Την εβδομάδα που πέρασε εμφανίστηκε στον τύπο η προσπάθεια πώλησης της ομάδας μπάσκετ του Παναθηναϊκού, μέσω μεγάλου εξειδικευμένου γραφείου, με έδρα τη Νέα Υόρκη. Γράφει ο Φίλιππος Συρίγος.
Ανεξάρτητα από τις όποιες σκοπιμότητες μπορεί να υποκρύπτει η δημοσιοποίηση μιας τέτοιας κίνησης, το ουσιαστικό θέμα που τίθεται, μετά από αυτήν, είναι το εξής:
Μπορεί πράγματι να έχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τη διεθνή (ή και την εγχώρια) αγορά μια ανώνυμη εταιρεία εκμετάλλευσης αθλητικού θεάματος, σαν τον Παναθηναϊκό; Και ποια είναι η γενικότερη εμπορική αξία του αντικειμένου «επαγγελματικό μπάσκετ» στην Ελλάδα;
Αν, λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, χωρίς περιττές χρονοτριβές, τα πράγματα, πρέπει να παραδεχθούμε αμέσως ότι ο Παναθηναϊκός των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και των δεκατριών ελληνικών τίτλων (μέσα στα 14 τελευταία χρόνια), δεν παρουσιάζει, υπό τις παρούσες συνθήκες, κανένα επιχειρηματικό ενδιαφέρον! Για τον απλούστατο λόγο ότι, όλα αυτά τα χρόνια που μεγαλουργεί αγωνιστικά σε Ελλάδα και Ευρώπη, παρουσιάζει ένα τεράστιο παθητικό, το οποίο επιπλέον δεν διαφαίνεται με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ισοσκελιστεί στο άμεσο μέλλον.
Για να γίνουν πιο κατανοητά τα πράγματα, πρέπει να αναφερθεί ότι τη σεζόν που έληξε και με μειωμένο προϋπολογισμό σε σχέση με την προηγούμενη ο Παναθηναϊκός μπήκε μέσα γύρω στα 25 εκατομμύρια ευρώ! Γιατί, σε σχέση με τις τεράστιες δαπάνες (συμβόλαια, εφορία, λειτουργικά έξοδα), τα έσοδα από τηλεοπτικά και εμπορικά δικαιώματα καθώς και εισιτήρια ήταν αστεία.
Ποιος επιχειρηματίας, λοιπόν, μπορεί να επενδύσει σ' αυτή την ομάδα με σκοπό να αποκομίσει κέρδος; Κανείς, γιατί με τις παρούσες συνθήκες δεν είναι δυνατό ούτε καν το δραστικό κλείσιμο της ψαλίδας. Εκτός αν το ύψος των συμβολαίων γνωρίζει δραματική μείωση, γεγονός που θα είχε όμως καταλυτική επίδραση στην ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της ομάδας... Και τότε θα ερχόταν ο κόσμος, που μέχρι σήμερα ορκίζεται στο όνομα των αφεντικών, και θα πλάκωνε στις κλοτσιές (που λέει ο λόγος...) τους νέους ιδιοκτήτες. Για να λάβει έτσι, η σεμνή τελετή, ταχύτατο τέλος!
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο σημερινός Παναθηναϊκός αποτελεί κατά βάση μια συναισθηματική και όχι εμπορική αξία. Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε ακόμα πιο ανοιχτά, πρέπει να παραδεχθούμε ότι αντιπροσωπεύει μια μεγάλη τρέλα των Γιαννακόπουλων, που φυσικά δεν πωλείται αλλά και ούτε καν χαρίζεται!
Ιδια και απαράλλαχτη είναι η κατάσταση και στον Ολυμπιακό των Αγγελόπουλων, αφού κι αυτοί κινούνται επί τόσα χρόνια με βάση το συναίσθημα και όχι τα νούμερα, αγοράζοντας με τα λεφτά που ξοδεύουν αναγνωρισιμότητα, αλλά καμιά φορά και... γκρίνιες, όταν τα αγωνιστικά αποτελέσματα δεν κρίνονται από τον κόσμο ικανοποιητικά.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, το ελληνικό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ αδυνατούν να συντηρήσουν ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, οι οποίες οφείλουν το μέγεθός τους στην αντιπαλότητα που επικρατεί μεταξύ των δύο αυτών συλλόγων, αλλά και στην «αρρώστια» που έχει προσβάλει τα αφεντικά τους. Και αυτός ο τελευταίος είναι ένας επιπλέον σοβαρός λόγος που εντέλει δεν καθιστά αξιόπιστες τις όποιες προσπάθειες πώλησης, μεταβίβασης ή δωρεάς! (Πόσω μάλλον σε επιχειρηματίες εκτός ελληνικής πραγματικότητας...).
Βεβαίως, μέσα σε όλα αυτά κάπου μπαίνει και η οικονομική κρίση, ή αν θέλετε τα νέα δεδομένα που δημιουργεί σε ανθρώπους με τόσο μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Γι' αυτό και το περασμένο καλοκαίρι είχαμε έναν πρώτο εξορθολογισμό των δαπανών, τόσο στο ένα στρατόπεδο όσο και στο άλλο. Και πιθανότατα τώρα θα έχουμε έναν ακόμα, μια και ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον απέδειξε ότι και με λιγότερα λεφτά μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου, αρκεί να έχεις σωστές επιλογές και προπονητή τον Ομπράντοβιτς, φυσικά!
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Μπορεί πράγματι να έχει επιχειρηματικό ενδιαφέρον για τη διεθνή (ή και την εγχώρια) αγορά μια ανώνυμη εταιρεία εκμετάλλευσης αθλητικού θεάματος, σαν τον Παναθηναϊκό; Και ποια είναι η γενικότερη εμπορική αξία του αντικειμένου «επαγγελματικό μπάσκετ» στην Ελλάδα;
Αν, λοιπόν, θέλουμε να ξεκαθαρίσουμε, χωρίς περιττές χρονοτριβές, τα πράγματα, πρέπει να παραδεχθούμε αμέσως ότι ο Παναθηναϊκός των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων και των δεκατριών ελληνικών τίτλων (μέσα στα 14 τελευταία χρόνια), δεν παρουσιάζει, υπό τις παρούσες συνθήκες, κανένα επιχειρηματικό ενδιαφέρον! Για τον απλούστατο λόγο ότι, όλα αυτά τα χρόνια που μεγαλουργεί αγωνιστικά σε Ελλάδα και Ευρώπη, παρουσιάζει ένα τεράστιο παθητικό, το οποίο επιπλέον δεν διαφαίνεται με ποιον τρόπο θα μπορούσε να ισοσκελιστεί στο άμεσο μέλλον.
Για να γίνουν πιο κατανοητά τα πράγματα, πρέπει να αναφερθεί ότι τη σεζόν που έληξε και με μειωμένο προϋπολογισμό σε σχέση με την προηγούμενη ο Παναθηναϊκός μπήκε μέσα γύρω στα 25 εκατομμύρια ευρώ! Γιατί, σε σχέση με τις τεράστιες δαπάνες (συμβόλαια, εφορία, λειτουργικά έξοδα), τα έσοδα από τηλεοπτικά και εμπορικά δικαιώματα καθώς και εισιτήρια ήταν αστεία.
Ποιος επιχειρηματίας, λοιπόν, μπορεί να επενδύσει σ' αυτή την ομάδα με σκοπό να αποκομίσει κέρδος; Κανείς, γιατί με τις παρούσες συνθήκες δεν είναι δυνατό ούτε καν το δραστικό κλείσιμο της ψαλίδας. Εκτός αν το ύψος των συμβολαίων γνωρίζει δραματική μείωση, γεγονός που θα είχε όμως καταλυτική επίδραση στην ποιότητα και την αποτελεσματικότητα της ομάδας... Και τότε θα ερχόταν ο κόσμος, που μέχρι σήμερα ορκίζεται στο όνομα των αφεντικών, και θα πλάκωνε στις κλοτσιές (που λέει ο λόγος...) τους νέους ιδιοκτήτες. Για να λάβει έτσι, η σεμνή τελετή, ταχύτατο τέλος!
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι ο σημερινός Παναθηναϊκός αποτελεί κατά βάση μια συναισθηματική και όχι εμπορική αξία. Κι αν θέλουμε να μιλήσουμε ακόμα πιο ανοιχτά, πρέπει να παραδεχθούμε ότι αντιπροσωπεύει μια μεγάλη τρέλα των Γιαννακόπουλων, που φυσικά δεν πωλείται αλλά και ούτε καν χαρίζεται!
Ιδια και απαράλλαχτη είναι η κατάσταση και στον Ολυμπιακό των Αγγελόπουλων, αφού κι αυτοί κινούνται επί τόσα χρόνια με βάση το συναίσθημα και όχι τα νούμερα, αγοράζοντας με τα λεφτά που ξοδεύουν αναγνωρισιμότητα, αλλά καμιά φορά και... γκρίνιες, όταν τα αγωνιστικά αποτελέσματα δεν κρίνονται από τον κόσμο ικανοποιητικά.
Είτε το θέλουμε είτε όχι, το ελληνικό και το ευρωπαϊκό μπάσκετ αδυνατούν να συντηρήσουν ομάδες σαν τον Παναθηναϊκό και τον Ολυμπιακό, οι οποίες οφείλουν το μέγεθός τους στην αντιπαλότητα που επικρατεί μεταξύ των δύο αυτών συλλόγων, αλλά και στην «αρρώστια» που έχει προσβάλει τα αφεντικά τους. Και αυτός ο τελευταίος είναι ένας επιπλέον σοβαρός λόγος που εντέλει δεν καθιστά αξιόπιστες τις όποιες προσπάθειες πώλησης, μεταβίβασης ή δωρεάς! (Πόσω μάλλον σε επιχειρηματίες εκτός ελληνικής πραγματικότητας...).
Βεβαίως, μέσα σε όλα αυτά κάπου μπαίνει και η οικονομική κρίση, ή αν θέλετε τα νέα δεδομένα που δημιουργεί σε ανθρώπους με τόσο μεγάλη οικονομική επιφάνεια. Γι' αυτό και το περασμένο καλοκαίρι είχαμε έναν πρώτο εξορθολογισμό των δαπανών, τόσο στο ένα στρατόπεδο όσο και στο άλλο. Και πιθανότατα τώρα θα έχουμε έναν ακόμα, μια και ο Παναθηναϊκός τουλάχιστον απέδειξε ότι και με λιγότερα λεφτά μπορείς να πετύχεις τους στόχους σου, αρκεί να έχεις σωστές επιλογές και προπονητή τον Ομπράντοβιτς, φυσικά!
Πηγή: Ελευθεροτυπία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου