μέχρι να φτάσουμε και ο άνθρωπος είχα χάσει το χρώμα του, ήταν σαν τρομαγμένο ποντίκι. Τελικά φτάσαμε και όλα ήταν καλά».

-Φάση;

«Ναι, στο Νιγηρία-Βουλγαρία το 1994. Ήταν στον δικό μας όμιλο τότε, στην Αμερική και θυμάμαι πολύ καλά εκείνη τη μετάδοση που έκανα. Ήταν ένα γκολ που ακυρώθηκε για τη Νιγηρία με γκολ-φάουλ και κανείς δεν μπορούσε να αντιληφθεί τον λόγο. Όλοι νόμισαν ότι ακυρώθηκε ως οφσάιντ, παρόλα αυτά δεν φαινόταν να υπάρχει παίκτες που δεν καλυπτόταν! Μόνο εγώ αντιλήφθηκα ότι το φάουλ ήταν έμμεσο και για αυτόν τον λόγο ο ρέφερι ακύρωσε το γκολ! Προσπαθούσα να το εξηγήσω και στους διπλανούς μου για ένα ολόκληρο ημίχρονο και μόνο όταν τελείωσε το ματς ήρθαν και μου είπαν… ‘Μεγάλε Έλληνα’! Μετά κατάλαβαν τι έγινε. Επίσης η φάση του τελευταίου τελικού, στη Γερμανία, όταν ο Ζιντάν χτύπησε τον Ματεράτσι. Ήταν μία φάση την οποία… έχασα, γιατί η μπάλα παιζόταν αλλού. Στο ριπλέι το είδα».

-Για ποιον παίκτη από όσους είδες έχεις να πεις κάτι;

«Η δική μου γενιά μεγάλωσε με τον Μαραντόνα. Αυτό που με στεναχώρησε το ’94 ήταν ότι πιάστηκε ντοπαρισμένος, δεν άξιζε αυτό το τέλος στην καριέρα του ένας τόσο μεγάλος παίκτης. Ήταν μία μεγάλη απογοήτευση. Το ίδιο συνέβη και το 2006 με τον Ζιντάν, δεν του άξιζε να τελειώσει έτσι το τελευταίο παιχνίδι στην καριέρα του».

-Το φετινό Μουντιάλ πώς το περιμένεις;

«Με εξιτάρει η ιδέα ότι θα γίνει στη Νότιο Αφρική. Θεωρώ ότι ένα Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο θα διεξαχθεί στην Αγγλία, για παράδειγμα, δεν έχει να δώσει τίποτα καινούργιο. Στην Αφρική παίρνει άλλο χρώμα, ακόμα και να η οργάνωση ή οι παροχές υστερούν για την ομάδα. Προσωπικά, πάντως, δεν αμφιβολία ότι θα είναι επιτυχημένο».

-Τέλος, θα ήθελα να μου πεις την άποψή σου και για την εθνική μας ομάδα.

«Το βαρέλι έχει πιάσει πάτο! Η εθνική, πλέον, δεν αρέσει σε κανέναν, ο κόσμος δεν την πιστεύει και δεν ασχολείται μαζί της. Ίσως, όμως, να είναι καλύτερα έτσι. Ξέρεις γιατί; Όσες φορές πήγαμε να κάνουμε κάτι με παρελάσεις κτλ. μας βγήκε σε κακό. Ίσως με ησυχία, ηρεμία και ταπεινότητα, τα πράγματα να είναι καλύτερα».