O Βασίλης Σαμπράκος αρθρογραφεί για την κατάσταση που επικρατεί στο ελληνικό ποδόσφαιρο ένα μήνα μετά τις συλλήψεις για τα στημένα.
Μήνες πριν, τον καιρό που όλη η Ελλάδα ανυπομονούσε σχετικά με το αν θα γίνει ή όχι έρευνα, για το αν αυτή θα φτάσει ή όχι σε βάθος, ο πρόεδρος της Ελληνικής Ομοσπονδίας Ποδοσφαίρου φώναζε για την ανάγκη να δημιουργηθεί μια νέα αρχή για να προχωρήσει στην έρευνα αυτής της υπόθεσης. Σήμερα, περίπου ένα μήνα μετά την εμφάνιση αυτής της έρευνας και τις πρώτες διώξεις που άσκησε μια εισαγγελέας, αυτή που σκάλισε την υπόθεση «στημένα», ο πρόεδρος της ΕΠΟ εξακολουθεί να δίνει την εντύπωση ενός παραδομένου διοικητή του ποδοσφαίρου, ο οποίος αδυνατεί, για μια σειρά από λόγους, να πράξει αυτά που στην αντίληψη όλων μας μοιάζουν ως προφανή. Δεν είναι τόσο ότι δεν καταφέρνει να βάλει μια τάξη στην Ομοσπονδία του, με συνέπεια να ζούμε σήμερα δίχως καμιά εγγύηση ότι η ΕΠΟ θα βγάλει άκρη με όλο αυτό το μπάχαλο. Είναι κυρίως ότι εξακολουθούμε να ζούμε με τον τρόμο ότι όχι απλώς δεν θα μπει τάξη, αλλά και ότι ούτε θα καθαρίσει το ποδόσφαιρο ούτε θα κάνει νέα αρχή.
Η Β' Εθνική μάς έδειχνε εδώ και πολλούς μήνες ότι δεν σκοπεύει να καθαρίσει. Μας το απέδειξε παντοιοτρόπως. Εξακολουθεί να μας το φωνάζει σήμερα, που όλη η Ελλάδα έχει διαβάσει τα καμώματά της. Οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς έχουν κουραστεί να δίνουν συνεντεύξεις, αλλά από πράξεις, για την ώρα, μηδέν. Ή, μάλλον, -0. Με τις πειθαρχικές επιτροπές γελάμε ήδη, όπως συνέβη με τις υποθέσεις που «δίκασαν» τις τελευταίες ημέρες. Δεν προκύπτει από το ποδόσφαιρο καμιά απολύτως ένδειξη ότι αυτό έχει αποφασίσει ή έστω έχει την ικανότητα να αποφασίσει να σοβαρευτεί, να καθαρίσει και να νοικοκυρευτεί, να περιφραχτεί και να βάλει γύρω από το σπίτι του ένα σύστημα ασφαλείας της προκοπής, που να δίνει μια μίνιμουμ εγγύηση ότι δεν θα ξαναμπούν κλέφτες για να το ληστέψουν.
Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών πιάνω και πάλι τον εαυτό μου να απορεί πώς είναι δυνατόν να έχουν οι επιχειρηματίες των πρωταθλημάτων και η διοίκηση του ποδοσφαίρου την εντύπωση ότι και πάλι θα τη γλιτώσουν φτηνά. Τους αφήνει η πολιτεία, δηλαδή η κυβέρνηση να νομίζουν, να πιστεύουν ότι και πάλι θα τη βγάλουν «καθαρή» με τίποτα «πήρε ο αέρας την καρέκλα από την κερκίδα και την έριξε στο κεφάλι του ποδοσφαιριστή» αποφάσεις; Δεν έχουν γίνει αρκετά σαφείς ο υπουργός Πολιτισμού, ο υφυπουργός Αθλητισμού, ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού; Τι ακριβώς δεν λειτουργεί σωστά και δημιουργούν όλοι αυτοί οι τύποι του ποδοσφαίρου ότι και τούτη τη φορά μπορούν να τα κρύψουν όλα κάτω απ' το χαλί, ότι θα κάνουν ένα σκούπισμα «της πεθεράς» και θα συνεχίσουν να επιχειρούν και να λειτουργούν όπως πριν;
Στην υπόθεση της έρευνας είναι δεδομένο ότι οι αρχές πρέπει να ξεχάσουν τα πρόσωπα του ποδοσφαίρου. Δεν πρόκειται να έχουν καμιά βοήθεια από αυτά. Την παραμικρή. Αν θέλουν να φτάσουν την έρευνα σε βάθος, πρέπει να ποντάρουν αλλού. Στην υπόθεση του ποδοσφαίρου η κυβέρνηση πρέπει επίσης να διαγράψει αυτά τα πρόσωπα, τα σημερινά. Αν περιμένει από αυτά να γεννήσουν νέο ποδόσφαιρο, καθαρό και ασφαλές, εθελοτυφλεί. Το σημερινό ποδόσφαιρο πρέπει να πεθάνει, αν θέλει η Ελλάδα να ξαναδεί ποδόσφαιρο της προκοπής, που θα παίζεται στα γήπεδα και όχι στα τηλέφωνα. Κι αν δεν το καταλάβουν αυτοί που διοικούν τον τόπο, αυτή η υπόθεση, της μεγαλύτερης επιχείρησης που έγινε ποτέ πάνω στη διαφθορά του ποδοσφαίρου, θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο.
ΠΗΓΗ: sday.gr
Η Β' Εθνική μάς έδειχνε εδώ και πολλούς μήνες ότι δεν σκοπεύει να καθαρίσει. Μας το απέδειξε παντοιοτρόπως. Εξακολουθεί να μας το φωνάζει σήμερα, που όλη η Ελλάδα έχει διαβάσει τα καμώματά της. Οι ποδοσφαιρικοί εισαγγελείς έχουν κουραστεί να δίνουν συνεντεύξεις, αλλά από πράξεις, για την ώρα, μηδέν. Ή, μάλλον, -0. Με τις πειθαρχικές επιτροπές γελάμε ήδη, όπως συνέβη με τις υποθέσεις που «δίκασαν» τις τελευταίες ημέρες. Δεν προκύπτει από το ποδόσφαιρο καμιά απολύτως ένδειξη ότι αυτό έχει αποφασίσει ή έστω έχει την ικανότητα να αποφασίσει να σοβαρευτεί, να καθαρίσει και να νοικοκυρευτεί, να περιφραχτεί και να βάλει γύρω από το σπίτι του ένα σύστημα ασφαλείας της προκοπής, που να δίνει μια μίνιμουμ εγγύηση ότι δεν θα ξαναμπούν κλέφτες για να το ληστέψουν.
Στη διάρκεια των τελευταίων ημερών πιάνω και πάλι τον εαυτό μου να απορεί πώς είναι δυνατόν να έχουν οι επιχειρηματίες των πρωταθλημάτων και η διοίκηση του ποδοσφαίρου την εντύπωση ότι και πάλι θα τη γλιτώσουν φτηνά. Τους αφήνει η πολιτεία, δηλαδή η κυβέρνηση να νομίζουν, να πιστεύουν ότι και πάλι θα τη βγάλουν «καθαρή» με τίποτα «πήρε ο αέρας την καρέκλα από την κερκίδα και την έριξε στο κεφάλι του ποδοσφαιριστή» αποφάσεις; Δεν έχουν γίνει αρκετά σαφείς ο υπουργός Πολιτισμού, ο υφυπουργός Αθλητισμού, ο γενικός γραμματέας Αθλητισμού; Τι ακριβώς δεν λειτουργεί σωστά και δημιουργούν όλοι αυτοί οι τύποι του ποδοσφαίρου ότι και τούτη τη φορά μπορούν να τα κρύψουν όλα κάτω απ' το χαλί, ότι θα κάνουν ένα σκούπισμα «της πεθεράς» και θα συνεχίσουν να επιχειρούν και να λειτουργούν όπως πριν;
Στην υπόθεση της έρευνας είναι δεδομένο ότι οι αρχές πρέπει να ξεχάσουν τα πρόσωπα του ποδοσφαίρου. Δεν πρόκειται να έχουν καμιά βοήθεια από αυτά. Την παραμικρή. Αν θέλουν να φτάσουν την έρευνα σε βάθος, πρέπει να ποντάρουν αλλού. Στην υπόθεση του ποδοσφαίρου η κυβέρνηση πρέπει επίσης να διαγράψει αυτά τα πρόσωπα, τα σημερινά. Αν περιμένει από αυτά να γεννήσουν νέο ποδόσφαιρο, καθαρό και ασφαλές, εθελοτυφλεί. Το σημερινό ποδόσφαιρο πρέπει να πεθάνει, αν θέλει η Ελλάδα να ξαναδεί ποδόσφαιρο της προκοπής, που θα παίζεται στα γήπεδα και όχι στα τηλέφωνα. Κι αν δεν το καταλάβουν αυτοί που διοικούν τον τόπο, αυτή η υπόθεση, της μεγαλύτερης επιχείρησης που έγινε ποτέ πάνω στη διαφθορά του ποδοσφαίρου, θα αποδειχθεί το μεγαλύτερο φιάσκο όλων των εποχών στο ποδόσφαιρο.
ΠΗΓΗ: sday.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου