Εργάζεται στο ΣΔΟΕ. Πολλά χρόνια. Από την εποχή, σχεδόν, που ο Αλέκος Παπαδόπουλος – «περαστικά» του – ίδρυσε το «Σώμα». Δεν είναι κομματικός. Αν χρειαζόταν να τον χαρακτηρίσω, θα έλεγα ότι είναι «λυσσασμένος».
Διαβάστε το άρθρο του Λευτέρη Παπαδόπουλου στο aixmi.gr:
Λυσσασμένος να πιάσει φοροφυγάδες και να τους στείλει για τα «περαιτέρω». Ώστε η απένταρη πατρίδα, ν’αρχίσει να μαζεύει κάνα ευρώ, για να μπορέσει – κάποτε να ξεπληρώσει τα χρέη της και να μπει στον ίσιο δρόμο. Πράγμα, απίστευτα δύσκολο.
Έρχεται δυο φορές το δεκαήμερο στο καφενείο και πιάνει μια γωνιά. Δεν παίζει. Παρακολουθεί τάβλι ή ξερή και ο νους του τρέχει αλλού. Ήρθε και προχθές. Πήρα το θάρρος να τον πλησιάσω, γνωρίζοντας ότι κάνω φίρδην μίγδην στις σκέψεις του.
-«Πώς πάει;» ρώτησα.
-«Σαν τον κάβουρα».
-«Εγώ νομίζω ότι πάτε καλά. Συνεχώς πιάνετε φοροφυγάδες..»
Γελάει.
- «Οι περισσότεροι, τα πιο χοντρά πορτοφόλια, μένουν ασύλληπτοι» .
-«Γιατί»;
- «Διότι η υπηρεσία δεν έχει προσωπικό, είναι διαλυμένη. Σε ένα σωρό διευθύνσεις, δεν υπάρχουν διευθυντές. Χωρίς προσωπικό είναι τα τελωνεία… Ε, δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι το πράγμα».
-«Και ποιος φταίει»; Ξαναρίχνω λάδι στη κουβέντα.
-«Ποιος να φταίει; Οι αποπάνω».
-«Δηλαδή»;
-«Ονόματα δεν λέω. Ούτε χρειάζεται, άλλωστε. Τα γνωρίζουν όλοι. Αλλά, ένα χρόνο τώρα, δεν κάνουν τίποτα. Γι’ αυτό και πολλά σπουδαία στελέχη, κουράστηκαν, βαρέθηκαν, σιχάθηκαν και δεν ξανάρχονται στην υπηρεσία, θεούς να τους κάνεις. Ο Δουβής, ας πούμε. Άσσος! Τον παρακαλάνε και δεν επιστρέφει. Και είναι ο μόνος που ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά τις «οφ σορ» εταιρείες. Έχει γράψει και βιβλίο σχετικά».
Δεν ξέρω τι συμβαίνει στο υπουργείο Οικονομικών. Ξέρω, όμως, και το σημειώνω, σε κάθε ευκαιρία στις «Ματιές», στα ΝΕΑ, ότι το κράτος μας είναι της πλάκας. Ήταν, από γενέσεως Δημοκρατίας, αλλά εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Μας έλεγε, ένας υπουργός: «Ψηφίσαμε ένα νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος. Και μόλις οι καφετζήδες διαμαρτυρήθηκαν και βάλανε τασάκια στα τραπεζοκαθίσματα, τον πήρανε πίσω. Μα, τι είναι ο νόμος; Παιχνίδι; Δηλαδή, ο νόμος σε υποχρεώνει να πας φαντάρος και εσύ δεν πας; Τον γράφεις στα παπούτσια σου; Είμαστε σοβαροί; Καλά είπε ο Λοβέρδος ότι με αυτή την ιστορία γελοιοποιείται το κράτος.
Μιας και το ’φερε η κουβέντα: Επειδή είμαι «παθός» – έμφραγμα κ.λ.π.- λέω όχι στο κάπνισμα. Και το ενεργητικό και το παθητικό. Δεν κόβεται, όμως, το κάπνισμα μαχαίρι! Δεν το απαγορεύουμε «μπαμ και κάτω», στους δημόσιους χώρους, ρίχνοντας βαριά πρόστιμα στους παραβάτες. Βρίσκουμε μια μέση λύση, ιδίως για τα μαγαζιά – μπαρ, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα κ.λ.π. – οι πελάτες των οποίων συνήθως καπνίζουνε. Κάνουμε ένα τεστ πρώτα. Και προχωρούμε με το μαλακό. Δε νομίζω ότι θα αντιδρούσε σε μια τέτοια πρακτική η Ε.Ε…
Τελειώνω με μια είδηση που μου έβγαλε τα μάτια έξω: Εντοπίσθηκαν 65 δημόσιοι υπάλληλοι, που έπαιρναν δύο μισθούς, κάθε μήνα! Πληρώνονταν για υπερωρίες που δεν δούλευαν και λάμβαναν επιδόματα που δεν εδικαιούντο! Τους ανακάλυψε με το «καλημέρα» η Ενιαία Αρχή Πληρωμών! Είπαμε: Κράτος της πλάκας…
Λυσσασμένος να πιάσει φοροφυγάδες και να τους στείλει για τα «περαιτέρω». Ώστε η απένταρη πατρίδα, ν’αρχίσει να μαζεύει κάνα ευρώ, για να μπορέσει – κάποτε να ξεπληρώσει τα χρέη της και να μπει στον ίσιο δρόμο. Πράγμα, απίστευτα δύσκολο.
Έρχεται δυο φορές το δεκαήμερο στο καφενείο και πιάνει μια γωνιά. Δεν παίζει. Παρακολουθεί τάβλι ή ξερή και ο νους του τρέχει αλλού. Ήρθε και προχθές. Πήρα το θάρρος να τον πλησιάσω, γνωρίζοντας ότι κάνω φίρδην μίγδην στις σκέψεις του.
-«Πώς πάει;» ρώτησα.
-«Σαν τον κάβουρα».
-«Εγώ νομίζω ότι πάτε καλά. Συνεχώς πιάνετε φοροφυγάδες..»
Γελάει.
- «Οι περισσότεροι, τα πιο χοντρά πορτοφόλια, μένουν ασύλληπτοι» .
-«Γιατί»;
- «Διότι η υπηρεσία δεν έχει προσωπικό, είναι διαλυμένη. Σε ένα σωρό διευθύνσεις, δεν υπάρχουν διευθυντές. Χωρίς προσωπικό είναι τα τελωνεία… Ε, δεν μπορεί να προχωρήσει έτσι το πράγμα».
-«Και ποιος φταίει»; Ξαναρίχνω λάδι στη κουβέντα.
-«Ποιος να φταίει; Οι αποπάνω».
-«Δηλαδή»;
-«Ονόματα δεν λέω. Ούτε χρειάζεται, άλλωστε. Τα γνωρίζουν όλοι. Αλλά, ένα χρόνο τώρα, δεν κάνουν τίποτα. Γι’ αυτό και πολλά σπουδαία στελέχη, κουράστηκαν, βαρέθηκαν, σιχάθηκαν και δεν ξανάρχονται στην υπηρεσία, θεούς να τους κάνεις. Ο Δουβής, ας πούμε. Άσσος! Τον παρακαλάνε και δεν επιστρέφει. Και είναι ο μόνος που ξέρει απ’ έξω και ανακατωτά τις «οφ σορ» εταιρείες. Έχει γράψει και βιβλίο σχετικά».
Δεν ξέρω τι συμβαίνει στο υπουργείο Οικονομικών. Ξέρω, όμως, και το σημειώνω, σε κάθε ευκαιρία στις «Ματιές», στα ΝΕΑ, ότι το κράτος μας είναι της πλάκας. Ήταν, από γενέσεως Δημοκρατίας, αλλά εξακολουθεί να είναι και σήμερα. Μας έλεγε, ένας υπουργός: «Ψηφίσαμε ένα νόμο για την απαγόρευση του καπνίσματος. Και μόλις οι καφετζήδες διαμαρτυρήθηκαν και βάλανε τασάκια στα τραπεζοκαθίσματα, τον πήρανε πίσω. Μα, τι είναι ο νόμος; Παιχνίδι; Δηλαδή, ο νόμος σε υποχρεώνει να πας φαντάρος και εσύ δεν πας; Τον γράφεις στα παπούτσια σου; Είμαστε σοβαροί; Καλά είπε ο Λοβέρδος ότι με αυτή την ιστορία γελοιοποιείται το κράτος.
Μιας και το ’φερε η κουβέντα: Επειδή είμαι «παθός» – έμφραγμα κ.λ.π.- λέω όχι στο κάπνισμα. Και το ενεργητικό και το παθητικό. Δεν κόβεται, όμως, το κάπνισμα μαχαίρι! Δεν το απαγορεύουμε «μπαμ και κάτω», στους δημόσιους χώρους, ρίχνοντας βαριά πρόστιμα στους παραβάτες. Βρίσκουμε μια μέση λύση, ιδίως για τα μαγαζιά – μπαρ, εστιατόρια, νυχτερινά κέντρα κ.λ.π. – οι πελάτες των οποίων συνήθως καπνίζουνε. Κάνουμε ένα τεστ πρώτα. Και προχωρούμε με το μαλακό. Δε νομίζω ότι θα αντιδρούσε σε μια τέτοια πρακτική η Ε.Ε…
Τελειώνω με μια είδηση που μου έβγαλε τα μάτια έξω: Εντοπίσθηκαν 65 δημόσιοι υπάλληλοι, που έπαιρναν δύο μισθούς, κάθε μήνα! Πληρώνονταν για υπερωρίες που δεν δούλευαν και λάμβαναν επιδόματα που δεν εδικαιούντο! Τους ανακάλυψε με το «καλημέρα» η Ενιαία Αρχή Πληρωμών! Είπαμε: Κράτος της πλάκας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου