του Βασίλη Μαυρόπουλου
Η νέα σεζόν για το Δικέφαλο του Βορρά ξεκίνησε την Πέμπτη στις 28 του Ιούλη από το Όσλο και το ματς με τη Βαλερέγκα στη Νορβηγία. Αμέσως έγινε κατανοητό πως ο φετινός Π.Α.Ο.Κ., αν μη τι άλλο, έχει ταυτότητα. Μπαλάρα μπορεί να μην έπαιξε ούτε την περασμένη εβδομάδα ούτε και χθες στην Τούμπα (και ίσως να μην παίξει και ποτέ), όμως έχει πλέον ένα συγκεκριμένο προσανατολισμό στο παιχνίδι του και ξέρει ανά πάσα στιγμή τι ζητάει απ' αυτό. Αυτό που είχε επί Φερνάντο Σάντος, δηλαδή, και αυτό που έχασε πέρυσι. Αυτό που φαίνεται να ξαναβρίσκει φέτος.
Αμυντικογενές ή επιθετικογενές, μια ομάδα πρέπει να έχει καταστρωμένο πλάνο από τον προπονητή της. Να γνωρίζει, δηλαδή, ο κάθε παίκτης τα όρια του στις τέσσερις γραμμές του γηπέδου και να κάνει (ή τουλάχιστον να προσπαθεί να κάνει) όσα του ζητάει ο προπονητής, με βάση το σχηματισμό που κάθε φορά επιλέγεται. Να μην μπλέκεται, με άλλα λόγια σε "χωράφια" συμπαικτών του. Αυτή είναι η λεγόμενη "τακτική". Δεν είναι, λόγου χάρη, εύτακτο, ο Μαλεζάς να βρίσκεται σε φάση οργανωμένης επίθεσης έξω αριστερά και να βγάζει σέντρα (φαινόμενα περυσινού Π.Α.Ο.Κ.). Η ομάδα μπερδεύεται, χάνει τον προσανατολισμό της και τής στραβώνουν τα αποτελέσματα. Τακτική είναι αυτό που είχε ο Π.Α.Ο.Κ. στα δύο ματς με τη Βαλερέγκα. Να γίνεται ο Φωτάκης τρίτο χαφ στον άξονα και να μαρκάρει, όταν αμύνεται η ομάδα. Πλάνο είναι, όταν έχεις κάβα ένα εκτός έδρας 2-0 να έχεις καταστρώσει συγκεκριμένο πλάνο για το πως θα διαχειριστείς το προβάδισμά σου και τον τρόπο που θα επιτεθείς για να "καθαρίσεις" μια ώρα αρχύτερα με την πρόκριση. Τακτική και πλάνο είναι αυτά που ο Π.Α.Ο.Κ. είχε πρόπερσι, δεν τα είχε πέρυσι, αλλά τα έχει φέτος. Τακτική και πλάνο ίσον "κανονικό ποδόσφαιρο", ίσον επιθυμητά αποτελέσματα. Και αυτό που μετράει είναι το αποτέλεσμα, είτε το πετυχαίνει κανείς με αμυντικογενή είτε με επιθετικογενή τακτική. Σίγουρα υπάρχουν περιθώρια βελτίωσης. Σίγουρα τα πράγματα δε θα είναι ρόδινα εσαεί. Και σίγουρα θα έρθουν και άσχημα αποτελέσματα. Χρειάζεται, όμως, υπομονή και στήριξη στην ομάδα και τον κ. Μπόλονι που δείχνει να δουλεύει συνεχώς για να κάνει τον Π.Α.Ο.Κ. όλο και καλύτερο. Σ' έναν προπονητή που έφερε ξανά το κανονικό ποδόσφαιρο στην Τούμπα και θύμισε στους φίλους του Δικέφαλου ότι το ποδόσφαιρο είναι πρωτίστως τακτική.
Υ.Γ. Την "ασυλία" και την αβάντα προς τον Ντάριο Κρέσιτς από μεγάλο μέρος των οπαδών του Π.Α.Ο.Κ. δεν την καταλαβαίνω, αλλά δεν είναι οι κατάλληλες στιγμές για γκρίνια... Είναι στιγμές συγκρατημένης αισιοδοξιάς...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου