Το ποδόσφαιρο είναι ο βασιλιάς των σπορ και όποιος (μπασκετικός… αδελφός) δεν το παραδέχεται, απλώς ζει στον κόσμο του. Γράφει ο Μάνος Μανουσέλης.
Στην Ελλάδα, όμως, το μπάσκετ έχει κερδίσει μια θέση στην καρδιά του απλού ανθρώπου, διότι πριν από 25 χρόνια, όταν και πάλι η χώρα ζούσε δύσκολες εποχές και δεν είχε πολλές διαφορές από το επίπεδο ζωής των υπολοίπων βαλκανικών κρατών, η πορτοκαλί μπάλα βοήθησε τους Ελληνες να νιώσουν διαφορετικοί, ξεχωριστοί, ικανοί να κοιτάξουν στα μάτια τους υπόλοιπους Ευρωπαίους.
Πέρασε πολύς καιρός από τότε. Ο κόσμος άλλαξε τόσο ώστε δυσκολευόμαστε να τον αναγνωρίσουμε. Οι αλλαγές που έγιναν ήταν κατακλυσμιαίες, αλλά ο αθλητισμός παρέμεινε μια σημαντική λεπτομέρεια στη ζωή μας. Το ποδόσφαιρο συνεχίζει να συγκινεί και να ενδιαφέρει τους πολλούς. Κι όπως λέει ο ΟΠΑΠ, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση με τα στημένα έχει κάνει τεράστια ζημιά στο πρεστίζ του ποδοσφαίρου, δεν έχει επίπτωση στην κίνηση στα πρακτορεία του οργανισμού.
Αντίθετα, το μπάσκετ, στην επαγγελματική του έκφανση, έχει πάρει στροφή προς τα κάτω. Η Α1, έτσι όπως έχει καταντήσει, δεν ενδιαφέρει τον κόσμο. Περισσότερους θα βρεις στις κερκίδες αγώνων για τα τελικά του παιδικού πρωταθλήματος, παρά στα πλέι οφς της επαγγελματικής (και καλά) κατηγορίας.
Το μεγαλύτερο «συν» που έχει σήμερα η οργάνωση του ποδοσφαίρου σε σχέση με εκείνη του μπάσκετ βρίσκεται στο γεγονός ότι υπάρχει ζωή και κίνηση σε πολλές πόλεις της επικράτειας. Τόσο στην Αττική, αλλά κυρίως στην υπόλοιπη Ελλάδα, υπάρχουν πολλές ομάδες που ασχολούνται σοβαρά με το ποδόσφαιρο και γύρω τους συσπειρώνονται οπαδοί, επιχειρηματίες, χορηγοί, επαγγελματίες αθλητές και προπονητές που βλέπουν ότι η δουλειά τους δεν πηγαίνει στον βρόντο και ότι δεν είναι χαμένοι από χέρι.
Δυστυχώς, στο μπάσκετ η πόλωση που έχουν φέρει οι αυτοκρατορίες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού είναι ανίκητη. Γύρω τους δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να είναι συγκριτικό ή ανταγωνιστικό! Στη Θεσσαλονίκη επιβιώνουν μετά βίας δύο σύλλογοι, χάρις στην παράδοση που έχει ο Αρης και ο ΠΑΟΚ και όχι διότι υπάρχει όραμα για το μέλλον.
Χειρότερα είναι τα πράγματα στην περιφέρεια. Στο επόμενο πρωτάθλημα θα εκπροσωπηθούν με το… στανιό τέσσερις ακόμη πόλεις. Η Ρόδος και η Καβάλα, που διασώθηκαν από την περσινή σεζόν, και δύο επαρχιακές πόλεις που ανέβηκαν φέτος στην Α1, η Δράμα και το Ρέθυμνο. Πού είναι η Λάρισα; Πού είναι η Πάτρα; Πού είναι το Ηράκλειο, τα Χανιά, ο Βόλος, η Κατερίνη, η Κόρινθος, η Καλαμάτα, η Χαλκίδα, τα Γιάννενα;
Η μεγάλη ανάπτυξη του αθλήματος ξεκίνησε τη δεκαετία του '80, όταν ο Αρης και ο ΠΑΟΚ έσπρωξαν ο ένας τον άλλον σε πολύ υψηλά επίπεδα για εκείνη την εποχή. Δεν ήταν μόνο το εκπληκτικό μπάσκετ που παιζόταν στο παρκέ του Αλεξάνδρειου. Πολύ γρήγορα ακολούθησε στο ίδιο επίπεδο και ο Ηρακλής και ο αποτέλεσμα ήταν να ζήσουμε στιγμές που έγραψαν ιστορία.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η έκρηξη του μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη ήταν η κινητήρια δύναμη για να ξυπνήσουν αντίστοιχες δυνάμεις και στην Αθήνα, σε συνδυασμό με τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας και να φτάσουμε στην κυριαρχία των ελληνικών χρωμάτων σε διεθνές επίπεδο.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ξεκάθαρο: Το μπάσκετ θα βρει τον βηματισμό του μόλις η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και η Λάρισα ξαναμπούν στο παιχνίδι...
Πηγή: Εξέδρα
Πέρασε πολύς καιρός από τότε. Ο κόσμος άλλαξε τόσο ώστε δυσκολευόμαστε να τον αναγνωρίσουμε. Οι αλλαγές που έγιναν ήταν κατακλυσμιαίες, αλλά ο αθλητισμός παρέμεινε μια σημαντική λεπτομέρεια στη ζωή μας. Το ποδόσφαιρο συνεχίζει να συγκινεί και να ενδιαφέρει τους πολλούς. Κι όπως λέει ο ΟΠΑΠ, παρά το γεγονός ότι η υπόθεση με τα στημένα έχει κάνει τεράστια ζημιά στο πρεστίζ του ποδοσφαίρου, δεν έχει επίπτωση στην κίνηση στα πρακτορεία του οργανισμού.
Αντίθετα, το μπάσκετ, στην επαγγελματική του έκφανση, έχει πάρει στροφή προς τα κάτω. Η Α1, έτσι όπως έχει καταντήσει, δεν ενδιαφέρει τον κόσμο. Περισσότερους θα βρεις στις κερκίδες αγώνων για τα τελικά του παιδικού πρωταθλήματος, παρά στα πλέι οφς της επαγγελματικής (και καλά) κατηγορίας.
Το μεγαλύτερο «συν» που έχει σήμερα η οργάνωση του ποδοσφαίρου σε σχέση με εκείνη του μπάσκετ βρίσκεται στο γεγονός ότι υπάρχει ζωή και κίνηση σε πολλές πόλεις της επικράτειας. Τόσο στην Αττική, αλλά κυρίως στην υπόλοιπη Ελλάδα, υπάρχουν πολλές ομάδες που ασχολούνται σοβαρά με το ποδόσφαιρο και γύρω τους συσπειρώνονται οπαδοί, επιχειρηματίες, χορηγοί, επαγγελματίες αθλητές και προπονητές που βλέπουν ότι η δουλειά τους δεν πηγαίνει στον βρόντο και ότι δεν είναι χαμένοι από χέρι.
Δυστυχώς, στο μπάσκετ η πόλωση που έχουν φέρει οι αυτοκρατορίες του Παναθηναϊκού και του Ολυμπιακού είναι ανίκητη. Γύρω τους δεν υπάρχει απολύτως τίποτα που να είναι συγκριτικό ή ανταγωνιστικό! Στη Θεσσαλονίκη επιβιώνουν μετά βίας δύο σύλλογοι, χάρις στην παράδοση που έχει ο Αρης και ο ΠΑΟΚ και όχι διότι υπάρχει όραμα για το μέλλον.
Χειρότερα είναι τα πράγματα στην περιφέρεια. Στο επόμενο πρωτάθλημα θα εκπροσωπηθούν με το… στανιό τέσσερις ακόμη πόλεις. Η Ρόδος και η Καβάλα, που διασώθηκαν από την περσινή σεζόν, και δύο επαρχιακές πόλεις που ανέβηκαν φέτος στην Α1, η Δράμα και το Ρέθυμνο. Πού είναι η Λάρισα; Πού είναι η Πάτρα; Πού είναι το Ηράκλειο, τα Χανιά, ο Βόλος, η Κατερίνη, η Κόρινθος, η Καλαμάτα, η Χαλκίδα, τα Γιάννενα;
Η μεγάλη ανάπτυξη του αθλήματος ξεκίνησε τη δεκαετία του '80, όταν ο Αρης και ο ΠΑΟΚ έσπρωξαν ο ένας τον άλλον σε πολύ υψηλά επίπεδα για εκείνη την εποχή. Δεν ήταν μόνο το εκπληκτικό μπάσκετ που παιζόταν στο παρκέ του Αλεξάνδρειου. Πολύ γρήγορα ακολούθησε στο ίδιο επίπεδο και ο Ηρακλής και ο αποτέλεσμα ήταν να ζήσουμε στιγμές που έγραψαν ιστορία.
Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι η έκρηξη του μπάσκετ στη Θεσσαλονίκη ήταν η κινητήρια δύναμη για να ξυπνήσουν αντίστοιχες δυνάμεις και στην Αθήνα, σε συνδυασμό με τις μεγάλες επιτυχίες της Εθνικής ομάδας και να φτάσουμε στην κυριαρχία των ελληνικών χρωμάτων σε διεθνές επίπεδο.
Το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ξεκάθαρο: Το μπάσκετ θα βρει τον βηματισμό του μόλις η Θεσσαλονίκη, η Πάτρα και η Λάρισα ξαναμπούν στο παιχνίδι...
Πηγή: Εξέδρα
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου