Τα φαντάσματα έρχονται να τον κυκλώσουν απειλητικά. Μόνο που δεν είναι πλάσματα της φαντασίας αλλά απτή, σκληρή πραγματικότητα και είναι φτιαγμένα από την ύλη της οικονομικής καταστροφής που επίκειται.
Γράφει ο Διονύσης Μαρίνος.
Ο Παναθηναϊκός μετά και το χθεσινό αποτέλεσμα στο Ισραήλ βρίσκεται πλέον σε ένα οριακό σημείο. Σχεδόν στο μη περαιτέρω. Ενας διαφαινόμενος αποκλεισμός από τη Μακάμπι (το 3-0 είναι πλέον... βαριά ιστορία στις πλάτες των «πράσινων») δεν θα δημιουργήσει μόνο πληγές στο πρεστίζ της ομάδας, αλλά θα προκαλέσει βαθύτατες τρύπες στα ταμεία της. Ο συνδυασμός σκοτώνει.
Γιατί συν τοις άλλοις ο Φερέιρα και οι παίκτες αυτομάτως χάνουν κάθε δικαίωμα στο χρόνο. Πολύ απλά δεν θα τους δοθεί ως πίστωση ούτε μία ημέρα από τους οπαδούς τους για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Οσα τέλος πάντων μπορούν να διορθώσουν. Η παράμετρος της απαξίωσης από τη μεριά του κόσμου, πριν καν ξεκινήσει η σεζόν, είναι εδραία και αρκετά σοβαρή για να μην την προσμετρήσει κανείς στην προβληματική που αναπτύσσεται πλέον για την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού.
Η αλήθεια είναι πάντως πως στο μεσοδιάστημα μεταξύ της Οντένσε και της Μακάμπι ελάχιστα πράγματα απ' αυτά που είχε... υποσχεθεί ο Ζεσουάλδο Φερέιρα συνέβησαν στον ΠΑΟ. Ουδεμία δραστική αλλαγή προς το καλύτερο. Καμία εξέλιξη στον τρόπο που αμύνεται, αλλά και φτιάχνει παιχνίδι.
Κάτι πήγε να γίνει στα πρώτα 30 λεπτά του αγώνα με τον «δαίμονα» Κουίνσι να κάνει άνω κάτω την άμυνα των Ισραηλινών, όμως και οι δύο ευκαιρίες που ήρθαν για γκολ (με Τοτσέ και Κουίνσι) πετάχτηκαν στο... καλάθι των αχρήστων και αυτό έχει σημασία τελικώς. Πάντως σε αυτό το διάστημα και μόνο σε αυτό υπήρξε κίνηση στη μεσαία γραμμή αλλά και αρκετή δόση τύχης, καθώς και η Μακάμπι είχε το δικό της μερτικό στις κλασικές ευκαιρίες.
Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει αξιόμαχη κριτική για τους «πράσινους». Τι να γράψεις, δηλαδή, για μια ομάδα που από το 30' και ουσιαστικά μέχρι το τέλος του αγώνα οπισθοχώρησε χάνοντας συνέχεια μέτρα στο γήπεδο και ουσιαστικά δέχθηκε στωικά τη μοίρα της. Βεβαίως υπάρχει ένα σοβαρό διαιτητικό λάθος με τη μη κατακύρωση του γκολ από τον Τοτσέ στο 81' (η μπάλα φαίνεται να έχει περάσει τη γραμμή), όμως και αυτό ανήκει στην ιστορία δίχως να φτιάξει... στόρι.
Από τη στιγμή που ο Ιβανίρ Μότι έβαλε ένα... ultra επιθετικό σχήμα στο χορτάρι με την είσοδο του Κολαούτι τα όρια της αντοχής του ΠΑΟ μειώθηκαν στο ελάχιστο. Σχεδόν εξανεμίστηκαν. Κάθε πλαγιοκόπηση από την πλευρά του Κονατέ, κάθε σουτ από τον Ατάρ και κάθε κίνηση του Κολαούτι σήμαινε συναγερμό στην περιοχή του Τζόρβα. Ηρθε μέσα σε όλη αυτήν την τρικυμία και το... χαζό έως παιδαριώδες λάθος του Καντέ (υπάρχει πιο φτηνό πέναλτι απ' αυτό που έκανε ο Γάλλος;) και το... ξινό έδεσε με το τρίτο καταστροφικό γκολ στο τέλος του αγώνα.
Τι μπορεί να περιμένει τώρα ο ΠΑΟ; Σε τι μπορεί να ελπίζει; Σε ανατροπή του 3-0; Η πιθανότητα είναι από απίθανη έως... απίθανη. Δεν φαίνεται να υπάρχουν αντοχές αλλά και αναγκαία ποιότητα στον φετινό Παναθηναϊκό για να κάνει τέτοιου είδους θαύματα. Προφανώς και ο αποκλεισμός από την Οντένσε δεν ήταν ούτε τυχαίος ούτε συγκυριακός. Το μόνο που του μένει πλέον είναι είτε να γλείψει τις πληγές του και να συνεχίσει την ανηφόρα του είτε την ύστατη ώρα οι μέτοχοι να βγουν μπροστά και με λελογισμένες κινήσεις να αναστρέψουν το κλίμα.
Ο Ολυμπιακός πέρυσι ξεκίνησε με ευρωπαϊκή λαίλαπα, βγήκε νωρίς νωρίς εκτός τροχιάς, όμως η έλευση του Μαρινάκη ανέτρεψε τα δεδομένα και έδωσε άλλον αέρα στον Πειραιά. Κάτι αντίστοιχο μπορούν να κάνουν και οι μέτοχοι της «πράσινης» ΠΑΕ, αρκεί να το επιθυμούν. Το επιθυμούν άραγε;
Τέλος πάντων, πολλή κουβέντα γίνεται εσχάτως για τα χρήματα που δαπανάει μια ομάδα και για το ύψος του μπάτζετ της. Ολα καλά και αποδεκτά, όμως σε απόλυτους αριθμούς ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από μια ομάδα χαμηλότερου μπάτζετ απ' αυτόν (Οντένσε) και ετοιμάζεται να υποστεί καθίζηση από μία ακόμη με επίσης χαμηλότερο προϋπολογισμό (Μακάμπι).
Την ίδια στιγμή ο ΠΑΟΚ που μετράει το κάθε ευρώ και αναμένει τον «αγιο-Φλωρίδη» να αναλάβει την ΠΑΕ, χθες πήρε ένα «καθαρό» σκορ με αντίπαλο την Καρπάτι και σίγουρα έβαλε τις βάσεις για να προκριθεί στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Τι σημαίνει αυτό; Οτι κάμποσα από τα τρέχοντα έξοδα της σεζόν θα καλυφθούν από τα τηλεοπτικά έσοδα, τα εισιτήρια και τις λοιπές εισροές από τη διοργάνωση.
Ιδού το άμεσο κέρδος που θα απωλέσει ο Παναθηναϊκός και θα καρπωθεί ο «δικέφαλος» του Βορρά. Αν μάλιστα γίνουν και οι προσθήκες που εκ των πραγμάτων χρειάζεται ο Μπόλονι, τότε τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά φέτος με το ποια θα είναι τα όρια της ομάδας του.
Ο ΠΑΟΚ άντεξε στις ευκαιρίες της Καρπάτι στο πρώτο ημίχρονο. Κράτησε το γρήγορο γκολ από τον Κλάους Αθανασιάδη, μέτρησε τις δυνάμεις του στη μεσαία γραμμή και ηρέμησε με τρόπο... επαγγελματικό το ρυθμό του αγώνα. Τον πήγε εκεί ακριβώς που ήθελε. Διόλου παράξενο που «αβγάτισε» τα γκολ του με τον Λίνο και ουσιαστικά «κλείδωσε» την πρόκριση. Τη στιγμή μάλιστα που ουσιαστικά πηγαίνει με το περσινό ρόστερ, με απουσίες (σημαντικότερη όλων του Σαλπιγγίδη) και με μόνη σημαντική προσθήκη αυτή του άκρως ποιοτικού Λάζαρ.
Φαίνεται, όμως, έντονα πλέον η δουλειά του Μπόλονι που σταδιακά αλλά με τρόπο καταλυτικό αλλάζει τον περσινό μίζερο τρόπο ανάπτυξης του «δικέφαλου», τον βάζει να παίξει μπάλα ουσίας, να δημιουργήσει ευκαιρίες, να ενδιαφερθεί για την επίθεση και να μην περιοριστεί σε μια στείρα λογική που περιλαμβάνει μόνο την κάλυψη της άμυνάς του.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του φετινού ΠΑΟΚ είναι από ενδιαφέροντα έως αξιοσημείωτα. Από προφανή έως εντυπωσιακά. Παίζει μπάλα και αυτό φαίνεται. Τώρα πλέον έχει την άνεση του χρόνου να σκεφτεί και κάτι καλύτερο στο μεταγραφικό παζάρι, που θα του δώσει λίγη παραπάνω ποιότητα που τη χρειάζεται για να βγάλει τη σεζόν. Σε αντίθετη περίπτωση θα φτάσει στα όριά του και δεν θα αντέξει. Η μαγιά, πάντως, υπάρχει για να γίνουν σημαντικά πράγματα φέτος στην Τούμπα (αλλά και μακριά απ' αυτήν)...
Πηγή: Goal
Ο Παναθηναϊκός μετά και το χθεσινό αποτέλεσμα στο Ισραήλ βρίσκεται πλέον σε ένα οριακό σημείο. Σχεδόν στο μη περαιτέρω. Ενας διαφαινόμενος αποκλεισμός από τη Μακάμπι (το 3-0 είναι πλέον... βαριά ιστορία στις πλάτες των «πράσινων») δεν θα δημιουργήσει μόνο πληγές στο πρεστίζ της ομάδας, αλλά θα προκαλέσει βαθύτατες τρύπες στα ταμεία της. Ο συνδυασμός σκοτώνει.
Γιατί συν τοις άλλοις ο Φερέιρα και οι παίκτες αυτομάτως χάνουν κάθε δικαίωμα στο χρόνο. Πολύ απλά δεν θα τους δοθεί ως πίστωση ούτε μία ημέρα από τους οπαδούς τους για να διορθώσουν τα κακώς κείμενα. Οσα τέλος πάντων μπορούν να διορθώσουν. Η παράμετρος της απαξίωσης από τη μεριά του κόσμου, πριν καν ξεκινήσει η σεζόν, είναι εδραία και αρκετά σοβαρή για να μην την προσμετρήσει κανείς στην προβληματική που αναπτύσσεται πλέον για την επόμενη μέρα του Παναθηναϊκού.
Η αλήθεια είναι πάντως πως στο μεσοδιάστημα μεταξύ της Οντένσε και της Μακάμπι ελάχιστα πράγματα απ' αυτά που είχε... υποσχεθεί ο Ζεσουάλδο Φερέιρα συνέβησαν στον ΠΑΟ. Ουδεμία δραστική αλλαγή προς το καλύτερο. Καμία εξέλιξη στον τρόπο που αμύνεται, αλλά και φτιάχνει παιχνίδι.
Κάτι πήγε να γίνει στα πρώτα 30 λεπτά του αγώνα με τον «δαίμονα» Κουίνσι να κάνει άνω κάτω την άμυνα των Ισραηλινών, όμως και οι δύο ευκαιρίες που ήρθαν για γκολ (με Τοτσέ και Κουίνσι) πετάχτηκαν στο... καλάθι των αχρήστων και αυτό έχει σημασία τελικώς. Πάντως σε αυτό το διάστημα και μόνο σε αυτό υπήρξε κίνηση στη μεσαία γραμμή αλλά και αρκετή δόση τύχης, καθώς και η Μακάμπι είχε το δικό της μερτικό στις κλασικές ευκαιρίες.
Από εκεί και πέρα δεν υπάρχει αξιόμαχη κριτική για τους «πράσινους». Τι να γράψεις, δηλαδή, για μια ομάδα που από το 30' και ουσιαστικά μέχρι το τέλος του αγώνα οπισθοχώρησε χάνοντας συνέχεια μέτρα στο γήπεδο και ουσιαστικά δέχθηκε στωικά τη μοίρα της. Βεβαίως υπάρχει ένα σοβαρό διαιτητικό λάθος με τη μη κατακύρωση του γκολ από τον Τοτσέ στο 81' (η μπάλα φαίνεται να έχει περάσει τη γραμμή), όμως και αυτό ανήκει στην ιστορία δίχως να φτιάξει... στόρι.
Από τη στιγμή που ο Ιβανίρ Μότι έβαλε ένα... ultra επιθετικό σχήμα στο χορτάρι με την είσοδο του Κολαούτι τα όρια της αντοχής του ΠΑΟ μειώθηκαν στο ελάχιστο. Σχεδόν εξανεμίστηκαν. Κάθε πλαγιοκόπηση από την πλευρά του Κονατέ, κάθε σουτ από τον Ατάρ και κάθε κίνηση του Κολαούτι σήμαινε συναγερμό στην περιοχή του Τζόρβα. Ηρθε μέσα σε όλη αυτήν την τρικυμία και το... χαζό έως παιδαριώδες λάθος του Καντέ (υπάρχει πιο φτηνό πέναλτι απ' αυτό που έκανε ο Γάλλος;) και το... ξινό έδεσε με το τρίτο καταστροφικό γκολ στο τέλος του αγώνα.
Τι μπορεί να περιμένει τώρα ο ΠΑΟ; Σε τι μπορεί να ελπίζει; Σε ανατροπή του 3-0; Η πιθανότητα είναι από απίθανη έως... απίθανη. Δεν φαίνεται να υπάρχουν αντοχές αλλά και αναγκαία ποιότητα στον φετινό Παναθηναϊκό για να κάνει τέτοιου είδους θαύματα. Προφανώς και ο αποκλεισμός από την Οντένσε δεν ήταν ούτε τυχαίος ούτε συγκυριακός. Το μόνο που του μένει πλέον είναι είτε να γλείψει τις πληγές του και να συνεχίσει την ανηφόρα του είτε την ύστατη ώρα οι μέτοχοι να βγουν μπροστά και με λελογισμένες κινήσεις να αναστρέψουν το κλίμα.
Ο Ολυμπιακός πέρυσι ξεκίνησε με ευρωπαϊκή λαίλαπα, βγήκε νωρίς νωρίς εκτός τροχιάς, όμως η έλευση του Μαρινάκη ανέτρεψε τα δεδομένα και έδωσε άλλον αέρα στον Πειραιά. Κάτι αντίστοιχο μπορούν να κάνουν και οι μέτοχοι της «πράσινης» ΠΑΕ, αρκεί να το επιθυμούν. Το επιθυμούν άραγε;
Τέλος πάντων, πολλή κουβέντα γίνεται εσχάτως για τα χρήματα που δαπανάει μια ομάδα και για το ύψος του μπάτζετ της. Ολα καλά και αποδεκτά, όμως σε απόλυτους αριθμούς ο Παναθηναϊκός αποκλείστηκε από μια ομάδα χαμηλότερου μπάτζετ απ' αυτόν (Οντένσε) και ετοιμάζεται να υποστεί καθίζηση από μία ακόμη με επίσης χαμηλότερο προϋπολογισμό (Μακάμπι).
Την ίδια στιγμή ο ΠΑΟΚ που μετράει το κάθε ευρώ και αναμένει τον «αγιο-Φλωρίδη» να αναλάβει την ΠΑΕ, χθες πήρε ένα «καθαρό» σκορ με αντίπαλο την Καρπάτι και σίγουρα έβαλε τις βάσεις για να προκριθεί στους ομίλους του Γιουρόπα Λιγκ. Τι σημαίνει αυτό; Οτι κάμποσα από τα τρέχοντα έξοδα της σεζόν θα καλυφθούν από τα τηλεοπτικά έσοδα, τα εισιτήρια και τις λοιπές εισροές από τη διοργάνωση.
Ιδού το άμεσο κέρδος που θα απωλέσει ο Παναθηναϊκός και θα καρπωθεί ο «δικέφαλος» του Βορρά. Αν μάλιστα γίνουν και οι προσθήκες που εκ των πραγμάτων χρειάζεται ο Μπόλονι, τότε τα πράγματα δεν θα είναι τόσο απλά φέτος με το ποια θα είναι τα όρια της ομάδας του.
Ο ΠΑΟΚ άντεξε στις ευκαιρίες της Καρπάτι στο πρώτο ημίχρονο. Κράτησε το γρήγορο γκολ από τον Κλάους Αθανασιάδη, μέτρησε τις δυνάμεις του στη μεσαία γραμμή και ηρέμησε με τρόπο... επαγγελματικό το ρυθμό του αγώνα. Τον πήγε εκεί ακριβώς που ήθελε. Διόλου παράξενο που «αβγάτισε» τα γκολ του με τον Λίνο και ουσιαστικά «κλείδωσε» την πρόκριση. Τη στιγμή μάλιστα που ουσιαστικά πηγαίνει με το περσινό ρόστερ, με απουσίες (σημαντικότερη όλων του Σαλπιγγίδη) και με μόνη σημαντική προσθήκη αυτή του άκρως ποιοτικού Λάζαρ.
Φαίνεται, όμως, έντονα πλέον η δουλειά του Μπόλονι που σταδιακά αλλά με τρόπο καταλυτικό αλλάζει τον περσινό μίζερο τρόπο ανάπτυξης του «δικέφαλου», τον βάζει να παίξει μπάλα ουσίας, να δημιουργήσει ευκαιρίες, να ενδιαφερθεί για την επίθεση και να μην περιοριστεί σε μια στείρα λογική που περιλαμβάνει μόνο την κάλυψη της άμυνάς του.
Τα πρώτα δείγματα γραφής του φετινού ΠΑΟΚ είναι από ενδιαφέροντα έως αξιοσημείωτα. Από προφανή έως εντυπωσιακά. Παίζει μπάλα και αυτό φαίνεται. Τώρα πλέον έχει την άνεση του χρόνου να σκεφτεί και κάτι καλύτερο στο μεταγραφικό παζάρι, που θα του δώσει λίγη παραπάνω ποιότητα που τη χρειάζεται για να βγάλει τη σεζόν. Σε αντίθετη περίπτωση θα φτάσει στα όριά του και δεν θα αντέξει. Η μαγιά, πάντως, υπάρχει για να γίνουν σημαντικά πράγματα φέτος στην Τούμπα (αλλά και μακριά απ' αυτήν)...
Πηγή: Goal
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου